Aksjologia kulturowa

podstawowy

W_1

W_2

W_3

U_1

U_2

K_1

Chęć podjęcia ukierunkowanej i systematycznej lektury

Historia aksjologii między Nietzschem i Tischnerem próbująca odpowiedzieć na pytanie, czy istnieją wartości absolutne. Oraz poszukiwanie wartości w światach przedstawionych Williama Shakespeare’a

A. CZYM SĄ WARTOŚCI?

WARTOŚCI W DOBIE RESZTEK NADZIEI

1. Friedriecha Nietzschego umweltung aller Werte (przewartościowanie wszelkich wartości). Nadciąga NADCZŁOWIEK

2. Krok wstecz: Schoppenhauera traktat o złu jako ARCY ANTYWARTOŚCI

3. Joseph Conrada "Jądro ciemności"

CHWILA ODDECHU ALBO CISZA PRZED BURZĄ

4. Heinrich Rickert. KULTURA

5. Max Scheller. MIŁOŚĆ

6. Martin Buber. DIALOG

WARTOŚCI W DOBIE ROZPACZY

6. Jean Amery versus Immanuel Kant z przypisem do Sartre'a. IMPERATYW KATEGORYCZNY I OKOLICE

7. "Inny świat" i "Anus mundi". PIEKŁO

CISZA PO BURZY ALBO ODDECH CHWILI (SYTUACJA POLSKA)

8. Roman Ingarden

9. Tadeusz Kotarbiński

10. Władysław Tatarkiewicz

11. Adam Schaff

12. Leszek Kołakowski

13. Józef Tischner

B. WARTOŚCI W DRAMATACH WILLIAMA SHAKESPEARE’A

1. H. Buczyńska-Garewicz, Uczucia i rozum w świecie wartości, Wrocław 1975.

2. R. Ingarden, Studia z estetyki, t. I-III.

3. R. Ingarden, Wybór pism estetycznych, wstęp, wybór i opracowanie A. Tyszczyk, Kraków 2005.

4. J. Puzynina, Język wartości, Warszawa 1992.

5. W. Stróżewski, Wokół piękna, Kraków 2002.

6. W. Tatarkiewicz, Dzieje sześciu pojęć, Warszawa 2006.

7. J. Tischner, Myślenie edlug wartości

8. Wartość i sens. Aksjologiczne aspekty teorii interpretacji, pod red. A. Tyszczyka, E. Fiały, R. Zajączkowskiego, Lublin 2003.

SHAKESPEARE:

1. Tytus Andronicus (Titus Andronicus; 1593)

2. Romeo i Julia (Romeo and Juliet; 1595)

3. Sen nocy letniej (A Midsummer Night’s Dream; 1595)

4. Kupiec wenecki (The Merchant of Venice; 1596)

5. Wiele hałasu o nic (Much Ado about Nothing; ok. 1598–1599)

6. Jak wam się podoba (As You Like It; 1599–1600)

7. Juliusz Cezar (The Tragedy of Julius Caesar; 1600)

8. Wieczór Trzech Króli (Twelfth Night or What You Will; 1600)

9. Troilus i Kresyda (Troilus and Cressida; 1601)

10. Hamlet (Hamlet, Prince of Denmark; 1600)

11. Wesołe kumoszki z Windsoru (The Merry Wives of Windsor; 1602)

12. Wszystko dobre, co się dobrze kończy (All’s Well That Ends Well; 1602–1603)

13. Miarka za miarkę (Measure for Measure; 1604)

14. Otello (Othello; 1605)

15. Król Lear (King Lear; 1605)

16. Makbet (Macbeth; 1606)

17. Antoniusz i Kleopatra (Antony and Cleopatra; 1606–1607)

18. Perykles, książę Tyru (Pericles, Prince of Tyre; 1608)

19. Koriolan (Coriolanus; 1607)

20. Tymon Ateńczyk (Timon of Athens; 1608)

21. Cymbelin (Cymbeline; 1609)

22. Burza (The Tempest; 1611)

23. Opowieść zimowa (The Winter’s Tale; 1610–1611)

9. A. Wierzbicka, Język - Umysł - Kultura, Warszawa 1999.

10. Wizje i rewizje. Wielka księga estetyki, red. K. Wilkoszewska, Kraków 2007.

Martin Buber, O ja i ty

W_1 rozumie pojęcie aksjologii, pojęcie (pojęcia) wartości oraz różne ich interpretacje, potrafi odpowiedzieć na pytanie, czy rzeczywiście aksjologia zaczęła się ona od "przewartościowania wszystkich wartości"

W_2 rozumie aksjologiczne poglądy Nietzschego i potrafi z nimi polemizować.

W_ 3 rozumie, że wartości w kulturze to tyle, co „serek fromage”, ale wartości i kulturę potrafi odróżnić

U_1 rozumie, ze wartości układają się w rozmaite hierarchię, umie je typologizować

U_2 rozumie, jak odróżnić watości absolutne od względnych bez względu na to, czy uznaje istnienie tych pierwszych

K_1 rozumie współczesność w świetle wartości. Coraz częściej pyta o antywartości, od których jako uczestnik tej wspólczesności nie może abstrahować.

Każdy uczestnik otrzymuje swój szekspirowski dramat i studiuje go pod kątem problematyki aksjologicznej. Poszukuje więc w tekście wartości: ulotnych, i trwałych, pozornych i prawdziwych, religijnych i świeckch. Swoje wnioski przedstawia na wyznaczonych zajęciach. Korzysta przy tym z metod pdsuwanych mu na zajęciach. Studiuje znaczy czyta i ogląda

Zauważmy na marginesie, że osobną i niepodważalną wartością jest już samo obcowanie z autorem "Kupca weneckiego".

Contribution studenta na ocenę

5 jest erudycyjny

4 dobry

3 poprawny

Oto dramaty Williama Shakespeare'a:

1. Tytus Andronicus (Titus Andronicus; 1593)

2. Romeo i Julia (Romeo and Juliet; 1595)

3. Sen nocy letniej (A Midsummer Night’s Dream; 1595)

4. Kupiec wenecki (The Merchant of Venice; 1596)

5. Wiele hałasu o nic (Much Ado about Nothing; ok. 1598–1599)

6. Jak wam się podoba (As You Like It; 1599–1600)

7. Juliusz Cezar (The Tragedy of Julius Caesar; 1600)

8. Wieczór Trzech Króli (Twelfth Night or What You Will; 1600)

9. Troilus i Kresyda (Troilus and Cressida; 1601)

10. Hamlet (Hamlet, Prince of Denmark; 1600)

11. Wesołe kumoszki z Windsoru (The Merry Wives of Windsor; 1602)

12. Wszystko dobre, co się dobrze kończy (All’s Well That Ends Well; 1602–1603)

13. Miarka za miarkę (Measure for Measure; 1604)

14. Otello (Othello; 1605)

15. Król Lear (King Lear; 1605)

16. Makbet (Macbeth; 1606)

17. Antoniusz i Kleopatra (Antony and Cleopatra; 1606–1607)

18. Perykles, książę Tyru (Pericles, Prince of Tyre; 1608)

19. Koriolan (Coriolanus; 1607)

20. Tymon Ateńczyk (Timon of Athens; 1608)

21. Cymbelin (Cymbeline; 1609)

22. Burza (The Tempest; 1611)

23. Opowieść zimowa (The Winter’s Tale; 1610–1611)

Brak