Literatura powszechna niemieckojęzyczna

podstawowy

H1A_W01; H1A_W10; H1A_U01;

FP2_W01; FP2_03; FP2_W04; FP2_W07;

FP2_W08; FP2_W10; FP2_W14; FP2_W15;

FP2_W16; FP2_W19; FP2_W21; FP2_U04;

FP2_K05; FP2_K07;

konwersatorium zaznajamiajace studentow z literaturami krajow niemieckojezycznych

Konwersatorium omawia wybrane zjawiska literatury niemieckiej wieku XIX i XX. Proponowany zestaw lektur uwzglednia pisarzy z Niemiec, Szwajcarii i Austrii i obejmuje rozne gatunki literackie.

Wykłady poświęcone poszczególnym dziełom mają za zadanie:

- zarysowanie tła historycznego i kontekstu literackiego,

genologicznego i ideowego dzieła

- przygotowanie słuchaczy do samodzielnej ich interpretacji

- ukazywanie znaczenia historii recepcji dzieła dla popularnej jego

interpretacji

- ukazywanie sposobu inkorporowania dzieła w funkcjonujący paradygmat kulturowy

- wydobycie kolorytu lokalnego, narodowego właściwego dla dzieła,

usytuowanie go w kanonie literatury narodowej

- analizę poetyki i sposobów obrazowania oraz przemian estetycznych

zachodzących w literaturze różnych epok.

Rolf-Dieter Kluge, Małgorzata Świderska, Zarys historii literatury i kultury niemieckiej (2022).

Pisarze niemieckojęzyczni XX wieku. Leksykon encyklopedyczny PWN, pod redakcją Marka Zybury. Warszawa/Wrocław 1996

Studentka/student:

ma pogłębioną wiedzę o zakresie i miejscu filologii polskiej w obszarze nauk humanistycznych, zna na poziomie rozszerzonym terminologię nauk humanistycznych z zakresu literaturoznawstwa oraz wiedzy o kulturze, ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę, obejmującą wybrane teorie i nurty metodologiczne, wypracowane w obszarze literaturoznawstwa, wraz z ich terminologią, ma uporządkowaną i pogłębioną, ogólną i szczegółową wiedzę o kulturze, ma pogłębioną wiedzę o związkach współczesnej literatury i kultury polskiej z kulturą śródziemnomorską, zna problematykę historycznej i współczesnej translatologii, ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę szczegółową o związkach współczesnej literatury i kultury polskiej z  arcydziełami literatury światowej; ma szczegółową wiedzę o najnowszych badaniach z tego zakresu i ich rezultatach, ma uporządkowaną wiedzę szczegółową z zakresu współczesnego literaturoznawstwa, zna współczesne metody analizy i interpretacji przedmiotowego dzieła, ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę o kanonicznych dziełach literatury powszechnej i ich kontekstach kulturowych, ze szczególnym uwzględnieniem najnowszej literatury europejskiej; ma szczegółową wiedzę o najnowszych badaniach z tego zakresu i ich rezultatach, potrafi integrować w swym warsztacie naukowym narzędzia badawcze z zakresu różnych dziedzin humanistyki, potrafi przeprowadzić analizę i interpretację dzieła literackiego, aktywnie uczestniczy w działaniu na rzecz zachowania dziedzictwa kulturowego regionu, kraju, Europy, systematycznie uczestniczy w życiu kulturalnym, odpowiedzialnie korzystając z mediów tradycyjnych i elektronicznych ze świadomością wartości tradycji literackiej i językowej jako dobra wspólnego i nieustannej ewolucji całego obszaru kulturowego.

Metody dydaktyczne i sposoby weryfikacji efektów kształcenia:

Metody:

1. wykład informacyjny, konwersatoryjny

2. analiza tekstów (metoda ćwiczeniowa)

3. prezentacja multimedialna (pokaz)

Efekty w obszarze wiedzy są osiągane takimi metodami, jak: wykład informacyjny, konwersatoryjny, prezentacja.

Efekty w obszarze umiejętności są osiągane takimi metodami, jak: analiza tekstów specjalistycznych, analiza materiału literackiego z użyciem aparatu krytycznego.

Efekty w obszarze kompetencji społecznych są osiągane na podstawie pracy na zajęciach: wchodzenie w interakcje, organizowanie pracy w grupie.

Wykład, wykład konwersatoryjny

Egzamin ustny obejmujący odpowiedź na trzy pytania:

dotyczące treści lektur

dotyczące problematyki w kontekście historii literatury angielskiej

dotyczące terminologii.

Ocenę niedostateczną uzyskuje student, który nie zna treści lektur, nie uczestniczył aktywnie w zajęciach, nie potrafi wskazać i omówić wybranego problemu analitycznego, nie posługuje się terminologią literaturoznawczą.

Ocenę dostateczną otrzymuje student, który zna treść omawianych lektur, potrafi w sposób odtwórczy zrekonstruować ich problematykę, uczestniczył w zajęciach, zna podstawowe terminy literaturoznawcze, potrafi wskazać podstawową bibliografię dotyczącą wybranego problemu.

Ocenę dobrą otrzymuje student, który przeczytał lektury dokładnie, potrafi udzielić odpowiedzi na pytania o wysokim stopniu szczegółowości dotyczące treści. Wskazuje istotne problemy badawcze i ich konteksty w odniesieniu do wybranego utworu. Potrafi odtwórczo dokonać analizy wybranego zagadnienia. Zna w stopniu teoretycznym i potrafi podać przykłady literackie dla terminów literaturoznawczych.

Ocenę bardzo dobrą uzyskuje student, który aktywnie brał udział w zajęciach, zna wszystkie lektury w stopniu wysokiej szczegółowości, potrafi samodzielnie przeprowadzić analizę wskazanego problemu z odniesieniami do literatury przedmiotu, posługuje się świadomie i płynnie terminologią literaturoznawczą, umie sformułować dobrze uzasadnione opinie krytycz

Nie dotyczy.