Diagnoza i terapia pedagogiczna
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | WH-FPZ-II-1-DiaTerPe |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Diagnoza i terapia pedagogiczna |
Jednostka: | Wydział Nauk Humanistycznych |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | (brak danych) |
Poziom przedmiotu: | podstawowy |
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się: | wpisz symbolWiedza: EK 1 - student zna nazwy zaburzeń, które mogą wystąpić w toku nauki szkolnej EK 2 - posiada podstawową wiedzę na temat tych zaburzeń EK 3 - zna rodzaje terapii, które można zastosować EK 4 - zna przyczyny omawianych zaburzeń EK 5 - zna symptomy tych zaburzeń Umiejętności: EK 6 - po ukończeniu zajęć student potrafi dopasować symptomy do zaburzenia rozwojowego EK 8 - troszczy się o prawidłowy tok nauki ucznia z dysfunkcjami Kompetencje: EK 9 - ustala kryteria oceniania w oparciu o rodzaj zaburzenia EK 10 - stosuje indywidualizację biorąc pod uwagę problemy ucznia /symbole efektów kształcenia |
Skrócony opis: |
Podczas zajęć omówione zostaną różnego rodzaju zaburzenia rozwojowe, z którymi można spotkać się podczas pracy z dziećmi i młodzieżą. |
Pełny opis: |
Po ukończeniu zajęć student: 1. nazywa zaburzenia jakie mogą wystąpić w toku nauki szkolnej 2. wymienia i opisuje symptomy zaburzeń 3. wyjaśnia i charakteryzuje przyczyny zaburzeń 4. ustala kryteria oceniania w oparciu o rodzaj zaburzenia 5. troszczy się o prawidłowy tok nauki ucznia z dysfunkcjami 6. kreatywnie podchodzi do prowadzonych zajęć |
Literatura: |
Literatura obowiązkowa: 1. Borowiecka Renata, Dziecko w równowadze, Warszawa 2011. 2. Brejnak Wojciech, Dysleksja: nie jesteś sam, Warszawa 2003. 3. Gruszczyk – Kolczyńska Edyta, Dlaczego dzieci nie potrafią uczyć się matematyki?, Warszawa 1989. 4. Herda Katarzyna, O dzieciach Indygo, czyli ADHD bez tajemnic, Kielce 2007. 5. Kastory – Bronowska, Monika, Wczesna Interwencja, Warszawa 2002. 6. Pisula Ewa, Autyzm, Płock 2002. 7. Wnukowska Katarzyna, Czy moje dziecko mówi poprawnie: poradnik logopedyczny, Gdańsk 2010. Literatura dodatkowa: 1. Bobula Stanisław, ADHD dar specyficzny, Kraków 2006. 2. Bogdanowicz Marta, Dysleksja w wieku dorosłym, Gdańsk 2012. 3. Borkowska Maria, Integracja Sensoryczna na co dzień, Warszawa 2010. 4. Mrugalska Krystyna, Upośledzenie umysłowe: wskazówki dla rodziców i opiekunów dzieci oraz osób dorosłych dotkniętych upośledzeniem umysłowym, Warszawa 1986. 5. Zabłocki Kazimierz Jacek, Autyzm, Płock 2002. |
Efekty kształcenia i opis ECTS: |
Wiedza: student zna nazwy zaburzeń, które mogą wystąpić w toku nauki szkolnej posiada podstawową wiedzę na temat tych zaburzeń zna rodzaje terapii, które można zastosować zna przyczyny omawianych zaburzeń zna symptomy tych zaburzeń Umiejętności: po ukończeniu zajęć student potrafi dopasować symptomy do zaburzenia rozwojowego troszczy się o prawidłowy tok nauki ucznia z dysfunkcjami Kompetencje: ustala kryteria oceniania w oparciu o rodzaj zaburzenia stosuje indywidualizację biorąc pod uwagę problemy ucznia Udział w ćwiczeniach - 15 Przygotowanie do zajęć - 7 Konsultacje - 1 Czas na pisanie referatu - 5 Przygotowanie do zaliczenia - 10 Suma godzin: 38 godzin/30(25)godz=1 ECTS |
Metody i kryteria oceniania: |
Metody: - wykład informacyjny, konwersatoryjny - analiza prac uczniów - prezentacja multimedialna Kryteria oceniania: 2 (nast.) nie nazywa zaburzeń występujących u dzieci w toku nauki szkolnej 3 (dst.) zna i nazywa zaburzenia występujące u dzieci 4 (db.) wymienia i charakteryzuje symptomy towarzyszące poszczególnym zaburzeniom 5 db.) samodzielnie rozpoznaje i nazywa zaburzenia, które mogą towarzyszyć dziecku oraz potrafi dobrać odpowiedni rodzaj terapii |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.