Antropologiczne podstawy duchowosci chrześcijańskiej

podstawowy

wpisz symbol/symbole efektów kształcenia

Poziom przedmiotu:

specjalozacja

Cele przedmiotu:

1. Poznanie tekstów antropologicznych

2. Umiejętność analizy tekstu oraz wyodrębnienia elementów istotnych dla zbudowania antropologicznej konstrukcji

3. Zastosowanie wiedzy antropologicznej do duchowości chrześcijańskiej

Wymagania wstępne:

ukończone studia podstawowe

Treści merytoryczne:

Duchowość chrześcijańska jest współpracą człowieka z Bogiem. Poznanie osoby Boga jednocześnie odkrywa kim jest człowiek. Jest to jeden z istotnych elementów na drodze rozwoju życia duchowego. Ćwiczenia dotyczą problematyki antropologii. Opierają się na analizie tekstów antropologicznych św. Tomasza z Akwinu oraz św. Jana od Krzyża. Pierwszy z nich to systematyczny teolog o sprecyzowanym języku teologicznym. Św. Jan od Krzyża należy do klasyki mistyków chrześcijańskich. Obydwaj proponują określony schemat konstrukcji człowieka. Praca nad poznaniem tej konstrukcji jest niezwykle istotna dla rozwoju duchowości chrześcijanina bazującej na takich podstawach jak osobowość, podmiotowość a także układ i zależność poszczególnych władz.

1. Natura człowieka.

2. Człowiek jako podmiot.

3. Relacja „ja” i „ty” jako wyznacznik charakteru osobowego i podmiotowego człowieka.

4. Struktura człowieka wg. Św. Tomasza z Akwinu.

5. Władze zmysłowe oraz duchowe: cielesność: intelekt; wola.

6. Język antropologiczny mistyków.

7. Dzieła antropologiczne św. Jana od Krzyża.

8. Struktura człowieka wg. Św. Jana w ogólności.

9. Ciało i jego władze.

10.Duch dusza oraz władze duchowe.

11. Władza duchowa intelektu.

12.Panięc i jej zadania.

13.Dominująca rola woli.

14. Oczyszczenia władz na drodze zjednoczenia mistycznego.

Metody oceny:

Św. Tomasz z Akwinu, Summa theologica, t. VI i VII; Św. Jan od Krzyża, Dzieła, tł. B. Smyrak, Kraków 1986; A. Ruszala, Ze świętym Janem od Krzyża ku zjednoczeniu z Bogiem, Kraków 1999; E. Stein, Wiedza Krzyża. Studium o św. Janie od Krzyża, w: Światło w ciemności, tl. J. Adamska, t. II, Kraków 1977; H. Sanson, El espiritu humano según San Juan de la Cruz, Madrid 1962, J.B. Lotz, Ich-du- wir, Fragen um der Menschen, Frankfurt am Main 1968; K. Wojtyła, Osoba i czyn, Lublin 1994; K. Wojtyła, Zagadnienie wiary w dziełach św. Jana od Krzyża, Kraków 1990; M. J. Adler, The Idea of Freedom. A Dialectical Examination of the Conceptionof Freedom, New York; R. Guardini, Osoba i świat, Kraków 1969; W. Granat, Ku syntezie definicji osoby, ZN KUL 3(1960) nr. 4; W. Granat, Personalizm chrześcijański. Teologia osoby ludzkiej, Lublin 1982, Z Targoński, Przesłanki antropologiczne duchowości, w: Teologia duchowości katolickiej, pr. zb. pod red. W. Słomki, M. Chmielewskiego, J. Misiurka, A. Nowaka, Lublin 1993; K. Góźdź, Teologia człowieka, Lublin 2006; A.J. Nowak, Człowiek fakt i tajemnica, Rzeszów 2010.

1. Znajomość podstawowych pojęć i terminów z zakresu antropologii teologicznej.

2. Umiejętność analizy tekstów biblijnych pod katem podstaw antropologii duchowości.

3. Umiejętność analizy tekstów hagiograficznych wraz z wydobyciem zasadniczych treści antropologii duchowości.

4. Znajomość metod oraz kryteriów oceny mistycznych zjawisk nadzwyczajnych.

6. Właściwa ocena drogi formacji duchowej chrześcijanina.

7. Diagnoza oraz ocena nadużyć związanych z elementami niechrześcijańskimi wprowadzanymi do formacji chrześcijańskiej.

8. Ocena i określenie herezji i manipulacji zawiązanej z działalnością sekt.

9. Umiejętność nakreślenia drogi formacji w zależności od powołania szczegółowego.