Wybrane zagadnienia z historii filmu

podstawowy

wpisz symbol/symbole efektów kształcenia

Cele przedmiotu:

1. Ukazanie ewolucji formy filmowej (język filmu) z uwzględnieniem wpływu technicznych przemian na rozwój tego medium (np. dźwięk, kolor).

2. Chronologiczne przedstawienie najważniejszych kierunków, prądów i tendencji w rozwoju sztuki filmowej.

3. Prezentacja sylwetek i twórczych dokonań najwybitniejszych indywidualności w historii światowej kinematografii.

Treści merytoryczne:

1. Początki kina

Początki kina (Lumiere, Melies, Porter, „Cabiria”, Griffith). Pierwotna ewolucja języka filmowego. Wpływ D. W. Griffitha na rozwój języka filmu (montaż równoległy).

2. Ekspresjonizm niemiecki

Kompozycja kadru oddaje gwałtowność postaci i świata. Rysowane wnętrza a pejzaż naturalny.

3. Młode kino radzieckie

Młode kino radzieckie: innowacja, ideologia i propaganda. Wpływ S. Eisensteina na rozwój języka filmu (montaż atrakcji).

4. Dźwięk i komedia

Popularny gatunek niemego kina: komedia. Od burleski po ironiczno-liryczną diagnozę świata w filmach Chaplina. Dźwięk jako nowa możliwość artystycznego wyrazu.

Literatura podstawowa:

J. Płażewski, Historia filmu. 1895-2005, Warszawa 2010.

Kino nieme. Historia kina, tom I, (red.) T. Lubelski, I. Sowińska, R. Syska, Kraków 2010.

Kino klasyczne. Historia kina, tom II, (red. nauk.) T. Lubelski, I. Sowińska, R. Syska, Kraków 2011.

Literatura uzupełniająca:

Historia kina. Wybrane lata, (red.) A. Kołodyński, K. J. Zarębski, Warszawa 1998; D. Shipman, Historia kina. Pierwsze stulecie, (przekł.) I. Siwiński, Katowice 1996; Kronika filmu, (red.) M. B. Michalik, Warszawa 1995; A. Helman, 100 arcydzieł kina, Kraków 2000; A. Jackiewicz, Moja historia kina. t. I: Kino prymitywne, Warszawa 1988; P. Skrzypczak, Aktor i jego postać ekranowa, Toruń 2009; Kino Europy, (red.) P. Sitarski, Kraków 2001; J. Lodge (i inni), Historia Hollywood. Filmy, gwiazdy, wydarzenia, (przekł.) K. Zarębski, Warszawa 1994; J. Płażewski, Historia filmu francuskiego. 1895-1989, Warszawa 1992; A. Gwóźdź, Pochwała widzialności. Ze studiów nad niemiecką myślą filmową do roku 1933, Katowice 1990; Niemiecki ekspresjonizm filmowy, (red.) A. Helman, A. Madej, Katowice 1985; A. Kwiatkowski, Film skandynawski. Fakty – dzieła – twórcy, Warszawa 1986; S. Janicki, Film japoński. Fakty – dzieła – twórcy, Warszawa 1982; B. Mucha, Sztuka filmowa w Rosji (1896-1996), Piotrków Trybunalski 2002; Eisenstein - artysta myśliciel Warszawa 1982; D. Robinson Chaplin Warszawa 1995; Z dziejów awangardy filmowej, pod redakcją A. Helman, Katowice 1976; S. Kracauer: Od Caligariego do Hitlera, Warszawa 1958; Lotte H. Eisner, Ekran demoniczny, Warszawa 1974; Cz. Michalski, Western, Warszawa 1969; J. Ostaszewski, Ł. A. Plesnar: 100 westernów, Kraków 2000; T. Miczka, Dziesięć tysięcy kilometrów od Hollywood. Historia kina włoskiego od 1896 roku do połowy lat pięćdziesiątych XX wieku, Kraków 1992; T. Miczka, W Cinecitta i okolicach. Historia kina włoskiego od połowy lat pięćdziesiątych do końca lat osiemdziesiątych XX wieku, Kraków 1993; A. Helman: Akira Kurosawa, Warszawa 1970; K. Eberhardt: Jean-Luc Godard, Warszawa 1970; T. Lubelski: Nowa fala, Kraków 2000; A. Werner: Dekada filmu, Warszawa 1997; K. Stanisławski, Notoro – analizy filmowe. Coppola, Fosse, Altman, Klimow, Tarkowski, Schlöndorff, Bresson, Weir, Szabo, Angelopoulos, Berri, Kraków 1987.

Wiedza:

1. Wymienia i charakteryzuje podstawowe okresy historii kina.

2. Rozróżnia i definiuje główne nurty oraz zjawiska historycznego rozwoju kina.

3. Rozpoznaje najwybitniejszych twórców kina i przedstawia ich dokonania.

Umiejętności:

1. Określa relacje między rozwojem języka filmu a analizowanym filmem.

2. Na podstawie cech charakterystycznych przypisuje filmy do właściwego okresu historycznego i nurtu kina.

Kompetencje:

1. Zachowując krytyczny dystans analizuje filmy w odniesienie do właściwego kontekstu kulturowego.

2. Wykorzystuje znajomość historii kina w wyborze filmów do oglądania.

Opis ECTS:

Aktywność studenta - nakład pracy studenta w godzinach

udział w ćwiczeniach - 15 godz.

przygotowanie do ćwiczeń (oglądanie filmów) - 12 godz.

przygotowanie do ćwiczeń (czytanie tekstów) - 8 godz.

internetowe wyszukiwanie informacji -10 godz.

konsultacje - 5 godz.

Egzamin ustny.

Do egzaminu (po II. semestrze) obowiązuje znajomość historii kina powszechnego do 2000 r. (podręcznik wiodący: J. Płażewski, Historia filmu. 1895-2005, Warszawa 2010).

Zagadnienia egzaminacyjne:

A) charakterystyka głównych nurtów i zjawisk filmowych (ramy czasowe, założenia ideowe, przedstawiciele, reprezentatywne i najwybitniejsze filmy, rozwój języka filmu, relacje do innych nurtów, własna ocena): 1. początków kinematografii i „kina prymitywów”, 2. niemieckiego ekspresjonizmu, 3. przełomu kina dźwiękowego, 4. klasycznego kina hollywoodzkiego, 5. neorealizmu we Włoszech, 6. francuskiej „Nowej Fali”, 7. kina autorskiego lat ’70 XX w.;

B) wybitni twórcy kina i ich dokonania bracia Lumière, G. Méliès, D.W. Griffith, S. Eisenstein, Ch. Chaplin, W. F. Murnau, F. Lang, V. De Sica, J.-L. Godard, S. Kubrick, F. Fellini, I. Bergman, B. Bertolucci, M. Forman, A. Tarkowski, J. Cocteau, S. Paradżanow, L. Bunuel, A. Kurosawa, A. Hitchcock;

C) rys kinematografii regionalnych kina europejskiego (niemieckiego, francuskiego, włoskiego, skandynawskiego).