Main Trends of Polish Modern Theatre

podstawowy

FP1_W05

FP1_W09

FP1_W18

FP1_U01

FP1_U04

FP1_U06

FP1_U07

FP1_K01

FP1_K04

FP1_K07

FP2_W05

FP2_W09

FP2_W16

FP2_W19

FP2_U01

KU1_W03

KU1_U01

KU1_K01

KU2_W03

KU2_U03

KU2_K01

Poziom przedmiotu: średniozaawansowany

Cele przedmiotu: Student pozna cechy teatru współczesnego i nowoczesnego połączenia sztuki widowiskowej z tekstem. Przedmiotem analizy będzie nowoczesna dramaturgia oraz partytura rozumiana zarówno jako utwór literacki, jak też pozostający w relacji intertekstualne z dziełem performatywnym. Analiza dotyczyć będzie oprócz spektakli teatralnych także happeningów i ich zapisów. Analizie zostanie poddana także tekstowość przedstawienia scenicznego.

Treści merytoryczne:

Współczesne metody relacji tekstu i teatru. Partytura teatralna oraz dramat, jak też scenariusz i dzieło dramaturga jako interteksty z dziełem sztuki widowiskowej – zarówno spektaklu, jak też akcji plastycznych i ich formom tekstowym. Zajęcia poświęcone będą okresowi pomiędzy 1975 rokiem a teatrem początków XXI wieku.

Metody oceny:

prezentacja zawierająca metody analityczne wybranego spektaklu.

Z. Raszewski, Teatr w świecie widowisk, Warszawa 1991.P. Pavis, Słownik terminów teatralnych, przeł. S. Świontek, Wrocław 2002.M. Carlson, Performans, przeł. E. Kubikowska, Warszawa 2007; H-T, Lehman, Teatr postdramatyczny, przeł. D. Sajewska, M. Sugiera, Kraków 2004; P. Brook, Pusta przestrzeń, wstęp Z. Hübner, przeł. W. Kalinowski, Warszawa 1981; P. Brook, Ruchomy punkt, przeł. E. Guderian-Czaplińska i G. Ziółkowski, Wrocław-Poznań 2004; Sto przedstawień w opisach polskich autorów, red. Z. Raszewski, Wrocław 1993; M. Halberda i in., „Dziady” Adama Mickiewicza w inscenizacji Konrada Swinarskiego. Opis przedstawienia, Kraków 1998; M. Dzieduszycka, Apocalipsis cum figuris. Opis spektaklu, Kraków 1974; T. Kantor, Pisma, t. I-III, oprac. K. Pleśniarowicz, Kraków 2004-2005. Osobny zestaw lektur do każdych zajęć.

- ma uporządkowaną podstawową wiedzę o teatrologii jako dziedziny czerpiącej z innych nauk,

- umie analizować dzieło sztuki teatralnej wykorzystując specyfikę poszczególnych dziedzin sztuki oraz całościowe ujęcie teatrologiczne,

- zna język nowoczesnego teatru,

- orientuje się w najnowszych tendencjach scenicznych oraz ich antecedencjach,

- zna bazy danych zbierające dokumentację teatralną,

- zna konwencje sceniczne, życia teatralnego oraz ich antecedencje,

- umie wypowiadać się bazując na bibliografii oraz własnej analizie,

- umie definiować zjawiska w teatrze nowoczesnym

- potrafi ocenić interteksty teatralne,

Bardzo dobry – student zna główną terminologię teoretyczną i historyczną dotyczącą performatyki i teatru postdramatycznego, z uwzględnieniem jego polskiej odmiany. Umie opisać i zanalizować widowisko w jego aspekcie teatralnym, jak też tekstowym. Potrafi pokazać współczesne tendencje dramatyczne oraz ich antecedencje ulokowane w modernizmie.

Dobry - student zna główną terminologię teoretyczną i historyczną dotyczącą performatyki i teatru postdramatycznego, z uwzględnieniem jego polskiej odmiany. Umie opisać i zanalizować widowisko w jego aspekcie teatralnym, jak też tekstowym.

Dostateczny - student zna główną terminologię teoretyczną i historyczną dotyczącą performatyki i teatru postdramatycznego, z uwzględnieniem jego polskiej odmiany.

Niedostateczny - student nie zna terminologii teoretycznej ani historycznej dotyczącej performatyki i teatru postdramatycznego, z uwzględnieniem jego polskiej odmiany. Nie umie opisać i zanalizować widowiska w jego aspekcie teatralnym, jak też tekstowym. Nie potrafi pokazać współczesnych tendencji dramatycznych oraz ich antecedencji ulokowanych w modernizmie.

Nie dotyczy.