| Literatura: |
Fischinger Andrzej, Santi Gucci, architekt i rzeźbiarz królewski XVI wieku, Kraków 1969; Gębarowicz Mieczysław, Studia nad dziejami kultury artystycznej późnego renesansu w Polsce, Toruń 1962; Jakimowicz Teresa, Temat historyczny w sztuce epoki ostatnich Jagiellonów, Warszawa - Poznań 1985, Mańkowski Tadeusz, Dzieje wnętrz wawelskich, wyd. 2, Warszawa 1957; Miłobędzki Adam, Architektura polska XVII wieku, t. 1-2, Warszawa 1980; Szablowski Jerzy, Architektura renesansowa i manierystyczna w Polsce. Zarys, Kraków 1965; Artyści włoscy w Polsce XV - XVIII wiek, Warszawa, 2004; Chruścicki Juliusz, Pompa funebris. Z dziejów kultury staropolskiej, Warszawa 1974; Chruścicki Juliusz, Sztuka i polityka. Funkcje propagandowe sztuki w epoce Wazów 1587 - 1668, Warszawa 1983; Chrzanowski Tadeusz, Sztuka w Polsce od I do III Rzeczypospolitej, Warszawa 1998; Karpowicz Mariusz, Barok w Polsce, Warszawa 1988; Karpowicz Mariusz, Sztuka polska XVII wieku, Warszawa 1975; Tatarkiewicz Władysław, O sztuce polskiej XVII i XVIII wieku. Architektura i rzeźba, Warszawa 1966; Tomkiewicz Władysław, Z dziejów polskiego mecenatu artystycznego w wieku XVII, Wrocław 1952;
|
| Efekty uczenia się: |
Student posiada uporządkowaną wiedzę szczegółową o rozwoju sztuki polskiej XV-XVIII w., zna terminologię oraz podstawowe metody badawcze historii sztuki.
Student zna i rozumie metody analizy i interpretacji dzieł sztuki, posiada znajomość stosowanych w historii sztuki teorii i metodologii oraz zna jej najnowsze osiągnięcia, w tym wyniki badań opublikowane na łamach czasopism.
Potrafi rozpoznać różne rodzaje i typy dzieł sztuki, a także przeprowadzić ich krytyczną analizę i interpretację z zastosowaniem typowych metod, w celu określenia ich znaczeń, oddziaływania społecznego i miejsca w procesie historycznym i kulturowym.
Student umie posługiwać się językiem specjalistycznym i stosować właściwą terminologię z zakresu historii sztuki.
Jest gotowy do współpracy i podejmowania działań na rzecz
środowiska społecznego. Jest również przygotowany do dalszego, samodzielnego zdobywania wiedzy z zakresu historii sztuki poprzez korzystanie m.in. z konsultacji specjalistycznych czy dostępnych publikacji naukowych.
|
| Metody i kryteria oceniania: |
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest obecność na ćwiczeniach (dopuszczalne są dwie nieusprawiedliwione nieobecności na ćwiczeniach), aktywność podczas zajęć. Ocena końcowa odzwierciedla także poziom przygotowanych prac.
Obecność na zajęciach obowiązkowa, także na zajęciach terenowych.
Referaty połączone z prezentacjami multimedialnymi podlegają ocenie.
Ocena odzwierciedla także poziom przygotowanych prac.
1 ECTS: udział w zajęciach, pozostałe punkty: przygotowanie do zajęć.
|
| Zakres tematów: |
Architektura (rezydencjonalna, sakralna i drewniana w Polsce), sztuka na Śląsku i sztuka okazjonalna; malarstwo i rzeźba w latach 1600 - 1630, 1630 - 1670 i 1670 - 1710, malarstwo późnego baroku i rokoka, rzeźba figuralna (wielkie ośrodki rzeźbiarskie i prowincjonalne warsztaty rzeźbiarskie); grafika (rola i funkcje grafiki dawnej, omówienie wybranych drukarni, ilustratorów i rytowników na terenie kraju), wybrane zagadnienia z rzemiosła artystycznego nowożytnego (barok i rokoko).
|
