Teatr radiowy: fonosfera doświadczenia

podstawowy

FP2_W03

FP2_WO7

FP2_U03

FP2_K01

Podstawowa znajomość dramatu polskiego. Podstawowa znajomość teatru współczesnego. Wiedza na temat mediów współczesnych (audio i video). Zainteresowanie teatrem radiowym i sztuką dźwięku (sound artem).

Przedmiotem naszego konwersatorium będzie współczesny teatr radiowy poznawany z wielu perspektyw: twórców, słuchaczy i krytyków. W trakcie zajęć poznany współczesne polskie słuchowiska oraz stworzymy własne słuchowisko radiowe.

Przedmiotem naszego konwersatorium będzie współczesny teatr radiowy poznawany z wielu perspektyw: twórców, słuchaczy i krytyków. Na zajęciach poznamy warsztat twórców radiowych (autorów, reżyserów, dźwiękowców, kompozytorów). Poznamy estetykę słuchowiska i poetykę dramatu radiowego. Zastanowimy się nad istotą aktorstwa radiowego i komunikacji głosowo-dźwiękowej. Ważnym zagadnieniem będzie dla nas psychologia odbioru słuchowiska. Dowiemy się czym jest gest foniczny, plan dźwiękowy i ambient. Na naszych zajęciach będziemy słuchali wielu różnych słuchowisk, dawnych i współczesnych. Nauczymy się rozpoznawać różne style i konwencje, którymi posługuje się teatr radiowy. Poznamy także sekret "głębokiego słuchania" fonosfery. Analiza wybranych słuchowisk poprowadzi nas w stronę poetyki doświadczenia, które w teatrze radiowym ma szczególny charakter. Utwory, które będą nas interesować, skonfrontują nas z sytuacjami granicznymi: samotnością, chorobą, umieraniem i śmiercią, ale także poznaniem istoty bytu, transcendencją. Bohaterami słuchowisk będą ludzie i zwierzęta. Zapoznamy się ze słuchowiskami takich autorów, jak Zbigniew Herbert, Miron Białoszewski, Ireneusz Iredyński, Zofia Posmysz, Ida Fink, Małgorzata Sikorska-Miszczuk, Mariusz Bieliński, Jarosław Jakubowski, Tomasz Man, Marta Rebzda. Zapytamy też o warsztat krytyka radiowego i spróbujemy nasz sił w recenzji wybranego słuchowiska. Na koniec stworzymy własne słuchowisko.

J. Bachura, Odsłony wyobraźni : współczesne słuchowisko radiowe, Toruń 2012.

S. Bardijewska, Nagie słowo. Rzecz o słuchowisku, Warszawa 2001.

M. Hopfinger, O roli słowa i obrazu, Warszawa 1993.

M. Hopfinger, Kultura audiowizualna u progu XXI wieku, Warszawa 1997.

M. Kaziów, O dziele radiowym, Wrocław 1973.

H. Jenkins, Kultura konwergencji. Zderzenia starych i nowych mediów, Warszawa 2006

J. Kopciński, Transformacja. Dramat polski po 1989 roku. Antologia t.1-2, Warszawa 2013-4.

J. Kopciński, Nasłuchiwanie. Sztuki na głosy Zbigniewa Herberta, Warszawa 2009.

J. Kopciński, Nowe przestrzenie subiektywności. Radiowy genotyp dramaturgii współczesnej, "Pamiętnik Teatralny" 2019 nr 2.

J. Kopciński, Psy, ludzie i Bóg: Ekoteologia w dramatach Mariusza Bielińskiego i Jarosława Jakubowskiego, "Pamiętnik Teatralny" 2022 nr 1.

Kultura dźwięku. Teksty o muzyce nowoczesnej, red. C. Cox, D. Warner, Gdańsk 2010.

J. Limon, Trzy teatry. Scena. Telewizja. Radio, Gdańsk2003.

J. Łastowiecki, Jak opisywać słuchowisko radiowe? Od refleksji międzywojennej do najnowszych ujęć badawczych, Media – Kultura – Komunikacja Społeczna 2016.

D. Mac Whinnie, Radio jako sztuka, Warszawa 1964.

Student w pogłębiony sposób zna metody analizy i interpretacji dzieła literackiego, teatralnego, filmowego.

Student potrafi posługiwać się właściwymi terminami i narzędziami badawczymi z zakresu literaturoznawstwa oraz samodzielnie przeprowadzić analizę i interpretacje złożonego dzieła literackiego, teatralnego, radiowego, filmowego.

Student w pogłębiony sposób zna metody analizy i interpretacji dzieła literackiego, teatralnego, radiowego, filmowego.

Student jest gotów do krytycznej oceny posiadanej wiedzy literaturoznawczej i konfrontowania jej z najnowszymi ustaleniami oraz zasięgania opinii ekspertów, a także ciągłego podnoszenia jej poziomu.

Przygotowanie do zajęć.

Zaangażowanie na zajęciach.

Poziom pracy pisemnej.

Poziom pracy warsztatowej.

Praktyki w redakcji miesięcznika "Teatr".