| Literatura: |
Fischinger Andrzej, Santi Gucci, architekt i rzeźbiarz królewski XVI wieku, Kraków 1969; Gębarowicz Mieczysław, Studia nad dziejami kultury artystycznej późnego renesansu w Polsce, Toruń 1962; Jakimowicz Teresa, Temat historyczny w sztuce epoki ostatnich Jagiellonów, Warszawa - Poznań 1985, Mańkowski Tadeusz, Dzieje wnętrz wawelskich, wyd. 2, Warszawa 1957; Miłobędzki Adam, Architektura polska XVII wieku, y. 1-2, Warszawa 1980; Szablowski Jerzy, Architektura renesansowa i manierystyczna w Polsce. Zarys, Kraków 1965; Artyści włoscy w Polsce XV - XVIII wiek, Warszawa, 2004; Chruścicki Juliusz, Pompa funebris. Z dziejów kultury staropolskiej, Warszawa 1974; Chruścicki Juliusz, Sztuka i polityka. Funkcje propagandowe sztuki w epoce Wazów 1587 - 1668, Warszawa 1983; Chrzanowski Tadeusz, Sztuka w Polsce od I do III Rzeczypospolitej, Warszawa 1998; Karpowicz Mariusz, Barok w Polsce, Warszawa 1988; Karpowicz Mariusz, Sztuka polska XVII wieku, Warszawa 1975; Tatarkiewicz Władysław, O sztuce polskiej XVII i XVIII wieku. Architektura i rzeźba, Warszawa 1966; Tomkiewicz Władysław, Z dziejów polskiego mecenatu artystycznego w wieku XVII, Wrocław 1952; Czyż Anna Sylwia, Jamski Piotr, Szczęśliwe nieba krajów włoskich! Freskant Michelangelo Palloni w Wielkim Księstwie Litewskim, Warszawa 2023
|
| Efekty uczenia się: |
WIEDZA
Student ma uporządkowana wiedzę o rozwoju sztuki nowożytnej Polski, obejmującą zaawansowaną terminologie oraz podstawowe metody badawcze historii sztuki. Ma podstawowa wiedzę o powiązaniach historii sztuki z innymi naukami humanistycznymi, w tym filozofii i literatury.
UMIEJĘTNOŚCI
Student potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i użytkować informacje dotyczące dzieł sztuki z wykorzystaniem rożnych źródeł i sposobów, w tym umie korzystać z zasobów internetowych i komputerowych baz danych instytucji kultury. Potrafi posługiwać się językiem specjalistycznym i stosować właściwą terminologię używaną do opisu i analizy dzieł sztuki. Posiada podstawowe umiejętności badawcze, obejmujące formułowanie i analizę problemów, dobór metod i narzędzi badawczych, opracowanie i prezentacje wyników. Kierując się wskazówkami opiekuna naukowego umie samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać umiejętności. Potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi, paradygmatami badawczymi i pojęciami w historii sztuki. Potrafi rozpoznać rożne rodzaje i typy dzieł sztuki oraz wytwory kultury wizualnej, a także przeprowadzić ich krytyczną analizę i interpretacje z zastosowaniem typowych metod, w celu określenia ich znaczeń, oddziaływania społecznego i miejsca w procesie historyczno-kulturowym. Posiada umiejętność merytorycznego argumentowania, z powołaniem się na poglądy badaczy. Umie formułować wnioski. Posiada umiejętność konstruowania logicznej wypowiedzi pisemnej i ustnej w języku polskim, połączonej z poprawnym opracowaniem maszynopisu z aparatem badawczym i prezentacji fotografii dzieł sztuki. Czyta literaturę fachową w Języku polskim i językach obcych.
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
Samodzielnie zdobywa wiedzę, bierze udział w wydarzeniach kulturalnych, w tym konferencjach naukowych.
|
| Metody i kryteria oceniania: |
Zajęcia odbywają się stacjonarnie na WNHS UKSW.
Przewidziane są również zajęcia terenowe.
Przygotowanie do zajęć 15 godz.
Przygotowanie prezentacji multimedialnych wraz z referatem 10 godz.
Ocena:
Referaty połączone z prezentacją materiału ilustracyjnego w formie multimedialnej.
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest obecność na ćwiczeniach (dopuszczalne są dwie nieusprawiedliwione nieobecności na ćwiczeniach).
Referaty połączone z prezentacjami multimedialnymi podlegają ocenie.
Ocena odzwierciedla także poziom przygotowanych prac.
1 ECTS: udział w zajęciach, pozostałe punkty: przygotowanie do zajęć.
|
| Zakres tematów: |
ZAKRES TEMATÓW:
I semestr:
1. Renesans polski a renesans europejski. Recepcja form renesansowych w Polsce – charakterystyka głównych nurtów.
2. Warsztat Franciszka Florentczyka i pierwsze dzieła renesansowe w Polsce.
3. Bartłomiej Berecci i jego warsztat. Kaplica Zygmuntowska i jej znaczenie dla polskiej sztuki renesansowej.
4. Nagrobki renesansowe i rzeźba sepulkralna.
5. Wawel siedzibą renesansowego monarchy, dzieła królewskiego mecenatu i ich interpretacja.
6. Spółka architektoniczno-rzeźbiarska Jana Cini & Bernardino de Gianotis.
7. Tzw nurt rodzimy w renesansowej rzeźbie w Polsce. Benedykt Sandomierzanin, artyści cechowi. Działalność mecenasowska bpa Andrzeja Noskowskiego na Mazowszu.
8. Nagrobek mieszczański w Polsce w XVI i pocz. XVII w.
9. Działalność północnowłoskich lapicydów (tzw Komasków) w renesansowej Polsce; główne ośrodki, charakterystyka twórczości.
10. Jan Maria Mosca zw. Padovano.
11. Hieronim Canavesi.
12. Jan Michałowicz z Urzędowa.
13. Santi Gucci i jego wpływ na polską rzeźbę doby manieryzmu. Warsztaty Pińczowskie.
14. Manieryzm północny w Gdańsku.
15. Lwów. Jan Pfister. Kaplice Boimów i Kampianów.
|
