Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie - Centralny System Uwierzytelniania
Strona główna

Poprawna Polszczyzna w praktyce

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: WH-KON-PoprPolwPr
Kod Erasmus / ISCED: (brak danych) / (brak danych)
Nazwa przedmiotu: Poprawna Polszczyzna w praktyce
Jednostka: Wydział Nauk Humanistycznych
Grupy:
Punkty ECTS i inne: (brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.

zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia: polski
Poziom przedmiotu:

podstawowy

Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się:

WIEDZA F1_W06 UMIEJĘTNOŚCI F1_U05, F1_U07 KOMPETENCJE F1_K01, F1_K02

Skrócony opis:

Celem zajęć jest pogłębienie wiedzy i umiejętności z zakresu poprawności językowej; rozwijanie w studentach umiejętności stosowania normy językowej w tworzonych przez nich tekstach, a także wykształcenie umiejętności normatywnej oceny innowacji językowych oraz redakcji tekstów. Na zajęciach przewidziano czas zarówno na zagadnienia teoretyczne (obejmujące m.in. dominujące tendencje we współczesnej polszczyźnie oraz najczęściej popełniane błędy językowe), jak i ćwiczenia doskonalące umiejętności oceny tekstów pod względem językowym i redakcji własnych tekstów.

Pełny opis:

- Postawy Polaków wobec języka

- Redakcja tekstów

- Neosemantyzmy jako sposób wzbogacania leksyki

- Słowotwórstwo i najnowsze słownictwo

- Wyrazy mylone i trudne

- O współczesnych zapożyczeniach

- O tym, co dzieje się w trakcie tłumaczenia

- Powszechne usterki językowe

- Poradnictwo językowe.

Literatura:

M. Bańko (red.), Polszczyzna na co dzień, Warszawa 2006.

M. Bańko, Słownik peryfraz, czyli wyrażeń omownych, Warszawa 2002.

M. Bańko (red.), Wielki słownik wyrazów obcych, Warszawa 2003.

I. Bartmińska, J. Bartmiński, Słownik wymowy i odmiany nazwisk obcych, Olsztyn 1992.

S. Bąba, J. Liberek, Słownik frazeologiczny współczesnej polszczyzny, Warszawa 2001.

J. Bralczyk, K. Mosiołek-Kłosińska (red.) Język w mediach masowych, Warszawa 2000.

J. Bralczyk, K. Mosiołek-Kłosińska (red.), Zmiany w publicznych zwyczajach językowych, Warszawa 2001.

M. Bugajski, Językoznawstwo normatywne, Warszawa 1993.

A. Dąbrówka, E. Geller, R. Turczyn, Słownik synonimów, Warszawa 1993.

W. Gruszczyński (red.), Język narzędziem myślenia i działania, Warszawa 2002.

J. Grzenia, Słownik nazw własnych. Ortografia, wymowa, słowotwórstwo i odmiana, Warszawa 1998.

K. Handke, H. Dalewska-Greń (red.), Polszczyzna a/i Polacy u schyłku XX wieku, Warszawa 1994.

H. Jadacka, Kultura języka polskiego. Fleksja, słowotwórstwo, składnia, Warszawa 2005.

H. Jadacka, Poradnik językowy dla prawników, Warszawa 2006.

A. Kaczmarek, Anglicyzmy w artykułach dziennikarzy modowych a kryteria poprawności językowej, „Poznańskie Spotkania Językoznawcze”, nr 28/2014, s.49-58.

T. Karpowicz, Kultura języka polskiego. Wymowa, ortografia, interpunkcja, Warszawa 2009.

T. Karpowicz, Słownik ortograficzny. Rejestr wyrazów występujących w języku polskim, Warszawa 2001.

M. Kita, E. Polański, Słownik paronimów, czyli wyrazów mylonych, Warszawa 2004.

K. Kłosińska (red.), Formy i normy, czyli poprawna polszczyzna w praktyce, Warszawa 2004.

W. Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem, Warszawa 2000.

W. Lubaś, S. Urbańczyk, Podręczny słownik poprawnej wymowy polskiej, Warszawa 1990.

M. Marcjanik, Grzeczność w komunikacji językowej, Warszawa 2008.

M. Marcjanik, Mówimy uprzejmie. Podręcznik językowego savoir-vivre'u, Warszawa 2009.

A. Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000.

A. Markowski, Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne, Warszawa 2005.

A. Markowski, Polszczyzna znana i nieznana. Porady, ciekawostki, dyktanda konkursowe, Gdańsk 1999.

A. Markowski, Język polski. Poradnik Profesora Andrzeja Markowskiego, Warszawa 2003.

A. Markowski (red.), Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, Warszawa 1999.

A. Markowski (red.), Wielki słownik ortograficzny języka polskiego, Warszawa 1999.

A. Markowski (red.), Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, Warszawa 2004.

A. Markowski, Wykłady z leksykologii, Warszawa 2012.

A. Markowski, R. Pawelec, Wielki słownik wyrazów obcych i trudnych, Warszawa 2002.

J. Miodek (red.), Mowa rozświetlona myślą, Wrocław 1999.

J. Miodek (red.), O zagrożeniach i bogactwie polszczyzny, Wrocław 1996.

J. Miodek, O języku do kamery, Rzeszów 1992.

J. Miodek, Rozmyślajcie nad mową, Warszawa 1998.

K. Mosiołek-Kłosińska, Metafora w tekście użytkowym - charakterystyka zjawiska, próba oceny normatywnej, Poradnik Językowy 1997, z. 10.

P. Muldner-Nieckowski, Wielki słownik frazeologiczny języka polskiego, Warszawa 2003.

A. Naruszewicz-Duchlińska, „W naszym timie…” – kilka uwag o socjolekcie korporacyjnym, „LingVaria” nr 2/2016, s.97-106.

K. Ożóg, Polszczyzna przełomu XX i XXI wieku. Wybrane zagadnienia, Rzeszów 2001.

R. Pawelec, Wieża Babel. Słownik wyrazów obcych nie tylko dla gimnazjalistów, Warszawa 1999.

W. Pisarek (red.), Polszczyzna 2000. Orędzie o stanie języka na przełomie tysiącleci, Kraków 1999.

W. Pisarek, Słowa między ludźmi, Warszawa 2004.

J. Podracki, Nowy słownik interpunkcyjny języka polskiego, Warszawa 2004.

J. Podracki, Pułapki językowe - w szkole i nie tylko, Warszawa 2000.

J. Podracki, Słownik skrótów i skrótowców, Warszawa 1999.

J. Podracki (red.), Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, Warszawa 2001.

E. Polański (red.), Wielki słownik ortograficzny PWN z zasadami pisowni i interpunkcji, Warszawa 2011.

E. Sękowska, Neologizmy słowotwórcze we współczesnej polszczyźnie (wybrane tendencje), „Eslavística Complutense” nr 12/2012, s. 97-103.

S. Skorupka, Słownik wyrazów bliskoznacznych, Warszawa 1988.

E. Tabakowska, Tłumacząc się z tłumaczenia, Kraków 2009, s. 116-128: Język, co staje okoniem.

E. Wolańska (red.), Polszczyzna publiczna początku XXI wieku, Warszawa 2007.

A. Wolański, Edycja tekstów, Warszawa 2008.

M. Zabawa, Pokój, bestseller, galeria, klinika – nowe neosemantyzmy w polszczyźnie, „Poradnik językowy”, nr 2/2018, s. 104-115.

Efekty kształcenia i opis ECTS:

Student rozróżnia podstawowe pojęcia z kultury języka, potrafi zdefiniować błąd językowy i odszukać go w tekście.(F1_W06). Uczestnik kursu posługuje się terminologią niezbędną do analizy poprawnościowej tekstów (F1_U07). W samodzielnej pracy nad redakcją tekstów Student potrafi wykorzystać wskazówki i uwagi krytyczne opiekunów naukowych, podjąć dyskusję z nimi (F1_U05). Student samodzielnie pracuje nad stałym pogłębianiem wiedzy i umiejętności z dziedziny kultury języka polskiego (F1_K01). Na zajęciach Studenci opracowują zagadnienia teoretyczne w grupach, dzięki czemu uczą się współpracy oraz przyjmują różne role w pracy w zespole (F1_K02).

OPIS ECTS -­‐ 3 punkty (75 godzin; 1 punkt ECTS = 25 godzin)

Udział w zajęciach - 30 godzin

Systematyczne przygotowanie do zajęć, praca własna ‐ 30 godzin

Przygotowanie do prezentacji: 15 godzin

Metody i kryteria oceniania:

Na ocenę dostateczną (3) student:

– zna podstawową terminologię i metodologię z zakresu kultury języka i badań nad językiem;

− ma podstawową wiedzę na temat kompleksowej natury języka jako narzędzia komunikacji i interpretacji rzeczywistości (F1_W06);

− potrafi korzystać z podstawowych słowników w celu samodzielnego znalezienia rozwiązania problemu natury językowej (F1_U07);

− w podstawowym zakresie umie dokonać krytycznej oceny jakości źródła informacji z zakresu poprawności językowej (F1_U05);

− ma podstawową świadomość zakresu zdobytej wiedzy i rozumie potrzebę podnoszenia kompetencji językowej oraz pogłębiania wiedzy z zakresu poprawności językowej przez całe życie (F1_K01).

Na ocenę dobrą student:

– dobrze zna terminologię i metodologię z zakresu kultury języka i badań nad językiem;

− ma dość głęboką wiedzę na temat kompleksowej natury języka jako narzędzia komunikacji i interpretacji rzeczywistości (F1_W06);

− potrafi korzystać z większości dostępnych słowników w celu samodzielnego znalezienia rozwiązania problemu natury językowej (F1_U07);

− umie bez większego problemu dokonać krytycznej oceny jakości źródła informacji z zakresu poprawności językowej (F1_U05);

− ma dość ugruntowaną świadomość zakresu zdobytej wiedzy i rozumie potrzebę podnoszenia kompetencji językowej oraz pogłębiania wiedzy z zakresu poprawności językowej (F1_K01).

Na ocenę bardzo dobrą student:

– bardzo dobrze zna terminologię i metodologię z zakresu kultury języka i badań nad językiem, którą potrafi wykorzystać w praktyce;

− ma rozległą wiedzę na temat kompleksowej natury języka jako narzędzia komunikacji i interpretacji rzeczywistości(F1_W06);

− potrafi swobodnie korzystać z różnorodnych słowników w celu samodzielnego znalezienia rozwiązania problemu natury językowej(F1_U07);

− umie swobodnie dokonać krytycznej oceny jakości źródła informacji z zakresu poprawności językowej (F1_U05);

− ma pogłębioną i ugruntowaną świadomość zakresu zdobytej wiedzy i rozumie potrzebę podnoszenia kompetencji językowej oraz pogłębiania wiedzy z zakresu poprawności językowej (F1_K01).

Metoda oceny: obecność, prezentacja

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.
Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.
ul. Dewajtis 5,
01-815 Warszawa
tel: +48 22 561 88 00 https://uksw.edu.pl
kontakt deklaracja dostępności USOSweb 7.0.2.0-1 (2024-03-12)