Techniki i strategie przekładu
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | WH-FW-M-II-1-TechPrz |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Techniki i strategie przekładu |
Jednostka: | Wydział Nauk Humanistycznych |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | (brak danych) |
Poziom przedmiotu: | podstawowy |
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się: | F2_W09 F2_W15 F2_W16 F2_U14 F2_U15 F2_U16 F2_K01 F2_K02 F2_K06 |
Skrócony opis: |
Wykład konwersatoryjny prezentujący podstawowe strategie i techniki przekładu w ujęciu teoretycznym i praktycznym. |
Pełny opis: |
Uczestnicy kursu zdobywają wiedzę na temat: - istniejących technik i strategii tłumaczenia, a także ich zastosowania w różnych typach tekstu - związków intertekstualnych (cytat, aluzja, nawiązanie) i sposobów ich tłumaczenia - rodzaju błędów popełnianych przez tłumaczy - rozwiązywania problemów tłumaczeniowych (przekład tytułów, związków frazeologicznych, neologizmów, gier słownych). |
Literatura: |
Balcerzan Edward. Literatura z literatury (strategie tłumaczy). Katowice 1998. Eco Umberto. Dire quasi la stessa cosa. Esperienze di traduzione. Mediolan 2003. Fast Piotr. Strategie translatorskie. Od modernizmu do (post)modernizmu. Katowice 2014. Kubińscy Olga i Wojciech, Wolański Tadeusz (red.). Przekładając nieprzekładalne. I. Gdańsk 2000. Kubińscy Olga i Wojciech, Wolański Tadeusz (red.). Przekładając nieprzekładalne. II. Gdańsk 2004. Kubińscy Olga i Wojciech, Wolański Tadeusz (red.). Przekładając nieprzekładalne. III. Gdańsk 2007. Nycz Ryszard. Intertekstualność i jej zakresy: teksty, gatunki, światy. Pamiętnik Literacki nr 81/2, 1990. Piotrowska Maria. Czy znajomość strategii jest w warsztacie każdego tłumacza niezbędna? (o strategii teoretycznie), Przekładaniec nr 17, 2008. Piotrowska Maria. Proces decyzyjny tłumacza. Zarys metodyki nauczania przekładu. Kraków 2007. Salich Hanna. Techniki i strategie tłumaczenia neologizmów autorskich. Warszawa 2018. |
Efekty kształcenia i opis ECTS: |
Wiedza - absolwent zna i rozumie: - dostrzega, rozumie i potrafi wykorzystać powiązania istniejące pomiędzy filologią klasyczną i neofilologią a innymi dyscyplinami humanistycznymi (m.in. historią, archeologią, historią nauki i filozofią). - znane mu jest pojęcie własności intelektualnej, jak również sposób jej traktowania zarówno w badanym okresie historii, jak i w świecie współczesnym. - orientuje się we współczesnym życiu kulturalnym, ze szczególnym uwrażliwieniem na obecność lub przetwarzanie elementów kultury antycznej tudzież kultury Włoch. Umiejętności - absolwent potrafi: - dla filologii klasycznej: dysponuje znajomością jednego nowożytnego języka obcego na poziomie co najmniej C1, oraz zna język włoski i/lub nowogrecki na poziomie A2. Dla filologii włoskiej: zna język włoski na poziomie C2. - rozumie specyfikę pracy tłumacza i spoczywające na nim powinności. - potrafi w pracy translatorskiej wykorzystać zasoby związane z teoretyczną wiedzą na temat studiowanych kultur, współpracować w grupie i kierować pracą zespołu. Kompetencje społeczne - absolwent jest gotów do: - prawidłowego identyfikowania priorytetów związanych z wykonywaniem pracy/aktualnego zadania. - aktywnego udziału w życiu kulturalnym, oświatowym i naukowym. - uznawania wartości, jakie niesie wielokulturowość i wielonarodowość. |
Metody i kryteria oceniania: |
Warunkiem zaliczenia przedmiotu są: - aktywne uczestnictwo w zajęciach. - przekład wskazanego wcześniej fragmentu tekstu. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.