Plastyka nowożytna Polski WNHS-HS-PNP
Wykład (WYK) Semestr letni 2024/25

Fischinger Andrzej, Santi Gucci, architekt i rzeźbiarz królewski XVI wieku, Kraków 1969; Gębarowicz Mieczysław, Studia nad dziejami kultury artystycznej późnego renesansu w Polsce, Toruń 1962; Jakimowicz Teresa, Temat historyczny w sztuce epoki ostatnich Jagiellonów, Warszawa - Poznań 1985, Mańkowski Tadeusz, Dzieje wnętrz wawelskich, wyd. 2, Warszawa 1957; Miłobędzki Adam, Architektura polska XVII wieku, t. 1-2, Warszawa 1980; Szablowski Jerzy, Architektura renesansowa i manierystyczna w Polsce. Zarys, Kraków 1965; Artyści włoscy

w Polsce XV - XVIII wiek, Warszawa, 2004; Chruścicki Juliusz, Pompa funebris.

Z dziejów kultury staropolskiej, Warszawa 1974; Chruścicki Juliusz, Sztuka

i polityka. Funkcje propagandowe sztuki w epoce Wazów 1587 - 1668, Warszawa 1983; Chrzanowski Tadeusz, Sztuka w Polsce od I do III Rzeczypospolitej, Warszawa 1998; Karpowicz Mariusz, Barok w Polsce, Warszawa 1988; Karpowicz Mariusz, Sztuka polska XVII wieku, Warszawa 1975; Tatarkiewicz Władysław,

O sztuce polskiej XVII i XVIII wieku. Architektura i rzeźba, Warszawa 1966; Tomkiewicz Władysław, Z dziejów polskiego mecenatu artystycznego w wieku XVII, Wrocław 1952; Czyż Anna Sylwia, Jamski Piotr, Szczęśliwe nieba krajów włoskich! Freskant Michelangelo Palloni w Wielkim Księstwie Litewskim, Warszawa 2023

Student posiada uporządkowaną wiedzę szczegółową o rozwoju sztuki polskiej XV-XVIII w., zna terminologię oraz podstawowe metody badawcze historii sztuki.

Student zna i rozumie metody analizy i interpretacji dzieł sztuki, posiada znajomość stosowanych w historii sztuki teorii i metodologii oraz zna jej najnowsze osiągnięcia, w tym wyniki badań opublikowane na łamach czasopism.

Potrafi rozpoznać różne rodzaje i typy dzieł sztuki, a także przeprowadzić ich krytyczną analizę i interpretację z zastosowaniem typowych metod, w celu określenia ich znaczeń, oddziaływania społecznego i miejsca w procesie historycznym i kulturowym.

Student umie posługiwać się językiem specjalistycznym i stosować właściwą terminologię z zakresu historii sztuki.

Jest gotowy do współpracy i podejmowania działań na rzecz

środowiska społecznego. Jest również przygotowany do dalszego, samodzielnego zdobywania wiedzy z zakresu historii sztuki poprzez korzystanie m.in. z konsultacji specjalistycznych czy dostępnych publikacji naukowych.

Egzamin ustny na koniec II semestru, składający się z trzech pytań otwartych.

Tezy do egzaminu podane zostaną w trakcie trwania kursu przedmiotu.

Obecność i aktywność na wykładzie.

Architektura (rezydencjonalna, sakralna i drewniana w Polsce), sztuka na Śląsku

i sztuka okazjonalna; malarstwo i rzeźba w latach 1600 - 1630, 1630 - 1670 i 1670 - 1710, malarstwo późnego baroku i rokoka, rzeźba figuralna (wielkie ośrodki rzeźbiarskie i prowincjonalne warsztaty rzeźbiarskie); grafika (rola i funkcje grafiki dawnej, omówienie wybranych drukarni, ilustratorów i rytowników na terenie kraju), wybrane zagadnienia z rzemiosła artystycznego nowożytnego (barok

i rokoko).

Wykład połączony z prezentacją multimedialną.