KN - Dydaktyka przedmiotowa. Metodyka nauczania języka polskiego: szkoła podstawowa

podstawowy

KN1_W05 KN1_W09 KN1_W12; KN1_U03 KN1_U04 KN1_U05 KN1_U06 KN1_U09 KN1_K02, KN1_K06, KN1_K08

Zaliczenie zajęć specjalizacyjnych z wcześniejszego okresu kształcenia.

Poziom przedmiotu: podstawowy

Cele przedmiotu: po zaliczeniu zajęć student: zna cele, zakres, strukturę kształcenia polonistycznego zawarte w Podstawie programowej; rozpoznaje podręcznikowe modele kształcenia językowego; zna i stosuje odpowiednie metody kształcenia sprawności językowej ucznia; zna cel i rodzaje ćwiczeń słownikowo-frazeologicznych, gramatyczno-stylistycznych, kompozycyjnych, redakcyjnych i ortograficznych; zna podstawowe modele lekcji, potrafi opracować scenariusz zajęć dydaktycznych z języka polskiego; zna potrzeby komunikacyjne uczniów; potrafi konstruować kryteria oceniania wypowiedzi ustnych i pisemnych uczniów szkoły podstawowej; wie, czym jest ewaluacja pracy nauczyciela polonisty i jak się ją przeprowadza; zna możliwości wykorzystania komputera na lekcji języka polskiego.

Wymagania wstępne: znajomość podstawowych zagadnień gramatyki opisowej, kultury języka; podstaw psychologii i pedagogiki; zaliczony I rok studiów I stopnia filologii polskiej.

Treści merytoryczne:Współczesne uwarunkowania edukacji językowej; cele i koncepcje kształcenia polonistycznego w związku z reformą edukacji w Polsce; propozycje kształcenia językowego zawarte w wybranych programach i podręcznikach do języka polskiego dla szkoły podstawowej z odniesieniem do zapisów Podstawy programowej; metody wspierające rozwój i kształcące język ucznia; planowe bogacenie słownictwa uczniów; nauczanie fonetyki, słowotwórstwa, fleksji, składni w szkole podstawowej (ujęcie funkcjonalne); błędy językowe; dydaktyka ortografii i interpunkcji; aspekty integracji w nauczaniu języka polskiego w szkole podstawowej; budowa i organizacja lekcji (podstawowe modele lekcji); planowanie pracy nauczyciela a scenariusz zajęć dydaktycznych; rodzaje i cele szkolnego oceniania; ewaluacja pracy nauczyciela.

1. E. Bańkowska, A. Mikołajczuk (red.), Praktyczna stylistyka nie tylko dla polonistów, Warszawa 2003. 2. M. Bogdanowicz, A. Adryjanek: Uczeń z dysleksją w szkole. Poradnik nie tylko dla polonistów, Gdynia 2004. 3. L.Cohen, L. Manion, K. Morrison, Wprowadzenie do nauczania, Poznań 1996. 4. D. Gołębniak, G. Teusz, Edukacja poprzez język, Poznań 1999. 5. A. Janus-Sitarz (red)., Doskonalenie warsztatu nauczyciela polonisty, Kraków 2005. 6. A. Janus-Sitarz (red.), Wartościowanie a edukacja polonistyczna, Kraków 2008. 7. Z. A. Kłakówna, Sztuka pisania. Ćwiczenia redakcyjne dla klas IV-VI, Kraków 2002. 8. G. Mietzel, Psychologia kształcenia, Gdańsk2002. 9. B. Myrdzik (red.), Nowe wyzwania dla polonisty. Metodyka – Pomiar – Ewaluacja, Lublin 2002. 10. M. Nagajowa, Nauka o języku dla nauki języka, Kielce 1994. 11. E. Polański, Dydaktyka ortografii i interpunkcji, Warszawa 1995. 12. J. Puzynina, A. Mikołajczuk (red.), Nauka o języku w zreformowanej szkole, Warszawa 2000. 13. E.Synowiec (red.), Podręczniki do kształcenia polonistycznego w zreformowanej szkole, Kraków 2007. 14. A. Slósarz, Media w służbie polonisty, Kraków 2008. 15. W. Wantuch, Aspekty integracji w nauczaniu języka polskiego, Kraków 2005. 16. G. Wiśniewska (red.), Gry i zabawy w kształceniu językowym, Lublin 2000. 17. P. Zbróg, Wojna o kształcenie językowe, Kielce 2005. 18. Wybrane programy, podręczniki oraz propozycje metodyczne do nauczania języka polskiego w szkole podstawowej

Student opisuje współczesne uwarunkowania edukacji językowej, wymienia cele i nazywa koncepcje kształcenia polonistycznego zgodnie z najnowszą podstawą programową; charakteryzuje metody wspierające rozwój i kształcące język ucznia;

Student dobiera odpowiednie sposoby bogacenia słownictwa uczniów, projektuje zajęcia poświęcone nauczaniu fonetyki, słowotwórstwa, fleksji, składni w szkole podstawowej zgodnie z założeniami dydaktyki szczegółowej;

Student potrafi organizować zajęcia dydaktyczne, kierować pracą grupy, zarządzać czasem.

Na całościową ocenę pracy studenta w semestrze (zaliczenie) składają się następujące elementy: przygotowanie do ćwiczeń, aktywny udział w analizowaniu na zajęciach problemów kształcenia językowego w szkole podstawowej; pisemne opracowanie trzech scenariuszy zajęć z kształcenia językowego prezentujących różnorodność metod charakterystycznych dla tego typu działań i opatrzonych komentarzem studenta objaśniającym celowość proponowanych przez niego rozwiązań.

Ponadto:

Niedostateczną ocenę otrzymuje student, który nie opanował efektów kształcenia w odniesieniu do przedmiotu.

Dostateczną ocenę uzyskuje student, który na poziomie podstawowym opanował efekty kształcenia w odniesieniu do przedmiotu.

Dobrą ocenę uzyskuje student, który na poziomie średnio zaawansowanym opanował efekty kształcenia w odniesieniu do przedmiotu.

Bardzo dobrą ocenę uzyskuje student, który w pełni opanował efekty kształcenia w odniesieniu do przedmiotu.

Zgodnie z efektami kształcenia dla praktyk zawartymi w efektach kształcenia dla specjalizacji student realizuje 150 godzin praktyk w szkole podstawowej, w tym 30 godzin w zakresie psychologiczno-pedagogicznym i 120 godzin w zakresie dydaktycznym.