Zasada odpowiedzialności w ochronie środowiska

średnio-zaawansowany

OB1_W01

OB1_W03

OB1_W09

OB1_W10

OB1_W14

OB1_W15

OB1_U02

OB1_U09

OB1_U10

OB1_U11

OB1_U12

OB1_K05

W sytuacji kryzysu ekologicznego na pierwszy plan wysuwają się w obszarze problemowym ochrony środowiska zagadnienia dotyczące wzajemnych relacji człowiek - środowisko. Relacje te związane są ściśle ze wzajemnym oddziaływaniem człowieka ze środowiskiem. Oddziaływanie człowieka (działanie ukierunkowane) na środowisko przenosi punkt ciężkości w obszar związany z, szeroko rozumianym, procesem decyzyjnym.

W sytuacji kryzysu ekologicznego na pierwszy plan wysuwają się w obszarze problemowym ochrony środowiska zagadnienia dotyczące wzajemnych relacji człowiek - środowisko. Relacje te związane są ściśle ze wzajemnym oddziaływaniem człowieka ze środowiskiem. Oddziaływanie człowieka (działanie ukierunkowane) na środowisko przenosi punkt ciężkości w obszar związany z, szeroko rozumianym, procesem decyzyjnym.

Przedmiot, jakim są wzajemne relacje/oddziaływania człowiek - środowisko rozpatrywane są w aspekcie (aspektach) nie tylko technicznym, przyrodniczym czy ekonomicznym, ale także obejmowane są przez aspekty związane z procesem decyzyjnym w ochronie środowiska. Jednym z kluczowych zagadnień związanych z tym procesem jest zagadnienie ryzyka oraz sprawności czy skuteczności działań sprawcy czynu. Zagadnienia te z kolei istotnie wiążą się z zagadnieniem odpowiedzialności.

Egzemplifikacją proponowanej perspektywy będzie strategia systemowa prowadząca do wypracowania określonego sposobu ujmowania procesu decyzyjnego w ochronie środowiska. Obszar problemowy konkretyzować się będzie w postaci systemów zarządzania środowiskowego w szczególności zaś w odniesieniu do zagadnienia ryzyka. Przywołane będą zasada ostrożności (jako podłoże unikania ryzyka i odpowiedzialności) oraz zasada rezyliencji (jako podłoże podejmowania ryzyka i ponoszenia odpowiedzialności). W takim kontekście dyskusji poddana zostanie społeczna odpowiedzialność biznesu.

Łepko, Zbigniew, 2001, Etologiczne inspiracje ekofilozofii, w: Ochrona środowiska społeczno- przyrodniczego w filozofii i teologii, red.Józef M. Dołęga, Jacek Wojciech Czartoszewski i Antoni Skowroński. Warszawa: Wydaw. UKSW, s. 135–163.

Kuzior, Aleksandra, 2007, Odpowiedzialność człowieka za przyrodę w perspektywie kryzysu ekologicznego. w: Studia Ecologiae et Bioethicae 5/2007, s. 115–124.

Birnbacher D., 1999, Odpowiedzialność za przyszłe pokolenia, "Oficyna Naukowa", Warszawa.

Dzwonkowska, Dominika, 2007, Wkład Hansa Jonasa w filozofię odpowiedzialności. w: Studia Ecologiae et Bioethicae 5/2007, s. 143–156.

Filek, Janina (2004): Wprowadzenie do etyki biznesu. Kraków: Wydaw. Akademii Ekonomicznej.

Filek, Janina (2013): Społeczna odpowiedzialność biznesu. Jako nowa wersja umowy społecznej. Kraków: Księgarnia Akademicka.

Gasparski, Wojciech (red.) (2013): Biznes, etyka, odpowiedzialność. Podręcznik akademicki. we współpracy z Anna Lewicka-Strzałecka, Dariusz Bąk, Bolesław Rok i Julita Sokołowska. Warszawa: Wydawnictwa Profesjonalne PWN.

Rok, Bolesław (2013): Społeczna odpowiedzialność biznesu, w: Biznes, etyka, odpowiedzialność. Podręcznik akademicki, red.Wojciech Gasparski. we współpracy z Anna Lewicka-Strzałecka, Dariusz Bąk, Bolesław Rok i Julita Sokołowska. Warszawa: Wydawnictwa Profesjonalne PWN.

Rosół P., 2017, Hans Jonas. O etycznej odpowiedzialności nauki i techniki, Universitas, Kraków.

Jonas, Hans (2004): Teoria odpowiedzialności: podstawowe rozróżnienia, w: Filozofia odpowiedzialności XX wieku. Teksty źródłowe, red.Jacek Filek. Kraków: Wydaw. Uniwersytetu Jagiellońskiego, s. 205–214.

Moń, Ryszard, 2001, Etyka globalna. Utopia czy konieczność u progu trzeciego milenium ? w: Warszawskie Studia Teologiczne (XIV), s. 181–191.

Główkowski, Wojciech, 2009, Zastosowanie zasady odpowiedzialności Hansa Jonasa we współczesnej ekologii. w: Problemy Ekorozwoju vol. 4 (2), s. 95–99.

Główkowski, Wojciech, 2007, Rozwój a zasada odpowiedzialności, w: Zarządzanie rozwojem. Aspekty społeczne, ekonomiczne i ekologiczne, red.Barbara Piontek i Franciszek Piontek. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne., s. 285–295.

Klincewicz, Krzysztof (2013): Społeczna odpowiedzialność biznesu. Perspektywa pracownika raport z badań. Warszawa, Bydgoszcz: Wydział Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego; Forum Związków Zawodowych; Uniwersytet Warszawski.

Żemigała, Marcin (2007): Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstwa. Budowanie zdrowej, efektywnej organizacji. Kraków, Warszawa: Wolters Kluwer Polska.

Wiedza:

Student zna uwarunkowania i wskazania zasady odpowiedzialności

Student identyfikuje praktyczne kwestie związane z omawianymi zagadnieniami

Umiejętności:

Student objaśnia kluczowe uwarunkowania zasady odpowiedzialności

Student analizuje praktyczne kwestie związane z poruszanymi zagadnieniami

Kompetencje:

Student dyskutuje omawiane zagadnienia

Student zachowuje krytycyzm w wyrażaniu opinii

Student jest zorientowany na rozwiązywanie problemów

ECTS [1 ECTS = 30 (25) godz.]

udział w zajęciach 30 godz.

przygotowanie referatu 15 godz.

przygotowanie do kolokwium 15 godz.

suma godzin: 60

liczba ECTS: 2

Wiedza:

Ocena 2 (ndst): student nie zna uwarunkowań i reguł zasady odpowiedzialności, nie potrafi identyfikować praktycznych kwestii związanych z omawianymi zagadnieniami,

Ocena 3 (dst): student zna w ograniczonym stopniu uwarunkowania i reguły zasady odpowiedzialności, poprawnie identyfikuje tylko niektóre praktyczne kwestie związane z omawianymi zagadnieniami,

Ocena 4 (db): student zna uwarunkowania i reguły zasady odpowiedzialności, właściwie identyfikuje praktyczne kwestie związane z omawianymi zagadnieniami,

Ocena 5 (bdb): student doskonale zna uwarunkowania i reguły zasady odpowiedzialności, znakomicie identyfikuje praktyczne kwestie związane z omawianymi zagadnieniami,

Umiejętności:

Ocena 2 (ndst): student nie objaśnia kluczowych uwarunkowań kwestii dotyczących zasady odpowiedzialności, nie analizuje praktycznych kwestii związanych z poruszanymi zagadnieniami,

Ocena 3 (dst): student w dostatecznym stopniu objaśnia kluczowe uwarunkowania zasady odpowiedzialności, pobieżnie analizuje praktyczne kwestie związane z poruszanymi zagadnieniami,

Ocena 4 (db): student właściwie objaśnia kluczowe uwarunkowania i reguły zasady odpowiedzialności, poprawnie analizuje praktyczne kwestie związane z poruszanymi zagadnieniami,

Ocena 5 (bdb): student bardzo dobrze objaśnia kluczowe uwarunkowania i reguły zasady odpowiedzialności, szczegółowo analizuje praktyczne kwestie związane z poruszanymi zagadnieniami,

Kompetencje:

Ocena 2 (ndst): student nie dyskutuje omawianych zagadnień, nie zachowuje krytycyzmu w wyrażaniu opinii, jest zorientowany na rozwiązywanie problemów

Ocena 3 (dst): student w ograniczonym stopniu dyskutuje omawiane zagadnienia, zachowuje krytycyzm w wyrażaniu opinii, podejmuje próby rozwiązywania problemów

Ocena 4 (db): student dyskutuje omawiane zagadnienia, często zachowuje krytycyzm w wyrażaniu opinii, jest zorientowany na rozwiązywanie problemów

Ocena 5 (bdb): student dyskutuje omawiane zagadnienia, zachowuje krytycyzm w wyrażaniu opinii, rozwiązuje pojawiające się problemy

Na ocenę końcową składają się: aktywne uczestnictwo w zajęciach, przygotowanie wystąpienia z użyciem prezentacji na wybrany temat, ewentualne oceny cząstkowe będące wynikiem sprawdzania wiedzy etapowej oraz ustna wypowiedź w czasie kolokwium.

Brak

E-Learning (pełny kurs) z podziałem na grupy

fakultatywny dowolnego wyboru

nie dotyczy

W sytuacji kryzysu ekologicznego na pierwszy plan wysuwają się w obszarze problemowym ochrony środowiska zagadnienia dotyczące wzajemnych relacji człowiek - środowisko. Relacje te związane są ściśle ze wzajemnym oddziaływaniem człowieka ze środowiskiem. Oddziaływanie człowieka (działanie ukierunkowane) na środowisko przenosi punkt ciężkości w obszar związany z, szeroko rozumianym, procesem decyzyjnym.

W sytuacji kryzysu ekologicznego na pierwszy plan wysuwają się w obszarze problemowym ochrony środowiska zagadnienia dotyczące wzajemnych relacji człowiek - środowisko. Relacje te związane są ściśle ze wzajemnym oddziaływaniem człowieka ze środowiskiem. Oddziaływanie człowieka (działanie ukierunkowane) na środowisko przenosi punkt ciężkości w obszar związany z, szeroko rozumianym, procesem decyzyjnym.

Przedmiot, jakim są wzajemne relacje/oddziaływania człowiek - środowisko rozpatrywane są w aspekcie (aspektach) nie tylko technicznym, przyrodniczym czy ekonomicznym, ale także obejmowane są przez aspekty związane z procesem decyzyjnym w ochronie środowiska. Jednym z kluczowych zagadnień związanych z tym procesem jest zagadnienie ryzyka oraz sprawności czy skuteczności działań sprawcy czynu. Zagadnienia te z kolei istotnie wiążą się z zagadnieniem odpowiedzialności.

Egzemplifikacją proponowanej perspektywy będzie strategia systemowa prowadząca do wypracowania określonego sposobu ujmowania procesu decyzyjnego w ochronie środowiska. Obszar problemowy konkretyzować się będzie w postaci systemów zarządzania środowiskowego w szczególności zaś w odniesieniu do zagadnienia ryzyka. Przywołane będą zasada ostrożności (jako podłoże unikania ryzyka i odpowiedzialności) oraz zasada rezyliencji (jako podłoże podejmowania ryzyka i ponoszenia odpowiedzialności). W takim kontekście dyskusji poddana zostanie społeczna odpowiedzialność biznesu.

Łepko, Zbigniew, 2001, Etologiczne inspiracje ekofilozofii, w: Ochrona środowiska społeczno- przyrodniczego w filozofii i teologii, red.Józef M. Dołęga, Jacek Wojciech Czartoszewski i Antoni Skowroński. Warszawa: Wydaw. UKSW, s. 135–163.

Kuzior, Aleksandra, 2007, Odpowiedzialność człowieka za przyrodę w perspektywie kryzysu ekologicznego. w: Studia Ecologiae et Bioethicae 5/2007, s. 115–124.

Birnbacher D., 1999, Odpowiedzialność za przyszłe pokolenia, "Oficyna Naukowa", Warszawa.

Dzwonkowska, Dominika, 2007, Wkład Hansa Jonasa w filozofię odpowiedzialności. w: Studia Ecologiae et Bioethicae 5/2007, s. 143–156.

Filek, Janina (2004): Wprowadzenie do etyki biznesu. Kraków: Wydaw. Akademii Ekonomicznej.

Filek, Janina (2013): Społeczna odpowiedzialność biznesu. Jako nowa wersja umowy społecznej. Kraków: Księgarnia Akademicka.

Gasparski, Wojciech (red.) (2013): Biznes, etyka, odpowiedzialność. Podręcznik akademicki. we współpracy z Anna Lewicka-Strzałecka, Dariusz Bąk, Bolesław Rok i Julita Sokołowska. Warszawa: Wydawnictwa Profesjonalne PWN.

Rok, Bolesław (2013): Społeczna odpowiedzialność biznesu, w: Biznes, etyka, odpowiedzialność. Podręcznik akademicki, red.Wojciech Gasparski. we współpracy z Anna Lewicka-Strzałecka, Dariusz Bąk, Bolesław Rok i Julita Sokołowska. Warszawa: Wydawnictwa Profesjonalne PWN.

Rosół P., 2017, Hans Jonas. O etycznej odpowiedzialności nauki i tehniki, Universitas, Kraków.

Jonas, Hans (2004): Teoria odpowiedzialności: podstawowe rozróżnienia, w: Filozofia odpowiedzialności XX wieku. Teksty źródłowe, red.Jacek Filek. Kraków: Wydaw. Uniwersytetu Jagiellońskiego, s. 205–214.

Moń, Ryszard, 2001, Etyka globalna. Utopia czy konieczność u progu trzeciego milenium ? w: Warszawskie Studia Teologiczne (XIV), s. 181–191.

Główkowski, Wojciech, 2009, Zastosowanie zasady odpowiedzialności Hansa Jonasa we współczesnej ekologii. w: Problemy Ekorozwoju vol. 4 (2), s. 95–99.

Główkowski, Wojciech, 2007, Rozwój a zadada odpowiedzialności, w: Zarządzanie rozwojem. Aspekty społeczne, ekonomiczne i ekologiczne, red.Barbara Piontek i Franciszek Piontek. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne., s. 285–295.

Klincewicz, Krzysztof (2013): Społeczna odpowiedzialność biznesu. Perspektywa pracownika raport z badań. Warszawa, Bydgoszcz: Wydział Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego; Forum Związków Zawodowych; Uniwersytet Warszawski.

Żemigała, Marcin (2007): Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstwa. Budowanie zdrowej, efektywnej organizacji. Kraków, Warszawa: Wolters Kluwer Polska.

Brak