Psychologia pozytywna

psychologia

podstawowy

PS_W07

PS_W11

PS_W13

PS_U04

PS_K04

Zainteresowanie tematyką przedmiotu.

Znajomość podstaw różnic indywidualnych oraz podstaw psychometrii.

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawami teoretycznymi stosunkowo młodej dziedziny psychologii, jaką jest psychologia pozytywna. Podczas trwania kursu omówione zostaną korzenie i podstawowe założenia psychologii pozytywnej, przedstawione najważniejsze teorie tego nurtu (m.in. różne teorie dobrostanu), uwarunkowania i predyktory dobrego życia, będącego centralnym obszarem zainteresowania psychologii pozytywnej, jak również zaprezentowane możliwe interwencje ukierunkowane na osiągnięcie przez człowieka szczęścia i dobrego życia.

Zajęcia odbywają się w formie STACJONARNEJ

Psychologia pozytywna jest relatywnie młodą dziedziną psychologii, która zajmuje się szeroko pojętym dobrym życiem, jego uwarunkowaniami oraz sposobami jego osiągnięcia. W swoich podstawach czerpie z różnych innych dziedzin, takich jak psychologia humanistyczna czy psychologia kliniczna.

Psychologia pozytywna zakłada, że człowiek jest istotą produktywną i twórczą, zdolną do doświadczania szczęścia i radości, mimo, że oczywiście doświadcza również stresu, zaburzeń psychicznych czy negatywnych emocji. Jednocześnie, jednym z podstawowych założeń psychologii pozytywnej jest to, że nieodczuwanie i niedoświadczanie emocji negatywnych czy zaburzeń nie równa się doświadczaniu odczuć pozytywnych, dlatego też psychologowie, w tym terapeuci, powinni koncentrować się nie tylko na minimalizacji objawów negatywnych, ale wzmacnianiu w człowieku takich wymiarów jak dobrostan, optymizm, nadzieja, wdzięczność czy cnoty.

Psychologia pozytywna dąży zatem do zrozumienia uwarunkowań ludzkiej siły i rozwijania potencjału człowieka, a nie jedynie do minimalizowania objawów psychopatologicznych. Jednocześnie, psychologowie pozytywni opierają swe teorie na precyzyjnej operacjonalizacji badanych zjawisk i rzetelnej empirycznej weryfikacji stawianych przez siebie hipotez, przestrzegając wszelkich standardów metodologicznych psychologii jako nauki.

Podczas trwania kursu, studenci zapoznają się z historią i podstawowymi założeniami psychologii pozytywnej, spróbują zrozumieć jej relacje z innymi dziedzinami psychologii, poznają zaproponowane przez psychologię pozytywną różne rozumienia dobrego życia i jego uwarunkowania. Zapoznają się z takimi podstawowymi obszarami, które bada psychologia pozytywna jak: dobrostan, szczęście, zdrowie psychiczne, rozkwit, nadzieja, cnoty, czy wdzięczność, jak również z konstruktami towarzyszącymi, jednak również mającymi znaczenie dla dobrego życia, jak m.in.: poczucie kontroli, samoocena, pokora, nadzieja, poczucie własnej skuteczności czy sprężystość psychiczna. Jednocześnie, tematem przedmiotu będą również postulowana przez psychologię pozytywną oddziaływania na rzecz dobrego życia, w tym programy interwencyjne ukierunkowane na wzmocnienie wybranych aspektów konstytuujących szeroko pojęte dobre życie.

Cele przedmiotu powiązane z kształtowaniem wiedzy, umiejętności i kompetencji powiązanych z przedmiotowymi efektami kształcenia:

Celem przedmiotu jest zapoznanie z wiedzą na temat założeń wspołczesnej psychologii pozytywnej skoncentrowanej na zapobieganiu i przeciwdziałaniu stresu, kryzysów i konfliktów w życiu człowieka, bardziej niż na ich naprawianiu. Celem przedmiotu jest również nabycie przez studenta umiejętności dobierania odpowiednich narzędzi i technik badawczych związanych z diagnozą i pomiarem kompetencji, zdolności i umiejętności oraz innych wymiarów z zakresu psychologii pozytwnej (takich jak mocne strony, dobrostan, optymizm, itp.) oraz nabycie kompetencji niezbędnych do podejmowania i projektowania oddziaływań i szkoleń w nurcie psychologii pozytywnej.

Diener, E. (2010). International differences in well-being. Oxford: Oxford University Press.

Carr, A. (2004). Positive psychology: the science of happiness and human strengths. Hove and New York: Brunner-Routledge Taylor & Francis Group.

Csikszentmihalyi M., Csikszentmihalyi, I.S. (2006). A Life Worth Living: Contributions to Positive Psychology. Oxford: Oxford University Press

Czapiński, J., red. (2004/dodruk: 2015). Psychologia pozytywna: nauka o szczęściu, zdrowiu, sile i cnotach człowieka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.

Diener E., Biswas-Diener R., (2010). Szczęście. Odkrywanie bogactwa psychicznego. Sopot: Smak Słowa.

Karaś, D. (2019). Pojęcia i koncepcje dobrostanu. Przegląd i próba uporządkowania. Studia Psychologica: Theoria et Praxis, 19(2), 5-23.

Lopez, S.J. (2009). The encyclopedia of positive psychology. Oxford: Wiley-Blackwell.

Seligman, M.E.P. (1993 i kolejne dodruki). Optymizmu można się nauczyć. Jak zmienić swoje myślenie i swoje życie. Poznań: Wydawnictwo Media Rodzina.

Seligman, M.E.P. (2011). Pełnia życia. Nowe spojrzenie na kwestię szczęścia i dobrego życia. Poznań: Wydawnictwo Media Rodzina.

Snyder, C.R., Lopez, S.J. (2009). Oxford handbook of positive psychology. Oxford: Oxford University Press.

Tatarkiewicz, W., (1985). O szczęściu. Warszawa: Państwowe Wydawnictwa Naukowe.

Trzebińska, E. (2008). Psychologia pozytywna. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.

PS_W07, PS_W11, PS_W13, PS_U04, PS_K04

Szczegółowy opis efektów kształcenia, tj. wiedzy, umiejętności i kompetencji powiązanych z przedmiotowymi efektami kształcenia:

Wiedza:

W1 Student zna podstawowe założenia i historię powstania nurtu, jakim jest psychologia pozytywna.

W2 Student zna podstawowe koncepcje szczęścia i dobrostanu powstałe na gruncie psychologii pozytywnej i rozumie ich miejsce w szerszym kontekście wiedzy psychologicznej

W3 Student charakteryzuje podstawowe pojęcia z zakresu psychologii pozytywnej i pojęcia towarzyszące oraz wskazuje ich miejsce w relacji ze stresem i zaburzeniami psychicznymi.

W4 Student określa i opisuje przykłady interwencji ukierunkowanych na rozwój szeroko pojętego dobrego życia i przeciwdziałających stresowi i kryzysom życia psychicznego

Umiejętności:

U1 Student potrafi wskazać różnice i podobieństwa pomiędzy różnymi zjawiskami badanymi na gruncie psychologii pozytywnej.

U2 Student potrafi zidentyfikować i wybrać adekwatne metody badania dobrostanu i innych zmiennych należących do obszaru zainteresowania psychologii pozytywnej.

U3 Student poprawnie klasyfikuje i potrafi ocenić teorie i metody stosowane w psychologii pozytywnej.

Kompetencje:

K1 Student dąży do samodzielnego zaplanowania przebiegu badania naukowego z wykorzystaniem metod proponowanych przez psychologię pozytywną.

K2 Student zachowuje ostrożność i krytycyzm wobec metod badawczych i teorii, uwzględniając możliwość empirycznej weryfikacji tez stawianych na gruncie psychologii pozytywnej

K3 Student zachowuje otwartość wobec uzupełniania wiedzy i umiejętności z zakresu psychologii pozycywnej oraz identyfikacji problemów, z jakimi psychologia pozytywna się zmaga

K4 Student wykazuje kreatywność w zakresie opracowywania i stosowania interwencji o charakterze pozytywnym.

WERYFIKACJA WIEDZY (W1-W4)

Na ocenę niedostateczną (2):

Student opanował mniej niż 60% wiedzy objętej programem nauczania. Podawane przez niego definicje są błędne lub niekompletne lub student nie zna podstawowych pojęć z zakresu pojęć psychologii pozytywnej, nie określa lub określa bardzo fragmentarycznie interwencji o charakterze psychologii pozytywnej.

Na ocenę dostateczną (3):

Student opanował minimum 60% wiedzy objętej programem nauczania. Operuje wiedzą ze zrozumieniem, jednak w wiedzy tej są pewne braki. Np. student zna jedynie część koncepcji z nurtu psychologii pozytywnej oraz wybrane interwencje ukierunkowane na poprawę dobrego życia czy wybrane narzędzia pomiarowe.

Na ocenę dobrą (4):

Student operuje ze zrozumieniem minimum 80% wiedzy, objętej tokiem nauczania. Potrafi wskazać główne nurty i koncepcje psychologii pozytywnej. Zna wybrane programy interwencyjne ukierunkowane na poprawę dobrego życia oraz wybrane narzędzia pomiarowe.

Na ocenę bardzo dobrą (5):

Student dysponuje w zasadzie pełnym zakresem wiedzy objętej tokiem nauczania. Potrafi w sposób wyczerpujący zaprezentować wiedzę z zakresu psychologii pozytywnej, potrafi wskazać i omówić główne nurty i koncepcje wraz z ich wzajemnymi powiązaniami, podobieństwami oraz różnicami. Potrafi przedstawić wybrane programy interwencyjne ukierunkowane na poprawę dobrego życia. Zna najważniejsze narzędzia pomiarowe w psychologii pozytywnej.

WERYFIKACJA UMIEJĘTNOŚCI (U1-U3):

Na ocenę niedostateczną (2): Student nie potrafi wskazać różnic i podobieństw między różnymi zjawiskami badanymi na gruncie psychologii pozytywnej, nie potrafi identyfikować i dobierać adekwatnie metod badania zmiennych z obszaru psychologii pozytywnej. Nie klasyfikuje lub błędnie klasyfikuje teorie i metody stosowane w psychologii pozytywnej.

Na ocenę dostateczną (3):

Student opanował minimum 60% umiejętności wskazanych w wymaganiach: wskazuje częsciowo różnice i podobieństwa między badanymi zjawiskami, potrafi do pewnego stopnia identyfikować i dobierać metody badania dobrostanu i zmiennych pokrewnych. Częściowo poprawnie klasyfikuje główne teorie psychologii pozytywnej.

Na ocenę dobrą (4):

Student opanował około 80% umiejętności zakładanych przez efekty kształcenia. Potrafi dobrze wskazywać różnice między poszczególnymi konceptami i zjawiskami badanymi na gruncie psychologii pozytywnej. Potrafi identyfikować i dobierać w większości przypadków adekwatne metody badania zmiennych z nurtu psychologii pozytywnej, popełniając niewiele błędów. Student potrafi w większości poprawnie klasyfikować i oceniać metody badawcze.

Na ocenę bardzo dobrą (5):

Student potrafi samodzielnie i bezbłędnie rozróżniać zjawiska badane w ramach psychologii pozytywnej. Trafnie identyfikuje i dobiera metody badawczo-pomiarowe do badania zmiennych z gruntu psychologii pozytywnej. Trafnie wskazuje podobieństwa i różnice między zjawiskami badanymi na gruncie psychologii pozytywnej.

WERYFIKACJA KOMPETENCJI (K1-K4)

Na ocenę niedostateczną (2):

Student nie zachowuje samodzielności w planowaniu przebiegu badań naukowych z wykorzystaniem metod proponowanych przez psychologię pozytywną. Nie zachowuje również krytycyzmu wobec prezentowanych metod badawczych i teorii, trudno mu wskazać na możliwości empirycznej weryfikacji tez stawianych na gruncie psychologii pozytywnej.

Na ocenę dopuszczającą (3):

Student zachowuje umiarkowany krytycyzm wobec prezentowanych metod badawczych i teorii, częściowo jest w stanie uzupełniać wiedzę w zakresie psychologii pozytywnej i zachowuje umiarkowaną kreatywność w zakresie opracowywania i stosowania interwencji o charakterze psychologii pozytywnej.

Na ocenę dobrą (4):

Student dąży do względnie samodzielnego procesu planowania badań naukowych oraz interwencji opartych o założenia psychologii pozytywnej. Student zachowuje uprawniony krytycyzm i ostrożność poznawczą wobec prezentowanych metod badawczych i teorii oraz wykazuje się otwartością wobec poszerzania wiedzy i umiejętności, jak również kompetencję do identyfikacji problemów, z jakimi psychologia pozytywna się zmaga. Student wykazuje kreatywność wobec stosowania i opracowywania programów interwencyjnych opartych o założenia psychologii pozytywnej.

Na ocenę bardzo dobrą (5):

Student posiadł praktycznie wszystkie kompetencje opisane w przedmiotowych efektach kształcenia: jest w stanie dążyć do samodzielnego procesu badawczego opartego o założenia psychologii pozytywnej zachowuje uzasadniony krytycyzm wobec prezentowanych teorii i dużą otwartość w sferze uzupełniania własnej wiedzy i umiejętności. Jest w stanie precyzyjnie określić problemy, z jakimi zmaga się psychologia pozytywna oraz wykazuje dużą (ale uzasadnioną) kreatywność wobec stosowania przedstawionych metod i opracowywania oraz pogłębiania programów interwencyjnych opartych o założenia psychologii pozytywnej, z uwzględnieniem najnowszej literatury i wyników badań.