Psychologia kliniczna 1
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | WF-PS-PK1 |
Kod Erasmus / ISCED: |
14.4
|
Nazwa przedmiotu: | Psychologia kliniczna 1 |
Jednostka: | Instytut Psychologii |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Poziom przedmiotu: | średnio-zaawansowany |
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się: | K_W12 K_W13 K_U04 K_K02 K_K04 |
Skrócony opis: |
Poziom przedmiotu:podstawowy Cele przedmiotu:Zasadniczym celem wykładów jest dostar-czenie podstawowej wiedzy uwzględniającej najważniejsze współczesne osiągnięcia światowej i polskiej psychologii klinicznej, wybrane obszary jej praktycznych zastosowań, teoretyczne modele i koncepcje, relacje z psychopatologią oraz aktualne problemy i dylematy tej dziedziny psychologii. Efekt kształcenia: Uformowanie pozytywnych terapeutycznych postaw wobec chorych psychicznie oraz zdobycie praktycznych kompetencji z zakresu psychologii klinicznej. Wymagania wstępne:Ogólna wiedza odnośnie do biologicznych, psychologicznych i społecznych uwarunkowań zachowania się człowieka. |
Pełny opis: |
1.Zaburzenia psychiczne i behawioralne. Systemy klasyfikacji i diagnozy (DSM, ICD, PDM). 2. Etiologia zaburzeń psychicznych - czynniki ryzyka i ochrony (resilience). 3. Etiologia zaburzeń psychicznych - czynniki genetyczne: polimorfizm genów, edofenotypy, interakcje genów i środowiska. 4.Etiologia zaburzeń psychicznych – wpływ stresu. 5.Etiologia zaburzeń psychicznych - epigenetyka. 6.Etiologia zaburzeń psychicznych – rozwój wczesnodziecięcy, przywiązanie. 7. Kliniczne aspekty przywiązania - wzorce i style przywiązania. 8. Kliniczne aspekty przywiązania - dezorganizacja przywiązania jako czynnik ryzyka zaburzeń psychicznych. 9. Kliniczne aspekty przywiązania - biologiczne i psychologiczne aspekty dezorganizacji przywiązania (koncepcje A. Schore'a, E. Tronicka, P. Fonagy). 10. Diagnoza kliniczna - struktura badania diagnostycznego. 11. Diagnoza kliniczna - komunikacja z pacjentem, najczęstsze trudności i sposoby ich rozwiązywania. 12. Diagnoza kliniczna - wywiad i ocena stanu psychicznego cz. 1. 13. Diagnoza kliniczna - wywiad i ocena stanu psychicznego. cz. 2. 14. Diagnoza kliniczna - wywiad i ocena stanu psychicznego (przykłady: pacjent z depresją, pacjent ze schizofrenią). 15. Diagnoza kliniczna - badania obrazowe i neurofizjologiczne w diagnozie klinicznej. |
Literatura: |
Lektury obowiązkowe: (wykład) 1. S. Pużyński, J. Rybakowski, J. Wciórka - Psychiatria t.1-3, Elsevier, Urban & Partner, Wrocław 2011, (wybrane rozdziały) 2. H. Sęk - Psychologia kliniczna, t 1-2, PWN, Warszawa 2016. 3. J, Allen, P. Fonagy, A. Bateman - Mentalizowanie w praktyce klinicznej, WUJ, Kraków,2014. 4. D. J. Siegel - Rozwój umysłu, WUJ, Kraków 2009. Lektury obowiązkowe: (ćwiczenia) Aleksandrowicz J.: Zaburzenia nerwicowe. WL PZWL, Warszawa 1998. Jakubik A.: Zaburzenia osobowości. Wyd. 3. uaktualnione, WN PZWL, Warszawa 2003. Sęk H.: Wprowadzenie do psychologii klinicznej. WN Scholar, Warszawa 2001. Sęk H. (red.): Psychologia kliniczna. T. 1-2, WN PWN, Warszawa 2005. Bizoń Z.: Społeczność lecznicza. W: H. Wardaszko-Łyskowska (red.): Terapia grupowa w psychiatrii. Wyd. 2, PZWL, Warszawa 1980, s. 358-404. Literatuta ćwiczenia Bilikiewicz A., Psychiatria, PZWL, Warszawa 2007 Carson, R.C ,Butcher, J.Nl ,Mineka, S., Dietrich, W, Psychologia zaburzeń, GWP, Gdańsk 2003 Meyer R. G, Psychopatologia, GWP, Gdańsk 2003 Seligmann E.P., Walker E.F., Rosenhan D.L., Psychopatologia, Zysk i S-ka, Poznań 2003 Sęk H., Psychologia kliniczna T.1 i 2, PWN, Warszawa 2005 Sęk, H., Wprowadzenie do psychologii klinicznej, Scholar, Warszawa 2001 Stemplewska- Żakowicz, Wywiad psychologiczny, EMU, Warszawa Literatura ćwicznia Bibliografia Cierpiałkowska L. (red.): Psychologia zaburzeń osobowości. Wybrane zagadnienia. UAM, Poznań 2004. Grzesiuk L. (red.): Psychoterapia. T. 1-3, ENETEIA, Warszawa 2005. Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. UWM Vesalius – IPiN, Kraków-Warszawa 1997. Millon T., Davis R.: Zaburzenia osobowości we współczesnym świecie. IPZ, Warszawa 2005. Paluchowski W. J.:Diagnoza psychologiczna. Podejście ilościowe i jakościowe.WN "Scholar", Warszawa 2001. Stepulak M.:Podejście systemowe we współczesnej psychologii polskiej. RW KUL, Lublin 1995. Simon F. B., Stierlin H.: Słownik terapii rodzin. GWP, Gdańsk 1998. |
Efekty kształcenia i opis ECTS: |
1. Student opisuje systemy klasyfikacji zaburzeń psychicznych i behawioralnych ICD, DSM, identyfikuje inne systemy klasyfikacji np. PDM. 2. Student potrafi posługiwać się systemami klasyfikacyjnymi ICD-10 i DSM-5, definiuje i rozróżnia pojęcia choroby psychicznej i zaburzenia psychicznego, dyskutuje koncepcje zdrowia psychicznego, jest wrażliwy na zjawiska piętna i wykluczenia. 3. Student potrafi wymieć czynniki ryzyka i czynniki odporności na zaburzenia psychiczne, definiuje pojęcia podatności, odporności (resilience), objaśnia interakcje czynników biologicznych i środowiskowych w powstawaniu zaburzeń, opisuje działanie osi stresu. 4. Student opisuje rolę czynników genetycznych w powstawaniu zaburzeń, definiuje pojęcie epigenetyki, polimorfizmu genowego, podając przykłady. 5. Student opisuje style przywiązaniowe i ich przejawy w kontakcie klinicznym z pacjentem. 6. Student potrafi przeprowadzić wywiad kliniczny z pacjentem, wstępnie ocenić stan psychiczny, definiuje poszczególne elementy procesu diagnostycznego. |
Metody i kryteria oceniania: |
1) efekt kształcenia nr 1 student opisuje systemy klasyfikacji zaburzeń psychicznych i behawioralnych ICD, DSM, identyfikuje inne systemy klasyfikacji np. PDM. - na ocenę 2 (nast.): student nie potrafi podać definicji systemów klasyfikacyjnych ICD i DSM, nie potrafi opisać celów korzystania z klasyfikacji zaburzeń psychicznych, - na ocenę 3 (dost.): student potrafi podać definicję systemów klasyfikacyjnych, nie potrafi wymienić podstawowych różnic pomiędzy systemem DSM i ICD, - na ocenę 4 (db.): student podaje definicję systemów klasyfikacyjnych, wymienia różnice pomiędzy DSM i ICD, popełnia drobne błędy w ogólnym opisie zawartości systemu ICD-10, - na ocenę 5 (bdb.): student definiuje systemy klasyfikacyjne, wymienia różnice pomiędzy ICD - DSM, potrafi opisać zawartość ICD-10 (główne grupy zaburzeń), opisuje inne systemy diagnostyczne np. PDM, 2) efekt kształcenia nr 2 pn. student potrafi posługiwać się systemami klasyfikacyjnymi ICD-10 i DSM-5, definiuje i rozróżnia pojęcia choroby psychicznej i zaburzenia psychicznego, dyskutuje koncepcje zdrowia psychicznego, jest wrażliwy na zjawiska piętna i wykluczenia. - na ocenę 2 (nast.): student nie zna zasad posługiwania się ICD-10 i DSM-5, nie rozróżnia pojęć zaburzenie psychiczne i choroba psychiczna, nie potrafi dyskutować różnych koncepcji zdrowia psychicznego, nie uwzględnia zjawisk piętna i wykluczenia w rozumieniu funkcjonowania osób z zaburzeniami psychicznymi, - na ocenę 3 (dost.): student potrafi posługiwać się DSM-5 i ICD-10, popełnia błędy w definiowaniu zaburzenia i choroby psychicznej, nie potrafi dyskutować różnych koncepcji zdrowia psychicznego, nie uwzględnia zjawisk piętna i wykluczenia w rozumieniu funkcjonowania osób z zaburzenia psychicznymi lub czyni to pobieżnie, - na ocenę 4 (db.): student sprawnie posługuje się DSM-5 i ICD-10, prawidłowo definiuje pojęcia choroby psychicznej i zaburzenia psychicznego, dyskutuje rożne koncepcje zdrowia psychicznego, jest wrażliwy na piętno i wykluczenie, robi niewielkie błędy w definiowaniu poszczególnych pojęć, - na ocenę 5 (bdb.): Student sprawnie posługuje się DSM-5 i ICD-10, prawidłowo definiuje pojęcia choroby psychicznej i zaburzenia psychicznego, sprawnie dyskutuje różne koncepcje zdrowia psychicznego, jest wrażliwy na piętno i wykluczanie, rozumie 3) efekt kształcenia nr 3 pn. student potrafi wymieć czynniki ryzyka i czynniki odporności na zaburzenia psychiczne, definiuje pojęcia podatności, odporności (resilience), objaśnia interakcje czynników biologicznych i środowiskowych w powstawaniu zaburzeń, opisuje działanie osi stresu. - na ocenę 2 (nast.): student nie potrafi wymienić czynników ryzyka i odporności, błędnie definiuje podatność i odporność na zaburzenia psychiczne, nie potrafi wyjaśnić interakcji czynników biologicznych i środowiskowych w powstawaniu zaburzeń, nie potrafi opisać działania osi stresu, - na ocenę 3 (dost.): student potrafi prawidłowo opisać trzy elementy z poniższych - czynniki ryzyka i odporności, podatność i odporność na zaburzenia psychiczne, interakcje czynników biologicznych i środowiskowych, działanie osi stresu - na ocenę 4 (db.): student potrafi prawidłowo opisać wszystkie elementy z poniższych (robi nieznaczne błędy) - czynniki ryzyka i odporności, podatność i odporność na zaburzenia psychiczne, interakcje czynników biologicznych i środowiskowych, działanie osi stresu, - na ocenę 5 (bdb.): student potrafi prawidłowo opisać wszystkie elementy z poniższych - czynniki ryzyka i odporności, podatność i odporność na zaburzenia psychiczne, interakcje czynników biologicznych i środowiskowych, działanie osi stresu, 4) efekt kształcenia nr 4 pn. student opisuje rolę czynników genetycznych w powstawaniu zaburzeń, definiuje pojęcie epigenetyki, polimorfizmu genowego, podając przykłady. - na ocenę 2 (nast.): student nie potrafi zdefiniować powyższych pojęć, błędnie opisuje udział czynników genetycznych w powstawaniu zaburzeń, - na ocenę 3 (dost.): student potrafi opisać udział czynników genetycznych w powstawaniu zaburzeń, nie potrafi zdefiniować pojęć polimorfizmu genowego i/lub epigenetyki, - na ocenę 4 (db.): student prawidłowo opisuje udział czynników genetycznych w powstawaniu zaburzeń psychicznych, definiuje epigenetykę i polimorfizm genowy, robi niewielkie błędy, - na ocenę 5 (bdb.): student prawidłowo opisuje udział czynników genetycznych w powstawaniu zaburzeń psychicznych, definiuje epigenetykę i polimorfizm genowy, 5) efekt kształcenia nr 5 pn. student opisuje style przywiązaniowe i ich przejawy w kontakcie klinicznym z pacjentem. - na ocenę 2 (nast.): student nie potrafi opisać stylów przywiązania, - na ocenę 3 (dost.): student potrafi opisać style przywiązania, ale nie potrafi opisać specyfiki kontaktu z pacjentem z określonym stylem przywiązaniowym, - na ocenę 4 (db.): student potrafi opisać style przywiązaniowe, specyfikę kontaktu z pacjentem z określonym stylem przywiązania, robi niewielkie błędy w opisie, - na ocenę 5 (bdb.): student potrafi opisać style przywiązaniowe, opisuje specyfikę kontaktu z pacjentem z określonym stylem przywiązania, podaje przykłady. 6) efekt kształcenia nr 6 pn. student potrafi przeprowadzić wywiad kliniczny z pacjentem, wstępnie ocenić stan psychiczny, definiuje poszczególne elementy procesu diagnostycznego. - na ocenę 2 (nast.): student nie potrafi przeprowadzić wywiadu klinicznego z pacjentem, wstępnie ocenić stanu psychicznego, nie umie wymienić poszczególnych elementów procesu diagnostycznego, - na ocenę 3 (dost.): student potrafi przeprowadzić wywiad kliniczny z pacjentem, potrafi ocenić wstępnie stan psychiczny, nie potrafi wymieć elementów procesu diagnostycznego, - na ocenę 4 (db.): student potrafi przeprowadzić wywiad kliniczny z pacjentem, wstępnie ocenić stan psychiczny, definiuje poszczególne elementy procesu diagnostycznego (robi niewielkie błędy), - na ocenę 5 (bdb.): student potrafi przeprowadzić wywiad kliniczny z pacjentem, wstępnie ocenić stan psychiczny, definiuje poszczególne elementy procesu diagnostycznego. Kryteria zaliczenia przedmiotu: - obecność na wykładach i ćwiczeniach (dopuszczalne 2 nieobecności) - przygotowanie i prezentacja wybranych zagadnień z psychologii klinicznej - zaliczenie pisemne obejmujące materiał z ćwiczeń i wykładów |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.