Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie - Centralny System Uwierzytelniania
Strona główna

Edytorstwo naukowe

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: WH-FPZ-I-2-EdNa-Z
Kod Erasmus / ISCED: (brak danych) / (brak danych)
Nazwa przedmiotu: Edytorstwo naukowe
Jednostka: Instytutu Filologii Polskiej
Grupy:
Punkty ECTS i inne: (brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.

zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia: (brak danych)
Poziom przedmiotu:

podstawowy

Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się:

H1A_W01

H1A_W06

H1A_W07

H1A_U04

H1A_U05

H1A_K04

Skrócony opis:

I — Co to jest tekst? Dlaczego nie jest wszystko jedno, z jakiej edycji korzystamy. Czym różni się wydanie krytyczne od innych wydań;

II — Chłopi Reymonta;

III — F-16 i inne tajemnicze symbole w książkach;

IV — Skąd znamy teksty. Autografy i kopie. Bruliony i czystopisy. Autograf – pierwodruk – inne wydania. Przekazy tekstu, podstawa tekstu;

V — Wierna rzeka Żeromskiego. Czy po sensacyjnym odkryciu rękopisu powinniśmy wydać powieść na nowo?

VI — Wydanie krytyczne. Aparaty krytyczne. Odmiany tekstu;

VII — Wydawcy Norwida;

VIII — Co wolno, a czego nie wolno wydawcy? Komentarze wydawcy ich zakres;

IX — Skąd wiemy, że dany przekaz tekstu jest autentyczny? Listy „Chopina” do Potockiej;

X — Skąd wiemy, że dany obraz jest autentyczny? Jak się opisuje obrazy? Jak się wydaje katalogi?

XI—XIII Rękopisy. Tekst rękopiśmienny na warsztacie pisarza, interpretatora, wydawcy naukowego (cz. 1—3);

XIV—XV Jak wydawać listy, dzienniki, pamiętniki (cz. 1—2).

Pełny opis:

I — Co to jest tekst? Teoria wydań i historia wydań. Co w ogóle wydawać i jak to robić? Dlaczego nie jest wszystko jedno, z jakiej edycji korzystamy. Czym różni się wydanie krytyczne/naukowe od innych wydań;

II — Teoria wydań i historia wydań: Chłopi Reymonta. Co wynika z uważnego czytania not edytorskich;

III — F-16 i inne tajemnicze symbole w książkach (wersja dla fachowców);

IV — Homer nie przyszedł z rękopisem do redakcji, czyli: skąd znamy teksty. Autografy i kopie. Bruliony i czystopisy. Autograf – pierwodruk – inne wydania. Przekazy tekstu, podstawa tekstu;

V — Teoria wydań i historia wydań: Wierna rzeka Żeromskiego. Czy po sensacyjnym odkryciu rękopisu powinniśmy wydać powieść na nowo?

VI — Teoria wydań i historia wydań: wydanie krytyczne. Co właściwie „krytykujemy”. Aparaty krytyczne. Odmiany tekstu;

VII — Teoria wydań i historia wydań: wydawcy Norwida (studium przypadku);

VIII — Co wolno, a czego nie wolno wydawcy? Komentarze wydawcy ich zakres (wstęp, posłowie, przypisy). Bibliografie i indeksy. Inne owoce opracowania edytorskiego tekstu;

IX — Skąd wiemy, że dany przekaz tekstu jest autentyczny? Listy „Chopina” do Potockiej (studium przypadku);

X — Skąd wiemy, że dany obraz jest autentyczny? Jak się opisuje obrazy? Jak się wydaje katalogi?

XI — Rękopisy. Tekst rękopiśmienny na warsztacie pisarza, interpretatora, wydawcy naukowego (cz. 1);

XII — Rękopisy. Tekst rękopiśmienny na warsztacie pisarza, interpretatora, wydawcy naukowego (cz. 2);

XIII — Rękopisy. Tekst rękopiśmienny na warsztacie pisarza, interpretatora, wydawcy naukowego (cz. 3);

XIV — Jak wydawać listy, dzienniki, pamiętniki ‒ sposoby wydawców (cz. 1);

XV — Jak wydawać listy, dzienniki, pamiętniki ‒ sposoby wydawców (cz. 2).

Literatura:

Wybrana bibliografia ogólna

Klasyka (układ chronologiczny; * oznaczono rzeczy najważniejsze):

Stanisław Pigoń, Pokąd sięga granica swobody redaktorskiej?, „Ruch Literacki” 1961 z. 3.

Konrad Górski, Sztuka edytorska. Zarys teorii, Warszawa 1956.

Zbigniew Goliński, O problemie tekstu kanonicznego w edytorstwie, „Pamiętnik Literacki” 1967 nr 4, s. 433‒458.

Zbigniew Goliński, Edytorstwo ‒ tekstologia. Przekroje, Wrocław 1969.

* Konrad Górski, Tekstologia i edytorstwo dzieł literackich, Warszawa 1975 (wyd. 2: Warszawa 1978; wyd. 3: Toruń 2011). [lektura obowiązkowa]

Jan Trzynadlowski, Edytorstwo: tekst, język, opracowanie, Warszawa 1976 (wyd. 2: Warszawa 1978; wyd. 3: Warszawa 1983).

* Jerzy Starnawski, Praca wydawcy naukowego, Wrocław 1979 (wyd. 2: Wrocław 1992).

* Roman Loth, Podstawowe pojęcia i problemy tekstologii i edytorstwa naukowego, Warszawa 2006. [lektura obowiązkowa]

Niektóre nowości (układ chronologiczny; * oznaczono rzeczy szczególnie godne uwagi):

Maria Prussak, Edytorska nadgorliwość, w: Romantyzm, poezja historia. Prace ofiarowane Zofii Stefanowskiej, pod res. Marii Prussak i Zofii Trojanowiczowej, Warszawa 2002.

* Maria Prussak, Konsekwencje założeń i decyzji edytorskich, „Teksty Drugie” 2005 nr 1‒2, s. 158‒167. [http://rcin.org.pl/Content/52199/WA248_68155_P-I-2524_prussak-konsek.pdf]

Alfredo Stussi, Wprowadzenie do edytorstwa i tekstologii, przeł. Mateusz i Piotr Salwa, Gdańsk 2011.

Janusz S. Gruchała, Tekstologia wyłożona modo Italico. (O książce Alfredo Stussiego «Wprowadzenie do edytorstwa i tekstologii»), „Wielogłos. Pismo Wydziału Polonistyki UJ” 2012 nr 3, s. 265–272.

Łukasz Garbal, Edytorstwo. Jak wydawać współczesne teksty literackie, Warszawa 2011.

Dariusz Pachocki, Edytorstwo: rzemiosło na styku sztuki, sztuka na styku rzemiosła, „Pamiętnik Literacki” 2014 nr 1, s. 236‒247; recenzja: Łukasz Garbal, Edytorstwo. Jak wydawać współczesne teksty literackie, Warszawa 2011. [http://bazhum.muzhp.pl]

Paweł Bem, Dlaczego polskie edytorstwo naukowe nie istnieje, „Teksty Drugie” 2016 nr 1, s. 151‒168.

SERIA: „Problemy Tekstologii i Edytorstwa Dzieł Literackich”, Toruń 2008‒

[https://wydawnictwo.umk.pl/pl/catalog/series/1973/z-warsztatu-edytora-dziel-romantykow]

* CZASOPISMO: „Sztuka Edycji. Studia Tekstologiczne i Edytorskie”, 2011‒

[lektura obowiązkowa]

Wykłady ogólnorozwojowe:

Anthony T. Grafton, „Codex in Crisis”, wykład wygłoszony 17.12.2008 w Nowym Jorku. [https://www.youtube.com/watch?v=2tUCbClRPXg] [„lektura” obowiązkowa]

Anthony T. Grafton, „Life on the Burning Deck: Defending the Humanities in the 21st Century”, wykład wygłoszony 1.11.2010 na University of New Hampshire.

[https://www.youtube.com/watch?v=lNN7kdfyyWE];

Staropolszczyzna:

Konrad Górski et al., Zasady wydawania tekstów staropolskich. Projekt, przykłady oprac. Jerzy Woronczak, Wrocław 1995.

Paulina Buchwald-Pelcowa, Na pograniczu emblematów i stemmatów, w: Słowo i obraz. Materiały Sypozjum Komitetu Nauk o Sztuce Polskiej Akademii Nauk, Nieborów, 29 września ‒ 1 października 1977 r., pod red. Agnieszki Morawińskiej, Warszawa 1982, s. 73‒95.

Inne wydania i komentarze, które wypada/warto znać:

Zbigniew Goliński, Wstęp, w: Stefan Żeromski, Pisma zebrane, pod red. Zbigniewa Golińskiego, t. 1: Opowiadania

Maria Kalinowska, Juliusza Słowackiego «Podróż do Ziemi Świętej z Neapolu». Glosy, Gdańsk 2011.

Kazania świętokrzyskie. Nowa edycja. Nowe propozycja badawcze, pod red. Pawła Stępnia, współpraca Halina Tchórzewska-Kabata, Izabela Winiarska-Górska, Warszawa 2009.

Zygmunt Krasiński, Nie-Boska komedia. Wydanie krytyczne pierwodruku z 1835 roku, oprac. Magdalena Bizior-Dombrowska, Toruń 2015.

Paweł Stępień, Zadanie. «Chaskiel» Tadeusza Różewicza, Warszawa 2017.

Efekty kształcenia i opis ECTS:

Ma uporządkowaną wiedzę obejmującą wybrane najważniejsze teorie i nurty metodologiczne związane z edytorstwem naukowym (teksty z różnych epok), praktycznym edytorstwem współczesnym oraz wiedzą o książce. Zna podstawowe zagadnienia z zakresu współczesnych technologii publikowania i umie je powiązać z zasadami pracy edytorskiej (H1A_W01, H1A_W06, H1A_W07);

na poziomie podstawowym potrafi integrować w swym warsztacie naukowym narzędzia badawcze z zakresu różnych dziedzin: literaturoznawstwa, językoznawstwa oraz innych, których znajomość jest niezbędna przy opracowywaniu zarówno tekstów autorów żyjących, jak i dzieł dawniejszych (H1A_U04, H1A_U05);

prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy wynikające z wykonywania zawodu edytora, wydawcy, redaktora (H1A_K04).

Metody i kryteria oceniania:

KRYTERIA OCENIANIA

TRZY GŁÓWNE WARUNKI ZALICZENIA:

1) obecność – bez konsekwencji zajęcia można opuścić dwa razy (w trakcie całego roku akademickiego); ewentualna trzecia nieobecność skutkuje koniecznością zaliczenia wszystkich trzech opuszczonych zajęć na najbliższym dyżurze; ewentualna czwarta nieobecność skutkuje koniecznością wykonania adekwatnych zadań specjalnych; pięciokrotna nieobecność na zajęciach skutkuje niezaliczeniem całego cyklu;

2) rozmowa końcowa dotycząca:

a) opracowanego wcześniej przez Studenta wybranego problemu edytorskiego;

b) wybranych zagadnień spośród poruszanych na zajęciach.

NA OCENĘ KOŃCOWĄ MAJĄ TAKŻE WPŁYW:

3) aktywność podczas zajęć;

4) wykonywanie bieżących zadań pisemnych.

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.
Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.
ul. Dewajtis 5,
01-815 Warszawa
tel: +48 22 561 88 00 https://uksw.edu.pl
kontakt deklaracja dostępności USOSweb 7.0.2.0-1 (2024-03-12)