Wstęp do historii sztuki. Plastyka

nauki o sztuce

podstawowy

ODKiŚ1_W01

ODKiŚ1_U01

Brak wymagań wstępnych.

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawową terminologią dotyczącą sztuk plastycznych; nauczenie uczestników ćwiczeń umiejętności samodzielnego tworzenia opisu dzieła sztuki.

Na zajęciach studenci mają możliwość zapoznania się z podstawową terminologią dotyczącą sztuk plastycznych i nauki praktycznego jej zastosowania. Konsekwencją pracy na zajęciach, ma być nabycie umiejętności samodzielnego budowania funkcjonalnego opisu dzieła plastycznego z użyciem adekwatnego zestwu terminologii naukowej, jak również rozpoznawania różnych rodzajów i typów dzieł sztuki. Student/ka po ukończeniu kursu powinien/powinna wykazywać się kompetencjami w przeprowadzaniu krytycznej analizy i interpretacjcji dzieła sztuki z zastosowaniem typowych metod właściwych sztukom plastycznym.

Literatura podstawowa:

Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Warszawa 1996.

Słownik polskiej terminologii technik i technologii konserwacji malarstwa sztalugowego, ściennego i rzeźby polichromowanej, Warszawa 1986.

Literatura uzupełniająca:

Pokorzyna E., Słownik terminologiczny wyposażenia świątyń obrządku wschodniego z przydatkiem ikon maryjnych, Warszawa 2001.

Betlejewska Cz., Meble gdańskie od XVI do XIX wieku, Warszawa 2001.

Biedrońska-Słota B., Leksykon sztuki kobierniczej, Kraków 1999.

Chruszczyńska J., Orlińska-Mianowska E., Tkaniny dekoracyjne. Przewodnik dla kolekcjonerów, Warszawa 2009.

Gradowski M., Dawne złotnictwo. Technika i terminologia, Warszawa 1980.

Gradowski M., Żygulski Z. jun., Słownik uzbrojenia historycznego, Warszawa 1998.

Grzeluk I., Słownik terminologiczny mebli, Warszawa 1998.

Janneau G., Encyklopedia sztuki dekoracyjnej, Warszawa 1978.

Turnau I., Słownik ubiorów. Tkaniny, wyroby pozatkackie, skóry, broń i klejnoty oraz barwy znane w Polsce od średniowiecza do początku XIX w., Warszawa 1999.

Wiedza:

ODKiŚ1_W01: zna terminologię używaną w ochronie dóbr kultury i historii sztuki, w tym w konserwacji zabytków.

Umiejętności:

ODKiŚ1_U01: potrafi wykorzystać wiedzę teoretyczną do interpretowania i

analizowania zabytków.

Warunkami zaliczenia przedmiotu są:

1. Obecność na zajęciach. Dopuszczalnym limitem są dwie nieusprawiedliwione nieobecności. W wypadku przekroczenia dopuszczalnego limitu, student zabowiązany jest dostarczyć krótką pracę pisemną zadaną w ramach uzupełnienia zaległości.

2. Kolokwium z rozpoznawania i nazywania ornamentów wykorzystywanych w sztukach plastycznych w formie slajdowiska z pytaniami otwartymi.

3. Aktywność na zajęciach.

4. Test zaliczeniowy, pisany na ostatnich, wypadających w semestrze zajęciach, obejmujący materiał prezentowany i ćwiczony w ramach realizacji przedmiotu.

Na ocenę bardzo dobrą (5) student/ka - definiuje samodzielnie wszystkie poznane na zajęciach pojęcia; nie przekroczył/a dopuszczalnego limitu nieusprawiedliwionych nieobecności; jest w stanie rozpoznać i opisać wprowadzone terminy; jest w stanie stworzyć funkcjonalny opis dzieła plastycznego.

Na ocenę dobrą (4) student/ka - jest w stanie zdefiniować samodzielnie większość pojęć poznanych na zajęciach; nie przekroczył/a dopuszczalnego limitu nieusprawiedliwionych nieobecności lub/oraz dostarczył/a pracę uzupełniającą zaległości; jest w stanie rozpoznać i opisać większość wprowadzonych terminów; jest w stanie stworzyć funkcjonalny opis dzieła plastycznego.

Na ocenę dostateczną (3) student/ka - definuje niektóre pojęcia z pomocą prowadzącego; jest w stanie rozpoznać i opisać jedynie podstawowe spośród wprowadzonych terminów; nie przekroczył/a dopuszczalnego limitu nieusprawiedliwionych nieobecności lub/oraz dostarczył/a pracę uzupełniającą zaległości; jest w stanie stworzyć funkcjonalny opis dzieła plastycznego.

E-Learning (pełny kurs) z podziałem na grupy

Zajęcia mają na celu nauczenie studenta umiejętności tworzenia poprawnego opisu dzieła sztuki wytworzonego w technikach graficznych, malarskich, rzeźbiarskich oraz rzemiosła artystycznego.

Na zajęciach studenci mają możliwość zapoznania się z podstawową terminologią stosowaną do opisu dzieła sztuki i praktycznym jej zastosowaniem. Efektem aktywnego uczestnictwa w zajęciach ma być umiejętność samodzielnego stworzenia opisu wybranego obiektu przy zastosowaniu odpowiedniego aparatu naukowego z wykorzystaniem metodologii stosowanej podczas ćwiczeń.

Literatura podstawowa:

- Słownik terminologiczny sztuk pięknych (różne wydania)

- Słownik polskiej terminologii technik i technologii konserwacji malarstwa sztalugowego, ściennego i rzeźby polichromowanej, Warszawa 1986

Literatura uzupełniająca:

- J. Sito, Wielkie warsztaty rzeźbiarskie warszawy doby saskiej. Modele kariery – formacja artystyczna – organizacja produkcji, Warszawa 2013

- A. Kozieł, Michael Willmann i jego pracownia malarska, Wrocław 2013

- A. Krejča, Techniki sztuk graficznych. Podręcznik metod warsztatowych i historii grafiki artystycznej Warszawa 1984

- A. Griffiths, The Print Before Photography. An Introduction to European Printmaking 1550–1820, London 2016

- K. Krużel, Wśród starych rycin. Wybrane zagadnienia analizy formalnej dawnej grafiki, Kraków 1999

- H. Szwejkowska, Książka drukowana XV–XVIII w. Zarys historyczny, różne wydania

- G. Bastek, Warsztaty weneckie w drugiej poł. XV i w XVI wieku. Bellini, Giorgione, Tycjan, Tintoretto, Warszawa 2010

- Serenissima. Światło Wenecji. Dzieła dawnych mistrzów weneckich XIV–XVIII wieku ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie w świetle nowych bada technologicznych, historycznych i prac konserwatorskich, kat. wyst. pod red. G. Bastek i G. Janczarskiego, Warszawa 1999

- A. Ziemba, Sztuka Burgundii i Niderlandów 1380–1500, t. II: Niderlandzkie malarstwo tablicowe 1430 –1500, Warszawa 2011

- K. Zwolińska, Podręczna technologia malarstwa, Warszawa 1997

- D.V. Thompson, The Materials and Tehniques of Medieval Painting, New York 1956

- J. Kowalczyk, Pomnik Jordanów w Krakowie. Problem datowania i autorstwa, "Biuletyn Historii Sztuki", R LXXIV(2012), 2, s. 157-187

- S. Krzemińska-Szołtysek, Wielmożni panowie i czcigodne panie. Renesansowe nagrobki figuralne na Górnym Śląsku, Wrocław 2017

- M. Wardzyński, Rzeźba nowożytna w kręgu Jasnej Góry w polskiej prowincji zakonu paulinów, I: Ośrodek rzeźbiarski w Częstochówce pod Jasną Górą 1620 – 1705, t. 2, Warszawa 2009

- Ikony XIV-XVI wieku w Muzeum Narodowym w Krakowie, t. I-III, red. M.P. Kruk, Kraków 2019

- R. Sulewska, Dłutem wycięte. Snycerstwo północnych ziem Polski w czasach Zygmunta III Wazy, Warszawa 2004

- P. Mrozowski, Polskie nagrobki gotyckie, Warszawa 1994

- Z. Wolski, Sztukatorstwo, Warszawa 1994

- T.M. Rudkowski, Polskie sgraffita renesansowe, Warszawa 2006

- M. Kurzej, Siedemnastowieczne sztukaterie w Małopolsce, Kraków 2012

Nie przewiduje się żadnych wymagań wstępnych.

Zajęcia mają na celu zaznajomienie studentek i studentów z podstawowymi terminami stosowanymi w historii sztuki (analiza i opis dzieła szztuki), w odniesieniu do grafiki, malarstwa, rzeźby oraz rzemiosła artystycznego.

Na zajęciach studenci mają możliwość zapoznania się z podstawową terminologią stosowaną w analizie i opisie dzieła sztuki. Studentki i studenci poznają terminologię charakterystyczną dla historii sztuki, która jest związana z różnymi metodologiami.

Literatura podstawowa:

- Słownik terminologiczny sztuk pięknych (różne wydania)

- Pokorzyna E., Słownik terminologiczny wyposażenia świątyń obrządku wschodniego z przydatkiem ikon maryjnych, Warszawa 2001.

• Betlejewska Cz., Meble gdańskie od XVI do XIX wieku, Warszawa 2001.

• Biedrońska-Słota B., Leksykon sztuki kobierniczej, Kraków 1999.

• Chruszczyńska J., Orlińska-Mianowska E., Tkaniny dekoracyjne. Przewodnik dla kolekcjonerów, Warszawa 2009.

• Gradowski M., Dawne złotnictwo. Technika i terminologia, Warszawa 1980.

• Gradowski M., Żygulski Z. jun., Słownik uzbrojenia historycznego, Warszawa 1998.

• Grzeluk I., Słownik terminologiczny mebli, Warszawa 1998.

• Janneau G., Encyklopedia sztuki dekoracyjnej, Warszawa 1978.

• Turnau I., Słownik ubiorów. Tkaniny, wyroby pozatkackie, skóry, broń i klejnoty oraz barwy znane w Polsce od średniowiecza do początku XIX w., Warszawa 1999.

ECTS [1 ECTS = 30(25) godz.]:

udział w ćwiczeniach: 30 godz.

liczba ECTS: 1

obowiązkowy

nie dotyczy

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawową terminologią dotyczącą sztuk plastycznych; nauczenie uczestników ćwiczeń umiejętności samodzielnego tworzenia opisu dzieła sztuki.

Na zajęciach studenci mają możliwość zapoznania się z podstawową terminologią dotyczącą sztuk plastycznych i nauki praktycznego jej zastosowania. Konsekwencją pracy na zajęciach, ma być nabycie umiejętności samodzielnego budowania funkcjonalnego opisu dzieła plastycznego z użyciem adekwatnego zestwu terminologii naukowej, jak również rozpoznawania różnych rodzajów i typów dzieł sztuki. Student/ka po ukończeniu kursu powinien/powinna wykazywać się kompetencjami w przeprowadzaniu krytycznej analizy i interpretacjcji dzieła sztuki z zastosowaniem typowych metod właściwych sztukom plastycznym.

Literatura podstawowa:

Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Warszawa 1996.

Słownik polskiej terminologii technik i technologii konserwacji malarstwa sztalugowego, ściennego i rzeźby polichromowanej, Warszawa 1986.

Literatura uzupełniająca:

Pokorzyna E., Słownik terminologiczny wyposażenia świątyń obrządku wschodniego z przydatkiem ikon maryjnych, Warszawa 2001.

Betlejewska Cz., Meble gdańskie od XVI do XIX wieku, Warszawa 2001.

Biedrońska-Słota B., Leksykon sztuki kobierniczej, Kraków 1999.

Chruszczyńska J., Orlińska-Mianowska E., Tkaniny dekoracyjne. Przewodnik dla kolekcjonerów, Warszawa 2009.

Gradowski M., Dawne złotnictwo. Technika i terminologia, Warszawa 1980.

Gradowski M., Żygulski Z. jun., Słownik uzbrojenia historycznego, Warszawa 1998.

Grzeluk I., Słownik terminologiczny mebli, Warszawa 1998.

Janneau G., Encyklopedia sztuki dekoracyjnej, Warszawa 1978.

Turnau I., Słownik ubiorów. Tkaniny, wyroby pozatkackie, skóry, broń i klejnoty oraz barwy znane w Polsce od średniowiecza do początku XIX w., Warszawa 1999.