Psychologia kliniczna 2

Psychologia kliniczna 1 WF-PS-N-PK1

średnio-zaawansowany

PS_W12

PS_W13

PS_U04

PS_K02

PS_K04

Poziom przedmiotu:podstawowy

Cele przedmiotu: jak opisane w semestrze zimowym.

Efekt kształcenia: Uformowanie pozytywnych terapeutycznych postaw wobec chorych psychicznie oraz zdobycie praktycznych kompetencji z zakresu psychologii klinicznej.

Wymagania wstępne: Ogólna wiedza odnośnie do biologicznych, psychologicznych i społecznych uwarunkowań zachowania się człowieka oraz koncepcje normy i patologii psychicznej.

1. Badanie fizykalne, neurologiczne, badania laboratoryjne. Współpraca z lekarzem.

2. Wywiady strukturalne, półstrukturalne, metody kwestionariuszowe, skale objawowe, testy projekcyjne cz. 1.

3. Wywiady strukturalne, półstrukturalne, metody kwestionariuszowe, skale objawowe, testy projekcyjne cz. 2.

4. Swobodne techniki diagnostyczne, wywiad rozumiejący.

5. Diagnoza rodziny. Genogram.

6. Diagnoza psychodynamiczna – PDM.

7. Diagnoza opisowa w terapii behawioralno-poznawczej,

9. Terapia grupowa. Grupy wsparcia.

10. Społeczność terapeutyczna.

11.Terapia rodziny.

12. Terapie indywidualne.

13. Profilaktyka zaburzeń psychicznych.

14. Psychoonkologia.

15. Psychoterapia a imigracja. Psychoterapia a katastrofy.

Lektury obowiązkowe (wykład):

1. S. Pużyński, J. Rybakowski, J. Wciórka - Psychiatria t.1-3, Elsevier, Urban & Partner, Wrocław 2011, (wybrane rozdziały)

2. H. Sęk - Psychologia kliniczna, t 1-2, PWN, Warszawa 2016.

3. J, Allen, P. Fonagy, A. Bateman - Mentalizowanie w praktyce klinicznej, WUJ, Kraków,2014.

4. D. J. Siegel - Rozwój umysłu, WUJ, Kraków 2009.

Aleksandrowicz J.: Zaburzenia nerwicowe. WL PZWL, Warszawa 1998.

Jakubik A.: Zaburzenia osobowości. Wyd. 3. uaktualnione, WN PZWL, Warszawa 2003.

Sęk H.: Wprowadzenie do psychologii klinicznej. WN Scholar, Warszawa 2001.

Sęk H. (red.): Psychologia kliniczna. T. 1-2, WN PWN, Warszawa 2005.

Bizoń Z.: Społeczność lecznicza. W: H. Wardaszko-Łyskowska (red.): Terapia grupowa w psychiatrii. Wyd. 2, PZWL, Warszawa 1980, s. 358-404.

Rybakowski J., Pużyński S., Wciórka J. - Psychiatria vol.1-3, Wroclaw 2012.

Bibliografia

Cierpiałkowska L. (red.): Psychologia zaburzeń osobowości. Wybrane zagadnienia. UAM, Poznań 2004.

Grzesiuk L. (red.): Psychoterapia. T. 1-3, ENETEIA, Warszawa 2005.

Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. UWM Vesalius – IPiN, Kraków-Warszawa 1997.

Millon T., Davis R.: Zaburzenia osobowości we współczesnym świecie. IPZ, Warszawa 2005.

Paluchowski W. J.:Diagnoza psychologiczna. Podejście ilościowe i jakościowe.WN "Scholar", Warszawa 2001.

Stepulak M.:Podejście systemowe we współczesnej psychologii polskiej. RW KUL, Lublin 1995.

Simon F. B., Stierlin H.: Słownik terapii rodzin. GWP, Gdańsk 1998.

Literatura ćwiczenia

Bilikiewicz A., Psychiatria, PZWL, Warszawa 2007

Carson, R.C ,Butcher, J.Nl ,Mineka, S., Dietrich, W, Psychologia zaburzeń, GWP, Gdańsk 2003

Meyer R. G, Psychopatologia, GWP, Gdańsk 2003

Seligmann E.P., Walker E.F., Rosenhan D.L., Psychopatologia, Zysk i S-ka, Poznań 2003

Sęk H., Psychologia kliniczna T.1 i 2, PWN, Warszawa 2005

Sęk, H., Wprowadzenie do psychologii klinicznej, Scholar, Warszawa 2001

Stemplewska- Żakowicz, Wywiad psychologiczny, EMU, Warszawa

1. Student definiuje podstawowe metody diagnozy klinicznej.

2. Student potrafi nazwać i scharakteryzować podstawowe narzędzia klinicznej oceny pacjenta.

3. Student potrafi dokonać wyboru podstawowych narzędzi klinicznych w ocenie schizofrenii, depresji, manii, otępienia, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego, lęku, zaburzeń odżywiania się, neurotyczności.

4. Student potrafi wymienić parametry opisu w diagnozie psychodynamicznej, behawioralno-poznawczej, rodzinnej. Definiuje pojęcie genogramu i opisuje zasady jego sporządzania.

5. Student definiuje, opisuje cele i metody pracy w terapii indywidualnej, grupowej, grupach wsparcia, społeczności terapeutycznej i terapii rodzinnej.

6. Student potrafi scharakteryzować i podać przykłady profilaktyki zaburzeń psychicznych. Opisuje cele i metody psychoonkologii, psychologii katastrof i pracy z imigrantami.

1) efekt kształcenia nr 1 pn. Student definiuje i opisuje podstawowe metody diagnozy klinicznej.

- na ocenę 2 (nast.): student nie potrafi nazwać podstawowych metod diagnozy klinicznej pacjenta (np. wywiad strukturalny),

- na ocenę 3 (dost.): student potrafi nazwać podstawowe metody diagnozy klinicznej, błędnie definiuje niektóre z nich.

- na ocenę 4 (db.): student nazywa i definiuje podstawowe metody diagnozy klinicznej, popełnia drobne błędy w ich

charakterystyce.

- na ocenę 5 (bdb.): Student nazywa i definiuje podstawowe metody diagnozy klinicznej, podaje właściwą ich

charakterystykę i przykłady zastosowań.

2) efekt kształcenia nr 2 pn. Student potrafi nazwać i scharakteryzować podstawowe narzędzia klinicznej oceny pacjenta.

- na ocenę 2 (nast.): student nie potrafi nazwać podstawowych narzędzi klinicznej oceny pacjenta (np. STAI, YBOCS itp.)

- na ocenę 3 (dost.): Student potrafi nazwać podstawowe narzędzia klinicznej oceny pacjenta, nie zna ich charakterystyki i

zastosowania,

- na ocenę 4 (db.): student potrafi nazwać i scharakteryzować podstawowe narzędzia klinicznej oceny pacjenta, w opisie

robi drobne błędy,

- na ocenę 5 (bdb.): student potrafi nazwać i opisać podstawowe narzędzia klinicznej oceny pacjenta,

3) efekt kształcenia nr 3 pn. Student potrafi dokonać wyboru podstawowych narzędzi klinicznych w ocenie schizofrenii,

depresji, manii, otępienia, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego, lęku, zaburzeń odżywiania się, neurotyczności.

- na ocenę 2 (nast.): student błędnie dobiera narzędzia klinicznej oceny zaburzeń,

- na ocenę 3 (dost.): student popełnia błędy w doborze narzędzi klinicznej oceny zaburzeń,

- na ocenę 4 (db.): student właściwe dobiera narzędzia klinicznej oceny zaburzeń, nie uwzględnia niektórych narzędzi

diagnostycznych,

- na ocenę 5 (bdb.): student właściwie dobiera narzędzia klinicznej oceny zaburzeń, uwzględnia szeroki zakres metod

objętych programem nauczania.

4) efekt kształcenia nr 4 pn. Student potrafi wymienić parametry opisu w diagnozie psychodynamicznej, behawioralnopoznawczej,

rodzinnej. Definiuje pojęcie genogramu i opisuje zasady jego sporządzania.

- na ocenę 2 (nast.): student nie potrafi wymienić parametrów opisu w wymienionych wyżej typach diagnoz,

- na ocenę 3 (dost.): student potrafi wymienić parametry opisu dwóch z czterech metod wymienionych wyżej typach diagnoz,

- na ocenę 4 (db.): student wymienia parametry opisu we wszystkich 4 typach diagnoz, popełnia drobne błędy,

- na ocenę 5 (bdb.): student wymienia parametry opisu we wszystkich 4 typach diagnoz,

5) efekt kształcenia nr 5 pn. Student definiuje, opisuje cele i metody pracy w terapii indywidualnej, grupowej, grupach

wsparcia, społeczności terapeutycznej i terapii rodzinnej.

- na ocenę 2 (nast.): student nie potrafi zdefiniować lub/i opisać celów i metod pięciu wymienionych form oddziaływań

psychoterapeutycznych,

- na ocenę 3 (dost.): student potrafi zdefiniować lub/i opisać cele i metody 3 z pięciu wymienionych form oddziaływań

psychoterapeutycznych,

- na ocenę 4 (db.): student potrafi zdefiniować i opisać cele pięciu wymienionych oddziaływań terapeutycznych, robi drobne

błędy w opisie,

- na ocenę 5 (bdb.): student potrafi zdefiniować i opisać cele pięciu wymienionych oddziaływań psychoterapeutycznych,

6) efekt kształcenia nr 6 pn. student potrafi scharakteryzować i podać przykłady profilaktyki zaburzeń psychicznych. Opisuje

cele i metody psychoonkologii, psychologii katastrof i pracy z imigrantami.

- na ocenę 2 (nast.): student nie potrafi opisać i dyskutować metod profilaktyki zaburzeń psychicznych, psychoonkologii,

psychologii katastrof i pracy z imigrantami,

- na ocenę 3 (dost.): student poprawnie opisuje 2 z 4 wymienionych obszarów pracy psychologa klinicznego,

- na ocenę 4 (db.): student poprawnie opisuje 4 wymienione obszary pracy psychologa klinicznego, popełnia drobne błędy

- na ocenę 5 (bdb.): student poprawnie opisuje 4 wymienione obszary pracy psychologa klinicznego.

Kryteria zaliczenia przedmiotu:

- obecność na wykładach i ćwiczeniach (dopuszczalne 2 nieobecności)

- przygotowanie i prezentacja wybranych zagadnień z psychologii klinicznej

- zaliczenie pisemne obejmujące materiał z wykładów i ćwiczeń

E-Learning z podziałem na grupy

obowiązkowy

nie dotyczy

Poziom przedmiotu:podstawowy

Cele przedmiotu:Zasadniczym celem wykładów jest dostarczenie podstawowej wiedzy uwzględniającej najważniejsze współczesne osiągnięcia światowej i polskiej psychologii klinicznej, wybrane obszary jej praktycznych zastosowań, teoretyczne modele i koncepcje, relacje z psychopatologią oraz aktualne problemy i dylematy tej dziedziny psychologii.

Efekt kształcenia: Uformowanie pozytywnych terapeutycznych postaw wobec chorych psychicznie oraz zdobycie praktycznych kompetencji z zakresu psychologii klinicznej.

Cele przedmiotu:Zasadniczym celem wykładów jest dostarczenie podstawowej wiedzy uwzględniającej najważniejsze współczesne osiągnięcia światowej i polskiej psychologii klinicznej, wybrane obszary jej praktycznych zastosowań, teoretyczne modele i koncepcje, relacje z psychopatologią oraz aktualne problemy i dylematy tej dziedziny psychologii.

Efekt kształcenia: Uformowanie pozytywnych terapeutycznych postaw wobec chorych psychicznie oraz zdobycie praktycznych kompetencji z zakresu psychologii klinicznej.

1. Cierpiałkowska L., Sęk H. (2016) Psychologia kliniczna. PWN. Warszawa

2. Cierpiałkowska L. (2011) Psychopatologia. Wydawnictwo Naukowe Scholar Łódź

3. Carson R.,Butcher j., Mineka S., (2003) Psychologia zaburzeń GWP

4. H. Sęk - Psychologia kliniczna, t 1-2, PWN, Warszawa 2016.

5. J, Allen, P. Fonagy, A. Bateman - Mentalizowanie w praktyce klinicznej, WUJ, Kraków,2014

Wymagania wstępne:Ogólna wiedza odnośnie do biologicznych, psychologicznych i społecznych uwarunkowań zachowania się człowieka.