Logika 1
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | WF-FI-11-LOG1 |
Kod Erasmus / ISCED: |
08.1
|
Nazwa przedmiotu: | Logika 1 |
Jednostka: | Instytut Filozofii |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Poziom przedmiotu: | podstawowy |
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się: | FI1_W07 FI1_W12 FI1_U06 FI1_U09 FI1_K03 |
Skrócony opis: |
W ramach kursu prezentuje się podstawowe informacje dotyczące budowy logiki klasycznej: klasycznego rachunku zdań i klasycznego rachunku predykatów z identycznością oraz elementy jej zastosowań do filozofii. Kurs obejmuje także wiadomości z zakresu semiotyki logicznej w tym zakresie, w jakim jest to potrzebne do zrealizowania podstawowego zadania: prezentacji teorii wynikania logicznego opartej na logice klasycznej. Zajęcia są częścią kursu rocznego - w semestrze letnim kontynuowany jest wykład z ćwiczeniami z logiki dla filozofów pod nazwą: Logika 2. |
Pełny opis: |
W ramach dwustopniowego kursu logiki zaczynamy od prezentacji podstawowych pojęć z zakresu semiotyki logicznej, uczymy metody sprawdzania spójności wyrażeń. W drugim kroku definiujemy klasyczne znaczenia spójników prawdziwościowych, definiujemy pojęcie tautologii logiki klasycznej i wprowadzamy pojęcie wynikania logicznego. Przedstawiamy także zastosowania wprowadzonych pojęć na gruncie parafrazowanego języka naturalnego. Studenci poznają następnie syntaktyczne ujęcie klasycznej logiki zdaniowej. Zaczynamy od pojęcia systemu dedukcyjnego. Następnie prezentujemy system dedukcji naturalnej w ujęciu Słupeckiego i Borkowskiego dla klasycznej logiki zdaniowej. Wprowadzamy pojęcia z zakresu teorii dowodu. Dowodzimy szeregu twierdzeń KRZ oraz reguł wtórnych. Na klasycznej logice zdaniowej budujemy klasyczny rachunek predykatów pierwszego rzędu z identycznością - prezentujemy aparat dedukcyjny oraz dowody wybranych tez i reguł wtórnych. |
Literatura: |
Literatura obowiązkowa 1. Ajdukiewicz K., O spójności syntaktycznej, [w:] Język i poznanie. T1, PWN, Warszawa 1985, 222-242 2. Słupecki J., Borkowski L., Elementy logiki matematycznej i teorii mnogości, PWN, Warszawa 1984, (do strony 172) 3. Nieznański E., Logika. Podstawy, język, uzasadnianie, Beck, Warszawa 2011 (fragmenty) Literatura uzupełniająca Wajszczyk J., Wstęp do logiki z ćwiczeniami, Wydawnictwo Uniwersytetu Warminsko-Mazurskiego 2001. |
Efekty kształcenia i opis ECTS: |
Wiedza: 1. Student ma uporządkowaną znajomość i rozumie główne kierunki badań w zakresie logiki; zna podstawowe metody badawcze: metodę analizy logicznej, dedukcję sformalizowaną (dowodzenie, wnioskowanie) w ramach logiki klasycznej Umiejętności: 2. Student trafnie definiuje pojęcia na gruncie poznanych języków formalnych, poprawnie projektuje definicje własnych terminów; zna podstawy logiki klasycznej Kompetencje: 3. Na podstawie analizy nowych sytuacjii problemowych student samodzielnie formułuje propozycje ich rozwiązania (dowody lematów i twierdzeń). OPIS ECTS: udział w wykładzie 30; przygotowanie do wykładu 30; czas na uzupełnienie informacji z wykładu tymi, które są prezentowane na ćwiczeniach 30; przygotowanie do egzaminu 40; SUMA GODZIN 130 [110 : 25 =6]; LICZBA ECTS 6 |
Metody i kryteria oceniania: |
Aby zaliczyć przedmiot, należy: 1. zaliczyć ćwiczenia; 2. zdać ustny egzamin z wykładu; 3. być obecnym na wykładach (maksymalna liczba nieobecności w semestrze: 3). Uwaga: Brak zaliczenia ćwiczeń uniemożliwia przystąpienie do egzaminu. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.