Programowanie obiektowe

informatyka techniczna i telekomunikacja

podstawowy

wykład I1_W02, I1_W04, I1_W06

laboratoria I1_U02, I1_U03, I1_U04, I1_U06, I1_U08, I1_U15

Programowanie strukturalne

Na wykładzie prezentowane są najważniejsze pojęcia: klasa, obiekt, kapsułkowanie, dziedziczenie i polimorfizm, przeciążone operatory, operatory konwersji oraz krótkie wprowadzenie do programowania generycznego: podstawowe szablony (wzorce) funkcji i klas. Podawane są przykłady realizacji dla języka C++. Krótko omówione są też podstawy modelowania i projektowania obiektowego. W ramach laboratorium studenci opracowują programy ilustrujące kolejne zagadnienia przedstawiane na wykładzie.

Wykład

Student:

W1: zna i rozumie podstawowe założenia obiektowego modelowania rzeczywistości (I1_W02),

W2: zna i rozumie zasadę kapsułkowania w modelowaniu obiektowym i rozumie jej rolę w modelu (I1_W04, I1_W06),

W3: zna i rozumie pojęcie dziedziczenia klas i rolę budowania hierarchii klas w modelu obiektowym (I1_W04, I1_W06),

W4 zna i rozumie mechanizm polimorfizmu metod i rozumie jego zasady stosowania oraz ograniczenia (I1_W04, I1_W06),

W5 zna i rozumie zasady tworzenia przeciążonych operatorów i sposoby ich wykorzystania (I1_W04, I1_W06),

W6 zna i rozumie reguły budowania szablonów klas i funkcji oraz możliwości implementowania algorytmów niezależnych od specyficznych typów danych z wykorzystaniem szablonów (I1_W04).

Laboratorium

Student:

U1: potrafi implementować obiektowe typy danych ze szczególnym uwzględnieniem kapsułkowania oraz mechanizmu konstruktorów i destruktorów i stosuje je w podstawowych strukturach danych (I1_U02, I1_U04),

U2: potrafi korzystać z dziedziczenia, aby zarządzać obiektami różnych typów mających wspólną klasę bazową w hierarchii klas (I1_U04),

U3: potrafi stosować polimorfizm, aby w jednolity sposób implementować procesy wykorzystujące obiekty różnych typów mających wspólną klasę bazową w hierarchii klas (I1_U03, I1_U04),

U4: potrafi implementować przeciążone operatory działające na obiektach typów zdefiniowanych przez programistę (I1_U03, I1_U04),

U5: potrafi stosować szablony funkcji do implementacji podstawowych procedur wspólnych dla obiektów różnych typów z wykorzystaniem przeciążonych operatorów (I1_U03),

U6: potrafi budować niewielkie projekty programistyczne w metodyce obiektowej (I1_U06, I1_U08, I1_U15).

Dla wszystkich efektów przyjmuje się następujące kryteria oceny we wszystkich formach weryfikacji:

ocena 5: osiągnięty w pełni (bez uchwytnych niedociągnięć)

ocena 4,5: osiągnięty niemal w pełni i nie są spełnione kryteria przyznania wyższej oceny

ocena 4: osiągnięty w znacznym stopniu i nie są spełnione kryteria przyznania wyższej oceny

ocena 3,5: osiągnięty w znacznym stopniu – z wyraźną przewagą pozytywów – i nie są spełnione kryteria przyznania wyższej oceny

ocena 3: osiągnięty dla większości przypadków objętych weryfikacją i nie są spełnione kryteria przyznania wyższej oceny

ocena 2: nie został osiągnięty dla większości przypadków objętych weryfikacją