Seminarium doktoranckie - nauki o komunikacji społecznej i mediach

podstawowy

wpisz symbol/symbole efektów kształcenia

Od Doktoranta wymaga sie orientacji w zakresie nowych i i tradycyjnych mediów w Polsce i na świecie, umiejętności zarządzaniem informacją, komunikacją polityczną, komunikowaniem międzynarodowym, zjawiskiem mediatyzacji, komunikacją wizualną, kulturą popularną, komunikacją społeczną, genologią dziennikarską. Powinien także mieć podstawowe umiejętności pracy w studiu radiowo-telewizyjnym i redakcji.

Ścieżka studiów doktorskich dyscypliny komunikacji społecznej i mediów w ramach Szkoły Doktorskiej kształci studentów w zakresie umiejętności posługiwania sie w szerokim znaczeniu komunikacją społeczną. Dotyczy to istoty komunikacji, nowych mediów, komunikacji wartości we współczesnym świecie, komunikacji przez sztukę, wiarę religijną, reklamy, public relations, marketingu politycznego, komunikacji kulturowej, komunikacji wizualnej, Visual Culture Studies, nowej kultury medialnej, edukacji i kompetencji medialno-kulturowych, teologii mediów i komunikacji

Seminaria doktoranckie zawierają następującą problematykę:

Metodologia badań medioznawczych

Teorie komunikowania

Komunikacja medialna i kulturowa

Obraz medialny instytucji życia społecznego

Komunikacja Kultury wizualnej w dziennikarstwie

Kompetencje kulturowe i artystyczne dla dziennikarzy

Zarządzanie informacją i prezentacja informacji

Public relations, media relations, rzecznictwo prasowe,

Komunikacja kryzysowa / crisis management

Komunikacja mobilna, Storytelling,vidoemarketing, buzzmarketing,

Uzależnienia i patologie w sieci

Kultura polityczna we współczesnych mediach

Konwersatorium dla dziennikarzy - estetyzacja w kulturze

Kościół w social media, Kościół w internecie

Sztuczna inteligencja w komunikacji społecznej

Fenomen reklamy religijnej

Warsztat dziennikarza religijnego

Chrześcijaństwo - rzeczywistość i obraz medialny

Słownictwo religijne w przekazach medialnych

Interpretacje materiałów wizualnych

Wyzwania cyberprzestrzeni

Badania wizerunku prasowgo organizacji

Komunikowanie polityczne i media

Polemika, spór i debata publiczna (erystyka)

Media w Polsce

Mediatyzacja religii

Arystoteles, Retoryka, Warszawa 1988

Baudrillard J., Symulakry i symulacja, Warszawa 2014

Belting H., Antropologia obrazu. Szkice do nauki o obrazie, Kraków 2007

Boyd A., Dziennikarstwo radiowo-telewizyjne, przeł. A. Sadza, Kraków 2006

Metody badań medioznawczych i ich zastosowanie (red. A. Szymańska, M. Lisowska-Magdziarz, A. Hess), Kraków 2018

Castells M., Władza komunikacji, przeł. J. Jedliński, P. Tomanek, Warszawa 2013.

Goban-Klas T., Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji, Internetu, Warszawa 2004

Godzic W., Rozumieć telewizję, Kraków 2001

Gwóźdź A., W stronę medioznawstwa jako kulturoznawstwa albo ku ogólnej teorii mediów obrazowych, w: „Kultura medialnie zapośredniczona. Badania nad mediami w optyce kulturoznawczej”, (red. W. Chyła), Poznań 2010

Jenkins H., Ford S., Green J., Rozprzestrzenialne media. Jak powstają wartości i znaczenia w sieciowej kulturze, przeł. M. Wróblewski, Łódź 2018

Kawecki W., Komunikacja medialno-kulturowa, Warszawa 2022

Edukacja medialna w dobie współczesnych zmian kulturowych, społecznych i technologicznych” (red. A. Ogonowska, G. Ptaszek), Kraków 2016

McLuhan M., Fiore Q., The Medium is the message, New York 1967

McLuhan M., Galaktyka Gutenberga, Warszawa 2017

McLuhan M., Zrozumieć media. Przedłużenie człowieka, przekł. N. Szczucka, Warszawa 2004

Meyer-Schonberger V., Cukier K., Big Data. Efektywna analiza danych. Rewolucja która zmieni nasze myślenie, pracę i życie, przeł. M. Głatki, Warszawa 2017

Mitchell W.J.T., Czego chcą obrazy, Warszawa 2013

Olędzki J., (red.), Teologia środków społecznego przekazu w naukach o mediach, Warszawa 2018

Przybysz M., Kloch J., Media w Kościele i Kościół w mediach. Edukacja medialna, dziennikarska i w zakresie public relations oraz zastosowanie Web 2.0 w Kościele w Polsce, Katowice 2012

Kryzys z przekazach medialnych red. Rafał Leśniczak, Krzysztof Stępniak, Warszawa 2023

Doktorant potrafi sprawnie poruszać się w zagadnieniach teoretycznych charakterystycznych dla dyscypliny, posiada rozszerzoną wiedzę z zakresu metodologii badań w naukach społecznych i posiada rozwinięty warsztat badawczy.

Na seminarium doktoranci mają możność zapoznania się z podstawową literaturą przedmiotu i przedstawienia jej zarówno na forum dyskusyjnym w ramach seminarium, jak i wykorzystaniem jej do pisania dysertacji doktorskiej.

W pierwszym roku Szkoły Doktorskiej Doktorant skupia się nad przygotowaniem precyzyjnego projektu badawczego, uściśleniem tytułu swojej rozprawy doktorskiej, opracowaniem kwestii metodologicznych dotyczących naukowych metod pisania prac doktorskich. W tym czasie przygotowuje też w miarę kompletną bibliografię.

W drugim roku studiów doktoranckich Kandydat na doktora koncentruje sie na pisaniu rozprawy naukowej i prowadzeniu badań w zakresie swoich własnych poszukiwań (zawartych w tytule rozprawy).

W trzecim roku Szkoły Doktorskiej Doktorant poszerza spektrum swojej wiedzy teoretycznej i praktycznej w zakresie komunikacji społecznej i mediach, wzbogaca sie o aspekty dydaktyczne w zakresie komunikowania wiedzy w systemie dydaktycznym. Przede wszystkim koncentruje sie jednak na pisaniu dysertacji doktorskiej.

W czwartym, ostatnim roku studiów praca w ramach seminarium przechodzi na bardziej indywidualne konsultacje dotyczące ukończenia pisania rozprawy, uporządkowania stylistyki, poprawę estetyki i przygotowania tekstu do końcowej edycji. Jest to też czas na końcowe uzupełnienie i podział bibliografii, przygotowanie grafiki i aneksów, jak również merytorycznego przygotowania się do obrony.