Socjologia badania opinii publicznej

K_W05 ma rozszerzoną wiedzę o człowieku jako twórcy kultury, pogłębioną w odniesieniu do wybranych obszarów aktywności człowieka

K_W04 ma wiedzę o różnych rodzajach więzi społecznych i występujących między nimi prawidłowościach oraz wiedzę pogłębioną w odniesieniu do wybranych kategorii więzi społecznych

K_U06 posiada umiejętnośd wykorzystania zdobytej wiedzy w różnych zakresach i formach, rozszerzoną o krytyczną analizę skuteczności i przydatności stosowanej wiedzy

K_U03 potrafi właściwie analizowad przyczyny i przebieg procesów i zjawisk społecznych, formułowad własne opinie na ten temat oraz stawiad proste hipotezy badawcze i je weryfikować

K_K06 potrafi samodzielnie i krytycznie uzupełniad wiedzę i umiejętności, rozszerzone o wymiar interdyscyplinarny

PROWADZĄCY: dr Marcin Zarzecki

TYTUŁ ZAJĘĆ: Socjologia badania opinii publicznej

RODZAJ ZAJĘĆ: obligatoryjne

FORMA ZAJĘĆ: konwersatorium

TOK STUDIÓW: stacjonarne

SEMESTR: zimowy

ILOŚĆ GODZIN ZAJĘCIOWYCH: 16

LICZBA JEDNOSTEK DYDAKTYCZNYCH: 8

Na ocenę końcową składały się będą dwa elementy:

1. Rezultat z pisemnego testu końcowego max. 50 punktów (obejmującego materiał przedstawiony w trakcie wykładu oraz literaturę z listy A)

2. Lub przygotowanie profesjonalnego projektu strategicznego z zakresu propagandy politycznej lub społecznej max. 50 punktów

RAZEM = 50 punktów/ocena dst od 27 punktów

CELE I ZADANIA KSZTAŁCENIA:

Procesy formowania społeczeństwa obywatelskiego w Polsce wraz z powstawaniem europejskiej polityki konsolidacji kapitału społecznego czynią zasadnym podjęcie socjologicznej interpretacji problematyki form kształtowania świadomości społecznej. Opinia publiczna stanowi zasadniczy element konstytuowania i podtrzymywania nowych tożsamości zbiorowych, jest czynnikiem mobilizacji społecznej oraz gwarantem ładu systemowego. W społeczeństwach nowoczesnych funkcjonalność wpływu społecznego ujawnia się w konstruowaniu kanałów komunikacyjnych stanowiących podstawowe źródło instytucjonalnych wzorców aksjonormatywnych przekazywanych tzw. opinii publicznej. Socjologia opinii publicznej to subdyscyplina akademickiego pogranicza, integrująca płaszczyznę teoretyczną socjologii polityki z politycznym praxis. Innowacyjność przedmiotu formalnego socjologii opinii publicznej wynika nie z akceptacji metodologicznego multiperspektywizmu, ale przede wszystkim z klarownego określenia procedury działania politycznego, która poddana być może analizie socjologicznej.

 w ramach kursu zaprezentowane zostaną klasyczne oraz współczesne koncepcje opinii publicznej i propagandy traktowanej jako stosowana teoria komunikacji społecznej (zgodnie z globalną interpretacją J. Ellul’a);

 przedstawione zostaną różnorodne formy działań politycznych na przykładzie projektów opracowanych w instytucjach polskich oraz międzynarodowych, a także praktyczne konsekwencje, wyzwania i korzyści związane z wprowadzaniem poszczególnych rozwiązań.

 uczestnicy kursu zdobędą wiedzę niezbędną do zrozumienia i przygotowania autorskich strategii propagandowych z obszaru polityki oraz relacji instytucji społecznych i politycznych ze środowiskiem zewnętrznym.

I. Socjologia opinii publicznej - założenia wstępne (czyli co, jak, kiedy i przede wszystkim dlaczego?)

II. Propaganda, manipulacja, perswazja, socjotechnika, inżynieria społeczna, brainwashing, snapping: spór o efektywności instrumentarium zmiany postaw i przekonań

III. Społeczna historia propagandy

IV. Propaganda w reżimie totalitarnym i demokratycznym

V. Socjologiczne teorie opinii publicznej i propagandy cz. I (C. W. Mills, W. Lippman, M. Duverger, T. Parsons, R. K. Merton, F. G. Wilson, G. S. Jowett, J. Ellul, N. Chomsky);

VI. Socjologiczne teorie opinii publicznej i propagandy cz. II (Ph. B. Niffenegger, Ph. Kotler i N. Kotler, B. Newman, J. Lees-Marshment);

VII. Sondaże przedwyborcze jako źródło wpływu społecznego;

VIII. Socjologiczna analiza rynku wyborczego: segmentacja rynku, pozycjonowanie i targetowanie;

IX. Telewizyjna i radiowa reklama polityczna oraz negatywne kampanie polityczne;

X. Kampania bezpośrednia i konstruowanie wizerunku kandydata;

XI. Metody i techniki badań ilościowych i jakościowych w badaniach demoskopowych;

XII. Marketing polityczny w Internecie oraz funkcje „propagandy szeptanej” i „propagandy wirusowej”

XIII. Teoria perswazji i dyskredytacji

Anusiewicz, J., Siciński, B., Język polityki a współczesna kultura polityczna. Język a Kultura, T.11, Wrocław, Towarzystwo Przyjaciół Polonistyki Wrocławskiej, 1994.

Aronson E., Pratkanis A., Wiek propagandy, Warszawa 2003.

Banasik, A., Jak uwodzą politycy? Język marketingu politycznego w kampanii wyborczej ’97, Katowice 2002. Marketing polityczny – przywództwo, Warszawa, Towarzystwo Przyjaciół Nauk Społecznych, 2002, (książka + cd-rom).

Barthes R., Mit i znak. Eseje, Warszawa 1979.

Bauman Z., Ponowoczesność jako źródło cierpień, Warszawa 2000.

Bauman Z., Wieloznaczność nowoczesna. Nowoczesność wieloznaczna, Warszawa 1985.

Bednarczyk M., Organizacje publiczne. Zarządzanie konkurencyjnością, Warszawa-Kraków 2001.

Beylin, M., Dziennik kampanii wyborczej. Klapa' 95, Warszawa 1995.

Bodio, T. (red.), Przywództwo polityczne. Studia politologiczne. T.5, Warszawa 2001.

Bogunia-Borowska M., Koncepcja marketingu społecznego, „Marketing i Rynek” 2001 nr 2.

Borucka, J., Skrzypiński, D., Polityka skuteczna. Marketingowa analiza sukcesu wyborczego, Wrocław 1995.

Bralczyk, J., O języku polskiej polityki lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, Warszawa 2003.

Cialdini R. Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, Gdańsk 1996.

Cichosz, M., (Auto)kreacja wizerunku politycznego na przykładach wyborów prezydenckich, Toruń 2003.

Cichosz, M., Herbut, R., Sroka, J., Wójta-Kempa, M., Oblicza wyborcy. Społeczne determinanty zachowań politycznych Dolnoślązaków, Wrocław 2001.

Cwalina W.; Falkowski A., Sondaże wyborcze - źródło informacji i wpływu, w: tenże, Marketing polityczny. Perspektywa psychologiczna, Gdańsk 2006.

Cwalina, W., Telewizyjna reklama polityczna. Emocje i poznanie w kształtowaniu preferencji wyborczych, Lublin, Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego KUL, 2000.

Dijk van T., Badania nad dyskursem, w: tenże, Dyskurs jako struktura i proces, Warszawa 2001.

Dobek-Ostrowska B.(red.), Teoria i praktyka propagandy, Wrocław 1997.

Dobek-Ostrowska B., Media masowe a demokracja, w: tenże, Media masowe i aktorzy polityczni w świetle studiów nad komunikowaniem politycznym, Wrocław 2004.

Dobek-Ostrowska, B., Media masowe i aktorzy polityczni w świetle studiów nad komunikowaniem politycznym, Wrocław 2004.

Dobek-Ostrowska, B., Wiszniowski, R., Teoria komunikowania publicznego i politycznego, Wrocław 2001.

Drzycimski, A. (red.), Komunikatorzy. Wpływ Wrażenie Wizernek, Warszawa-Bydgoszcz 2000. Karwat, M., Sztuka manipulacji politycznej, Toruń 1999.

Dzicięlska-Machnikowska, S. (red.), Prezydenci 2000, Łódź 2001.

Dziemidok, B., Partie polityczne a wybory prezydenckie 1995 roku w Polsce, Lublin 1998.

Dzienniak D., Społeczny stereotyp kobiety w reklamie prasowej. (Próba analizy na podstawie miesięcznika "Twój Styl"), [w:] Faliszek K., McLean Petras E., Wódz K. (red.). Kobiety wobec przemian okresu transformacji, Katowice 1997.

Ferenc, W., Mrówka, R., Wilkos S., Komunikacja polityczna. Jak wygrać wybory? Warszawa 2004.

Gałązka, W. Krywicki, A., Nie wystarczy być... czyli od zera do lidera, Wrocław 2004.

Griffin E., Podstawy komunikacji społecznej, Gdańsk 2003.

Hałas E., Symbole w interakcji, Warszawa 2001.

Ignaczewski, G., Specyfika marketingu politycznego w Polsce, Toruń 2004.

Iwankiewicz-Rak B., Marketing organizacji niedochodowych. Wybrane problemy adaptacji w warunkach polskich, Wrocław 1997.

Iwasiów I., Madejski J. (red.), Rozgrywanie światów: formy perswazji w kulturze współczesnej, Szczecin 1994.

Jeziński M, Marketing polityczny a procesy akulturacyjne, Toruń 2004.

Kamiński I., Legitymizacyjna funkcja mitu, „Kultura i Społeczeństwo” 1993 nr 2.

Kolarska-Bobińska, L., Markowski R. (red.), Prognozy i wybory - polska demokracja '95, Warszawa, Wydawnictwo Sejmowe, 1997.

Procesy formowania społeczeństwa obywatelskiego w Polsce wraz z powstawaniem europejskiej polityki konsolidacji kapitału społecznego czynią zasadnym podjęcie socjologicznej interpretacji problematyki form kształtowania świadomości społecznej. Opinia publiczna stanowi zasadniczy element konstytuowania i podtrzymywania nowych tożsamości zbiorowych, jest czynnikiem mobilizacji społecznej oraz gwarantem ładu systemowego. W społeczeństwach nowoczesnych funkcjonalność wpływu społecznego ujawnia się w konstruowaniu kanałów komunikacyjnych stanowiących podstawowe źródło instytucjonalnych wzorców aksjonormatywnych przekazywanych tzw. opinii publicznej. Socjologia opinii publicznej to subdyscyplina akademickiego pogranicza, integrująca płaszczyznę teoretyczną socjologii polityki z politycznym praxis. Innowacyjność przedmiotu formalnego socjologii opinii publicznej wynika nie z akceptacji metodologicznego multiperspektywizmu, ale przede wszystkim z klarownego określenia procedury działania politycznego, która poddana być może analizie socjologicznej.

 w ramach kursu zaprezentowane zostaną klasyczne oraz współczesne koncepcje opinii publicznej i propagandy traktowanej jako stosowana teoria komunikacji społecznej (zgodnie z globalną interpretacją J. Ellul’a);

 przedstawione zostaną różnorodne formy działań politycznych na przykładzie projektów opracowanych w instytucjach polskich oraz międzynarodowych, a także praktyczne konsekwencje, wyzwania i korzyści związane z wprowadzaniem poszczególnych rozwiązań.

 uczestnicy kursu zdobędą wiedzę niezbędną do zrozumienia i przygotowania autorskich strategii propagandowych z obszaru polityki oraz relacji instytucji społecznych i politycznych ze środowiskiem zewnętrznym.

Wiedza:

student wie czym jest dyscyplina, zna genezę dyscypliny, siatkę pojęciową oraz typologie w kluczowych zjawisk i procesów, zna fundamentalne dla dyscypliny teorie oraz szkoły badań. Student zna teoretyczne podstawy i praktyczne znaczenia zjawisk społecznych.

Umiejętności:

student czyta i interpretuje teksty z zakresu dyscypliny. Posiada umiejętność analizy powiązań zjawisk oraz ich wzajemnych relacji, zapoznaje się z funkcjonowaniem instytucji społecznych, reguł ich funkcjonowania oraz ich różnorodnych aspektów tak w wymiarze powstawania i zmiany, jak i skutków oddziaływania.

Kompetencje:

student dzięki konwersatorium posiada kompetencje w zakresie umożliwiającym prowadzenie samodzielnej analizy kontekstualnej, ale przede wszystkim ma wiedzę i umiejętności praktycznej analizy opisanych zjawisk i zastosowania ich do konkretnych empirycznych sytuacji.

udział w zajęciach - 18

konsultacje – 15

interaktywna gra zespołowa - 12

przygotowanie do testu - 15

SUMA GODZIN 60