Metody pracy twórczej nad homilią

podstawowy

TD_W04

TD_W08

TD_U02

TD_U12

TD_K05

Celem prowadzonych ćwiczeń jest zdobycie umiejętności i kompetencji związanych z samodzielnym przygotowaniem homilii. Odwołując się do zdobytej wcześniej wiedzy w ramach różnych dyscyplin homiletyki, studenci mogą ją zastosować i rozwinąć w praktyce, tworząc homilie.

1. Specyfika twórczości kaznodziejskiej.

2. Psychologia twórczości a praca nad homilią.

3. Przygotowanie dalsze homilii.

4. Przygotowanie bliższe homilii.

5. Medytacja antropologiczna.

6. Zasady interpretacji tekstu biblijnego a tworzenie homilii.

7. Homiletyczna medytacja tekstu.

8. Elementy mistagogiczno-liturgiczne a tworzenie homilii.

9. Prawdy wiary a tworzenie homilii.

10. Zagadnienia moralne a tworzenie homilii.

11. Elementy współczesnej kultury a tworzenie homilii.

12. 13. 14. Kompozycja homilii według określonego modelu.

15. Pisemne przygotowanie homilii.

Dyk S., Zasady interpretacji tekstu biblijnego w praktyce kaznodziejskiej, „Perspectiva–Legnickie Studia Teologiczno‑Historyczne” 14 (2009) z. 1, s. 99–121.

Przyczyna W. Kaznodziejski przekaz opowiadań biblijnych, Kraków 2000.

Przyczyna W. (red.), Liturgia i przepowiadanie, Kraków 2010.

Przyczyna W. (red.), Prawdy wiary w przepowiadaniu, Kraków 2000.

Schwarz A., Jak pracować nad kazaniem, Warszawa 1993.

Sikora J., Jurkowski J. (red.), Kazanie a literatura dawniej i dziś, Warszawa 2017.

Szewczyk L., Chrystocentryczne głoszenie zasad życia chrześcijańskiego, w: H. Sławiński (red.), Głosimy Pana Jezusa. Treść przepowiadania, Kraków 2017, s. 173-196.

Szewczyk L., Zagadnienia moralne w wypowiedzi kaznodziejskiej, „Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne” 37 (2004), z. 2, s. 48–57.

Twardy J., Koncepcja pracy twórczej nad kazaniem. Inspiracje psychologiczne w niemieckojęzycznych publikacjach homiletycznych 1970–1996, Rzeszów 1998.

Twardy J., Proces przygotowywania homilii, „Roczniki Teologiczne” tom LXI, z. 12, s. 73-87.

Zerfass R. Od aforyzmu do kazania, Kraków 1995.

Zerfass R., Od perykopy do homilii, Kraków 1995.

WIEDZA

EK nr 1.

Student „prezentuje uporządkowaną i pogłębioną wiedzę dotyczącą powiązania homiletyki z innymi naukami humanistycznymi, szczególnie w zakresie teologicznych i pozateologicznych zasad tworzenia homilii”.

Ndst (2): nie potrafi wymienić teologicznych i pozateologicznych zasad tworzenia homilii;

Dst (3): potrafi poprawnie wymienić podstawowe teologiczne i pozateologiczne zasady tworzenia homilii;

Db (4): szczegółowo wymienia teologiczne i pozateologiczne zasady tworzenia homilii;

Bdb (5): w pogłębiony sposób wymienia teologiczne i pozateologiczne zasady tworzenia homilii, odnosząc je do konkretnych przykładów.

EK nr 2.

Student „wymienia zasady dotyczące harmonijnego łączenia tworzywa homiletycznego pochodzącego z różnych źródeł, będące efektem podejmowania refleksji na pograniczu homiletyki, dyscyplin teologicznych oraz pozateologicznych”.

Ndst (2): nie potrafi wymienić zasad dotyczących harmonijnego łączenia tworzywa homiletycznego pochodzącego z różnych źródeł;

Dst (3): potrafi ogólnie wymienić zasady dotyczące harmonijnego łączenia tworzywa homiletycznego pochodzącego z różnych źródeł;

Db (4): szczegółowo wyjaśnia zasady dotyczące harmonijnego łączenia tworzywa homiletycznego pochodzącego z różnych źródeł;

Bdb (5): w pogłębiony sposób wyjaśnia zasady dotyczące harmonijnego łączenia tworzywa homiletycznego pochodzącego z różnych źródeł, odnosząc je do konkretnych przykładów.

UMIEJĘTNOŚCI

EK nr 3.

Student „organizuje własny warsztat badawczy służący stworzeniu homilii”.

Ndst (2): nie potrafi zorganizować własnego warsztatu badawczego służącego stworzeniu homilii;

Dst (3): potrafi w ogólny sposób zorganizować własny warsztat badawczy służący stworzeniu homilii;

Db (4): sięgając do różnych źródeł, potrafi zorganizować własny warsztat badawczy służący stworzeniu homilii;

Bdb (5): sięgając do doświadczeń różnych osób oraz wielu źródeł, potrafi zorganizować własny warsztat badawczy służący stworzeniu homilii, twórczo z niego korzystając i będąc krytycznym wobec owoców swojej pracy.

EK nr 4.

Student „korzystając z posiadanej wiedzy interdyscyplinarnej sporządza konspekt homilii”.

Ndst (2): nie potrafi metodycznie zaplanować i sporządzić konspektu homilii;

Dst (3): potrafi w sposób ogólny zaplanować i sporządzić konspekt homilii;

Db (4): szczegółowo planuje i sporządza konspekt homilii niedzielnej, skierowanej do konkretnej grupy odbiorów oraz uwzględniającej występujące uwarunkowania;

Bdb (5): szczegółowo planuje i sporządza konspekty różnych typów homilii, skierowanych do różnych grup odbiorców oraz uwzględniającej wielorakie uwarunkowania, oceniając ją krytycznie.

KOMPETENCJE

EK nr 5.

Student „korzystając z własnego doświadczenia zdobytego w czasie studiów homiletycznych i praktyki przepowiadania jest zdolny do zespołowego tworzenia homilii”.

Ndst (2): nie potrafi wykorzystać własnego doświadczenia zdobytego w czasie studiów homiletycznych i praktyki przepowiadania do zespołowego tworzenia homilii;

Dst (3): w bardzo ogólny sposób potrafi wykorzystać własne doświadczenie zdobyte w czasie studiów homiletycznych i praktyki przepowiadania do zespołowego tworzenia homilii;

Db (4): w pogłębiony sposób potrafi wykorzystać własne doświadczenie zdobyte w czasie studiów homiletycznych i praktyki przepowiadania do zespołowego tworzenia homilii niedzielnej;

Bdb (5): w szczegółowy sposób potrafi wykorzystać własne doświadczenie zdobyte w czasie studiów homiletycznych i praktyki przepowiadania do zespołowego tworzenia różnych typów homilii, skierowanych do wielorakich odbiorców, będąc zarazem krytycznym wobec owoców swojej pracy.

Warunkiem zaliczenia ćwiczeń jest aktywna i twórcza obecność na zajęciach oraz samodzielne przygotowanie konspektów dziesięciu homilii przeznaczonych do różnych odbiorców i uwzględniających różne uwarunkowania.