Duszpasterstwo chorych i hospicyjne

nauki teologiczne

podstawowy

TMA_W08

TMA_U15

TMA_K03

Student ma podstawową wiedzę i świadomość na temat psychofizycznych zmian zachodzących u osób chorych i przewlekle chorych.

Celem wykładu jest wszechstronne, uwzględniające podstawy biblijno-teologiczne i psychologiczne, przygotowanie studentów do podjęcia posługi wśród różnych kategorii osób chorych i umierających.

1. Podstawy biblijno-teologiczne duszpasterskiej posługi Kościoła wobec osób chorych .

2. Podstawy psychologiczne pracy z osobami chorymi.

3. Sakramentalne i pozasakramentalne metody i formy duszpasterstwa chorych.

4. Podstawy biblijno-teologiczne oraz psychologiczne duszpasterskiej posługi Kościoła wobec osób umierających.

5. Holistyczne towarzyszenie osobom u kresu życia i ich rodzinom.

6. Grupy wsparcia dla osób w żałobie.

7. Duszpasterstwo chorych i hospicyjne jako przestrzeń współpracy duchownych i świeckich.

8. Różne oblicza starości.

Literatura podstawowa:

Jan Paweł II, List apostolski "Salvifici Doloris" o chrześcijańskim sensie ludzkiego cierpienia, Watykan 1984.

Papieskie Orędzia na Światowy Dzień Chorego 1993-2018.

Papieska Rada ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia, Nowa Karta Pracowników Służby Zdrowia, Katowice 2017.

Papieska Rada ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia, Światowy Dzień Chorego. Dlaczego i jak obchodzić?, Watykan 1992.

Sakramenty chorych. Obrzędy i duszpasterstwo, Katowice 2001.

Instrukcja Konferencji Episkopatu Polski dotycząca posługiwania chorym i umierającym, Zakopane 2017.

Bartoszek A., Człowiek w obliczu cierpienia i umierania. Moralne aspekty opieki paliatywnej, Katowice 2000.

Krakowiak P., Krzyżanowski D., Modlińska A. (red.), Przewlekle chory w domu, Gdańsk 2011.

Krakowiak P., Strata, osierocenie i żałoba. Poradnik dla osób pomagających i dla osób w żałobie, Gdańsk 2008.

Taylor E., Co powiedzieć? Jak rozmawiać z chorymi o duchowości?, Kraków 2008.

Wielebski T., Duszpasterstwo chorych w Polsce. Między teorią a praktyką, "Teologia Praktyczna" 16:2015, s. 43-77.

Wielebski T., Duszpasterska posługa Kościoła w szpitalach i hospicjach, "Roczniki Teologiczne Warszawsko-Praskie" 3:2003, s. 265-298.

Literatura uzupełniająca:

Kępiński A., Poznanie chorego, Warszawa 2002.

Krakowiak Cz., Namaszczenie chorych. Sakrament uzdrowienia, Sandomierz 2005.

Kubler-Ross E., Rozmowy o śmierci i umieraniu, Poznań 2007.

Muszala A., Binnebesel J., Krakowiak P., Krobicki M. (red.), Dolentium hominum. Duchowni i świeccy wobec ludzkiego cierpienia, Kraków 2011.

Pawlaczyk B., Biblia a medycyna, Poznań 2007.

Wielebski T., Duszpasterstwo chorych w świetle nauczania Kościoła współczesnego, w: Duszpasterstwo chorych, T. Wielebski (red.), Warszawa 2005, s. 31-56.

Wielebski T., Sakrament namaszczenia chorych w duszpasterskiej posłudze Kościoła. "Słowo krzyża. Rocznik poświęcony teologii krzyża oraz duchowości i historii Pasjonistów" 1:2007, s. 129-143.

Po zakończeniu zajęć student:

EK 1 w zakresie wiedzy: zna główne zasady działalności ewangelizacyjnej i pastoralnej wobec chorych, umierających, ich rodzin oraz personelu medycznego (TMA_ W08);

EK 2 w zakresie umiejętności: potrafi twórczo włączyć się w różne formy działalności ewangelizacyjnej i pastoralnej wobec chorych, umierających, ich rodzin oraz personelu medycznego (TMA_U15);

EK 3 w zakresie kompetencji: potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role (TMA_K03).

Opis ECTS:

Aktywny udział w wykładach: 15 godzin

Aktywny udział ćwiczeniach: 15 godzin

Praca własna studenta: 30 godzin

Razem 60 godz. = 2 ECTS

EK nr 1 określany jako "zna główne zasady działalności ewangelizacyjnej i pastoralnej wobec chorych, umierających, ich rodzin oraz personelu medycznego".

Student na ocenę:

ndst (2) - nie zna podstawowych zasad działalność ewangelizacyjnej i pastoralnej wśród chorych, umierających, ich rodzin i personelu medycznego;

dst (3) - w ograniczonym stopniu potrafi zdefiniować podstawowe zasady działalności ewangelizacyjnej i pastoralnej wśród chorych, umierających, ich rodzin i personelu medycznego;

db (4) - w dobrym stopniu, odwołując się do Magisterium Kościoła i nauk pozateologicznych, potrafi zdefiniować podstawowe zasady działalności ewangelizacyjnej i pastoralnej wśród chorych, umierających, ich rodzin i personelu medycznego;

bdb (5) - wykazuje się bardzo dużą wiedzą na temat wskazań Magisterium Kościoła i nauk pozateologicznych dotyczącą zasad działalności ewangelizacyjnej i pastoralnej wśród chorych, umierających, ich rodzin i personelu medycznego, prezentując je w formie kompleksowego modelu działania.

EK nr 2 określany jako "twórcze włączenie się w różne formy działalności ewangelizacyjnej i pastoralnej wobec chorych, umierających, ich rodzin oraz personelu medycznego".

Student na ocenę:

ndst (2) - nie potrafi twórczo włączyć się w różne formy działalności ewangelizacyjnej i pastoralnej wobec chorych, umierających ich rodzin oraz personelu medycznego;

dst (3) - w ograniczonym stopniu potrafi włączyć się w różne formy działalności ewangelizacyjnej i pastoralnej wobec chorych, umierających ich rodzin oraz personelu medycznego, zachowując bierność działań;

db (4) - w dobrym stopniu potrafi włączyć się w różne formy działalności ewangelizacyjnej i pastoralnej wobec chorych, umierających ich rodzin oraz personelu medycznego, dokonując weryfikacji tych działań pod kątem zgodności z nauczaniem Magisterium i wskazań nauk pozateologicznych;

bdb (5) - bardzo aktywnie włącza się w różne formy działalności ewangelizacyjnej i pastoralnej wobec chorych, umierających ich rodzin oraz personelu medycznego, inicjując nowe działania (między innymi zespołów opieki duszpasterskiej) oraz weryfikując realizowane praktyki duszpasterskie pod kątem wierności Magisterium i wskazań nauk pozateologicznych.

EK nr 3 określany jako "współdziałanie i praca w grupie oraz przyjmowanie w niej różnych ról".

Student na ocenę:

ndst (2) - nie potrafi twórczo współdziałać i pracować z osobami posługującymi chorym i umierającym;

dst (3) - w ograniczonym stopniu współpracuje z osobami posługującymi chorym i umierającym, zachowując się pasywnie;

db (4) - w miarę dobrze współpracuje w zespołach opieki duszpasterskiej posługującym chorym i u kresu życia, zachowując w nich aktywną rolę;

bdb (5) - twórczo i aktywnie współpracuje w zespołach opieki duszpasterskiej posługującym chorym i osobom u kresu życia, zachowując w nich rolę przywódczą i inicjując je do podejmowania nowych metod i form działań.

Metoda weryfikacji efektów kształcenia: ustne kolokwium końcowe.

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest aktywna i obowiązkowa obecność w prowadzonych zajęciach oraz kolokwium końcowe obejmujące znajomość lektur i treści wykładu.