Wprowadzenie do dyplomacji publicznej i komunikacji

podstawowy

P2_W01, P2_W06,

P2_U01, P2_K01,

P2_K02

Celem przedmiotu jest wprowadzenie studenta do problematyki dyplomacji publicznej i komunikacji. Student zostaje zapoznany z takimi problemami jak dyplomacja – jej geneza, historyczne postacie oraz współczesne formy; sposby rozumienia dyplomacji publicznej , uwarunkowania kulturowe, religijne i polityczne prowadzenia dyplomacji publicznej; instytucjonalny wymiar dyplomacji publicznej – instytucje państwowe i pozapaństwowe.

Celem przedmiotu jest wprowadzenie studenta do problematyki dyplomacji publicznej i komunikacji. Student zostaje zapoznany z takimi problemami jak dyplomacja – jej geneza, historyczne postacie oraz współczesne formy; sposoby rozumienia dyplomacji publicznej , uwarunkowania kulturowe, religijne i polityczne prowadzenia dyplomacji publicznej; instytucjonalny wymiar dyplomacji publicznej – instytucje państwowe i pozapaństwowe.

Tematy:

• Geneza działalności dyplomatycznej

• Sztuka dyplomacji wg Francois de Callieres

• Współczesna dyplomacja – cele, narzędzia, struktura

• Prawne uwarunkowania współczesnej dyplomacji

• Dyplomacja publiczna – pojęcie i zakres znaczeniowy

• Dyplomacja publiczna a nowoczesne środki komunikacji

• Dyplomacja publiczna a dyplomacja kulturalna

• Dyplomacja publiczna a dyplomacja religijna

• Dyplomacja publiczna a dyplomacja sportowa

• Miejsce historii w dyplomacji publicznej

• Dyplomacja publiczna RFN

Dyplomacja publiczna USA

• Dyplomacja publiczna Rosji

• Dyplomacja publiczna Francji

• Dyplomacja publiczna Polski – wymiar instytucjonalny

1. A. Umińska-Woroniecka, Niedoceniony potencjał czy przecenione możliwości dyplomacji kulturalnej, „DYPLOMACJA I BEZPIECZEŃSTWO”, 1(4)/2016 s. 227-240

2. A. Woroniecka, Instytuty Polskie jako instrument dyplomacji publicznej w polskiej polityce wschodniej, „DYPLOMACJA I BEZPIECZEŃSTWO”, 1(1)/ 2013, s. 143-158

3. A. Ziętek, Dyplomacja publiczna Polski, „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska”, vol. XVII/2010, s. 65-83

4. B. Ociepka (red.), Historia w dyplomacji publicznej, Warszawa 2015

5. B. Winid, Od triumfu niepodległości do katastrofy Jałty. Stosunki polsko-amerykańskie 1917–1945 [w:] Okiem stratega i dyplomaty. Stosunki polsko-amerykańskie po 1918 roku, Warszawa 2019

6. F. de Callieres, Sztuka dyplomacji, Warszawa 1929

7. B. Gracian,, Brewiarz Dyplomatyczny, IW PAX., Warszawa 2004

8. H. Kissinger, Dyplomacja, Warszawa 1996

9. J. Sutor, Prawo dyplomatyczne i konsularne, Warszawa 2008

10. Krzeczunowicz, Wprowadzenie do praktyki dyplomatycznej, Częstochowa 2005

11. M. Łakota, M. Micker, Instrumentarium przyszłego dyplomaty, Londyn 2016

12. M. M. Kobierecki, Dyplomacja sportowa. Sport jako arena prowadzenia dyplomacji międzynarodowej, „Kultura i polityka”, 17/2015, s. 109-122

13. M. Pernal, Dyplomacja polska w okresie II wojny światowej, Warszawa 2013

14. M. Rulski, Próba przeanalizowania polskiej polityki zagranicznej dzięki koncepcji soft power, „Symbolae Europaeae. Studia Humanistyczne Politechniki Kkoszalińskiej”, 13/2018, s. 145-159

15. M. Sikora-Gaca, W kręgu teorii dyplomacji. Wybrane aspekty bezpieczeństwa państwa, [w:] M. Gorka (red.), Rola i zadania służb w systemie bezpieczeństwa publicznego, Koszalin 2013

16. R. Frelek, Dzieje dyplomacji. Zarys stosunków międzynarodowych, Toruń 2006

17. R. Zenderowski i M. Krycki, Dyplomacja publiczna diaspor. Przyczynek do rozważań, „Uniwersyteckie Czasopismo Socjologiczne”, 9/2014, s. 16-40

18. S. Gawroński, Dyplomacja publiczna – komunikowanie międzynarodowe na usługach brandingu narodowego, „Komunikacja Społeczna. Czasopismo Elektroniczne”, 1/2012, s. 47-55

19. W. Chudy, Kłamcy profesjonalni? Praca dyplomaty i szpiega w ujęciu etyki, Tychy 2004

20. W. Stankiewicz, Dyplomacja publiczna. Amerykański punkt widzenia, „Historia i polityka”, 7(14)/2012, s. 101-122

M. Ryniejewska-Kiełdanowicz, Dyplomacja publiczna Unii Europejskiej, Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR, Warszawa 2019

21. B. Ociepka, Miękka siła. Dyplomacja publiczna Polski, Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR, Warszawa 2013

22. M. Kosienkowski, B. Piskorska (red. nauk), Dyplomacja Cyfrowa, jako instrument polityki zagranicznej XXI wieku, Wydawnictwo KUL, Lublin 2014

Wiedza:

P2_W01; P2_W03; P2_W04 – student zna założenia teoretyczne głównych ujęć stosunków międzynarodowych i rozumie ich wpływ na sposób rozumienia dyplomacji publicznej

P2_W06 – student ma wiedzę na temat znaczenia mediów w dyplomacji publicznej

P2_W09; P2_W013; – student zna instytucjonalne formy realizowania dyplomacji publicznej w Polsce i innych wybranych państwach

Umiejętnosći:

P2_U01 – student potrafi rozpoznać działania realizowane w ramach dyplomacji publicznej

P2_U01; P2_U02; P2_U05 - student potrafi wskazać związek między sposobem realizowania dyplomacji publicznej a otoczeniem politycznym, religijnym i szeroko rozumianym kulturowym, w którym funkcjonuje państwo

Kompetencje społeczne:

P2_K01 – student potrafi zaplanować i zorganizować indywidualną pracę mającą na celu zrealizowanie zadania badawczego i przyswojenie treści przedmiotu zajęć,

P2_K02 – student aktywnie angażuje się w przebieg prowadzonych zajęć formułując własne wypowiedzi oraz uwagi polemiczne w zgodzie z zasadami otwartej dyskusji.

Ocena końcowa wystawiana jest na podstawie czterech elementów:

1. Przygotowanie i aktywna (w różnych formach) praca na zajęciach.

2. Każdy ze studentów musi przygotować i przedstawić prezentację dotyczącą dyplomacji publicznej wybranego państwa lub instytucji.

3. Student przygotowuje esej, w którym przedstawia, w odniesieniu do problemów omawianych na zajęciach, własny punkt widzenia na możliwe cele polskiej dyplomacji publicznej oraz sposoby ich realizacji.

Długość tekstu: 4000-6000 znaków ze spacjami.

4. Frekwencja na zajęciach. Dopuszczalne są trzy nieobecności.