Architektura nowożytna Polski

Zajęcia prowadzone w trybie stacjonarnym (lub jeśli tak zdecydują władze uczelni, online, w czasie rzeczywistym, na platformie MS Teams). Poznawanie dziejów polskiej architektury nowożytnej, tworzenie całościowego obrazu przemian formalnych architektury w kontekście przemian społecznych. Lektura podstawowych opracowań dotyczących dziejów polskiej architektury nowożytnej, zadawana co zajęcia. Dyskusja nad wynikami badań znanymi z literatury. Szczególne zwrócenie uwagi na nowe interpretacje form w prowincjonalnych ośrodkach artystycznych I Rzeczypospolitej, ze szczególnym uwzględnieniem najważniejszych ośrodków cechowych muratorów (Kraków, Lublin, Poznań, Lwów) oraz wyróżniających się ośrodków artystycznych (Warszawa, Gdańsk, Wilno). Przeprowadzenie kwerend w bibliotekach oraz repozytoriach internetowych i przygotowanie pracy pisemnej, odczytywanej przez studenta na zajęciach.

Najważniejsze tematy omawiane na zajęciach:

1. Renesans w Królestwie Polskim i Wielkim Księstwie Litewskim

2. Działalność Komasków w Królestwie Polskim a nowe typy budowli w architekturze świeckiej i sakralnej.

3. Działalność Giovanniego Batisty Quadro oraz Jana Wenecjanina.

5. Santi Gucci i jego wpływ na architekturę państwa polsko-litewskiego

6. Bernardo Morando i jego wpływ na architekturę muratorów lubelskich.

7. Architektura świecka i sakralna Gdańska oraz Lwowa w wieku XVI i 1. poł. XVII wieku

8. Działalność cechu muratorów w Lublinie i na Lubelszczyźnie.

9. Działalność cechu muratorów w Poznaniu oraz wędrownych warsztatów w Wielkopolsce.

10.Architektura wczesnobarokowa w Krakowie.

11. Architektura wczesnobarokowa w Warszawie oraz Wilnie i prowincji.

12. Architektura barokowa 2. poł. XVII wieku.

13. Twórczość Tylmana van Gameren i jej wpływ na polską architekturę.

14.Architektura późnego baroku - nurt rzymski.

15. Architektura późnobarokowa - nurt ekspresyjny.

16. Architektura późnobarokowa w Warszawie (Bauamt).

Lektury uzależnione są od wybranej problematyki ćwiczeń. Mimo to, warto, by uczestnicy zajęć zapoznali się z niżej wymienionymi publikacjami:

A. Baranowski, Nurty, formy i centra barokowej architektury sakralnej w Wielkim Księstwie Litewskim,"Biuletyn Historii Sztuki", t.46,nr 4, 1984.

M. Brykowska, Architektura karmelitów bosych w XVII-XVIII wieku, Warszawa 1991.

A. Fischinger, Santi Gucci, architekt i rzeźbiarz królewski XVI wieku, Kraków 1969.

J. Kowalczyk, Kolegiata w Zamościu, Warszawa 1968.

J. Kowalczyk, Rola Rzymu w późnobarokowej architekturze polskiej, "Rocznik Historii Sztuki", 20 (1994), s. 215-308.

M. Kurzej, Jan Wolff. Monografia architekta, Kraków 2009.

J. Z. Łoziński, Grobowe kaplice kopułowe w Polsce 1520-1620, Warszawa 1972.

A. Miłobędzki, Architektura polska XVII wieku, t. 1-2, Warszawa 1980..

St. Mossakowski, Tylman van Gameren, architekt polskiego baroku, Warszawa 1972.

St. Mossakowski, Rezydencja królewska na Wawelu w czasach Zygmunta Starego, Kraków 2013.

"Biuletyn Historii Sztuki", 73, (2011) nr 3-4 --> omówienie architektury późnobarokowej Wilna

Sztuka polska. Późny barok, rokoko, klasycyzm, Warszawa 2016.

Podstawowa znajomość historii nowożytnej Polski

Zajęcia prowadzone w trybie stacjonarnym (jeżeli inaczej ustalą władze uczelni, w trybie online, w czasie rzeczywistym, na platformie MS Teams). Poznawanie dziejów polskiej architektury nowożytnej, tworzenie całościowego obrazu przemian formalnych architektury w kontekście przemian społecznych. Lektura podstawowych opracowań dotyczących dziejów polskiej architektury nowożytnej, zadawana co zajęcia. Dyskusja nad wynikami badań znanymi z literatury. Szczególne zwrócenie uwagi na nowe interpretacje form w prowincjonalnych ośrodkach artystycznych I Rzeczypospolitej, ze szczególnym uwzględnieniem najważniejszych ośrodków cechowych muratorów (Kraków, Lublin, Poznań, Lwów) oraz wyróżniających się ośrodków artystycznych (Warszawa, Gdańsk, Wilno). Przeprowadzenie kwerend w bibliotekach oraz repozytoriach internetowych i przygotowanie pracy pisemnej, odczytywanej przez studenta na zajęciach.

Najważniejsze tematy omawiane na zajęciach:

1. Renesans w Królestwie Polskim i Wielkim Księstwie Litewskim

2. Działalność Komasków w Królestwie Polskim a nowe typy budowli w architekturze świeckiej i sakralnej.

3. Działalność Giovanniego Batisty Quadro oraz Jana Wenecjanina.

5. Santi Gucci i jego wpływ na architekturę państwa polsko-litewskiego

6. Bernardo Morando i jego wpływ na architekturę muratorów lubelskich.

7. Architektura świecka i sakralna Gdańska oraz Lwowa w wieku XVI i 1. poł. XVII wieku

8. Działalność cechu muratorów w Lublinie i na Lubelszczyźnie.

9. Działalność cechu muratorów w Poznaniu oraz wędrownych warsztatów w Wielkopolsce.

10.Architektura wczesnobarokowa w Krakowie.

11. Architektura wczesnobarokowa w Warszawie oraz Wilnie i prowincji.

12. Architektura barokowa 2. poł. XVII wieku.

13. Twórczość Tylmana van Gameren i jej wpływ na polską architekturę.

14.Architektura późnego baroku - nurt rzymski.

15. Architektura późnobarokowa - nurt ekspresyjny.

16. Architektura późnobarokowa w Warszawie (Bauamt).

Lektury uzależnione są od wybranej problematyki ćwiczeń. Mimo to, warto, by uczestnicy zajęć zapoznali się z niżej wymienionymi publikacjami:

A. Baranowski, Nurty, formy i centra barokowej architektury sakralnej w Wielkim Księstwie Litewskim,"Biuletyn Historii Sztuki", t.46,nr 4, 1984.

M. Brykowska, Architektura karmelitów bosych w XVII-XVIII wieku, Warszawa 1991.

A. Fischinger, Santi Gucci, architekt i rzeźbiarz królewski XVI wieku, Kraków 1969.

J. Kowalczyk, Kolegiata w Zamościu, Warszawa 1968.

J. Kowalczyk, Rola Rzymu w późnobarokowej architekturze polskiej, "Rocznik Historii Sztuki", 20 (1994), s. 215-308.

M. Kurzej, Jan Wolff. Monografia architekta, Kraków 2009.

J. Z. Łoziński, Grobowe kaplice kopułowe w Polsce 1520-1620, Warszawa 1972.

A. Miłobędzki, Architektura polska XVII wieku, t. 1-2, Warszawa 1980..

St. Mossakowski, Tylman van Gameren, architekt polskiego baroku, Warszawa 1972.

St. Mossakowski, Rezydencja królewska na Wawelu w czasach Zygmunta Starego, Kraków 2013.

"Biuletyn Historii Sztuki", 73, (2011) nr 3-4 --> omówienie architektury późnobarokowej Wilna

Sztuka polska. Późny barok, rokoko, klasycyzm, Warszawa 2016.

Podstawowa znajomość historii nowożytnej Polski oraz terminologii z zakresu architektury.

-aktywny udział w zajęciach, przygotowanie się do kolokwium końcowego (pokaz slajdów z zabytków omawianych na zajęciach, lista budowli jest prezentowana na pierwszych zajęciach = 1 ECTS

- przygotowanie pracy zaliczeniowej i jej prezentacja oraz przygotowanie recenzji wybranej publikacji o architekturze nowożytnej=1 ECTS

Liczba ECTS w sumie: 2

Zajęcia prowadzone w trybie stacjonarnym (lub jeśli tak zdecydują władze uczelni, online, w czasie rzeczywistym, na platformie MS Teams). Poznawanie dziejów polskiej architektury nowożytnej, tworzenie całościowego obrazu przemian formalnych architektury w kontekście przemian społecznych. Lektura podstawowych opracowań dotyczących dziejów polskiej architektury nowożytnej, zadawana co zajęcia. Dyskusja nad wynikami badań znanymi z literatury. Szczególne zwrócenie uwagi na nowe interpretacje form w prowincjonalnych ośrodkach artystycznych I Rzeczypospolitej, ze szczególnym uwzględnieniem najważniejszych ośrodków cechowych muratorów (Kraków, Lublin, Poznań, Lwów) oraz wyróżniających się ośrodków artystycznych (Warszawa, Gdańsk, Wilno). Przeprowadzenie kwerend w bibliotekach oraz repozytoriach internetowych i przygotowanie pracy pisemnej, odczytywanej przez studenta na zajęciach.

Najważniejsze tematy omawiane na zajęciach:

1. Renesans w Królestwie Polskim i Wielkim Księstwie Litewskim

2. Działalność Komasków w Królestwie Polskim a nowe typy budowli w architekturze świeckiej i sakralnej.

3. Działalność Giovanniego Batisty Quadro oraz Jana Wenecjanina.

5. Santi Gucci i jego wpływ na architekturę państwa polsko-litewskiego

6. Bernardo Morando i jego wpływ na architekturę muratorów lubelskich.

7. Architektura świecka i sakralna Gdańska oraz Lwowa w wieku XVI i 1. poł. XVII wieku

8. Działalność cechu muratorów w Lublinie i na Lubelszczyźnie.

9. Działalność cechu muratorów w Poznaniu oraz wędrownych warsztatów w Wielkopolsce.

10.Architektura wczesnobarokowa w Krakowie.

11. Architektura wczesnobarokowa w Warszawie oraz Wilnie i prowincji.

12. Architektura barokowa 2. poł. XVII wieku.

13. Twórczość Tylmana van Gameren i jej wpływ na polską architekturę.

14.Architektura późnego baroku - nurt rzymski.

15. Architektura późnobarokowa - nurt ekspresyjny.

16. Architektura późnobarokowa w Warszawie (Bauamt).

Lektury uzależnione są od wybranej problematyki ćwiczeń. Mimo to, warto, by uczestnicy zajęć zapoznali się z niżej wymienionymi publikacjami:

A. Baranowski, Nurty, formy i centra barokowej architektury sakralnej w Wielkim Księstwie Litewskim,"Biuletyn Historii Sztuki", t.46,nr 4, 1984.

M. Brykowska, Architektura karmelitów bosych w XVII-XVIII wieku, Warszawa 1991.

A. Fischinger, Santi Gucci, architekt i rzeźbiarz królewski XVI wieku, Kraków 1969.

J. Kowalczyk, Kolegiata w Zamościu, Warszawa 1968.

J. Kowalczyk, Rola Rzymu w późnobarokowej architekturze polskiej, "Rocznik Historii Sztuki", 20 (1994), s. 215-308.

M. Kurzej, Jan Wolff. Monografia architekta, Kraków 2009.

J. Z. Łoziński, Grobowe kaplice kopułowe w Polsce 1520-1620, Warszawa 1972.

A. Miłobędzki, Architektura polska XVII wieku, t. 1-2, Warszawa 1980..

St. Mossakowski, Tylman van Gameren, architekt polskiego baroku, Warszawa 1972.

St. Mossakowski, Rezydencja królewska na Wawelu w czasach Zygmunta Starego, Kraków 2013.

"Biuletyn Historii Sztuki", 73, (2011) nr 3-4 --> omówienie architektury późnobarokowej Wilna

Sztuka polska. Późny barok, rokoko, klasycyzm, Warszawa 2016.

Podstawowa znajomość historii nowożytnej Polski

-aktywny udział w zajęciach, przygotowanie się do kolokwium końcowego (pokaz slajdów z zabytków omawianych na zajęciach, lista budowli jest prezentowana na pierwszych zajęciach = 1 ECTS

- przygotowanie pracy zaliczeniowej i jej prezentacja oraz przygotowanie recenzji wybranej publikacji o architekturze nowożytnej=1 ECTS

Liczba ECTS w sumie: 2

Poznawanie dziejów polskiej architektury nowożytnej, tworzenie całościowego obrazu przemian formalnych architektury w kontekście przemian społecznych. Lektura podstawowych opracowań dotyczących dziejów polskiej architektury nowożytnej, zadawana co zajęcia. Dyskusja nad wynikami badań znanymi z literatury. Szczególne zwrócenie uwagi na nowe interpretacje form w prowincjonalnych ośrodkach artystycznych I Rzeczypospolitej, ze szczególnym uwzględnieniem najważniejszych ośrodków cechowych muratorów (Kraków, Lublin, Poznań, Lwów) oraz wyróżniających się ośrodków artystycznych (Warszawa, Gdańsk, Wilno). Przeprowadzenie kwerend w bibliotekach oraz repozytoriach internetowych i przygotowanie pracy pisemnej, odczytywanej przez studenta na zajęciach.

Zajęcia oraz kolokwia zaliczeniowe są przeprowadzane w trybie stacjonarnym (jeżeli inaczej ustalą władze uczelni, w trybie online, w czasie rzeczywistym, na platformie MS Teams).

Najważniejsze tematy omawiane na zajęciach:

1. Renesans w Królestwie Polskim i Wielkim Księstwie Litewskim

2. Działalność Komasków w Królestwie Polskim a nowe typy budowli w architekturze świeckiej i sakralnej.

3. Działalność Giovanniego Batisty Quadro oraz Jana Wenecjanina.

5. Santi Gucci i jego wpływ na architekturę państwa polsko-litewskiego

6. Bernardo Morando i jego wpływ na architekturę muratorów lubelskich.

7. Architektura świecka i sakralna Gdańska oraz Lwowa w wieku XVI i 1. poł. XVII wieku

8. Działalność cechu muratorów w Lublinie i na Lubelszczyźnie.

9. Działalność cechu muratorów w Poznaniu oraz wędrownych warsztatów w Wielkopolsce.

10.Architektura wczesnobarokowa w Krakowie.

11. Architektura wczesnobarokowa w Warszawie oraz Wilnie i prowincji.

12. Architektura barokowa 2. poł. XVII wieku.

13. Twórczość Tylmana van Gameren i jej wpływ na polską architekturę.

14.Architektura późnego baroku - nurt rzymski.

15. Architektura późnobarokowa - nurt ekspresyjny.

16. Architektura późnobarokowa w Warszawie (Bauamt).

Lektury uzależnione są od wybranej problematyki ćwiczeń. Mimo to, warto, by uczestnicy zajęć zapoznali się z niżej wymienionymi publikacjami:

A. Baranowski, Nurty, formy i centra barokowej architektury sakralnej w Wielkim Księstwie Litewskim,"Biuletyn Historii Sztuki", t.46,nr 4, 1984.

M. Brykowska, Architektura karmelitów bosych w XVII-XVIII wieku, Warszawa 1991.

A. Fischinger, Santi Gucci, architekt i rzeźbiarz królewski XVI wieku, Kraków 1969.

J. Kowalczyk, Kolegiata w Zamościu, Warszawa 1968.

J. Kowalczyk, Rola Rzymu w późnobarokowej architekturze polskiej, "Rocznik Historii Sztuki", 20 (1994), s. 215-308.

M. Kurzej, Jan Wolff. Monografia architekta, Kraków 2009.

J. Z. Łoziński, Grobowe kaplice kopułowe w Polsce 1520-1620, Warszawa 1972.

A. Miłobędzki, Architektura polska XVII wieku, t. 1-2, Warszawa 1980..

St. Mossakowski, Tylman van Gameren, architekt polskiego baroku, Warszawa 1972.

St. Mossakowski, Rezydencja królewska na Wawelu w czasach Zygmunta Starego, Kraków 2013.

"Biuletyn Historii Sztuki", 73, (2011) nr 3-4 --> omówienie architektury późnobarokowej Wilna

Sztuka polska. Późny barok, rokoko, klasycyzm, Warszawa 2016.

-aktywny udział w zajęciach, przygotowanie się do kolokwium końcowego (pokaz slajdów z zabytków omawianych na zajęciach, lista budowli jest prezentowana na pierwszych zajęciach = 1 ECTS

- przygotowanie pracy zaliczeniowej i jej prezentacja w pierwszym półroczu oraz przygotowanie recenzji wybranej publikacji o architekturze nowożytnej w drugim półroczu=1 ECTS

Liczba ECTS w sumie: 2

Zajęcia prowadzone w trybie stacjonarnym (lub jeśli tak zdecydują władze uczelni, online, w czasie rzeczywistym, na platformie MS Teams). Poznawanie dziejów polskiej architektury nowożytnej, tworzenie całościowego obrazu przemian formalnych architektury w kontekście przemian społecznych. Lektura podstawowych opracowań dotyczących dziejów polskiej architektury nowożytnej, zadawana co zajęcia. Dyskusja nad wynikami badań znanymi z literatury. Szczególne zwrócenie uwagi na nowe interpretacje form w prowincjonalnych ośrodkach artystycznych I Rzeczypospolitej, ze szczególnym uwzględnieniem najważniejszych ośrodków cechowych muratorów (Kraków, Lublin, Poznań, Lwów) oraz wyróżniających się ośrodków artystycznych (Warszawa, Gdańsk, Wilno). Przeprowadzenie kwerend w bibliotekach oraz repozytoriach internetowych i przygotowanie pracy pisemnej, odczytywanej przez studenta na zajęciach.

Najważniejsze tematy omawiane na zajęciach:

1. Renesans w Królestwie Polskim i Wielkim Księstwie Litewskim

2. Działalność Komasków w Królestwie Polskim a nowe typy budowli w architekturze świeckiej i sakralnej.

3. Działalność Giovanniego Batisty Quadro oraz Jana Wenecjanina.

5. Santi Gucci i jego wpływ na architekturę państwa polsko-litewskiego

6. Bernardo Morando i jego wpływ na architekturę muratorów lubelskich.

7. Architektura świecka i sakralna Gdańska oraz Lwowa w wieku XVI i 1. poł. XVII wieku

8. Działalność cechu muratorów w Lublinie i na Lubelszczyźnie.

9. Działalność cechu muratorów w Poznaniu oraz wędrownych warsztatów w Wielkopolsce.

10.Architektura wczesnobarokowa w Krakowie.

11. Architektura wczesnobarokowa w Warszawie oraz Wilnie i prowincji.

12. Architektura barokowa 2. poł. XVII wieku.

13. Twórczość Tylmana van Gameren i jej wpływ na polską architekturę.

14.Architektura późnego baroku - nurt rzymski.

15. Architektura późnobarokowa - nurt ekspresyjny.

16. Architektura późnobarokowa w Warszawie (Bauamt).

Lektury uzależnione są od wybranej problematyki ćwiczeń. Mimo to, warto, by uczestnicy zajęć zapoznali się z niżej wymienionymi publikacjami:

A. Baranowski, Nurty, formy i centra barokowej architektury sakralnej w Wielkim Księstwie Litewskim,"Biuletyn Historii Sztuki", t.46,nr 4, 1984.

M. Brykowska, Architektura karmelitów bosych w XVII-XVIII wieku, Warszawa 1991.

A. Fischinger, Santi Gucci, architekt i rzeźbiarz królewski XVI wieku, Kraków 1969.

J. Kowalczyk, Kolegiata w Zamościu, Warszawa 1968.

J. Kowalczyk, Rola Rzymu w późnobarokowej architekturze polskiej, "Rocznik Historii Sztuki", 20 (1994), s. 215-308.

M. Kurzej, Jan Wolff. Monografia architekta, Kraków 2009.

J. Z. Łoziński, Grobowe kaplice kopułowe w Polsce 1520-1620, Warszawa 1972.

A. Miłobędzki, Architektura polska XVII wieku, t. 1-2, Warszawa 1980..

St. Mossakowski, Tylman van Gameren, architekt polskiego baroku, Warszawa 1972.

St. Mossakowski, Rezydencja królewska na Wawelu w czasach Zygmunta Starego, Kraków 2013.

"Biuletyn Historii Sztuki", 73, (2011) nr 3-4 --> omówienie architektury późnobarokowej Wilna

Sztuka polska. Późny barok, rokoko, klasycyzm, Warszawa 2016.

Podstawowa znajomość historii nowożytnej Polski

-aktywny udział w zajęciach, przygotowanie się do kolokwium końcowego (pokaz slajdów z zabytków omawianych na zajęciach, lista budowli jest prezentowana na pierwszych zajęciach = 1 ECTS

- przygotowanie pracy zaliczeniowej i jej prezentacja oraz przygotowanie recenzji wybranej publikacji o architekturze nowożytnej=1 ECTS

Liczba ECTS w sumie: 2

Poznawanie dziejów polskiej architektury nowożytnej, tworzenie całościowego obrazu przemian formalnych architektury w kontekście przemian społecznych. Lektura podstawowych opracowań dotyczących dziejów polskiej architektury nowożytnej, zadawana co zajęcia. Dyskusja nad wynikami badań znanymi z literatury. Szczególne zwrócenie uwagi na nowe interpretacje form w prowincjonalnych ośrodkach artystycznych I Rzeczypospolitej, ze szczególnym uwzględnieniem najważniejszych ośrodków cechowych muratorów (Kraków, Lublin, Poznań, Lwów) oraz wyróżniających się ośrodków artystycznych (Warszawa, Gdańsk, Wilno). Przeprowadzenie kwerend w bibliotekach oraz repozytoriach internetowych i przygotowanie pracy pisemnej, odczytywanej przez studenta na zajęciach.

Zajęcia oraz kolokwia zaliczeniowe są przeprowadzane w trybie stacjonarnym (jeżeli inaczej ustalą władze uczelni, w trybie online, w czasie rzeczywistym, na platformie MS Teams).

Najważniejsze tematy omawiane na zajęciach:

1. Renesans w Królestwie Polskim i Wielkim Księstwie Litewskim

2. Działalność Komasków w Królestwie Polskim a nowe typy budowli w architekturze świeckiej i sakralnej.

3. Działalność Giovanniego Batisty Quadro oraz Jana Wenecjanina.

5. Santi Gucci i jego wpływ na architekturę państwa polsko-litewskiego

6. Bernardo Morando i jego wpływ na architekturę muratorów lubelskich.

7. Architektura świecka i sakralna Gdańska oraz Lwowa w wieku XVI i 1. poł. XVII wieku

8. Działalność cechu muratorów w Lublinie i na Lubelszczyźnie.

9. Działalność cechu muratorów w Poznaniu oraz wędrownych warsztatów w Wielkopolsce.

10.Architektura wczesnobarokowa w Krakowie.

11. Architektura wczesnobarokowa w Warszawie oraz Wilnie i prowincji.

12. Architektura barokowa 2. poł. XVII wieku.

13. Twórczość Tylmana van Gameren i jej wpływ na polską architekturę.

14.Architektura późnego baroku - nurt rzymski.

15. Architektura późnobarokowa - nurt ekspresyjny.

16. Architektura późnobarokowa w Warszawie (Bauamt).

Lektury uzależnione są od wybranej problematyki ćwiczeń. Mimo to, warto, by uczestnicy zajęć zapoznali się z niżej wymienionymi publikacjami:

A. Baranowski, Nurty, formy i centra barokowej architektury sakralnej w Wielkim Księstwie Litewskim,"Biuletyn Historii Sztuki", t.46,nr 4, 1984.

M. Brykowska, Architektura karmelitów bosych w XVII-XVIII wieku, Warszawa 1991.

A. Fischinger, Santi Gucci, architekt i rzeźbiarz królewski XVI wieku, Kraków 1969.

J. Kowalczyk, Kolegiata w Zamościu, Warszawa 1968.

J. Kowalczyk, Rola Rzymu w późnobarokowej architekturze polskiej, "Rocznik Historii Sztuki", 20 (1994), s. 215-308.

M. Kurzej, Jan Wolff. Monografia architekta, Kraków 2009.

J. Z. Łoziński, Grobowe kaplice kopułowe w Polsce 1520-1620, Warszawa 1972.

A. Miłobędzki, Architektura polska XVII wieku, t. 1-2, Warszawa 1980..

St. Mossakowski, Tylman van Gameren, architekt polskiego baroku, Warszawa 1972.

St. Mossakowski, Rezydencja królewska na Wawelu w czasach Zygmunta Starego, Kraków 2013.

"Biuletyn Historii Sztuki", 73, (2011) nr 3-4 --> omówienie architektury późnobarokowej Wilna

Sztuka polska. Późny barok, rokoko, klasycyzm, Warszawa 2016.

-aktywny udział w zajęciach, przygotowanie się do kolokwium końcowego (pokaz slajdów z zabytków omawianych na zajęciach, lista budowli jest prezentowana na pierwszych zajęciach oraz 5 pytań otwartych z materiału omówionego na zajęciach = 1 ECTS

- przygotowanie pracy zaliczeniowej i jej prezentacja w pierwszym półroczu oraz przygotowanie recenzji wybranej publikacji o architekturze nowożytnej w drugim półroczu=1 ECTS

Liczba ECTS w sumie: 2

obowiązkowy

nie dotyczy

Zajęcia prowadzone w trybie stacjonarnym (lub jeśli tak zdecydują władze uczelni, online, w czasie rzeczywistym, na platformie MS Teams). Poznawanie dziejów polskiej architektury nowożytnej, tworzenie całościowego obrazu przemian formalnych architektury w kontekście przemian społecznych. Lektura podstawowych opracowań dotyczących dziejów polskiej architektury nowożytnej, zadawana co zajęcia. Dyskusja nad wynikami badań znanymi z literatury. Szczególne zwrócenie uwagi na nowe interpretacje form w prowincjonalnych ośrodkach artystycznych I Rzeczypospolitej, ze szczególnym uwzględnieniem najważniejszych ośrodków cechowych muratorów (Kraków, Lublin, Poznań, Lwów) oraz wyróżniających się ośrodków artystycznych (Warszawa, Gdańsk, Wilno). Przeprowadzenie kwerend w bibliotekach oraz repozytoriach internetowych i przygotowanie pracy pisemnej, odczytywanej przez studenta na zajęciach.

Najważniejsze tematy omawiane na zajęciach:

1. Renesans w Królestwie Polskim i Wielkim Księstwie Litewskim

2. Działalność Komasków w Królestwie Polskim a nowe typy budowli w architekturze świeckiej i sakralnej.

3. Działalność Giovanniego Batisty Quadro oraz Jana Wenecjanina.

5. Santi Gucci i jego wpływ na architekturę państwa polsko-litewskiego

6. Bernardo Morando i jego wpływ na architekturę muratorów lubelskich.

7. Architektura świecka i sakralna Gdańska oraz Lwowa w wieku XVI i 1. poł. XVII wieku

8. Działalność cechu muratorów w Lublinie i na Lubelszczyźnie.

9. Działalność cechu muratorów w Poznaniu oraz wędrownych warsztatów w Wielkopolsce.

10.Architektura wczesnobarokowa w Krakowie.

11. Architektura wczesnobarokowa w Warszawie oraz Wilnie i prowincji.

12. Architektura barokowa 2. poł. XVII wieku.

13. Twórczość Tylmana van Gameren i jej wpływ na polską architekturę.

14.Architektura późnego baroku - nurt rzymski.

15. Architektura późnobarokowa - nurt ekspresyjny.

16. Architektura późnobarokowa w Warszawie (Bauamt).

Lektury uzależnione są od wybranej problematyki ćwiczeń. Mimo to, warto, by uczestnicy zajęć zapoznali się z niżej wymienionymi publikacjami:

A. Baranowski, Nurty, formy i centra barokowej architektury sakralnej w Wielkim Księstwie Litewskim,"Biuletyn Historii Sztuki", t.46,nr 4, 1984.

M. Brykowska, Architektura karmelitów bosych w XVII-XVIII wieku, Warszawa 1991.

A. Fischinger, Santi Gucci, architekt i rzeźbiarz królewski XVI wieku, Kraków 1969.

J. Kowalczyk, Kolegiata w Zamościu, Warszawa 1968.

J. Kowalczyk, Rola Rzymu w późnobarokowej architekturze polskiej, "Rocznik Historii Sztuki", 20 (1994), s. 215-308.

M. Kurzej, Jan Wolff. Monografia architekta, Kraków 2009.

J. Z. Łoziński, Grobowe kaplice kopułowe w Polsce 1520-1620, Warszawa 1972.

A. Miłobędzki, Architektura polska XVII wieku, t. 1-2, Warszawa 1980..

St. Mossakowski, Tylman van Gameren, architekt polskiego baroku, Warszawa 1972.

St. Mossakowski, Rezydencja królewska na Wawelu w czasach Zygmunta Starego, Kraków 2013.

"Biuletyn Historii Sztuki", 73, (2011) nr 3-4 --> omówienie architektury późnobarokowej Wilna

Sztuka polska. Późny barok, rokoko, klasycyzm, Warszawa 2016.

Podstawowa znajomość historii nowożytnej Polski

Opis:

-aktywny udział w zajęciach, przygotowanie się do kolokwium końcowego (pokaz slajdów z zabytków omawianych na zajęciach, lista budowli jest prezentowana na pierwszych zajęciach oraz 5 pytań otwartych z materiału przerobionego na zajęciach = 1 ECTS

- przygotowanie pracy zaliczeniowej i jej prezentacja oraz przygotowanie recenzji wybranej publikacji o architekturze nowożytnej=1 ECTS

Liczba ECTS w sumie: 2

obowiązkowy

nie dotyczy

Poznawanie dziejów polskiej architektury nowożytnej, tworzenie całościowego obrazu przemian formalnych architektury w kontekście przemian społecznych. Lektura podstawowych opracowań dotyczących dziejów polskiej architektury nowożytnej, zadawana co zajęcia. Dyskusja nad wynikami badań znanymi z literatury. Szczególne zwrócenie uwagi na nowe interpretacje form w prowincjonalnych ośrodkach artystycznych I Rzeczypospolitej, ze szczególnym uwzględnieniem najważniejszych ośrodków cechowych muratorów (Kraków, Lublin, Poznań, Lwów) oraz wyróżniających się ośrodków artystycznych (Warszawa, Gdańsk, Wilno). Przeprowadzenie kwerend w bibliotekach oraz repozytoriach internetowych i przygotowanie pracy pisemnej, odczytywanej przez studenta na zajęciach.

Zajęcia oraz kolokwia zaliczeniowe są przeprowadzane w trybie stacjonarnym (jeżeli inaczej ustalą władze uczelni, w trybie online, w czasie rzeczywistym, na platformie MS Teams).

Najważniejsze tematy omawiane na zajęciach:

1. Renesans w Królestwie Polskim i Wielkim Księstwie Litewskim

2. Działalność Komasków w Królestwie Polskim a nowe typy budowli w architekturze świeckiej i sakralnej.

3. Działalność Giovanniego Batisty Quadro oraz Jana Wenecjanina.

5. Santi Gucci i jego wpływ na architekturę państwa polsko-litewskiego

6. Bernardo Morando i jego wpływ na architekturę muratorów lubelskich.

7. Architektura świecka i sakralna Gdańska oraz Lwowa w wieku XVI i 1. poł. XVII wieku

8. Działalność cechu muratorów w Lublinie i na Lubelszczyźnie.

9. Działalność cechu muratorów w Poznaniu oraz wędrownych warsztatów w Wielkopolsce.

10.Architektura wczesnobarokowa w Krakowie.

11. Architektura wczesnobarokowa w Warszawie oraz Wilnie i prowincji.

12. Architektura barokowa 2. poł. XVII wieku.

13. Twórczość Tylmana van Gameren i jej wpływ na polską architekturę.

14.Architektura późnego baroku - nurt rzymski.

15. Architektura późnobarokowa - nurt ekspresyjny.

16. Architektura późnobarokowa w Warszawie (Bauamt).

Lektury uzależnione są od wybranej problematyki ćwiczeń. Mimo to, warto, by uczestnicy zajęć zapoznali się z niżej wymienionymi publikacjami:

A. Baranowski, Nurty, formy i centra barokowej architektury sakralnej w Wielkim Księstwie Litewskim,"Biuletyn Historii Sztuki", t.46,nr 4, 1984.

M. Brykowska, Architektura karmelitów bosych w XVII-XVIII wieku, Warszawa 1991.

A. Fischinger, Santi Gucci, architekt i rzeźbiarz królewski XVI wieku, Kraków 1969.

J. Kowalczyk, Kolegiata w Zamościu, Warszawa 1968.

J. Kowalczyk, Rola Rzymu w późnobarokowej architekturze polskiej, "Rocznik Historii Sztuki", 20 (1994), s. 215-308.

M. Kurzej, Jan Wolff. Monografia architekta, Kraków 2009.

J. Z. Łoziński, Grobowe kaplice kopułowe w Polsce 1520-1620, Warszawa 1972.

A. Miłobędzki, Architektura polska XVII wieku, t. 1-2, Warszawa 1980..

St. Mossakowski, Tylman van Gameren, architekt polskiego baroku, Warszawa 1972.

St. Mossakowski, Rezydencja królewska na Wawelu w czasach Zygmunta Starego, Kraków 2013.

"Biuletyn Historii Sztuki", 73, (2011) nr 3-4 --> omówienie architektury późnobarokowej Wilna

Sztuka polska. Późny barok, rokoko, klasycyzm, Warszawa 2016.