Drukuj sylabusRzeczoznawstwo (metodologia badań)
Informacje ogólne
| Kod przedmiotu: | WH-MU-M-I-3-Rzeczoz |
| Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
| Nazwa przedmiotu: | Rzeczoznawstwo (metodologia badań) |
| Jednostka: | Wydział Nauk Humanistycznych |
| Grupy: | |
| Strona przedmiotu: | https://teams.microsoft.com/l/team/19%3aqd5otTQ4GTkQeLdfuoVDcb12HCHYZQ_7nOXQ_imKab01%40thread.tacv2/conversations?groupId=7e5c2717-ea70-42a4-830e-33682022ac3f&tenantId=12578430-c51b-4816-8163-c7281035b9b3 |
| Punkty ECTS i inne: |
3.00
|
| Język prowadzenia: | (brak danych) |
| Dyscyplina naukowa, do której odnoszą się efekty uczenia się: | nauki o kulturze i religii |
| Poziom przedmiotu: | podstawowy |
| Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się: | Wiedza: Muz1_W03, Umiejętności: Muz1_U11, Muz1_U05 |
| Wymagania wstępne: | Podstawowe wiadomości z historii sztuki. Umiejętność analizy stylistycznej dzieł sztuki |
| Skrócony opis: |
Celem jest teoretyczne i praktyczne przygotowanie studentów do zdobywania wiedzy i umiejętności rzeczoznawczych w zakresie oceny i wartościowania dzieł sztuki. Ocena i wycena dzieła sztuki jest zabiegiem niezwykle złożonym i obciążonym ryzykiem (w tym finansowym, a w niektórych wypadkach karnym). Każde dzieło i utwór wprowadzone na rynek sztuki wymaga indywidualnego podejścia oraz gruntowanej analizy z perspektywy artystycznej, warsztatowej, technologicznej i historycznej. Główne zagadnienia: wiedza ekspercka; ocena wartości artystycznej, stanu zachowania i autentyczności dzieł sztuki; badanie proweniencji; wycena dzieł sztuki; zawód eksperta: kompetencje zawodowe, przepisy prawne, etyka zawodowa. |
| Pełny opis: |
Zajęcia prowadzone w formie wykładu konwersatoryjnego (problemowego, dyskusyjnego) połączonego z aktywnym uczestnictwem studentów (rozmowa dotycząca przedstawianej problematyki oraz polecanej na bieżąco literatury przedmiotu). W pierwszej części zajęć student zostanie zapoznany z historią, metodologią i terminologią dyscypliny. Zasadniczą część zajęć stanowić będzie wykład dotyczący funkcjonowania rynku sztuki w zakresie współpracy z muzeami, w ujęciu problemowym, połączony z przykładami praktycznego zastosowania metodologii badań właściwej dla prezentowanej dyscypliny. Zakres tematyczny: 1) Zagadnienia wstępne, podstawowe pojęcia i zakres przedmiotowy. 2) Wprowadzenie w metodologię rzeczoznawstwa. Problematyka oryginalności dzieł sztuki i innych artefaktów (muzealiów) 3) Metody formalno-opisowe 4) Metoda ikonograficzno-ikonologiczna 5) Metoda pismoznawcza (badania sygnatury) 6) Metody historyczne 7) Metoda proweniencyjna 8) Badania proweniencji dzieł sztuki i przedmiotów kolekcjonerskich. 9) Metody optyczne (mikro i makroskopowe) i defektoskopowe. Badanie sygnatur 10) Naturalne i sztuczne starzenie obiektów (naturalna i sztuczna patyna) 11) Metody fizyko-chemiczne 12) Metody radiacyjne i dendrochronologiczne 13) Metody kryminalistyczne 14) Zawód eksperta – prawo, etyka. 15) Podsumowanie semestru |
| Literatura: |
Lektury podstawowe: 1) E. Panofsky, Ikonografia i ikonologia, w: Tegoż, Studia z historii sztuki, oprac. J. Białostocki, s. 11-32 , otwarty dostęp w internecie (także w : MSTeams) 2) Badania proweniencyjne muzealiów, s. "Muzealnictwo" 2012 (53) s. 12-74 i 88-91, (w internecie): https://nimoz.pl/files/articles/191/Muzealnictwo_53_2012.pdf 3) Problematyka autentyczności dzieł sztuki na polskim rynku. Teoria – praktyka – prawo. Materiały seminariów zorganizowanych w 2010 roku przez Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych (obecnie Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów) przy udziale Stowarzyszenia Antykwariuszy Polskich oraz Domu Aukcyjnego Rempex, Warszawa 2012, otwarty dostęp w internecie: https://nimoz.pl/files/publications/11/PROBLEMATYKA%20AUTENTYCZNOSCI.pdf Literatura uzupełniająca: Arnau F., Sztuka fałszerzy – fałszerze sztuki, Warszawa: WAiF 1988 Bryl M., Rynek sztuki w Polsce. Poradnik dla kolekcjonerów i inwestorów, Warszawa 2016. A. Lewandowska, K. Zalewska, K. Zielińska, ABC Podstawy prowadzenia badań proweniencyjnych, wyd. Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zabytów, Warszawa 2015, otwarty dostęp w internecie: https://www.nimoz.pl/files/publications/24/ABC_Prowieniencja_internet.pdf Szafrański W.Wilk D., Sposoby czy metody? Aspekty podmiotowe i przedmiotowe wycen dzieł sztuki w Polsce, „Santander Art and Culture Law Review” 1/2017 (3), s. 115–156. Wilk D., Ekspertyza fizykochemiczna dzieł sztuki pod kątem wykrycia fałszerstwa, w: Zagrożenia dzieł sztuki i meandry ich ochrony, red. R. Krawczyk, Kraków 2011, s. 125–149. Bastek G., Znawstwo – dzieje i metoda, „Ikonotheka” R. X (1996), s. 35–50. Bołdok S., Antykwariaty artystyczne, salony i domy aukcyjne. Historia warszawskiego rynku sztuki w latach 1800-1950, Warszawa: Neriton 2004 Ekspert kontra dzieło sztuki. Rozpoznawanie falsyfikatów oraz fałszywych atrybucji w sztukach plastycznych, red. Ronald D. Spencer, Magdalena Iwańska, Warszawa 2009. Falsyfikaty dzieł sztuki w zbiorach polskich (red. J. Miziołek i M. Morka), Warszawa: ARiGRAF 2001 Innes B., Fałszerstwa i oszustwa, Warszawa: SK 2006 Kokoska B., Poradnik polskiego kolekcjonera, Kraków: Wyd. Kluszczyński 2003 Korzeniowska-Marciniak M., Międzynarodowy rynek dzieł sztuki, Kraków: Universitas 2001 Michalski J., Anatomia fałszerstwa, Kraków 2016. Oryginał, replika, kopia. Materiał III Seminarium Metodologicznego SHS, Radziejowice 26-27 IX 1968, Warszawa 1971 Ryszkiewicz A., Kolekcjonerzy i miłośnicy, Warszawa: PWN 1981 Sarzyński P., Przewodnik po rynku malarstwa, Warszawa: Iskry 1999 Szczekala A., Fałszerstwa dzieł sztuki. Zagadnienia prawnokarne, Warszawa 2012. Ślesiński W., Fałszerstwa rzemiosła artystycznego, Wrocław-Warszawa-Kraków: Ossolineum 1994 Widła T., Ekspertyza sygnatury malarskiej, Katowice 2016. Wilk D., Fałszerstwa dzieł sztuki. Aspekty prawne i kryminalistyczne, Warszawa: Beck 2015 Współczesne metody badań obrazów sztalugowych. Podręcznik konserwatora- restauratora, red. Daniela Pinna, Monica Galeotti, Rococo Mazzeo, Toruń 2012.Lektury podstawowe: Kokoska B., Poradnik polskiego kolekcjonera, Kraków: Wyd. Kluszczyński 2003 Korzeniowska-Marciniak M., Międzynarodowy rynek dzieł sztuki, Kraków: Universitas 2001 Michalski J., Anatomia fałszerstwa, Kraków 2016. Oryginał, replika, kopia. Materiał III Seminarium Metodologicznego SHS, Radziejowice 26-27 IX 1968, Warszawa 1971 Problematyka autentyczności dzieł sztuki na polskim rynku. Teoria – praktyka – prawo. Materiały seminariów zorganizowanych w 2010 roku przez Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych (obecnie Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów) przy udziale Stowarzyszenia Antykwariuszy Polskich oraz Domu Aukcyjnego Rempex, Warszawa 2012. Ryszkiewicz A., Kolekcjonerzy i miłośnicy, Warszawa: PWN 1981 Sarzyński P., Przewodnik po rynku malarstwa, Warszawa: Iskry 1999 Szczekala A., Fałszerstwa dzieł sztuki. Zagadnienia prawnokarne, Warszawa 2012. Ślesiński W., Fałszerstwa rzemiosła artystycznego, Wrocław-Warszawa-Kraków: Ossolineum 1994 Widła T., Ekspertyza sygnatury malarskiej, Katowice 2016. Wilk D., Fałszerstwa dzieł sztuki. Aspekty prawne i kryminalistyczne, Warszawa: Beck 2015 Współczesne metody badań obrazów sztalugowych. Podręcznik konserwatora- restauratora, red. Daniela Pinna, Monica Galeotti, Rococo Mazzeo, Toruń 2012. |
| Efekty kształcenia i opis ECTS: |
Dot. wiedzy - student: 1. Zna podstawową terminologię używaną w rzeczoznawstwie oraz rozumie jej zastosowania w obrębie nauk o sztuce. P6S_WG 2. Zna podstawowe kryteria oceny dzieł sztuki. P6S_WG 3. Zna procedurę analizy rzeczoznawczej dzieła sztuki. P6S_WG 4. Zna podstawowe techniki fałszowania dzieł sztuki. P6S_WG 5. Zna podstawowe kryteria wyceny dzieł sztuki. P6S_WG 6. Zna procedurę badań proweniencyjnych. P6S_WG 7. Zna podstawowe przepisy prawne regulujące pracę rzeczoznawcy oraz jego kompetencje zawodowe. P6S_WK 8. Zna zasady bezpiecznego obchodzenia się z dziełami sztuki. P6S_WG Dot. umiejętności - student: 1. Potrafi samodzielnie zdiagnozować wymagający konsultacji z ekspertem problem dotyczący oceny dzieła sztuki, a także samodzielnie wyszukiwać materiał porównawczy oraz specjalistyczną literaturę i opracowania z zakresu historii sztuki i rzeczoznawstwa. P6S_UW 2. Posiada podstawy warsztatu pracy antykwariusza. P6S_UW 3. Potrafi wstępnie ocenić wartość artystyczną obiektu. P6S_UW 4. Potrafi rozpoznać podstawowe techniki fałszowania dzieł sztuki. P6S_UW 5. Umie analizując notowania aukcyjne podać przybliżoną wartość rynkową obiektu. P6S_UW 6. Umie wstępnie ocenić stan zachowania obiektu, wskazać widoczny podczas obserwacji wizualnej zakres konserwacji. P6S_UW Dot. kompetencji społecznych - student: 1. Rozumie naturę wiedzy eksperckiej. P6S_KK 2. Rozumie potrzebę stałego pogłębiania posiadanej wiedzy i kompetencji. P6S_KK 3. Ma świadomość konieczności praktycznego podejścia w badaniach nad sztuką. P6S_KK 4. Posiada zdolność samodzielnego zdobywania wiedzy praktycznej. P6S_KK 5. Rozumie zagrożenia związane z obecnością falsyfikatów w handlu antykwarycznym. P7S_KR 6. Ma świadomość odpowiedzialności eksperta dokonującego oceny i wyceny dzieł sztuki. P7S_KR 7. Rozumie konieczność przestrzegania etyki zawodowej. P7S_KR |
| Metody i kryteria oceniania: |
Sposoby weryfikacji efektów kształcenia: - frekwencja, aktywność podczas zajęć, pozytywne wyniki z kolokwiów, zaliczenie ustne na koniec semestru. Kryteria oceniania: Na BDB - Zna bardzo dobrze podstawową terminologię używaną w rzeczoznawstwie oraz bardzo dobrze rozumie jej zastosowania w obrębie nauk o sztuce. - Zna bardzo dobrze (z perspektywy przedmiotu wykładowego) kryteria oceny i wyceny dzieł sztuki. Potrafi bardzo dobrze wyjaśnić na przykładach zależność między poszczególnymi czynnikami wpływającymi na wartość rynkową obiektu. - Umie analizując notowania aukcyjne trafnie podać przybliżoną wartość rynkową obiektu bardzo dobrze uzasadniając swoją ocenę. - Potrafi odróżnić obiekt bardziej wartościowy pod względem artystycznym od mniej wartościowego oraz rzeczowo omówić różnice między nimi. - Potrafi dobrze ocenić ogólny stan zachowania obiektu. Bardzo dobrze uzasadnia swoje zdanie. - Zna bardzo dobrze procedurę analizy rzeczoznawczej dzieła sztuki oraz badań proweniencyjnych. - Zna bardzo dobrze (z perspektywy przedmiotu wykładowego) podstawowe techniki fałszowania dzieł sztuki, potrafi je omówić na przykładach, bardzo dobrze rozpoznaje cechy prymitywnego falsyfikatu. - Zna bardzo dobrze (z perspektywy przedmiotu wykładowego) podstawowe przepisy prawne regulujące pracę rzeczoznawcy oraz jego kompetencje zawodowe. - Rozumie naturę wiedzy eksperckiej, potrafi wskazać jej cechy oraz wyjaśnić zależność między wiedzą teoretyczną a praktyczną. - Zna bardzo dobrze (z perspektywy przedmiotu wykładowego) zasady bezpiecznego obchodzenia się z dziełami sztuki. Na DB - Zna dobrze podstawową terminologię używaną w rzeczoznawstwie oraz dobrze rozumie jej zastosowania w obrębie nauk o sztuce. - Zna dobrze (z perspektywy przedmiotu wykładowego) kryteria oceny i wyceny dzieł sztuki. W odpowiedzi na pytania naprowadzające potrafi dość dobrze wyjaśnić na przykładach zależność między poszczególnymi czynnikami wpływającymi na wartość rynkową obiektu. - W odpowiedzi na pytania naprowadzające potrafi analizując notowania aukcyjne oszacować przybliżoną wartość rynkową obiektu. Dość dobrze uzasadnia swoją ocenę przy pomocy pytań pomocniczych. - Potrafi dość dobrze odróżnić obiekt bardziej wartościowy pod względem artystycznym od mniej wartościowego. Dość dobrze omawia różnice między nimi przy pomocy pytań pomocniczych. - Potrafi dość dobrze (z perspektywy przedmiotu wykładowego) ocenić ogólny stan zachowania obiektu. W odpowiedzi na pytania pomocnicze dobrze uzasadnia swoje zdanie. - Zna dobrze procedurę analizy rzeczoznawczej dzieła sztuki oraz badań proweniencyjnych. - Zna dobrze (z perspektywy przedmiotu wykładowego) podstawowe techniki fałszowania dzieł sztuki, potrafi je dość dobrze omówić na przykładach. W odpowiedzi na pytania naprowadzające dobrze rozpoznaje cechy prymitywnego falsyfikatu. - Zna dobrze (z perspektywy przedmiotu wykładowego) podstawowe przepisy prawne regulujące pracę rzeczoznawcy oraz jego kompetencje zawodowe. - Rozumie naturę wiedzy eksperckiej, w odpowiedzi na pytania naprowadzające potrafi wskazać jej cechy oraz wyjaśnić zależność między wiedzą teoretyczną a praktyczną. - Zna dość dobrze (z perspektywy przedmiotu wykładowego) zasady bezpiecznego obchodzenia się z dziełami sztuki. Na DST - Zna dostatecznie dobrze podstawową terminologię używaną w rzeczoznawstwie oraz dostatecznie dobrze rozumie jej zastosowania w obrębie nauk o sztuce. - Zna dostatecznie dobrze (z perspektywy przedmiotu wykładowego) kryteria oceny i wyceny dzieł sztuki. W odpowiedzi na pytania naprowadzające podejmuje próbę wyjaśnienia na przykładach zależności między poszczególnymi czynnikami wpływającymi na wartość rynkową obiektu. Argumentacja uzasadnienia jest częściowo sprzeczna, lub zdawkowa – student nie potrafi ich przekonująco rozwinąć. - W odpowiedzi na pytania naprowadzające podejmuje próbę analizy notowań aukcyjnych i oceny przybliżonej wartości rynkowej obiektu. Argumentacja uzasadnienia jest częściowo sprzeczna, lub zdawkowa – student nie potrafi ich przekonująco rozwinąć. - W odpowiedzi na pytania naprowadzające potrafi odróżnić obiekt bardziej wartościowy pod względem artystycznym od mniej wartościowego. W odpowiedzi na pytania naprowadzające argumentuje zdawkowo. - Potrafi częściowo (z perspektywy przedmiotu wykładowego) ocenić ogólny stan zachowania obiektu. W odpowiedzi na pytania naprowadzające nie potrafi całkowicie rozwinąć argumentacji. - Zna dostatecznie dobrze procedurę analizy rzeczoznawczej dzieła sztuki oraz badań proweniencyjnych. - Potrafi wymienić podstawowe techniki fałszowania dzieł sztuki; ma problem z omówieniem ich na przykładach, w odpowiedzi na pytania naprowadzające dostatecznie dobrze rozpoznaje cechy prymitywnego falsyfikatu. Argumentacja uzasadnienia jest częściowo sprzeczna, lub zdawkowa – student nie potrafi ich przekonująco rozwinąć. - Ma nieuporządkowaną wiedzę na temat podstawowych przepisów prawnych regulujących pracę rzeczoznawcy oraz jego kompetencje zawodowe. - Potrafi wymienić cechy wiedzy eksperckiej, w odpowiedzi na pytania naprowadzające ma problem z wyjaśnieniem relacji między wiedzą teoretyczną a praktyczną. Argumentacja uzasadnienia jest częściowo sprzeczna, lub zdawkowa – student nie potrafi ich przekonująco rozwinąć. - Ma nieuporządkowaną wiedzę na temat zasad bezpiecznego obchodzenia się z dziełami sztuki. |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2021/22" (zakończony)
| Okres: | 2021-10-01 - 2022-01-31 |
 
PN KON
WT ŚR CZ PT |
| Typ zajęć: |
Konwersatorium, 30 godzin
|
|
| Koordynatorzy: | Norbert Mojżyn, Beata Skrzydlewska | |
| Prowadzący grup: | Norbert Mojżyn | |
| Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
| Zaliczenie: |
Przedmiot -
Zaliczenie na ocenę
Konwersatorium - Zaliczenie na ocenę |
|
| E-Learning: | E-Learning (pełny kurs) z podziałem na grupy |
|
| Typ przedmiotu: | obowiązkowy |
|
| Grupa przedmiotów ogólnouczenianych: | nie dotyczy |
|
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2022/23" (zakończony)
| Okres: | 2022-10-01 - 2023-01-31 |
PN WT ŚR KON
CZ PT |
| Typ zajęć: |
Konwersatorium, 30 godzin
|
|
| Koordynatorzy: | Norbert Mojżyn, Beata Skrzydlewska, Joanna Zajkowska | |
| Prowadzący grup: | Norbert Mojżyn | |
| Strona przedmiotu: | https://teams.microsoft.com/l/team/19%3aW35MOMDrXEnnoEKRQmngF4uRQtUSuPVdutpom0n_sno1%40thread.tacv2/conversations?groupId=6225c47f-d372-4be9-902f-8640b7c5c81e&tenantId=12578430-c51b-4816-8163-c7281035b9b3 | |
| Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
| Zaliczenie: |
Przedmiot -
Zaliczenie na ocenę
Konwersatorium - Zaliczenie na ocenę |
|
| E-Learning: | E-Learning (pełny kurs) |
|
| Opis nakładu pracy studenta w ECTS: | 1 ECTS - udział w zajęciach - 30 godz. 1 ECTS - przygotowanie do zajęć (lektury, zadania) - 30 godz. 1 ECTS - samodzielna praca ( przygotowanie pracy zaliczeniowej) - 30 godz 90 godzin: 3x30 godz = 3 punkty ECTS |
|
| Typ przedmiotu: | obowiązkowy |
|
| Grupa przedmiotów ogólnouczenianych: | nie dotyczy |
|
| Skrócony opis: |
Celem jest teoretyczne i praktyczne przygotowanie studentów do zdobywania wiedzy i umiejętności rzeczoznawczych w zakresie oceny iwartościowania dzieł sztuki. Ocena i wycena dzieła sztuki jest zabiegiem niezwykle złożonym i obciążonym ryzykiem (w tym finansowym, a w niektórych wypadkach karnym). Każde dzieło i utwór wprowadzone na rynek sztuki wymaga indywidualnego podejścia oraz gruntowanej analizy z perspektywy artystycznej, warsztatowej, technologicznej i historycznej. Główne zagadnienia: wiedza ekspercka; ocena wartości artystycznej, stanu zachowania i autentyczności dzieł sztuki; badanie proweniencji; wycena dzieł sztuki; zawód eksperta: kompetencje zawodowe, przepisy prawne, etyka zawodowa. |
|
| Pełny opis: |
Zajęcia prowadzone w formie wykładu informacyjnego (problemowego, konwersatoryjnego) połączonego z aktywnym uczestnictwem studentów (dyskusja dotycząca przedstawianej problematyki oraz polecanej na bieżąco literatury przedmiotu). W pierwszej części zajęć student zostanie zapoznany z historią, metodologią i terminologią dyscypliny. Zasadniczą część zajęć stanowić będzie wykład dotyczący funkcjonowania rynku sztuki w zakresie współprazcy z muzeami, w ujęciu problemowym, połączony z przykładami praktycznego zastosowania metodologii badań właściwej dla prezentowanej dyscypliny. Zakres tematyczny: 1) Zagadnienia wstępne, podstawowe pojęcia i zakres przedmiotowy. 2) Wprowadzenie w metodologię rzeczoznawstwa. Problematyka oryginalności dzieł sztuki i innych artefaktów (muzealiów) 3) Metody formalno-opisowe 4) Metoda ikonograficzno-ikonologiczna 5) Metoda pismoznawcza (badania sygnatury) 6) Metody historyczne 7) Metoda proweniencyjna 8) Badania proweniencji dzieł sztuki i przedmiotów kolekcjonerskich. 9) Metody optyczne (mikro i makroskopowe) i defektoskopowe. Badanie sygnatur 10) Naturalne i sztuczne starzenie obiektów (naturalna i sztuczna patyna) 11) Metody fizyko-chemiczne 12) Metody radiacyjne i dendrochronologiczne 13) Metody kryminalistyczne 14) Zawód eksperta – prawo, etyka. 15) Podsumowanie semestru |
|
| Literatura: |
Lektury podstawowe: 1) E. Panofsky, Ikonografia i ikonologia, w: Tegoż, Studia z historii sztuki, oprac. J. Białostocki, s. 11-32 , otwarty dostęp w internecie: https://utw.uj.edu.pl/documents/6082181/e2ecca70-a9dd-40db-b4b5-d63db26bcd74 2) A. Lewandowska, K. Zalewska, K. Zielińska, ABC Podstawy prowadzenia badań proweniencyjnych, wyd. Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zabytów, Warszawa 2015, otwarty dostęp w internecie: https://www.nimoz.pl/files/publications/24/ABC_Prowieniencja_internet.pdf 3) Problematyka autentyczności dzieł sztuki na polskim rynku. Teoria – praktyka – prawo. Materiały seminariów zorganizowanych w 2010 roku przez Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych (obecnie Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów) przy udziale Stowarzyszenia Antykwariuszy Polskich oraz Domu Aukcyjnego Rempex, Warszawa 2012, otwarty dostęp w internecie: https://nimoz.pl/files/publications/11/PROBLEMATYKA%20AUTENTYCZNOSCI.pdf Literatura uzupełniająca: Arnau F., Sztuka fałszerzy – fałszerze sztuki, Warszawa: WAiF 1988 Bryl M., Rynek sztuki w Polsce. Poradnik dla kolekcjonerów i inwestorów, Warszawa 2016. Szafrański W.Wilk D., Sposoby czy metody? Aspekty podmiotowe i przedmiotowe wycen dzieł sztuki w Polsce, „Santander Art and Culture Law Review” 1/2017 (3), s. 115–156. Wilk D., Ekspertyza fizykochemiczna dzieł sztuki pod kątem wykrycia fałszerstwa, w: Zagrożenia dzieł sztuki i meandry ich ochrony, red. R. Krawczyk, Kraków 2011, s. 125–149. Bastek G., Znawstwo – dzieje i metoda, „Ikonotheka” R. X (1996), s. 35–50. Bołdok S., Antykwariaty artystyczne, salony i domy aukcyjne. Historia warszawskiego rynku sztuki w latach 1800-1950, Warszawa: Neriton 2004 Ekspert kontra dzieło sztuki. Rozpoznawanie falsyfikatów oraz fałszywych atrybucji w sztukach plastycznych, red. Ronald D. Spencer, Magdalena Iwańska, Warszawa 2009. Falsyfikaty dzieł sztuki w zbiorach polskich (red. J. Miziołek i M. Morka), Warszawa: ARiGRAF 2001 Innes B., Fałszerstwa i oszustwa, Warszawa: SK 2006 Kokoska B., Poradnik polskiego kolekcjonera, Kraków: Wyd. Kluszczyński 2003 Korzeniowska-Marciniak M., Międzynarodowy rynek dzieł sztuki, Kraków: Universitas 2001 Michalski J., Anatomia fałszerstwa, Kraków 2016. Oryginał, replika, kopia. Materiał III Seminarium Metodologicznego SHS, Radziejowice 26-27 IX 1968, Warszawa 1971 Ryszkiewicz A., Kolekcjonerzy i miłośnicy, Warszawa: PWN 1981 Sarzyński P., Przewodnik po rynku malarstwa, Warszawa: Iskry 1999 Szczekala A., Fałszerstwa dzieł sztuki. Zagadnienia prawnokarne, Warszawa 2012. Ślesiński W., Fałszerstwa rzemiosła artystycznego, Wrocław-Warszawa-Kraków: Ossolineum 1994 Widła T., Ekspertyza sygnatury malarskiej, Katowice 2016. Wilk D., Fałszerstwa dzieł sztuki. Aspekty prawne i kryminalistyczne, Warszawa: Beck 2015 Współczesne metody badań obrazów sztalugowych. Podręcznik konserwatora- restauratora, red. Daniela Pinna, Monica Galeotti, Rococo Mazzeo, Toruń 2012.Lektury podstawowe: Arnau F., Sztuka fałszerzy – fałszerze sztuki, Warszawa: WAiF 1988 Bryl M., Rynek sztuki w Polsce. Poradnik dla kolekcjonerów i inwestorów, Warszawa 2016. Lewandowska A.Zalewska K., Zielińska K., ABC Podstawy prowadzenia badań proweniencyjnych, wyd. Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zabytów, Warszawa 2015. Szafrański W.Wilk D., Sposoby czy metody? Aspekty podmiotowe i przedmiotowe wycen dzieł sztuki w Polsce, „Santander Art and Culture Law Review” 1/2017 (3), s. 115–156. Wilk D., Ekspertyza fizykochemiczna dzieł sztuki pod kątem wykrycia fałszerstwa, w: Zagrożenia dzieł sztuki i meandry ich ochrony, red. R. Krawczyk, Kraków 2011, s. 125–149. Lektury uzupełniające: Bastek G., Znawstwo – dzieje i metoda, „Ikonotheka” R. X (1996), s. 35–50. Bołdok S., Antykwariaty artystyczne, salony i domy aukcyjne. Historia warszawskiego rynku sztuki w latach 1800-1950, Warszawa: Neriton 2004 Ekspert kontra dzieło sztuki. Rozpoznawanie falsyfikatów oraz fałszywych atrybucji w sztukach plastycznych, red. Ronald D. Spencer, Magdalena Iwańska, Warszawa 2009. Falsyfikaty dzieł sztuki w zbiorach polskich (red. J. Miziołek i M. Morka), Warszawa: ARiGRAF 2001 Innes B., Fałszerstwa i oszustwa, Warszawa: SK 2006 Kokoska B., Poradnik polskiego kolekcjonera, Kraków: Wyd. Kluszczyński 2003 Korzeniowska-Marciniak M., Międzynarodowy rynek dzieł sztuki, Kraków: Universitas 2001 Michalski J., Anatomia fałszerstwa, Kraków 2016. Oryginał, replika, kopia. Materiał III Seminarium Metodologicznego SHS, Radziejowice 26-27 IX 1968, Warszawa 1971 Problematyka autentyczności dzieł sztuki na polskim rynku. Teoria – praktyka – prawo. Materiały seminariów zorganizowanych w 2010 roku przez Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych (obecnie Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów) przy udziale Stowarzyszenia Antykwariuszy Polskich oraz Domu Aukcyjnego Rempex, Warszawa 2012. Ryszkiewicz A., Kolekcjonerzy i miłośnicy, Warszawa: PWN 1981 Sarzyński P., Przewodnik po rynku malarstwa, Warszawa: Iskry 1999 Szczekala A., Fałszerstwa dzieł sztuki. Zagadnienia prawnokarne, Warszawa 2012. Ślesiński W., Fałszerstwa rzemiosła artystycznego, Wrocław-Warszawa-Kraków: Ossolineum 1994 Widła T., Ekspertyza sygnatury malarskiej, Katowice 2016. Wilk D., Fałszerstwa dzieł sztuki. Aspekty prawne i kryminalistyczne, Warszawa: Beck 2015 Współczesne metody badań obrazów sztalugowych. Podręcznik konserwatora- restauratora, red. Daniela Pinna, Monica Galeotti, Rococo Mazzeo, Toruń 2012. |
|
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2023/24" (zakończony)
| Okres: | 2023-10-01 - 2024-01-31 |
PN KON
WT ŚR CZ PT |
| Typ zajęć: |
Konwersatorium, 30 godzin
|
|
| Koordynatorzy: | Norbert Mojżyn, Beata Skrzydlewska, Joanna Zajkowska | |
| Prowadzący grup: | Norbert Mojżyn | |
| Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
| Zaliczenie: |
Przedmiot -
Zaliczenie na ocenę
Konwersatorium - Zaliczenie na ocenę |
|
| Opis nakładu pracy studenta w ECTS: | 15 godz. udział w zajęciach - 1/2 ECTS 15 godz. - samodzielna praca ze źródłami - 1/2 ECTS 15 godz. - przygotowanie referatów - 1/2 ECTS 10 godz. przygotowanie prac pisemnych + 5 - konsultacje z wykładowcą - 1/2 ECTS W sumie - 2 ECTS |
|
| Typ przedmiotu: | obowiązkowy |
|
| Grupa przedmiotów ogólnouczenianych: | nie dotyczy |
|
| Skrócony opis: |
Celem jest teoretyczne i praktyczne przygotowanie studentów do zdobywania wiedzy i umiejętności rzeczoznawczych w zakresie oceny i wartościowania dzieł sztuki. Ocena i wycena dzieła sztuki jest zabiegiem złożonym i obciążonym ryzykiem (w tym finansowym, a w niektórych wypadkach karnym). Każde dzieło i utwór wprowadzone na rynek sztuki wymaga indywidualnego podejścia oraz gruntowanej analizy z perspektywy artystycznej, warsztatowej, technologicznej i historycznej. Główne zagadnienia-kompetencje: wiedza ekspercka; ocena wartości artystycznej, stanu zachowania i autentyczności dzieł sztuki; badanie proweniencji; wycena dzieł sztuki; zawód eksperta: kompetencje zawodowe, przepisy prawne, etyka zawodowa. |
|
| Pełny opis: |
Zajęcia prowadzone w formie wykładu konwersatoryjnego (problemowego, dyskusyjnego) połączonego z aktywnym uczestnictwem studentów (rozmowa dotycząca przedstawianej problematyki oraz polecanej na bieżąco literatury przedmiotu). W pierwszej części zajęć student zostanie zapoznany z historią, metodologią i terminologią dyscypliny. Zasadniczą część zajęć stanowić będzie wykład dotyczący funkcjonowania rynku sztuki w zakresie współpracy z muzeami, w ujęciu problemowym, połączony z przykładami praktycznego zastosowania metodologii badań właściwej dla prezentowanej dyscypliny. Zakres tematyczny: 1) Zagadnienia wstępne, podstawowe pojęcia i zakres przedmiotowy. 2) Metody formalno-opisowe. Metoda ikonograficzno-ikonologiczna 3) Metoda pismoznawcza. Badania sygnatur 4) Metoda proweniencyjna 5) Metody optyczne (mikro i makroskopowe) i defektoskopowe 6) Metody fizyko-chemiczne 7) Metody kryminalistyczne 8) Zawód eksperta-rzeczoznawcy. Etyka zawodu |
|
| Literatura: |
Lektury podstawowe: 1) Badania proweniencyjne muzealiów, s. "Muzealnictwo" 2012 (53) s. 12-91, (w internecie): https://nimoz.pl/files/articles/191/Muzealnictwo_53_2012.pdf 2) Problematyka autentyczności dzieł sztuki na polskim rynku. Teoria – praktyka – prawo. Materiały seminariów zorganizowanych w 2010 roku przez Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych (obecnie Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów) przy udziale Stowarzyszenia Antykwariuszy Polskich oraz Domu Aukcyjnego Rempex, Warszawa 2012, otwarty dostęp w internecie: https://nimoz.pl/files/publications/11/PROBLEMATYKA%20AUTENTYCZNOSCI.pdf Literatura uzupełniająca: Arnau F., Sztuka fałszerzy – fałszerze sztuki, Warszawa: WAiF 1988 Bryl M., Rynek sztuki w Polsce. Poradnik dla kolekcjonerów i inwestorów, Warszawa 2016. Lewandowska A. , Zalewska K., Zielińska K., ABC Podstawy prowadzenia badań proweniencyjnych, wyd. Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zabytów, Warszawa 2015, otwarty dostęp w internecie: https://www.nimoz.pl/files/publications/24/ABC_Prowieniencja_internet.pdf Szafrański W., Wilk D., Sposoby czy metody? Aspekty podmiotowe i przedmiotowe wycen dzieł sztuki w Polsce, „Santander Art and Culture Law Review” 1/2017 (3), s. 115–156. Wilk D., Ekspertyza fizykochemiczna dzieł sztuki pod kątem wykrycia fałszerstwa, w: Zagrożenia dzieł sztuki i meandry ich ochrony, red. R. Krawczyk, Kraków 2011, s. 125–149. Bastek G., Znawstwo – dzieje i metoda, „Ikonotheka” R. X (1996), s. 35–50. Bołdok S., Antykwariaty artystyczne, salony i domy aukcyjne. Historia warszawskiego rynku sztuki w latach 1800-1950, Warszawa: Neriton 2004 Ekspert kontra dzieło sztuki. Rozpoznawanie falsyfikatów oraz fałszywych atrybucji w sztukach plastycznych, red. Ronald D. Spencer, Magdalena Iwańska, Warszawa 2009. Falsyfikaty dzieł sztuki w zbiorach polskich (red. J. Miziołek i M. Morka), Warszawa: ARiGRAF 2001 Innes B., Fałszerstwa i oszustwa, Warszawa: SK 2006 Kokoska B., Poradnik polskiego kolekcjonera, Kraków: Wyd. Kluszczyński 2003 Korzeniowska-Marciniak M., Międzynarodowy rynek dzieł sztuki, Kraków: Universitas 2001 Michalski J., Anatomia fałszerstwa, Kraków 2016. Oryginał, replika, kopia. Materiał III Seminarium Metodologicznego SHS, Radziejowice 26-27 IX 1968, Warszawa 1971 Panofsky E., Ikonografia i ikonologia, w: Tegoż, Studia z historii sztuki, oprac. J. Białostocki, s. 11-32 , otwarty dostęp w internecie: https://utw.uj.edu.pl/documents/6082181/e2ecca70-a9dd-40db-b4b5-d63db26bcd74 Ryszkiewicz A., Kolekcjonerzy i miłośnicy, Warszawa: PWN 1981 Sarzyński P., Przewodnik po rynku malarstwa, Warszawa: Iskry 1999 Szczekala A., Fałszerstwa dzieł sztuki. Zagadnienia prawnokarne, Warszawa 2012. Ślesiński W., Fałszerstwa rzemiosła artystycznego, Wrocław-Warszawa-Kraków: Ossolineum 1994 Widła T., Ekspertyza sygnatury malarskiej, Katowice 2016. Wilk D., Fałszerstwa dzieł sztuki. Aspekty prawne i kryminalistyczne, Warszawa: Beck 2015 Współczesne metody badań obrazów sztalugowych. Podręcznik konserwatora- restauratora, red. Daniela Pinna, Monica Galeotti, Rococo Mazzeo, Toruń 2012.Lektury podstawowe: Arnau F., Sztuka fałszerzy – fałszerze sztuki, Warszawa: WAiF 1988 Bryl M., Rynek sztuki w Polsce. Poradnik dla kolekcjonerów i inwestorów, Warszawa 2016. Lewandowska A.Zalewska K., Zielińska K., ABC Podstawy prowadzenia badań proweniencyjnych, wyd. Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zabytów, Warszawa 2015. Szafrański W.Wilk D., Sposoby czy metody? Aspekty podmiotowe i przedmiotowe wycen dzieł sztuki w Polsce, „Santander Art and Culture Law Review” 1/2017 (3), s. 115–156. Wilk D., Ekspertyza fizykochemiczna dzieł sztuki pod kątem wykrycia fałszerstwa, w: Zagrożenia dzieł sztuki i meandry ich ochrony, red. R. Krawczyk, Kraków 2011, s. 125–149. Lektury uzupełniające: Bastek G., Znawstwo – dzieje i metoda, „Ikonotheka” R. X (1996), s. 35–50. Bołdok S., Antykwariaty artystyczne, salony i domy aukcyjne. Historia warszawskiego rynku sztuki w latach 1800-1950, Warszawa: Neriton 2004 Ekspert kontra dzieło sztuki. Rozpoznawanie falsyfikatów oraz fałszywych atrybucji w sztukach plastycznych, red. Ronald D. Spencer, Magdalena Iwańska, Warszawa 2009. Falsyfikaty dzieł sztuki w zbiorach polskich (red. J. Miziołek i M. Morka), Warszawa: ARiGRAF 2001 Innes B., Fałszerstwa i oszustwa, Warszawa: SK 2006 Kokoska B., Poradnik polskiego kolekcjonera, Kraków: Wyd. Kluszczyński 2003 Korzeniowska-Marciniak M., Międzynarodowy rynek dzieł sztuki, Kraków: Universitas 2001 Michalski J., Anatomia fałszerstwa, Kraków 2016. Oryginał, replika, kopia. Materiał III Seminarium Metodologicznego SHS, Radziejowice 26-27 IX 1968, Warszawa 1971 Problematyka autentyczności dzieł sztuki na polskim rynku. Teoria – praktyka – prawo. Materiały seminariów zorganizowanych w 2010 roku przez Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych (obecnie Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów) przy udziale Stowarzyszenia Antykwariuszy Polskich oraz Domu Aukcyjnego Rempex, Warszawa 2012. Ryszkiewicz A., Kolekcjonerzy i miłośnicy, Warszawa: PWN 1981 Sarzyński P., Przewodnik po rynku malarstwa, Warszawa: Iskry 1999 Szczekala A., Fałszerstwa dzieł sztuki. Zagadnienia prawnokarne, Warszawa 2012. Ślesiński W., Fałszerstwa rzemiosła artystycznego, Wrocław-Warszawa-Kraków: Ossolineum 1994 Widła T., Ekspertyza sygnatury malarskiej, Katowice 2016. Wilk D., Fałszerstwa dzieł sztuki. Aspekty prawne i kryminalistyczne, Warszawa: Beck 2015 Współczesne metody badań obrazów sztalugowych. Podręcznik konserwatora- restauratora, red. Daniela Pinna, Monica Galeotti, Rococo Mazzeo, Toruń 2012. |
|
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.
