Duchowość eklezjalna

podstawowy

WT-SST-DE

Podstawowa wiedza na poziomie ukończonych studiów magisterskich z zakresu eklezjologii.

Przedmiot podejmuje zagadnienia dotyczące duchowości eklezjalnej. Pojęcie communio dotyczy stanu zjednoczenia człowieka z Bogiem a zatem dynamiki rozwoju świętości. Jednocześnie należy podkreślić, że tenże rozwój urzeczywistnia się w Kościele i poprzez Kościół, który posiada właściwe i pełne środku uświęcające.

1. Kluczowe znaczenie communio dla duchowości chrześcijańskiej

2. Kwestie terminologiczne – communio wierzących a

socjologiczna społeczność

3. Biblijne reminiscencje communio – biblijna duchowość

komunijna

4. Komunijna duchowość starotestamentalna

5. Nowa jakość komunii w Nowym Testamencie

6. Kluczowe znaczenie dla duchowości jedności ἐκκλησία -

κοινωνία

7. Elementy communio w nauce Ojców Kościoła

8. Patrystyczne obrazy Kościoła o charakterze komunijnym

9. Komunijny chrystocentryzm początków Kościoła

10. Sakramentalne communio chrzcielne

11. Centralne miejsce komunijnego i komunio-twórczego charakteru Eucharystii.

12. Communio hierarchiczne.

13. Communio w ujęciu duchowości Soboru Watykańskiego II

14. Duchowość komunijna odpowiedzią na relacyjny „głód”

DOKUMENTY:

1. Sobór Watykański II, Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes, w: Sobór Watykański II. Konstytucje, Dekrety, Deklaracje, Poznań 2012, s. 526-606.

2. Sobór Watykański II, Konstytucja dogmatyczna o Objawieniu Bożym Dei verbum, w: Sobór Watykański II. Konstytucje, Dekrety, Deklaracje, Poznań 2012, s. 350-362.

3. Sobór Watykański II, Konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen gentium, w: Sobór Watykański II. Konstytucje, Dekrety, Deklaracje, Poznań 2012, s. 99-166.

4. List do Biskupów Kościoła Katolickiego o niektórych aspektach Kościoła pojętego jako komunia Communionis notio (dalej Cn), AAS 85(1993)838-850.

LITERATURA PRZEDMIOTU:

1. Czaja A., Communio w eklezjologii Soboru Watykańskiego II, w: Communio w chrześcijańskiej refleksji o Kościele, [red.] A. Czaja, M. Marczewski, Lublin 2004.

2. Napiórkowski A., Misterium communionis, Kraków 2006.

3. Santorski A., Duchowość sakramentów inicjacji chrześcijańskiej, w: Teologia duchowości katolickiej, [red.], W. Słomka, M. Chmielewski, J. Misiurek, A.J. Nowak, Lublin 1999, s. 148-152.

4. Słomkowski A., Teologia życia duchowego, Ząbki 2000.

5. Hume B., Reflections on the future of the Church in Europe, Prague 08.08.1993.

6. Hume B., Remaking of Europe, London 1994.

7. Bartnik Cz., Dogmatyka, t. II, Lublin 2003.

8. Müller G. L., Dogmatyka, tł. W. Szymona, Kraków 2015.

9. Langkammer H., Biblijne podstawy duchowości chrześcijańskiej, Wrocław 1987.

10. Aumann J., Spiritual Theology, London 1980.

11. Gogola J., Teologia komunii z Bogiem, Kraków 2001, s. 233-234; KKK 774; K. Romaniuk, Sakramentologia biblijna, Warszawa 1994.

12. Pałucki J., Trynitarny wymiar Kościoła. Studium patrystyczne. Lublin 2007.

13. Ratzinger J., Kościół – znak wśród narodów, w: Opera omnia, t. VIII/1, [red.] K. Góźdź, M. Górecka, tł. W. Szymona, Lublin 2013.

14. Ratzinger J., Lud i Dom Boży w nauce św. Augustyna o Kościele, w: Opera omnia, t. I, [red.] K. Góźdź, M. Górecka, tł. W. Szymona, Lublin 2014.

15. Ratzinger J., Wprowadzenie w chrześcijaństwo, tł. Z. Włodkowa, Kraków 2006.

16. Jagodziński M., Communio dzięki komunikacji. Teologiczny wymiar teorii komunikatywnego działania w eklezjologii Medarda Kehla SJ, Radom 2002.

17. Jagodziński M., Komunijna wizja Kościoła według Medarda Kehla SJ, Kraków 2009.

18. Jagodziński M., Sakramenty w służbie communio, Warszawa 2008.

19. Morwood M., Tomorrow’s catholic. Uderstanding God and Jesus in a New Millennium, London 2006.

20. Tatar M., Duchowość pokoju w teologii Kardynała Basila Hume’a, Warszawa 2013.

21. Tatar M., Communio w Eucharystii, w: Communio. Osoba we Wspólnocie. Kościół Chrystusowy, [red.] L. Balter, t. 16, Poznań 2004, s. 324-341.

22. Tatar M., Biblijne podstawy eklezjalnej duchowości communio, „Collectanea Theologica” 91(2021)2, s. 119-145.

23. Tatar M., Communio w eklezjalnej duchowości sakramentalnej, „Studia Theologica Varsaviensia” 2(2022), s. 184-226.

24. Garrigou-Lagrange R., Trzy okresy życia wewnętrznego, tł. T. Landy, Niepokalanów 1998.

25. Św. Augustyn, De civitate Dei, XV, 2; Tractatus in Evangelium Johannis, 11, 8 (PL 35, 1979).

26. Foster T. B., “Mysterium” and “Sacramentum” in the Vulgate and Old Latin Versions, “The American Journal of Theology”, Vol. 19, No. 3 (Jul., 1915), pp. 402-415.

27. Jelonek T., Teologia biblijna, Kraków 2011.

28. Congar Y., Diversités et communion, Paris 1982.

29. Congar Y., Lay People in the Church: A study for the Theology of Laity, Westminter 1965.

Na płaszczyźnie wiedzy: Student poprawnie definiuje duchowość eklezjalną; charakteryzuje poszczególne kierunki jej rozwoju; określa poprawnie i definiuje środki rozwoju duchowego.

Na płaszczyźnie umiejętności: umie dokonać właściwej analizy duchowości komunijnej; potrafi dokonać właściwego rozeznania istoty i charakteru katolickiego, rozwiązuje kwestie sporne w zakresie duchowości w konfrontacji z innymi wyznaniami; posiada umiejętność wdrażania poznanych treści w duchowość praktyczną.

Na płaszczyźnie kompetencji: posiada krytyczną postawę w ocenie wpływów współczesnych kierunków duchowości; prowadzi dyskusje na poziomie bilateralnym oraz multilateralnym wskazując na aspekty duchowości eklezjalnej; inicjuje różnorodność spotkań prowadzących do formowania postawy otwartej wobec Kościoła; dąży do kształtowania wiedzy i postawy katolików na temat duchowości katolickiej.

EK nr 1 określany jako - zna pojęcia z zakresu duchowości eklezjaknej; charakteryzuje poszczególne kierunki rozwoju comunijnego

Na ocenę:

Ndst (2): nie zna podstawowych pojęć z zakresu duchowości eklezjalnej.

Dst (3): zna kluczowe pojęcia , potrafi ogólnie odnieść je do wiedzy z zakresu życia duchowego chrześcijan.

Db (4): poprawnie definiuje większość pojęć , właściwie odnosi je do całości zagadnień z zakresu duchowości chrześcijańskiej.

Bdb (5): precyzyjnie definiuje pojęcia z zakresu duchowości comunijnej i odnosi je do całości duchowości eklezjalnej.

EK nr 2 określany jako - potrafi samodzielnie wyszukiwać, analizować i oceniać informacje dotyczące duchowości Kościoła; potrafi dokonać właściwego porównania, rozwiązuje kwestie sporne w zakresie duchowości eklezjalnej; posiada umiejętność wdrażania poznanych treści w duchowość praktyczną.

Ndst (2): Nie potrafi przygotować propozycji doboru treści w zakresie duchowości.

Dst (3): Jest w stanie przygotować prostą propozycję doboru treści w zakresie duchowości poszczególnych Kościoła katolickiego wyznań w odpowiedzi na zadane kryteria.

Db (4): Przygotowuje pełną propozycję doboru treści w zakresie duchowości eklezjalnej i jej środków,

Bdb (5): Przygotowana propozycja doboru treści w zakresie duchowości comunijnej, wyróżnia się oryginalnym rozwiązaniem złożonych problemów i bardzo dobrym doborem metod i narzędzi badawczych.

EK nr 3 określany jako - posiada krytyczną postawę w ocenie wpływów współczesnych kierunków duchowości; prowadzi dyskusje na poziomie bilateralnym oraz multilateralnym wskazując na aspekty duchowości; inicjuje różnorodność spotkań prowadzących do formowania postawy otwartej wobec współczesnych wyzwań; dąży do kształtowania wiedzy i postawy katolików.

Na ocenę:

Ndst (2): Nie odczuwa potrzeby pogłębienia swoich kompetencji w zakresie współczesnych kierunków duchowości

Dst (3): Analizuje zdobyte kompetencje z zakresu współczesnych kierunków duchowości

Db (4): Rozumie potrzebę intelektualnego oraz religijno-duchowego formowania się przez całe życie

Bdb (5): Potrafi określić priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub innych zadania, uważnie śledzi zachodzące zmiany w rozwijającej się myśli z zakresu współczesnych kierunków duchowości eklezjalnej, analizuje je i wyciąga dojrzałe wnioski.

Metoda weryfikacji efektów kształcenia: egzamin ustny.

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest osiągnięcie wszystkich założonych efektów kształcenia.

O ocenie pozytywnej z przedmiotu decyduje liczba uzyskanych punktów z:

- egzaminu ustnego: dst – dst plus– 50-60%, db– db plus 60-85%, bdb– 85-100%;

- obecności na zajęciach: dst–od 60%, db – 60-95%, bdb – 95-100%.