Krytyczna analiza tekstu w praktyce redakcyjnej
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | WH-FPZ-I-3-KrATwPr-Z |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Krytyczna analiza tekstu w praktyce redakcyjnej |
Jednostka: | Instytutu Filologii Polskiej |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Poziom przedmiotu: | podstawowy |
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się: | FP1_W05 FP1_W09 FP1e_W09 FP1e_U06 FP1e_K02 FP1e_K04 |
Skrócony opis: |
Preambuła Redaktor zawsze powinien podążać za tekstem – to tekst wyznacza zakres i sposób działania redaktora. Każdy tekst jest inny. Ponieważ zaś w ramach naszych zajęć będziemy redagować wszelkie możliwe do wyobrażenia wytwory ludzkiego pióra (od ogłoszeń o zaginionym kocie po czcigodne fragmenty prac doktorskich), nie sposób przewidzieć, które spośród dotykających nas redaktorskich trosk wysuną się na plan pierwszy, a które pozostaną w cieniu. Dlatego też rezygnujemy z określania w tytule każdych zajęć konkretnych problemów do rozwikłania, tylko bowiem czysta praktyka uczy pamiętania równocześnie o kilkudziesięciu zmiennych koniecznych do uwzględnienia przy redagowaniu oraz o doborze właściwych w przypadku każdego tekstu środków redaktorskiej interwencji. |
Pełny opis: |
I — „Pan jest redaktorem? A, to pan stawia przecinki”. Czym naprawdę zajmuje się redaktor oraz: zmagania praktyczne (cz. 1); II — Zmagania praktyczne (cz. 2); III — Zmagania praktyczne (cz. 3); IV — Bękarty, sieroty i wdowy (oraz inne przydatne terminy i pojęcia), a także: zmagania praktyczne (cz. 4); V — Zmagania praktyczne (cz. 5); VI — Zmagania praktyczne (cz. 6 ‒ podstawy korekty); VII — Zmagania praktyczne (cz. 7 ‒ podstawy korekty); VIII — Redagowanie finałowe. |
Literatura: |
Podstawowe słowniki: Jan Grzenia, Słownik nazw własnych, wyd. 2 popr., Warszawa 2002; Piotr Müldner-Nieckowski, Wielki słownik frazeologiczny języka polskiego. Wyrażenia, zwroty, frazy, Warszawa 2004; Nowy słownik ortograficzny, oprac. zasad pisowni i interpunkcji polskiej prof. Edward Polański, Warszawa 1999; Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, pod red. Andrzeja Markowskiego, Warszawa 2002. Podstawowe strony internetowe: http://sjp.pwn.pl/poradnia; https://www.synonimy.pl/. |
Efekty kształcenia i opis ECTS: |
Student: a) zna podstawową terminologię nauk humanistycznych z zakresu studiowanych specjalności i/lub specjalizacji; b) ma uporządkowaną wiedzę ogólną i szczegółową z zakresu studiowanych specjalności; c) ma uporządkowaną wiedzę ogólną z zakresu teorii redagowania i opracowywania tekstu współczesnego oraz edytorstwa naukowego na poziomie podstawowym. Ma uporządkowaną wiedzę szczegółową z zakresu norm i zasad redagowania i opracowywania tekstu współczesnego oraz edytorstwa naukowego: jego historii, osiągnięć i kierunków rozwoju - na poziomie podstawowym; d) potrafi zredagować na poziomie podstawowym współczesny tekst literacki, naukowy, użytkowy i inne rodzaje wypowiedzi. Potrafi zastosować w praktyce wiedzę szczegółową z zakresu norm i zasad redagowania i opracowywania tekstu współczesnego oraz edytorstwa naukowego na poziomie podstawowym; e) potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role związane z procesem redagowania tekstu, kierując się wskazówkami opiekuna naukowego; f) prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy wynikające z wykonywania zawodu edytora, wydawcy, redaktora. |
Metody i kryteria oceniania: |
KRYTERIA OCENIANIA TRZY GŁÓWNE WARUNKI ZALICZENIA: 1) obecność – bez konsekwencji zajęcia można opuścić dwa razy; nieobecność na nich nie oznacza jednak zwolnienia z wykonania przewidzianych za każdym razem prac redakcyjnych; trzykrotna nieobecność na zajęciach skutkuje niezaliczeniem całego cyklu; 2) wykonywanie bieżących prac redakcyjnych na zajęciach (za każdym razem na ocenę); 3) zredagowanie nieco dłuższego (maksymalnie 1849 znaków) tekstu na ostatnich zajęciach (również na ocenę). POZOSTAŁE ELEMENTY MAJĄCE WPŁYW NA OCENĘ KOŃCOWĄ: 4) aktywność podczas zajęć; 5) zgłaszanie na zajęciach własnych interesujących trudności redakcyjnych. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.