Teoria i praktyka w modelu systemowym

podstawowy

wpisz symbol/symbole efektów kształcenia

Podstawowym założeniem szkolenia specjalizacyjnego jest rozwój wiedzy i kompetencji w zakresie prowadzenia psychoterapii dzieci i młodzieży, umożliwiające rozumienie i rozwiązywanie problemów pacjenta z zaburzeniami i chorobami psychicznymi, zaburzeniami osobowości, zaburzeniami emocjonalnymi i behawioralnymi, w tym problemów osób w wieku rozwojowym i ich rodzin. Studenci nabędą i udoskonalą umiejętności zastosowania wiedzy w zakresie konceptualizacji osobistych problemów pacjenta, jego systemu rodzinnego, otoczenia szkolnego, zawodowego, społecznego, kulturowego oraz działalności psychoterapeutycznej , psychoedukacyjnej i terapeutyczno-rehabilitacyjnej. Nabędą kompetencje w zakresie umiejętności monitorowania i oceny efektów postępowania terapeutycznego, wspierającego, rehabilitacyjnego oraz oddziaływań prewencyjnych.

Szkolenie składa się z bloku podstawowego i szczegółowego

Podstawowym założeniem szkolenia specjalizacyjnego jest rozwój wiedzy i kompetencji w zakresie prowadzenia psychoterapii dzieci i młodzieży, umożliwiające rozumienie i rozwiązywanie problemów pacjenta z zaburzeniami i chorobami psychicznymi, zaburzeniami osobowości, zaburzeniami emocjonalnymi i behawioralnymi, w tym problemów osób w wieku rozwojowym i ich rodzin. Studenci nabędą i udoskonalą umiejętności zastosowania wiedzy w zakresie konceptualizacji osobistych problemów pacjenta, jego systemu rodzinnego, otoczenia szkolnego, zawodowego, społecznego, kulturowego oraz działalności psychoterapeutycznej , psychoedukacyjnej i terapeutyczno-rehabilitacyjnej. Nabędą kompetencje w zakresie umiejętności monitorowania i oceny efektów postępowania terapeutycznego, wspierającego, rehabilitacyjnego oraz oddziaływań prewencyjnych.

W bloku podstawowym osoba odbywająca szkolenie specjalizacyjne zdobywa podstawową wiedzę i umiejętności dotyczące wybranych elementów wiedzy medycznej oraz podstaw psychoterapii.

W bloku szczegółowym celem szkolenia specjalizacyjnego jest przygotowanie osoby odbywającej szkolenie specjalizacyjne do prowadzenia psychoterapii, w szczególności dzieci i młodzieży oraz rodzin w tym budowania konceptualizacji problemu pacjenta z uwzględnieniem kontekstu kulturowego i środowiskowego, w tym rodzinnego, planowania postępowania terapeutycznego i/lub rehabilitacyjnego oraz prowadzenia samodzielnej pracy psychoterapeutycznej

1) A. Gmitrowicz., M. Janas-Kozik ( red) Zaburzenia psychiczne dzieci i młodzieży, Warszawa, Medical Tribune Polska, ( za wyjątkiem : zaburzeń snu i moczenia nocnego; nie obowiązuje: farmakoterapia opisanych zaburzeń psychicznych oraz szczegółowa etiologia, m.in. czynniki genetyczne, odmienności budowy i funkcjonowania mózgu, zaburzenia neuroprzekaźnictwa)

2) S. Pużyński, J. Wciórka (red), Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Kraków, Vesalius, 2000 ( w tym Zaburzenia psychiczne i zachowania spowodowane używaniem substancji psychoaktywnych (F10-F19), Schizofrenia, zaburzenia typu schizofrenii( schizotypowe) i urojeniowe(F20-F29), Zaburzenia nastroju afektywne) (F30-F39), Zaburzenia nerwicowe, związane ze stresem i pod postacią somatyczną ( F40-F48), espoły behawioralne, związane z zaburzeniami fizjologicznymi i czynnikami fizycznymi(f50-F59), Zaburzenia osobowości i zachowania dorosłych(F60-F69), Upośledzenie umysłowe( F70-F79), Zaburzenia rozwoju psychicznego( psychologicznego)(F80-F89), Zaburzenia zachowania i emocji rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie i w wieku młodzieńczym(F90-F98

3) McWilliams N., Psychoterapia psychoanalityczna, Gdańsk, Harmonia, 2011, s.25-32, 38-45

4) McWilliams N., Diagnoza psychoanalityczna, Gdańska, GWP, 2017 s.50-61

5) L. Grzesiuk (red) Psychoterapia Teoria. Podręcznik akademicki, t1, Warszawa Eneteia, 2005 (s. 33-199)

6) L. Grzesiuk (red) Psychoterapia Praktyka. Podręcznik akademicki, t2, Warszawa Eneteia, 2006 (s. 357-367), Rozdział 20: Psychoterapia dzieci i młodzieży; podrozdziały 20.1 i 20.2

7) Grzesiuk L.,. H. Suszek, (red) Psychoterapia. Integracja. Podręcznik akademicki, t4, Warszawa Eneteia, 2010 (s. 71-216)Rozdziały 4., 5., 6,. podrozdział 6.7, 6.8

8) Schaffer D.R., Kipp K., Psychologia rozwoju od dziecka do dorosłości, Gdańska, Harmonia, 2015

9)Brzezińska A., Toeplitz Z., Problemy etyczne w badaniach i interwencji psychologicznej wobec dzieci i młodzieży, 2007, Warszawa, Academica s. 136-223, Problemy etyczne w psychoterapii dzieci i młodzieży, K. Schier

10) Kazdin A.E, Weisz J.R, Psuychoterapia dzieci i młodzieży. Metody oparte na dowodach, Kraków, WUJ, 2006, Część pierwsza: podstawy badań nad terapią dzieci i młodzieży

11) Żechowski C., Próba randomizowana i kontrolowana w psychoterapii psychoanalitycznej- między eksperymentem a kliniką w zbiorze : od neurobilogii do psychoterapii, red S. Murawiec, C Żechowski, Warszawa IPIN, 2009, s.267-281

12) " Psychoterapia" (2018-2020)

Osoba odbywająca specjalizację po ukończeniu bloku podstawowego wykaże się umiejętnością:

1) definiowania i rozpoznawania objawów zaburzeń psychicznych, osobowości i zachowania

2) samodzielnego różnicowania zaburzeń psychicznych, osobowości i zachowania;

3) samodzielnego formułowania i sprawdzania hipotez diagnostycznych

4) interpretacji i integracji uzyskanych informacji

5) odniesienia wyników badań diagnostycznych do celów i postawionych wcześniej hipotez

6) wskazania adekwatnych metod postępowania z uwzględnianiem indywidualnych potrzeb chorego oraz wiedzy o wskazaniach do farmakoterapii i podstawowym działaniu najczęściej stosowanych leków

7) rozpoznawania czynników ryzyka nieprawidłowego rozwoju i kształtowania się osobowości

8) wiedzą na temat zasad etycznych i prawnych pracy psychoterapeuty, zasad etycznych obowiązujących w danym podejściu psychoterapeutycznym, potencjalnych problemów etycznych i prawnych

9) wiedzą nt wpływu środowiska na powstawanie zaburzeń zdrowia oraz na przebieg i trwałość wyników psychoterapii

10) wiedzą o celach diagnostycznych badań psychologicznych i neuropsychologicznych oraz poznanie zasad interpretacji wyników testów standaryzowanych

11) umiejętnością wykorzystania wyników badań psychologicznych i neuropsychologicznych w planowaniu psychoterapii w szczególności dzieci i młodzieży

12) wiedzą na temat diagnozy psychologicznej i neuropsychologicznej pod kątem możliwości stosowania danego podejścia psychoterapeutycznego

13) znajomością sposobów konceptualizowania zaburzeń zdrowia w kontekście wybranych podejść psychoterapeutycznych

14) umiejętnością doboru metody i formy psychoterapii w leczeniu , w szczególności dzieci i młodzieży

15) znajomością specyficznych problemów związanych z prowadzeniem psychoterapii pacjentów w wieku rozwojowym

16) znajomością zasad dobrej praktyki opartej na dowodach, rozwój świadomości metodologicznej umożliwiającej pracę badawczą w dziedzinie psychoterapii w szczególności psychoterapii dzieci i młodzieży

Osoba odbywająca specjalizację po ukończeniu bloku szczegółowego wykaże się umiejętnością:

1) rozumienia specyfiki przymierza terapeutycznego i relacji psychoterapeutycznej w terapii rodzin i par

2) prowadzenia pierwszego wywiadu z rodziną

3) zbierania informacji niezbędnych do tworzenia konceptualizacji w paradygmacie systemowym

4) określenia problemów pacjenta i ich uwarunkowań, tworzenia konceptualizacji konstruowania hipotez diagnostycznych i terapeutycznych w różnych nurtach terapii rodzin

5) uzgadniania celów terapii i formułowania kontraktu

6) formułowania celów terapeutycznych i planowania adekwatnych interwencji terapeutycznych

Sprawdzian pisemny z zakresu wiedzy określonej programem danego kursu. Kierownik specjalizacji potwierdza w elektronicznej karcie specjalizacji ( EKS) ocenę uzyskaną z zaliczenia kursu