Humanistyczny wymiar ochrony środowiska

podstawowy

OB2_W09

OB2_W12

OB2_U01

OB2_U09

Wykład ma na celu ukazanie studentom znaczenia i roli nauk humanistycznych w ochronie środowiska. Ukazanie sposobu wykorzystania współczesnej wiedzy przyrodniczej w procesach kształtowania świadomości, które prowadzić mają do wypracowania nowego modelu relacji pomiędzy człowiekiem, kulturą a przyrodą.

1. Historia rozwoju nauk przyrodniczych – 2 godz.

2. Przedmiot zainteresowań nauk humanistycznych w perspektywie ekologicznej – 2 godz.

3. Filozofia ekologiczna (ekofilozofia) – 2 godz.

4. Człowiek–przyroda w perspektywie dziejów filozofii – 4 godz.

5. Przedmiot etyki środowiskowej – 2 godz.

6. Rola i znaczenie świadomości ekologicznej – 2 godz.

7. Perspektywy edukacji ekologicznej – 2 godz.

8. Sozologia jako nauka humanistyczna – 2 godz.

9. Sposób tworzenia przepisów prawa – 4 godz.

10. Wpływ wyników badań nauk przyrodniczych na nauki humanistyczne – 4 godz.

11. Wykorzystanie wiedzy ekologicznej na rozwój nauk humanistycznych – 4 godz.

Abdank-Kozubski A., Czartoszewski J.W., 2003, Humanistyczny profil ochrony środowiska, Warszawa.

Czartoszewski J.W., 2010, Nauki humanistyczne i sozologia, Warszawa.

Kolbuszewski J. 1992, Ochrona przyrody a kultura, Wrocław.

Latawiec M., 2016, Kultura ekologiczna jako wyraz bezpieczeństwa, w: Bezpieczeństwo człowieka a sytuacja młodzieży, (red.) Jarmoch E., Trzpil I., Świderski A., Siedlce: WUP-H w Siedlcach, s. 135-147.

Latawiec M., 2017, Idea ochrony przyrody a Raport Brundtland, w: Theoria i praxis zrównoważonego rozwoju. 30 lat od ogłoszenia Raportu Brundtland, R. F. Sadowski, Z. Łepko (red.), Warszawa, 85-98.

Tyburski W., 2013, Dyscypliny humanistyczne i ekologia, Toruń.

Wiedza:

EK_1 – student zna znaczenie nauk humanistycznych w ochronie środowiska

EK_2 – student wymienia argumenty na rzecz humanistycznego wymiaru ochrony środowiska

Umiejętności:

EK_3 – student potrafi uzasadnić argumenty na rzecz humanistycznego wymiaru ochrony środowiska

Kompetencje:

EK_4 – student ma świadomość humanistycznego wymiaru ochrony środowiska

ECTS [1 ECTS = 30 (25) godz.]

udział w konwersatorium 30 godz.

przygotowanie do zajęć 20 godz.

przygotowanie egzaminu 10 godz.

suma godzin: 60

liczba ECTS: 2

Na ocenę końcową składają się:

1. obecność na zajęciach wg skali:

15-14 = 5

13 = 4,5

12-11 = 4

10 = 3,5

9-7 = 3

6-0 = 2

(w przypadku mniejszej liczby zrealizowanych zajęć skala ulegnie zmianie na końcu semestru)

2. ocena z egzaminu

Ocena końcowa jest średnią oceny z obecności na zajęciach i oceny z egzaminu końcowego.

E-Learning (pełny kurs) z podziałem na grupy

Wykład ma na celu ukazanie studentom znaczenia i roli nauk humanistycznych w ochronie środowiska. Ukazanie sposobu wykorzystania współczesnej wiedzy przyrodniczej w procesach kształtowania świadomości, które prowadzić mają do wypracowania nowego modelu relacji pomiędzy człowiekiem, kulturą a przyrodą.

1. Historia rozwoju nauk przyrodniczych – 2 godz.

2. Przedmiot zainteresowań nauk humanistycznych w perspektywie ekologicznej – 2 godz.

3. Filozofia ekologiczna (ekofilozofia) – 2 godz.

4. Człowiek–przyroda w perspektywie dziejów filozofii – 4 godz.

5. Przedmiot etyki środowiskowej – 2 godz.

6. Rola i znaczenie świadomości ekologicznej – 2 godz.

7. Perspektywy edukacji ekologicznej – 2 godz.

8. Sozologia jako nauka humanistyczna – 2 godz.

9. Sposób tworzenia przepisów prawa – 4 godz.

10. Wpływ wyników badań nauk przyrodniczych na nauki humanistyczne – 4 godz.

11. Wykorzystanie wiedzy ekologicznej na rozwój nauk humanistycznych – 4 godz.

Abdank-Kozubski A., Czartoszewski J.W., 2003, Humanistyczny profil ochrony środowiska, Warszawa.

Czartoszewski J.W., 2010, Nauki humanistyczne i sozologia, Warszawa.

Kolbuszewski J. 1992, Ochrona przyrody a kultura, Wrocław.

Latawiec M., 2016, Kultura ekologiczna jako wyraz bezpieczeństwa, w: Bezpieczeństwo człowieka a sytuacja młodzieży, (red.) Jarmoch E., Trzpil I., Świderski A., Siedlce: WUP-H w Siedlcach, s. 135-147.

Latawiec M., 2017, Idea ochrony przyrody a Raport Brundtland, w: Theoria i praxis zrównoważonego rozwoju. 30 lat od ogłoszenia Raportu Brundtland, R. F. Sadowski, Z. Łepko (red.), Warszawa, 85-98.

Tyburski W., 2013, Dyscypliny humanistyczne i ekologia, Toruń.

E-Learning (pełny kurs) z podziałem na grupy

Wykład ma na celu ukazanie studentom znaczenia i roli nauk humanistycznych w ochronie środowiska. Ukazanie sposobu wykorzystania współczesnej wiedzy przyrodniczej w procesach kształtowania świadomości, które prowadzić mają do wypracowania nowego modelu relacji pomiędzy człowiekiem, kulturą a przyrodą.

1. Historia rozwoju nauk przyrodniczych – 2 godz.

2. Przedmiot zainteresowań nauk humanistycznych w perspektywie ekologicznej – 2 godz.

3. Filozofia ekologiczna (ekofilozofia) – 2 godz.

4. Człowiek–przyroda w perspektywie dziejów filozofii – 4 godz.

5. Przedmiot etyki środowiskowej – 2 godz.

6. Rola i znaczenie świadomości ekologicznej – 2 godz.

7. Perspektywy edukacji ekologicznej – 2 godz.

8. Sozologia jako nauka humanistyczna – 2 godz.

9. Sposób tworzenia przepisów prawa – 4 godz.

10. Wpływ wyników badań nauk przyrodniczych na nauki humanistyczne – 4 godz.

11. Wykorzystanie wiedzy ekologicznej na rozwój nauk humanistycznych – 4 godz.

Abdank-Kozubski A., Czartoszewski J.W., 2003, Humanistyczny profil ochrony środowiska, Warszawa.

Czartoszewski J.W., 2010, Nauki humanistyczne i sozologia, Warszawa.

Kolbuszewski J. 1992, Ochrona przyrody a kultura, Wrocław.

Latawiec M., 2016, Kultura ekologiczna jako wyraz bezpieczeństwa, w: Bezpieczeństwo człowieka a sytuacja młodzieży, (red.) Jarmoch E., Trzpil I., Świderski A., Siedlce: WUP-H w Siedlcach, s. 135-147.

Latawiec M., 2017, Idea ochrony przyrody a Raport Brundtland, w: Theoria i praxis zrównoważonego rozwoju. 30 lat od ogłoszenia Raportu Brundtland, R. F. Sadowski, Z. Łepko (red.), Warszawa, 85-98.

Tyburski W., 2013, Dyscypliny humanistyczne i ekologia, Toruń.

E-Learning (pełny kurs) z podziałem na grupy

obowiązkowy

nie dotyczy

Wykład ma na celu ukazanie studentom znaczenia i roli nauk humanistycznych w ochronie środowiska. Ukazanie sposobu wykorzystania współczesnej wiedzy przyrodniczej w procesach kształtowania świadomości, które prowadzić mają do wypracowania nowego modelu relacji pomiędzy człowiekiem, kulturą a przyrodą.

1. Historia rozwoju nauk przyrodniczych – 2 godz.

2. Przedmiot zainteresowań nauk humanistycznych w perspektywie ekologicznej – 2 godz.

3. Filozofia ekologiczna (ekofilozofia) – 2 godz.

4. Człowiek–przyroda w perspektywie dziejów filozofii – 4 godz.

5. Przedmiot etyki środowiskowej – 2 godz.

6. Rola i znaczenie świadomości ekologicznej – 2 godz.

7. Perspektywy edukacji ekologicznej – 2 godz.

8. Sozologia jako nauka humanistyczna – 2 godz.

9. Sposób tworzenia przepisów prawa – 4 godz.

10. Wpływ wyników badań nauk przyrodniczych na nauki humanistyczne – 4 godz.

11. Wykorzystanie wiedzy ekologicznej na rozwój nauk humanistycznych – 4 godz.

Abdank-Kozubski A., Czartoszewski J.W., 2003, Humanistyczny profil ochrony środowiska, Warszawa.

Czartoszewski J.W., 2010, Nauki humanistyczne i sozologia, Warszawa.

Kolbuszewski J. 1992, Ochrona przyrody a kultura, Wrocław.

Latawiec M., 2016, Kultura ekologiczna jako wyraz bezpieczeństwa, w: Bezpieczeństwo człowieka a sytuacja młodzieży, (red.) Jarmoch E., Trzpil I., Świderski A., Siedlce: WUP-H w Siedlcach, s. 135-147.

Latawiec M., 2017, Idea ochrony przyrody a Raport Brundtland, w: Theoria i praxis zrównoważonego rozwoju. 30 lat od ogłoszenia Raportu Brundtland, R. F. Sadowski, Z. Łepko (red.), Warszawa, 85-98.

Tyburski W., 2013, Dyscypliny humanistyczne i ekologia, Toruń.