Komunikacja interpersonalna i medialna

podstawowy

FW2_W06

FW2_U07

FW2_U09

FW2_K05

Wiedza na temat komunikacji językowej z zakresu studiów filologicznych pierwszego stopnia, a w szczególności znajomość teorii aktów mowy.

Celem zajęć jest pogłębienie rozumienia języka jako narzędzia komunikacji oraz zdobycie praktycznych umiejętności pomagających ulepszyć porozumiewanie się w warunkach pracy w szkole, w mediach i w biznesie. Studenci będą poznawać różnorodne teorie dialogu w ujęciu filozofii, psychologii, socjologii i lingwistyki. Będziemy także wspólnie analizować konkretne sytuacje komunikacyjne oraz uczyć się metod rozwiązywania konfliktów.

W czasie zajęć podejmowane będą następujące tematy:

1. Wprowadzenie do komunikacji interpersonalnej – język jako narzędzie komunikacji, modele porozumiewania się międzyosobowego

2. Filozofowie dialogu (Martin Buber, Józef Tischner)

3. Komunikacja werbalna a niewerbalna

4. Ujawnianie siebie w komunikacji (kobiece i męskie style ekspresji)

5. Strategie aktywnego słuchania

6. Zasady skutecznego porozumiewania się

7. Różnice kulturowe i osobowościowe a problemy w komunikacji

8. Rozwiązywanie konfliktów (metody Thomasa Gordona i Marshalla Rosenberga)

9. Szkoła w dialogu, czyli jak mówić, żeby dzieci się uczyły

10. Specyfika komunikacji w mediach społecznościowych

11. Analiza sytuacji komunikacyjnych z wybranych przekazów medialnych

12. Studium przypadków z obszaru komunikacji uczeń-nauczyciel i nauczyciel-rodzic

13. Komunikacja w biznesie

Adler R. B., Rosenfeld L. B., Proctor II R. F., 2021, Relacje interpersonalne. Proces porozumiewania się, wyd. III, Rebis: Poznań.

Buber M., 1991, O Ja i Ty, przekł. B. Baran, [w:] Filozofia dialogu, red. B. Baran, Wyd. Znak: Kraków.

Faber A., Mazlish E., 2017, Jak mówić, żeby dzieci się uczyły w domu i w szkole, Media Rodzina: Poznań.

Gordon T. , 1991, Wychowanie bez porażek, PAX: Warszawa.

Kordziński J., 2016, Szkoła dialogu - czyli o narzędziach w pracy nauczyciela opartych na aktywnej komunikacji z uczniem, Wolters Kluwer: Warszawa.

Miotk-Mrozowska M., 2009, Komunikacja interpersonalna w Internecie, Wyd. UKW: Bydgoszcz.

Popiołek M., 2018, Czy można żyć bez facebooka? Rola serwisów społecznościowych w sieciowym społeczeństwie informacyjnym, WUJ: Kraków.

Stewart J. (red.), 2014, Mosty zamiast murów. Podręcznik komunikacji interpersonalnej, wyd. VI, PWN: Warszawa.

Rosenberg M., 2011, Porozumienie bez przemocy. O języku serca, Czarna Owca: Warszawa.

Po zakończeniu zajęć student:

zna złożone zasady komunikacji interpersonalnej i medialnej, zdając sobie sprawę ze szczególnej odpowiedzialności za słowo w pracy filologa;

umie jasno wyrażać „komunikaty ja” w relacjach międzyludzkich zarówno w kontaktach zawodowych, jak i osobistych; potrafi rozpoznać i sklasyfikować różne zachowania komunikacyjne w ujęciu przyswojonych teorii;

ma pogłębioną umiejętność rozumienia i analizowania zjawisk związanych z komunikowaniem się w społeczeństwie, zróżnicowaniem sposobów ujawniania siebie w komunikacji, a także potrafi ocenić skuteczność komunikacyjną w mediach i w pracy filologa z zastosowaniem nowej wiedzy;

jest gotów do aktywnego udziału w życiu społecznym przez rozwijanie dobrych relacji międzyosobowych oraz widzi potrzebę nieustannej pracy własnej w tym kierunku.

Przedmiot kończy się zaliczeniem na ocenę, na którą będą się składać:

1. Obecność studenta na zajęciach (dozwolone 2 nieobecności nieusprawiedliwione);

2. Aktywność w czasie zajęć (udział w dyskusji, wykazanie się znajomością tekstów, udział w scenkach dialogowych);

3. Przygotowanie jednego z omawianych tekstów na wskazane zajęcia - umiejętność zreferowania go i postawienia problemów do dyskusji w grupie;

4. Ocena z kolokwium zaliczeniowego (zagadnienia teoretyczne oraz scenariusze postępowania w konkretnych sytuacji komunikacyjnych)

• na ocenę bardzo dobrą: student objaśnia wszystkie wprowadzone terminy z zakresu komunikacji międzyosobowej i medialnej, podaje przykłady zachowań werbalnych i niewerbalnych ilustrujące każdy z nich, z łatwością konstruuje wypowiedzi w duchu komunikacji empatycznej;

• na ocenę dobrą: student objaśnia większość wprowadzonych terminów z zakresu komunikacji międzyosobowej i medialnej, podaje przykłady zachowań werbalnych i niewerbalnych ilustrujące większość z nich, z nielicznymi usterkami konstruuje wypowiedzi w duchu komunikacji empatycznej;

• na ocenę dostateczną: student objaśnia niektóre z wprowadzonych terminów z zakresu komunikacji międzyosobowej i medialnej, jest w stanie podać kilka przykładów zachowań werbalnych i niewerbalnych ilustrujących większość z nich, z trudem konstruuje wypowiedzi w duchu komunikacji empatycznej.

nie dotyczy