Literatura powszechna-ćwiczenia

podstawowy

FP2_W15, FP2_W21, FP2_U07, FP2_K07

Ćwiczenia poświęcone poszczególnym dziełom mają za zadanie:

- zarysowanie tła historycznego i kontekstu literackiego,

genologicznego i ideowego dzieła

- przygotowanie słuchaczy do samodzielnej ich interpretacji

- ukazywanie znaczenia historii recepcji dzieła dla popularnej jego

interpretacji

- ukazywanie sposobu inkorporowania dzieła w funkcjonujący paradygmat kulturowy

- wydobycie kolorytu lokalnego, narodowego właściwego dla dzieła

- analizę poetyki i sposobów obrazowania oraz przemian estetycznych

zachodzących w literaturze różnych epok.

Nie bez znaczenia pozostanie też kwestia wzajemnych wpływów oraz inspiracji, motywów, obrazów, słów-kluczy, polemik i dyskusji toczonych w wymiarze uniwersalnym.

F. Nietzsche, Tako rzecze Zaratustra. Książka dla wszystkich i dla nikogo. Przełożył W. Berent. Kęty 2004.

F. Dostojewski, Notatki z podziemia. Tłumaczenie G. Karski. Londyn 1992.

T. Mann, Upadła; Śmierć w Wenecji, w tenże: Opowiadania. Wrocław 1996.

E. M. Rilke, Malte: pamiętniki Malte-Lauridsa Brigge. Tłumaczenie W. Hulewicz. Słowo wstępne M. Jastrun. Warszawa 1979.

W. Benjamin, Berlińskie dzieciństwo na przełomie wieków. Warszawa 2010.

F. Kafka, Ameryka. Przełożył J. Kydryński. Warszawa 1978.

Metody:

1. wykład informacyjny, konwersatoryjny

2. analiza tekstów (metoda ćwiczeniowa)

3. prezentacja multimedialna (pokaz)

Efekty w obszarze wiedzy są osiągane takimi metodami, jak: wykład informacyjny, konwersatoryjny.

Efekty w obszarze umiejętności są osiągane takimi metodami, jak: analiza tekstów specjalistycznych, analiza materiału literackiego z użyciem aparatu krytycznego.

Efekty w obszarze kompetencji społecznych są osiągane na podstawie pracy na zajęciach: wchodzenie w interakcje, organizowanie pracy w grupie.

Uzasadnienie ECTS:

udział w zajęciach

samodzielna lektura

praca pisemna, esej

Metoda oceny ciągłej formującej oraz metoda egzaminu ustnego, końcowego.

Egzamin ustny obejmuje odpowiedzi na trzy pytania:

dotyczące treści lektur

dotyczące problematyki dzieł w kontekście historii literatury angielskiej

dotyczące terminologii literaturoznawczej w aspekcie porównawczym.

Ocenę niedostateczną uzyskuje student, który nie zna treści lektur, nie uczestniczył aktywnie w zajęciach, nie potrafi wskazać i omówić wybranego problemu analitycznego, nie posługuje się terminologią literaturoznawczą.

Ocenę dostateczną otrzymuje student, który zna treść omawianych lektur, potrafi w sposób odtwórczy zrekonstruować ich problematykę, uczestniczył w zajęciach, zna podstawowe terminy literaturoznawcze, potrafi wskazać podstawową bibliografię dotyczącą wybranego problemu.

Ocenę dobrą otrzymuje student, który przeczytał lektury dokładnie, potrafi udzielić odpowiedzi na pytania o wysokim stopniu szczegółowości dotyczące treści. Wskazuje istotne problemy badawcze i ich konteksty w odniesieniu do wybranego utworu. Potrafi odtwórczo dokonać analizy wybranego zagadnienia. Zna w stopniu teoretycznym i potrafi podać przykłady literackie dla terminów literaturoznawczych.

Ocenę bardzo dobrą uzyskuje student, który aktywnie brał udział w zajęciach, zna wszystkie lektury w stopniu wysokiej szczegółowości, potrafi samodzielnie przeprowadzić analizę wskazanego problemu z odniesieniami do literatury przedmiotu, posługuje się świadomie i płynnie terminologią literaturoznawczą, umie sformułować dobrze uzasadnione opinie krytyczne.