Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie - Centralny System Uwierzytelniania
Strona główna

Rzeczoznawstwo (metodologia badań)

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: WH-MU-M-I-3-Rzeczoz
Kod Erasmus / ISCED: (brak danych) / (brak danych)
Nazwa przedmiotu: Rzeczoznawstwo (metodologia badań)
Jednostka: Wydział Nauk Humanistycznych
Grupy:
Strona przedmiotu: https://teams.microsoft.com/l/team/19%3aqd5otTQ4GTkQeLdfuoVDcb12HCHYZQ_7nOXQ_imKab01%40thread.tacv2/conversations?groupId=7e5c2717-ea70-42a4-830e-33682022ac3f&tenantId=12578430-c51b-4816-8163-c7281035b9b3
Punkty ECTS i inne: 3.00 Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.
Język prowadzenia: (brak danych)
Dyscyplina naukowa, do której odnoszą się efekty uczenia się:

nauki o kulturze i religii

Poziom przedmiotu:

podstawowy

Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się:

Wiedza: Muz1_W03,

Umiejętności: Muz1_U11, Muz1_U05


Wymagania wstępne:

Podstawowe wiadomości z historii sztuki. Umiejętność analizy stylistycznej dzieł sztuki

Skrócony opis:

Celem jest teoretyczne i praktyczne przygotowanie studentów do zdobywania wiedzy i umiejętności rzeczoznawczych w zakresie oceny i wartościowania dzieł sztuki.

Ocena i wycena dzieła sztuki jest zabiegiem niezwykle złożonym i obciążonym ryzykiem (w tym finansowym, a w niektórych wypadkach karnym). Każde dzieło i utwór wprowadzone na rynek sztuki wymaga indywidualnego podejścia oraz gruntowanej analizy z perspektywy artystycznej, warsztatowej, technologicznej i historycznej.

Główne zagadnienia: wiedza ekspercka; ocena wartości artystycznej, stanu zachowania i autentyczności dzieł sztuki; badanie proweniencji; wycena dzieł sztuki; zawód eksperta: kompetencje zawodowe, przepisy prawne, etyka zawodowa.

Pełny opis:

Zajęcia prowadzone w formie wykładu konwersatoryjnego (problemowego, dyskusyjnego) połączonego z aktywnym uczestnictwem studentów (rozmowa dotycząca przedstawianej problematyki oraz polecanej na bieżąco literatury przedmiotu).

W pierwszej części zajęć student zostanie zapoznany z historią, metodologią i terminologią dyscypliny. Zasadniczą część zajęć stanowić będzie wykład dotyczący funkcjonowania rynku sztuki w zakresie współpracy z muzeami, w ujęciu problemowym, połączony z przykładami praktycznego zastosowania metodologii badań właściwej dla prezentowanej dyscypliny.

Zakres tematyczny:

1) Zagadnienia wstępne, podstawowe pojęcia i zakres przedmiotowy.

2) Wprowadzenie w metodologię rzeczoznawstwa. Problematyka oryginalności dzieł sztuki i innych artefaktów (muzealiów)

3) Metody formalno-opisowe

4) Metoda ikonograficzno-ikonologiczna

5) Metoda pismoznawcza (badania sygnatury)

6) Metody historyczne

7) Metoda proweniencyjna

8) Badania proweniencji dzieł sztuki i przedmiotów kolekcjonerskich.

9) Metody optyczne (mikro i makroskopowe) i defektoskopowe. Badanie sygnatur

10) Naturalne i sztuczne starzenie obiektów (naturalna i sztuczna patyna)

11) Metody fizyko-chemiczne

12) Metody radiacyjne i dendrochronologiczne

13) Metody kryminalistyczne

14) Zawód eksperta – prawo, etyka.

15) Podsumowanie semestru

Literatura:

Lektury podstawowe:

1) E. Panofsky, Ikonografia i ikonologia, w: Tegoż, Studia z historii sztuki, oprac. J. Białostocki, s. 11-32 , otwarty dostęp w internecie (także w : MSTeams)

2) Badania proweniencyjne muzealiów, s. "Muzealnictwo" 2012 (53) s. 12-74 i 88-91, (w internecie):

https://nimoz.pl/files/articles/191/Muzealnictwo_53_2012.pdf

3) Problematyka autentyczności dzieł sztuki na polskim rynku. Teoria – praktyka – prawo. Materiały seminariów zorganizowanych w 2010 roku przez Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych (obecnie Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów) przy udziale Stowarzyszenia Antykwariuszy Polskich oraz Domu Aukcyjnego Rempex, Warszawa 2012, otwarty dostęp w internecie:

https://nimoz.pl/files/publications/11/PROBLEMATYKA%20AUTENTYCZNOSCI.pdf

Literatura uzupełniająca:

Arnau F., Sztuka fałszerzy – fałszerze sztuki, Warszawa: WAiF 1988

Bryl M., Rynek sztuki w Polsce. Poradnik dla kolekcjonerów i inwestorów, Warszawa 2016.

A. Lewandowska, K. Zalewska, K. Zielińska, ABC Podstawy prowadzenia badań proweniencyjnych, wyd. Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zabytów, Warszawa 2015, otwarty dostęp w internecie: https://www.nimoz.pl/files/publications/24/ABC_Prowieniencja_internet.pdf

Szafrański W.Wilk D., Sposoby czy metody? Aspekty podmiotowe i przedmiotowe wycen dzieł sztuki w Polsce, „Santander Art and Culture Law Review” 1/2017 (3), s. 115–156.

Wilk D., Ekspertyza fizykochemiczna dzieł sztuki pod kątem wykrycia fałszerstwa, w: Zagrożenia dzieł sztuki i meandry ich ochrony, red. R. Krawczyk, Kraków 2011, s. 125–149.

Bastek G., Znawstwo – dzieje i metoda, „Ikonotheka” R. X (1996), s. 35–50.

Bołdok S., Antykwariaty artystyczne, salony i domy aukcyjne. Historia warszawskiego rynku sztuki w latach 1800-1950, Warszawa: Neriton 2004

Ekspert kontra dzieło sztuki. Rozpoznawanie falsyfikatów oraz fałszywych atrybucji w sztukach plastycznych, red. Ronald D. Spencer, Magdalena Iwańska, Warszawa 2009.

Falsyfikaty dzieł sztuki w zbiorach polskich (red. J. Miziołek i M. Morka), Warszawa: ARiGRAF 2001

Innes B., Fałszerstwa i oszustwa, Warszawa: SK 2006

Kokoska B., Poradnik polskiego kolekcjonera, Kraków: Wyd. Kluszczyński 2003

Korzeniowska-Marciniak M., Międzynarodowy rynek dzieł sztuki, Kraków: Universitas 2001

Michalski J., Anatomia fałszerstwa, Kraków 2016.

Oryginał, replika, kopia. Materiał III Seminarium Metodologicznego SHS, Radziejowice 26-27 IX 1968, Warszawa 1971

Ryszkiewicz A., Kolekcjonerzy i miłośnicy, Warszawa: PWN 1981

Sarzyński P., Przewodnik po rynku malarstwa, Warszawa: Iskry 1999

Szczekala A., Fałszerstwa dzieł sztuki. Zagadnienia prawnokarne, Warszawa 2012.

Ślesiński W., Fałszerstwa rzemiosła artystycznego, Wrocław-Warszawa-Kraków: Ossolineum 1994

Widła T., Ekspertyza sygnatury malarskiej, Katowice 2016.

Wilk D., Fałszerstwa dzieł sztuki. Aspekty prawne i kryminalistyczne, Warszawa: Beck 2015

Współczesne metody badań obrazów sztalugowych. Podręcznik konserwatora-

restauratora, red. Daniela Pinna, Monica Galeotti, Rococo Mazzeo, Toruń 2012.Lektury podstawowe:

Kokoska B., Poradnik polskiego kolekcjonera, Kraków: Wyd. Kluszczyński 2003

Korzeniowska-Marciniak M., Międzynarodowy rynek dzieł sztuki, Kraków: Universitas 2001

Michalski J., Anatomia fałszerstwa, Kraków 2016.

Oryginał, replika, kopia. Materiał III Seminarium Metodologicznego SHS, Radziejowice 26-27 IX 1968, Warszawa 1971

Problematyka autentyczności dzieł sztuki na polskim rynku. Teoria – praktyka – prawo. Materiały seminariów zorganizowanych w 2010 roku przez Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych (obecnie Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów) przy udziale Stowarzyszenia Antykwariuszy Polskich oraz Domu Aukcyjnego Rempex, Warszawa 2012.

Ryszkiewicz A., Kolekcjonerzy i miłośnicy, Warszawa: PWN 1981

Sarzyński P., Przewodnik po rynku malarstwa, Warszawa: Iskry 1999

Szczekala A., Fałszerstwa dzieł sztuki. Zagadnienia prawnokarne, Warszawa 2012.

Ślesiński W., Fałszerstwa rzemiosła artystycznego, Wrocław-Warszawa-Kraków: Ossolineum 1994

Widła T., Ekspertyza sygnatury malarskiej, Katowice 2016.

Wilk D., Fałszerstwa dzieł sztuki. Aspekty prawne i kryminalistyczne, Warszawa: Beck 2015

Współczesne metody badań obrazów sztalugowych. Podręcznik konserwatora-

restauratora, red. Daniela Pinna, Monica Galeotti, Rococo Mazzeo, Toruń 2012.

Efekty kształcenia i opis ECTS:

Dot. wiedzy - student:

1. Zna podstawową terminologię używaną w rzeczoznawstwie oraz rozumie jej zastosowania w obrębie nauk o sztuce. P6S_WG

2. Zna podstawowe kryteria oceny dzieł sztuki. P6S_WG

3. Zna procedurę analizy rzeczoznawczej dzieła sztuki. P6S_WG

4. Zna podstawowe techniki fałszowania dzieł sztuki. P6S_WG

5. Zna podstawowe kryteria wyceny dzieł sztuki. P6S_WG

6. Zna procedurę badań proweniencyjnych. P6S_WG

7. Zna podstawowe przepisy prawne regulujące pracę rzeczoznawcy oraz jego kompetencje zawodowe. P6S_WK

8. Zna zasady bezpiecznego obchodzenia się z dziełami sztuki. P6S_WG

Dot. umiejętności - student:

1. Potrafi samodzielnie zdiagnozować wymagający konsultacji z ekspertem problem dotyczący oceny dzieła sztuki, a także samodzielnie wyszukiwać materiał porównawczy oraz specjalistyczną literaturę i opracowania z zakresu historii sztuki i rzeczoznawstwa. P6S_UW

2. Posiada podstawy warsztatu pracy antykwariusza. P6S_UW

3. Potrafi wstępnie ocenić wartość artystyczną obiektu. P6S_UW

4. Potrafi rozpoznać podstawowe techniki fałszowania dzieł sztuki. P6S_UW

5. Umie analizując notowania aukcyjne podać przybliżoną wartość rynkową obiektu. P6S_UW

6. Umie wstępnie ocenić stan zachowania obiektu, wskazać widoczny podczas obserwacji wizualnej zakres konserwacji. P6S_UW

Dot. kompetencji społecznych - student:

1. Rozumie naturę wiedzy eksperckiej. P6S_KK

2. Rozumie potrzebę stałego pogłębiania posiadanej wiedzy i kompetencji. P6S_KK

3. Ma świadomość konieczności praktycznego podejścia w badaniach nad sztuką. P6S_KK

4. Posiada zdolność samodzielnego zdobywania wiedzy praktycznej. P6S_KK

5. Rozumie zagrożenia związane z obecnością falsyfikatów w handlu antykwarycznym. P7S_KR

6. Ma świadomość odpowiedzialności eksperta dokonującego oceny i wyceny dzieł sztuki. P7S_KR

7. Rozumie konieczność przestrzegania etyki zawodowej. P7S_KR

Metody i kryteria oceniania:

Sposoby weryfikacji efektów kształcenia:

- frekwencja, aktywność podczas zajęć, pozytywne wyniki z kolokwiów, zaliczenie ustne na koniec semestru.

Kryteria oceniania:

Na BDB

- Zna bardzo dobrze podstawową terminologię używaną w rzeczoznawstwie oraz bardzo dobrze rozumie jej zastosowania w obrębie nauk o sztuce.

- Zna bardzo dobrze (z perspektywy przedmiotu wykładowego) kryteria oceny i wyceny dzieł sztuki. Potrafi bardzo dobrze wyjaśnić na przykładach zależność między poszczególnymi czynnikami wpływającymi na wartość rynkową obiektu.

- Umie analizując notowania aukcyjne trafnie podać przybliżoną wartość rynkową obiektu bardzo dobrze uzasadniając swoją ocenę.

- Potrafi odróżnić obiekt bardziej wartościowy pod względem artystycznym od mniej wartościowego oraz rzeczowo omówić różnice między nimi.

- Potrafi dobrze ocenić ogólny stan zachowania obiektu. Bardzo dobrze uzasadnia swoje zdanie.

- Zna bardzo dobrze procedurę analizy rzeczoznawczej dzieła sztuki oraz badań proweniencyjnych.

- Zna bardzo dobrze (z perspektywy przedmiotu wykładowego) podstawowe techniki fałszowania dzieł sztuki, potrafi je omówić na przykładach, bardzo dobrze rozpoznaje cechy prymitywnego falsyfikatu.

- Zna bardzo dobrze (z perspektywy przedmiotu wykładowego) podstawowe przepisy prawne regulujące pracę rzeczoznawcy oraz jego kompetencje zawodowe.

- Rozumie naturę wiedzy eksperckiej, potrafi wskazać jej cechy oraz wyjaśnić zależność między wiedzą teoretyczną a praktyczną.

- Zna bardzo dobrze (z perspektywy przedmiotu wykładowego) zasady bezpiecznego obchodzenia się z dziełami sztuki.

Na DB

- Zna dobrze podstawową terminologię używaną w rzeczoznawstwie oraz dobrze rozumie jej zastosowania w obrębie nauk o sztuce.

- Zna dobrze (z perspektywy przedmiotu wykładowego) kryteria oceny i wyceny dzieł sztuki. W odpowiedzi na pytania naprowadzające potrafi dość dobrze wyjaśnić na przykładach zależność między poszczególnymi czynnikami wpływającymi na wartość rynkową obiektu.

- W odpowiedzi na pytania naprowadzające potrafi analizując notowania aukcyjne oszacować przybliżoną wartość rynkową obiektu. Dość dobrze uzasadnia swoją ocenę przy pomocy pytań pomocniczych.

- Potrafi dość dobrze odróżnić obiekt bardziej wartościowy pod względem artystycznym od mniej wartościowego. Dość dobrze omawia różnice między nimi przy pomocy pytań pomocniczych.

- Potrafi dość dobrze (z perspektywy przedmiotu wykładowego) ocenić ogólny stan zachowania obiektu. W odpowiedzi na pytania pomocnicze dobrze uzasadnia swoje zdanie.

- Zna dobrze procedurę analizy rzeczoznawczej dzieła sztuki oraz badań proweniencyjnych.

- Zna dobrze (z perspektywy przedmiotu wykładowego) podstawowe techniki fałszowania dzieł sztuki, potrafi je dość dobrze omówić na przykładach. W odpowiedzi na pytania naprowadzające dobrze rozpoznaje cechy prymitywnego falsyfikatu.

- Zna dobrze (z perspektywy przedmiotu wykładowego) podstawowe przepisy prawne regulujące pracę rzeczoznawcy oraz jego kompetencje zawodowe.

- Rozumie naturę wiedzy eksperckiej, w odpowiedzi na pytania naprowadzające potrafi wskazać jej cechy oraz wyjaśnić zależność między wiedzą teoretyczną a praktyczną.

- Zna dość dobrze (z perspektywy przedmiotu wykładowego) zasady bezpiecznego obchodzenia się z dziełami sztuki.

Na DST

- Zna dostatecznie dobrze podstawową terminologię używaną w rzeczoznawstwie oraz dostatecznie dobrze rozumie jej zastosowania w obrębie nauk o sztuce.

- Zna dostatecznie dobrze (z perspektywy przedmiotu wykładowego) kryteria oceny i wyceny dzieł sztuki. W odpowiedzi na pytania naprowadzające podejmuje próbę wyjaśnienia na przykładach zależności między poszczególnymi czynnikami wpływającymi na wartość rynkową obiektu. Argumentacja uzasadnienia jest częściowo sprzeczna, lub zdawkowa – student nie potrafi ich przekonująco rozwinąć.

- W odpowiedzi na pytania naprowadzające podejmuje próbę analizy notowań aukcyjnych i oceny przybliżonej wartości rynkowej obiektu. Argumentacja uzasadnienia jest częściowo sprzeczna, lub zdawkowa – student nie potrafi ich przekonująco rozwinąć.

- W odpowiedzi na pytania naprowadzające potrafi odróżnić obiekt bardziej wartościowy pod względem artystycznym od mniej wartościowego. W odpowiedzi na pytania naprowadzające argumentuje zdawkowo.

- Potrafi częściowo (z perspektywy przedmiotu wykładowego) ocenić ogólny stan zachowania obiektu. W odpowiedzi na pytania naprowadzające nie potrafi całkowicie rozwinąć argumentacji.

- Zna dostatecznie dobrze procedurę analizy rzeczoznawczej dzieła sztuki oraz badań proweniencyjnych.

- Potrafi wymienić podstawowe techniki fałszowania dzieł sztuki; ma problem z omówieniem ich na przykładach, w odpowiedzi na pytania naprowadzające dostatecznie dobrze rozpoznaje cechy prymitywnego falsyfikatu. Argumentacja uzasadnienia jest częściowo sprzeczna, lub zdawkowa – student nie potrafi ich przekonująco rozwinąć.

- Ma nieuporządkowaną wiedzę na temat podstawowych przepisów prawnych regulujących pracę rzeczoznawcy oraz jego kompetencje zawodowe.

- Potrafi wymienić cechy wiedzy eksperckiej, w odpowiedzi na pytania naprowadzające ma problem z wyjaśnieniem relacji między wiedzą teoretyczną a praktyczną. Argumentacja uzasadnienia jest częściowo sprzeczna, lub zdawkowa – student nie potrafi ich przekonująco rozwinąć.

- Ma nieuporządkowaną wiedzę na temat zasad bezpiecznego obchodzenia się z dziełami sztuki.

Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2021/22" (zakończony)

Okres: 2021-10-01 - 2022-01-31
Wybrany podział planu:
Przejdź do planu
Typ zajęć:
Konwersatorium, 30 godzin więcej informacji
Koordynatorzy: Norbert Mojżyn, Beata Skrzydlewska
Prowadzący grup: Norbert Mojżyn
Lista studentów: (nie masz dostępu)
Zaliczenie: Przedmiot - Zaliczenie na ocenę
Konwersatorium - Zaliczenie na ocenę
E-Learning:

E-Learning (pełny kurs) z podziałem na grupy

Typ przedmiotu:

obowiązkowy

Grupa przedmiotów ogólnouczenianych:

nie dotyczy

Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2022/23" (zakończony)

Okres: 2022-10-01 - 2023-01-31
Wybrany podział planu:
Przejdź do planu
Typ zajęć:
Konwersatorium, 30 godzin więcej informacji
Koordynatorzy: Norbert Mojżyn, Beata Skrzydlewska, Joanna Zajkowska
Prowadzący grup: Norbert Mojżyn
Strona przedmiotu: https://teams.microsoft.com/l/team/19%3aW35MOMDrXEnnoEKRQmngF4uRQtUSuPVdutpom0n_sno1%40thread.tacv2/conversations?groupId=6225c47f-d372-4be9-902f-8640b7c5c81e&tenantId=12578430-c51b-4816-8163-c7281035b9b3
Lista studentów: (nie masz dostępu)
Zaliczenie: Przedmiot - Zaliczenie na ocenę
Konwersatorium - Zaliczenie na ocenę
E-Learning:

E-Learning (pełny kurs)

Opis nakładu pracy studenta w ECTS:

1 ECTS - udział w zajęciach - 30 godz.

1 ECTS - przygotowanie do zajęć (lektury, zadania) - 30 godz.

1 ECTS - samodzielna praca ( przygotowanie pracy zaliczeniowej) - 30 godz


90 godzin: 3x30 godz = 3 punkty ECTS

Typ przedmiotu:

obowiązkowy

Grupa przedmiotów ogólnouczenianych:

nie dotyczy

Skrócony opis:

Celem jest teoretyczne i praktyczne przygotowanie studentów do zdobywania wiedzy i umiejętności rzeczoznawczych w zakresie oceny iwartościowania dzieł sztuki.

Ocena i wycena dzieła sztuki jest zabiegiem niezwykle złożonym i obciążonym ryzykiem (w tym finansowym, a w niektórych wypadkach karnym). Każde dzieło i utwór wprowadzone na rynek sztuki wymaga indywidualnego podejścia oraz gruntowanej analizy z perspektywy artystycznej, warsztatowej, technologicznej i historycznej.

Główne zagadnienia: wiedza ekspercka; ocena wartości artystycznej, stanu zachowania i autentyczności dzieł sztuki; badanie proweniencji; wycena dzieł sztuki; zawód eksperta: kompetencje zawodowe, przepisy prawne, etyka zawodowa.

Pełny opis:

Zajęcia prowadzone w formie wykładu informacyjnego (problemowego, konwersatoryjnego) połączonego z aktywnym uczestnictwem studentów (dyskusja dotycząca przedstawianej problematyki oraz polecanej na bieżąco literatury przedmiotu).

W pierwszej części zajęć student zostanie zapoznany z historią, metodologią i terminologią dyscypliny. Zasadniczą część zajęć stanowić będzie wykład dotyczący funkcjonowania rynku sztuki w zakresie współprazcy z muzeami, w ujęciu problemowym, połączony z przykładami praktycznego zastosowania metodologii badań właściwej dla prezentowanej dyscypliny.

Zakres tematyczny:

1) Zagadnienia wstępne, podstawowe pojęcia i zakres przedmiotowy.

2) Wprowadzenie w metodologię rzeczoznawstwa. Problematyka oryginalności dzieł sztuki i innych artefaktów (muzealiów)

3) Metody formalno-opisowe

4) Metoda ikonograficzno-ikonologiczna

5) Metoda pismoznawcza (badania sygnatury)

6) Metody historyczne

7) Metoda proweniencyjna

8) Badania proweniencji dzieł sztuki i przedmiotów kolekcjonerskich.

9) Metody optyczne (mikro i makroskopowe) i defektoskopowe. Badanie sygnatur

10) Naturalne i sztuczne starzenie obiektów (naturalna i sztuczna patyna)

11) Metody fizyko-chemiczne

12) Metody radiacyjne i dendrochronologiczne

13) Metody kryminalistyczne

14) Zawód eksperta – prawo, etyka.

15) Podsumowanie semestru

Literatura:

Lektury podstawowe:

1) E. Panofsky, Ikonografia i ikonologia, w: Tegoż, Studia z historii sztuki, oprac. J. Białostocki, s. 11-32 , otwarty dostęp w internecie: https://utw.uj.edu.pl/documents/6082181/e2ecca70-a9dd-40db-b4b5-d63db26bcd74

2) A. Lewandowska, K. Zalewska, K. Zielińska, ABC Podstawy prowadzenia badań proweniencyjnych, wyd. Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zabytów, Warszawa 2015, otwarty dostęp w internecie: https://www.nimoz.pl/files/publications/24/ABC_Prowieniencja_internet.pdf

3) Problematyka autentyczności dzieł sztuki na polskim rynku. Teoria – praktyka – prawo. Materiały seminariów zorganizowanych w 2010 roku przez Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych (obecnie Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów) przy udziale Stowarzyszenia Antykwariuszy Polskich oraz Domu Aukcyjnego Rempex, Warszawa 2012, otwarty dostęp w internecie:

https://nimoz.pl/files/publications/11/PROBLEMATYKA%20AUTENTYCZNOSCI.pdf

Literatura uzupełniająca:

Arnau F., Sztuka fałszerzy – fałszerze sztuki, Warszawa: WAiF 1988

Bryl M., Rynek sztuki w Polsce. Poradnik dla kolekcjonerów i inwestorów, Warszawa 2016.

Szafrański W.Wilk D., Sposoby czy metody? Aspekty podmiotowe i przedmiotowe wycen dzieł sztuki w Polsce, „Santander Art and Culture Law Review” 1/2017 (3), s. 115–156.

Wilk D., Ekspertyza fizykochemiczna dzieł sztuki pod kątem wykrycia fałszerstwa, w: Zagrożenia dzieł sztuki i meandry ich ochrony, red. R. Krawczyk, Kraków 2011, s. 125–149.

Bastek G., Znawstwo – dzieje i metoda, „Ikonotheka” R. X (1996), s. 35–50.

Bołdok S., Antykwariaty artystyczne, salony i domy aukcyjne. Historia warszawskiego rynku sztuki w latach 1800-1950, Warszawa: Neriton 2004

Ekspert kontra dzieło sztuki. Rozpoznawanie falsyfikatów oraz fałszywych atrybucji w sztukach plastycznych, red. Ronald D. Spencer, Magdalena Iwańska, Warszawa 2009.

Falsyfikaty dzieł sztuki w zbiorach polskich (red. J. Miziołek i M. Morka), Warszawa: ARiGRAF 2001

Innes B., Fałszerstwa i oszustwa, Warszawa: SK 2006

Kokoska B., Poradnik polskiego kolekcjonera, Kraków: Wyd. Kluszczyński 2003

Korzeniowska-Marciniak M., Międzynarodowy rynek dzieł sztuki, Kraków: Universitas 2001

Michalski J., Anatomia fałszerstwa, Kraków 2016.

Oryginał, replika, kopia. Materiał III Seminarium Metodologicznego SHS, Radziejowice 26-27 IX 1968, Warszawa 1971

Ryszkiewicz A., Kolekcjonerzy i miłośnicy, Warszawa: PWN 1981

Sarzyński P., Przewodnik po rynku malarstwa, Warszawa: Iskry 1999

Szczekala A., Fałszerstwa dzieł sztuki. Zagadnienia prawnokarne, Warszawa 2012.

Ślesiński W., Fałszerstwa rzemiosła artystycznego, Wrocław-Warszawa-Kraków: Ossolineum 1994

Widła T., Ekspertyza sygnatury malarskiej, Katowice 2016.

Wilk D., Fałszerstwa dzieł sztuki. Aspekty prawne i kryminalistyczne, Warszawa: Beck 2015

Współczesne metody badań obrazów sztalugowych. Podręcznik konserwatora-

restauratora, red. Daniela Pinna, Monica Galeotti, Rococo Mazzeo, Toruń 2012.Lektury podstawowe:

Arnau F., Sztuka fałszerzy – fałszerze sztuki, Warszawa: WAiF 1988

Bryl M., Rynek sztuki w Polsce. Poradnik dla kolekcjonerów i inwestorów, Warszawa 2016.

Lewandowska A.Zalewska K., Zielińska K., ABC Podstawy prowadzenia badań proweniencyjnych, wyd. Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zabytów, Warszawa 2015.

Szafrański W.Wilk D., Sposoby czy metody? Aspekty podmiotowe i przedmiotowe wycen dzieł sztuki w Polsce, „Santander Art and Culture Law Review” 1/2017 (3), s. 115–156.

Wilk D., Ekspertyza fizykochemiczna dzieł sztuki pod kątem wykrycia fałszerstwa, w: Zagrożenia dzieł sztuki i meandry ich ochrony, red. R. Krawczyk, Kraków 2011, s. 125–149.

Lektury uzupełniające:

Bastek G., Znawstwo – dzieje i metoda, „Ikonotheka” R. X (1996), s. 35–50.

Bołdok S., Antykwariaty artystyczne, salony i domy aukcyjne. Historia warszawskiego rynku sztuki w latach 1800-1950, Warszawa: Neriton 2004

Ekspert kontra dzieło sztuki. Rozpoznawanie falsyfikatów oraz fałszywych atrybucji w sztukach plastycznych, red. Ronald D. Spencer, Magdalena Iwańska, Warszawa 2009.

Falsyfikaty dzieł sztuki w zbiorach polskich (red. J. Miziołek i M. Morka), Warszawa: ARiGRAF 2001

Innes B., Fałszerstwa i oszustwa, Warszawa: SK 2006

Kokoska B., Poradnik polskiego kolekcjonera, Kraków: Wyd. Kluszczyński 2003

Korzeniowska-Marciniak M., Międzynarodowy rynek dzieł sztuki, Kraków: Universitas 2001

Michalski J., Anatomia fałszerstwa, Kraków 2016.

Oryginał, replika, kopia. Materiał III Seminarium Metodologicznego SHS, Radziejowice 26-27 IX 1968, Warszawa 1971

Problematyka autentyczności dzieł sztuki na polskim rynku. Teoria – praktyka – prawo. Materiały seminariów zorganizowanych w 2010 roku przez Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych (obecnie Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów) przy udziale Stowarzyszenia Antykwariuszy Polskich oraz Domu Aukcyjnego Rempex, Warszawa 2012.

Ryszkiewicz A., Kolekcjonerzy i miłośnicy, Warszawa: PWN 1981

Sarzyński P., Przewodnik po rynku malarstwa, Warszawa: Iskry 1999

Szczekala A., Fałszerstwa dzieł sztuki. Zagadnienia prawnokarne, Warszawa 2012.

Ślesiński W., Fałszerstwa rzemiosła artystycznego, Wrocław-Warszawa-Kraków: Ossolineum 1994

Widła T., Ekspertyza sygnatury malarskiej, Katowice 2016.

Wilk D., Fałszerstwa dzieł sztuki. Aspekty prawne i kryminalistyczne, Warszawa: Beck 2015

Współczesne metody badań obrazów sztalugowych. Podręcznik konserwatora-

restauratora, red. Daniela Pinna, Monica Galeotti, Rococo Mazzeo, Toruń 2012.

Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2023/24" (zakończony)

Okres: 2023-10-01 - 2024-01-31
Wybrany podział planu:
Przejdź do planu
Typ zajęć:
Konwersatorium, 30 godzin więcej informacji
Koordynatorzy: Norbert Mojżyn, Beata Skrzydlewska, Joanna Zajkowska
Prowadzący grup: Norbert Mojżyn
Lista studentów: (nie masz dostępu)
Zaliczenie: Przedmiot - Zaliczenie na ocenę
Konwersatorium - Zaliczenie na ocenę
Opis nakładu pracy studenta w ECTS:

15 godz. udział w zajęciach - 1/2 ECTS

15 godz. - samodzielna praca ze źródłami - 1/2 ECTS

15 godz. - przygotowanie referatów - 1/2 ECTS

10 godz. przygotowanie prac pisemnych + 5 - konsultacje z wykładowcą - 1/2 ECTS

W sumie - 2 ECTS


Typ przedmiotu:

obowiązkowy

Grupa przedmiotów ogólnouczenianych:

nie dotyczy

Skrócony opis:

Celem jest teoretyczne i praktyczne przygotowanie studentów do zdobywania wiedzy i umiejętności rzeczoznawczych w zakresie oceny i wartościowania dzieł sztuki.

Ocena i wycena dzieła sztuki jest zabiegiem niezwykle złożonym i obciążonym ryzykiem (w tym finansowym, a w niektórych wypadkach karnym). Każde dzieło i utwór wprowadzone na rynek sztuki wymaga indywidualnego podejścia oraz gruntowanej analizy z perspektywy artystycznej, warsztatowej, technologicznej i historycznej.

Główne zagadnienia: wiedza ekspercka; ocena wartości artystycznej, stanu zachowania i autentyczności dzieł sztuki; badanie proweniencji; wycena dzieł sztuki; zawód eksperta: kompetencje zawodowe, przepisy prawne, etyka zawodowa.

Pełny opis:

Zajęcia prowadzone w formie wykładu konwersatoryjnego (problemowego, dyskusyjnego) połączonego z aktywnym uczestnictwem studentów (rozmowa dotycząca przedstawianej problematyki oraz polecanej na bieżąco literatury przedmiotu).

W pierwszej części zajęć student zostanie zapoznany z historią, metodologią i terminologią dyscypliny. Zasadniczą część zajęć stanowić będzie wykład dotyczący funkcjonowania rynku sztuki w zakresie współpracy z muzeami, w ujęciu problemowym, połączony z przykładami praktycznego zastosowania metodologii badań właściwej dla prezentowanej dyscypliny.

Zakres tematyczny:

1) Zagadnienia wstępne, podstawowe pojęcia i zakres przedmiotowy.

2) Metody formalno-opisowe. Metoda ikonograficzno-ikonologiczna

3) Metoda pismoznawcza (badania sygnatury)

4) Metoda proweniencyjna

5) Metody optyczne (mikro i makroskopowe) i defektoskopowe. Badanie sygnatur

6) Metody fizyko-chemiczne

7) Metody kryminalistyczne

8) Zawód eksperta- rzeczoznawcy. Etyka zawodu

Literatura:

Lektury podstawowe:

1) E. Panofsky, Ikonografia i ikonologia, w: Tegoż, Studia z historii sztuki, oprac. J. Białostocki, s. 11-32 , otwarty dostęp w internecie: https://utw.uj.edu.pl/documents/6082181/e2ecca70-a9dd-40db-b4b5-d63db26bcd74

2) Badania proweniencyjne muzealiów, s. "Muzealnictwo" 2012 (53) s. 12-91, (w internecie):

https://nimoz.pl/files/articles/191/Muzealnictwo_53_2012.pdf

3) Problematyka autentyczności dzieł sztuki na polskim rynku. Teoria – praktyka – prawo. Materiały seminariów zorganizowanych w 2010 roku przez Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych (obecnie Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów) przy udziale Stowarzyszenia Antykwariuszy Polskich oraz Domu Aukcyjnego Rempex, Warszawa 2012, otwarty dostęp w internecie:

https://nimoz.pl/files/publications/11/PROBLEMATYKA%20AUTENTYCZNOSCI.pdf

Literatura uzupełniająca:

Arnau F., Sztuka fałszerzy – fałszerze sztuki, Warszawa: WAiF 1988

Bryl M., Rynek sztuki w Polsce. Poradnik dla kolekcjonerów i inwestorów, Warszawa 2016.

A. Lewandowska, K. Zalewska, K. Zielińska, ABC Podstawy prowadzenia badań proweniencyjnych, wyd. Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zabytów, Warszawa 2015, otwarty dostęp w internecie: https://www.nimoz.pl/files/publications/24/ABC_Prowieniencja_internet.pdf

Szafrański W.Wilk D., Sposoby czy metody? Aspekty podmiotowe i przedmiotowe wycen dzieł sztuki w Polsce, „Santander Art and Culture Law Review” 1/2017 (3), s. 115–156.

Wilk D., Ekspertyza fizykochemiczna dzieł sztuki pod kątem wykrycia fałszerstwa, w: Zagrożenia dzieł sztuki i meandry ich ochrony, red. R. Krawczyk, Kraków 2011, s. 125–149.

Bastek G., Znawstwo – dzieje i metoda, „Ikonotheka” R. X (1996), s. 35–50.

Bołdok S., Antykwariaty artystyczne, salony i domy aukcyjne. Historia warszawskiego rynku sztuki w latach 1800-1950, Warszawa: Neriton 2004

Ekspert kontra dzieło sztuki. Rozpoznawanie falsyfikatów oraz fałszywych atrybucji w sztukach plastycznych, red. Ronald D. Spencer, Magdalena Iwańska, Warszawa 2009.

Falsyfikaty dzieł sztuki w zbiorach polskich (red. J. Miziołek i M. Morka), Warszawa: ARiGRAF 2001

Innes B., Fałszerstwa i oszustwa, Warszawa: SK 2006

Kokoska B., Poradnik polskiego kolekcjonera, Kraków: Wyd. Kluszczyński 2003

Korzeniowska-Marciniak M., Międzynarodowy rynek dzieł sztuki, Kraków: Universitas 2001

Michalski J., Anatomia fałszerstwa, Kraków 2016.

Oryginał, replika, kopia. Materiał III Seminarium Metodologicznego SHS, Radziejowice 26-27 IX 1968, Warszawa 1971

Ryszkiewicz A., Kolekcjonerzy i miłośnicy, Warszawa: PWN 1981

Sarzyński P., Przewodnik po rynku malarstwa, Warszawa: Iskry 1999

Szczekala A., Fałszerstwa dzieł sztuki. Zagadnienia prawnokarne, Warszawa 2012.

Ślesiński W., Fałszerstwa rzemiosła artystycznego, Wrocław-Warszawa-Kraków: Ossolineum 1994

Widła T., Ekspertyza sygnatury malarskiej, Katowice 2016.

Wilk D., Fałszerstwa dzieł sztuki. Aspekty prawne i kryminalistyczne, Warszawa: Beck 2015

Współczesne metody badań obrazów sztalugowych. Podręcznik konserwatora-

restauratora, red. Daniela Pinna, Monica Galeotti, Rococo Mazzeo, Toruń 2012.Lektury podstawowe:

Arnau F., Sztuka fałszerzy – fałszerze sztuki, Warszawa: WAiF 1988

Bryl M., Rynek sztuki w Polsce. Poradnik dla kolekcjonerów i inwestorów, Warszawa 2016.

Lewandowska A.Zalewska K., Zielińska K., ABC Podstawy prowadzenia badań proweniencyjnych, wyd. Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zabytów, Warszawa 2015.

Szafrański W.Wilk D., Sposoby czy metody? Aspekty podmiotowe i przedmiotowe wycen dzieł sztuki w Polsce, „Santander Art and Culture Law Review” 1/2017 (3), s. 115–156.

Wilk D., Ekspertyza fizykochemiczna dzieł sztuki pod kątem wykrycia fałszerstwa, w: Zagrożenia dzieł sztuki i meandry ich ochrony, red. R. Krawczyk, Kraków 2011, s. 125–149.

Lektury uzupełniające:

Bastek G., Znawstwo – dzieje i metoda, „Ikonotheka” R. X (1996), s. 35–50.

Bołdok S., Antykwariaty artystyczne, salony i domy aukcyjne. Historia warszawskiego rynku sztuki w latach 1800-1950, Warszawa: Neriton 2004

Ekspert kontra dzieło sztuki. Rozpoznawanie falsyfikatów oraz fałszywych atrybucji w sztukach plastycznych, red. Ronald D. Spencer, Magdalena Iwańska, Warszawa 2009.

Falsyfikaty dzieł sztuki w zbiorach polskich (red. J. Miziołek i M. Morka), Warszawa: ARiGRAF 2001

Innes B., Fałszerstwa i oszustwa, Warszawa: SK 2006

Kokoska B., Poradnik polskiego kolekcjonera, Kraków: Wyd. Kluszczyński 2003

Korzeniowska-Marciniak M., Międzynarodowy rynek dzieł sztuki, Kraków: Universitas 2001

Michalski J., Anatomia fałszerstwa, Kraków 2016.

Oryginał, replika, kopia. Materiał III Seminarium Metodologicznego SHS, Radziejowice 26-27 IX 1968, Warszawa 1971

Problematyka autentyczności dzieł sztuki na polskim rynku. Teoria – praktyka – prawo. Materiały seminariów zorganizowanych w 2010 roku przez Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych (obecnie Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów) przy udziale Stowarzyszenia Antykwariuszy Polskich oraz Domu Aukcyjnego Rempex, Warszawa 2012.

Ryszkiewicz A., Kolekcjonerzy i miłośnicy, Warszawa: PWN 1981

Sarzyński P., Przewodnik po rynku malarstwa, Warszawa: Iskry 1999

Szczekala A., Fałszerstwa dzieł sztuki. Zagadnienia prawnokarne, Warszawa 2012.

Ślesiński W., Fałszerstwa rzemiosła artystycznego, Wrocław-Warszawa-Kraków: Ossolineum 1994

Widła T., Ekspertyza sygnatury malarskiej, Katowice 2016.

Wilk D., Fałszerstwa dzieł sztuki. Aspekty prawne i kryminalistyczne, Warszawa: Beck 2015

Współczesne metody badań obrazów sztalugowych. Podręcznik konserwatora-

restauratora, red. Daniela Pinna, Monica Galeotti, Rococo Mazzeo, Toruń 2012.

Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.
ul. Dewajtis 5,
01-815 Warszawa
tel: +48 22 561 88 00 https://uksw.edu.pl
kontakt deklaracja dostępności USOSweb 7.0.2.0-1 (2024-03-12)