Gramatyka opisowa języka polskiego (fleksja i składnia)

podstawowy

FP1_W12

FP1_U04

FP1_K02

Zajęcia stanowią kontynuację wykładów z gramatyki opisowej języka polskiego cz. 1 (morfologia). Ich celem jest dostarczenie słuchaczom wiedzy o budowie i funkcjonowaniu podsystemu składniowego języka.

Kurs obejmuje systematyczną prezentację opisu składniowego Zenona Klemensiewicza, składni formalnej w ujęciu Zygmunta Saloniego i Marka Świdzińskiego, a także podstawowych zagadnień z zakresu organizacji wypowiedzenia.

Wykład ma stanowić punkt wyjścia do analiz przeprowadzanych w grupach ćwiczeniowych, a także samodzielnych lektur.

Student rozumie złożoność i wielofunkcyjność podsystemu składniowego języka (zna typy wypowiedzeń i główne mechanizmy ich konstruowania, a także dwa główne sposoby analizy składniowej, potrafi wymienić i scharakteryzować płaszczyzny wypowiedzenia); zna metody jego analizy.

Student potrafi posługiwać się podstawowymi terminami i narzędziami badawczymi z zakresu składni oraz samodzielnie przeprowadzić analizę składniową, posługując się tradycyjną metodologią składniową Zenona Klemensiewicza, jak również kategoriami zaproponowanymi przez Zygmunta Saloniego i Marka Świdzińskiego (konotacja, akomodacja, schematy zdaniowe).

Student jest gotów do krytycznej oceny posiadanej wiedzy składniowej i konfrontowania jej z najnowszymi ustaleniami oraz zasięgania opinii ekspertów, a także ciągłego podnoszenia jej poziomu.

Na ocenę bardzo dobrą:

Student zna wszystkie typy wypowiedzeń i główne mechanizmy ich konstruowania, a także dwa główne sposoby analizy składniowej, potrafi wymienić i scharakteryzować płaszczyzny wypowiedzenia.

Student potrafi posługiwać się wszystkimi wprowadzonymi terminami i narzędziami badawczymi z zakresu składni oraz samodzielnie przeprowadzić zaawansowaną analizę składniową, posługując się tradycyjną metodologią składniową Zenona Klemensiewicza, jak również kategoriami zaproponowanymi przez Zygmunta Saloniego i Marka Świdzińskiego (konotacja, akomodacja, schematy zdaniowe).

Student jest gotów do krytycznej oceny posiadanej wiedzy składniowej, uzupełniania jej i konfrontowania z najnowszymi ustaleniami oraz zasięgania opinii ekspertów, a także ciągłego podnoszenia jej poziomu.

Na ocenę dobrą z plusem:

Student zna najważniejsze typy wypowiedzeń i główne mechanizmy ich konstruowania, a także potrafi ogólnie scharakteryzować dwa główne sposoby analizy składniowej oraz wymienić i scharakteryzować płaszczyzny wypowiedzenia.

Student potrafi posługiwać się niemal wszystkimi wprowadzonymi terminami i narzędziami badawczymi z zakresu składni oraz samodzielnie przeprowadzić analizę składniową, posługując się tradycyjną metodologią składniową Zenona Klemensiewicza, jak również kategoriami zaproponowanymi przez Zygmunta Saloniego i Marka Świdzińskiego (konotacja, akomodacja, schematy zdaniowe).

Student jest gotów do uzupełniania posiadanej wiedzy składniowej i konfrontowania jej z najnowszymi ustaleniami oraz zasięgania opinii ekspertów, a także ciągłego podnoszenia jej poziomu.

Na ocenę dobrą:

Student zna najważniejsze typy wypowiedzeń i główne mechanizmy ich konstruowania, a także potrafi ogólnie scharakteryzować dwa główne sposoby analizy składniowej oraz wymienić płaszczyzny wypowiedzenia.

Student potrafi posługiwać się najważniejszymi wprowadzonymi terminami i narzędziami badawczymi z zakresu składni oraz samodzielnie przeprowadzić analizę składniową, posługując się tradycyjną metodologią składniową Zenona Klemensiewicza,jsk również kategoriami zaproponowanymi przez Zygmunta Saloniego i Marka Świdzińskiego (konotacja, akomodacja, schematy zdaniowe).

Student jest gotów do uzupełniania posiadanej wiedzy składniowej i podnoszenia jej poziomu.

Na ocenę dostateczną z plusem:

Student zna główne typy wypowiedzeń, a także potrafi ogólnie scharakteryzować dwa główne sposoby analizy składniowej.

Student potrafi posługiwać się głównymi wprowadzonymi terminami i narzędziami badawczymi z zakresu składni oraz przeprowadzić średdnio zaawansowaną analizę składniową, posługując się tradycyjną metodologią składniową Zenona Klemensiewicza,jsk również kategoriami zaproponowanymi przez Zygmunta Saloniego i Marka Świdzińskiego (konotacja, akomodacja, schematy zdaniowe).

Student jest gotów do uzupełniania posiadanej wiedzy składniowej.

Na ocenę dostateczną:

Student zna główne typy wypowiedzeń, potrafi ogólnie scharakteryzować dwa główne sposoby analizy składniowej.

Student potrafi posługiwać się najważniejszymi wprowadzonymi terminami i narzędziami badawczymi z zakresu składni oraz przeprowadzić (z ewentualnymi wskazówkami) podstawową analizę składniową, posługując się tradycyjną metodologią składniową Zenona Klemensiewicza, jak również kategoriami zaproponowanymi przez Zygmunta Saloniego i Marka Świdzińskiego (konotacja, akomodacja, schematy zdaniowe).

Student jest gotów do uzupełniania posiadanej wiedzy składniowej.