Warsztat publicysty
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | WH-FPZ-I-2-WarszPub |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Warsztat publicysty |
Jednostka: | Wydział Nauk Humanistycznych |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | (brak danych) |
Poziom przedmiotu: | podstawowy |
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się: | WIEDZA: FP2_W11 UMIEJĘTNOŚCI: FP2_U09 KOMPETENCJE SPOŁECZNE: FP2_K06 |
Skrócony opis: |
Celem zajęć jest zdobycie wiedzy i umięjetności potrzebnych do pisania tekstów publicystycznych. Studenci zapoznają się z warunkami pracy dziennikarza. Duskusja oparta o zadane lektury i przykłady tekstów do analizy pozwala ustalić charakterystyczne cechy omawianych na kolejnych zajęciach gatunków, m.in. notatki prasowej, artykułu prasowego, felietonu, recenzji czy eseju. |
Pełny opis: |
Zajęcia mają charakter praktyczny. Czytanie zadanych lektur i analiza wybranych przez prowadzącego podczas zajęć przykładów mają na celu zdobycie wiedzy niezbędnej do napisania wymienionych w programie zajęć prac. Zajęcia rozpoczynają się omówieniem zagadnień dotyczących etyki dziennikarskiej, a podstawę teoretyczną stanowią pubilikacje na temat spójności i delimitacji tekstu oraz zróżnicowania stylistycznego polszczyzny. Uczestnicy zajęć powinni mieć rozległą wiedzę z zakresu kultury języka. |
Literatura: |
1. J. Bralczyk, W. Gruszczyński, K. Mosiołek-Kłosińska, Wiem, co mówię, czyli o dobrej komunikacji, Gdańsk 2002. 2. J. Bralczyk, K. Mosiołek-Kłosińska (red.), Język w mediach masowych, Upowszechnianie Nauki - Oświata "UN-O", Warszawa 2000. 3. A. Czarnecka, J. Podracki, Skróty i skrótowce Słownik, Warszawa 1995. 4. Renata Dybalska, Danuta Kępa-Figura, Paweł Nowak, Przemoc w języku mediów? Analiza semantyczna i pragmatyczna audycji radiowych, UMCS, Lublin 2004. 5. J. Fras, Dziennikarski warsztat językowy, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2005. 6. J. Grzenia, Komunikacja językowa w Internecie, PWN, Warszawa 2007. 7. J. Grzenia, Słownik nazw własnych, Warszawa 2003. 8. W. Gruszczyński, J. Bralczyk (red.) Słownik gramatyki języka polskiego, Warszawa 2002. 9. M. Hendrykowski, Metafory Internetu, Warszawa 2005. 10. M. Kaczmarczyk, Gatunki prasowe w praktyce. Ćwiczenia warsztatowe dla studentów dziennikarstwa i komunikacji społecznej, WSZiM, Sosnowiec 2006. 11. K. Kłosińska (red.), Formy i normy, czyli poprawna polszczyzna w praktyce, Warszawa 2004 i następne. 12. A. Markowski, J. Puzynina, Kultura języka [w:] J. Bartmiński (red.) Encyklopedia kultury polskiej XX wieku, t. II Współczesny język polski, Wrocław 1993 (i nast.). 13. A. Markowski (red.), Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, Warszawa 2004 (wybrane hasła problemowe). 14. A. Markowski (red.), Praktyczny słownik poprawnej polszczyzny nie tylko dla młodzieży, Warszawa 1995. 15. J. Miodek, O normie językowej [w:] J. Bartmiński (red.) Encyklopedia kultury polskiej XX wieku, t. II Współczesny język polski, Wrocław 1993. 16. W. Pisarek, Nowa retoryka dziennikarska, Universitas, Kraków 2002. 17. J. Podracki, A. Gałązka, Słownik interpunkcyjny, Warszawa 2002.. 18. J. Podracki, E. Wolańska, Język w mediach elektronicznych, Semper, Warszawa 2008. 19. E. Polański, A. Skudrzykowa, Słownik pisowni łącznej i rozdzielnej. Razem czy osobno?, Warszawa 2003. 20. A. Skworz, A. Niziołek (red.), Biblia dziennikarstwa, Kraków 2010. 21. M. Tanaś (red.), Kultura i język mediów, Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 2007. |
Metody i kryteria oceniania: |
Ocena końcowa to średnia wyliczona na podstawie ocen z prac pisanych w ciągu roku. Na ocenę wpływa także przygotowanie do zajęć (czytanie zadanych lektur) oraz zaangażowanie w dyskusję poświęconą wybranym na danych zajęciach zagadnieniom. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.