Supramolecular Chemistry
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | WM-CH-SCH |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | Supramolecular Chemistry |
Jednostka: | Wydział Matematyczno-Przyrodniczy. Szkoła Nauk Ścisłych |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
4.00
LUB
5.00
(zmienne w czasie)
|
Język prowadzenia: | angielski |
Dyscyplina naukowa, do której odnoszą się efekty uczenia się: | nauki chemiczne |
Poziom przedmiotu: | zaawansowany |
Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się: | CH2_W11, CH2_U16 |
Wymagania wstępne: | Ukończone kursy w zakresie chemii ogólnej, nieorganicznej, fizycznej i organicznej na poziomie podstawowym. |
Skrócony opis: |
Chemia supramolekularna, jako nauka o złożonych układach molekularnych powstajązych w wyniku samoorganizacji cząsteczek. Omówienie rodzajów oddziaływań w supermolekułach, metod badawczych, typów układów supramolekularnych oraz potencjalnych zastosowań. |
Pełny opis: |
1. Wprowadzenie, definicja i rozwój chemii supramolekularnej 2. Chemia supramolekularna życia 3. Cząseczki gospodarza dla kationów 4. Wiązanie anionów 5. Wiazanie cząsteczek obojętnych, cz. 1 6. Wiązanie czaseczek obojętnych, cz. 2 7. Metody badawcze 8. Inżynieria krystaliczna, cz. 1 9. Inżynieria krystaliczna, cz. 2 10. Samoorganizacja 11. Sztuczne enzymy 12. Urządzenia molekularne 13. Maszyny molekularne 14. Mimetyki biologiczne 15. Pojęcia i perspektywy nanoświata |
Literatura: |
Podstawowa: 1. J. W. Steed, J. L. Atwood, Supramolecular Chemistry, John Wiley & Sons, Ltd 2000. 2. J.-M. Lehn, Chemia supramolekularna, IChF PAN, Warszawa 1993. Uzupełniająca: 1. O. Danylyuk, K. Suwinska, Solid-state interactions of calixarenes with biorelevant molecules. Chem. Commun. (2009) 5799-5813. 2. N. Shan, M. J. Zaworotko, The role of cocrystals in pharmaceutical science. Drug Discovery Today, 13 (2008) 440-–446. 3. H.-J. Schneider, A. K. Yatsimirsky, Selectivity in supramolecular host–guest complexes. Chem. Soc. Rev., 37 (2008) 263–277. 4. M. J. Zaworotko, Molecules to crystals, crystals to molecules ... and back again? Crystal Growth & Design, 7 (2007) 4-9. 5. C. B. Rodell, J. E. Mealy, J. A. Burdick, Supramolecular guest-host interactions for the preparation of biomedical materials. Bioconjugate Chemistry,26 (2015) 2279-2289. 6. A. S. Batsanov, Weak interactions in crystals: old concepts, new developments, Acta Cryst. E74 (2018) 570–574. 7. J. D. Dunitz, Weak interactions in molecular crystals. J. A. K. Howard et al. (eds.), Implications of Molecular and Materials Structure for New Technologies © Kluwer Academic Publishers 1999. 8. M. K. Corpinot and D.-K.Bučar, A Practical Guide to the Design of Molecular Crystals. Cryst. Growth Des. 19 (2019) 1426−1453. |
Efekty kształcenia i opis ECTS: |
Wiedza: definiuje i rozróżnia układy supramolekularne wskazuje zastosowania chemii supramolekularnej objaśnia rolę chemii supramolekularnej w procesach życiowych Umiejętności: klasyfikuje oddziaływania międzycząsteczkowe analizuje układy supramolekularne |
Metody i kryteria oceniania: |
wykład informacyjny (konwencjonalny) egzamin pisemny Kryteria oceniania (5) – weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć definiuje i rozróżnia układy supramolekularne (4.5) – weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie definiuje i rozróżnia układy supramolekularne, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę (4) – weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie definiuje i rozróżnia układy supramolekularne, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę (3.5) – weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie lecz niekonsystentnie definiuje i rozróżnia układy supramolekularne, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę (3) – weryfikacja wykazuje, że w większości przypadków testowych definiuje i rozróżnia układy supramolekularne, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę (2) – weryfikacja nie wykazuje, że definiuje i rozróżnia układy supramolekularne, ani że spełnia kryteriów na wyższą ocenę (5) – weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć objaśnia rolę chemii supramolekularnej w procesach życiowych (4.5) – weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie objaśnia rolę chemii supramolekularnej w procesach życiowych, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę (4) – weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie objaśnia rolę chemii supramolekularnej w procesach życiowych, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę (3.5) – weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie, lecz niekonsystentnie objaśnia rolę chemii supramolekularnej w procesach życiowych, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę (3) – weryfikacja wykazuje, że w większości przypadków testowych objaśnia rolę chemii supramolekularnej w procesach życiowych, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę (2) – weryfikacja nie wykazuje, że objaśnia rolę chemii supramolekularnej w procesach życiowych, ani że spełnia kryteriów na wyższą ocenę (5) – weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć wskazuje zastosowania chemii supramolekularnej (4.5) – weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie wskazuje zastosowania chemii supramolekularnej, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę (4) – weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie lecz niekonsystentnie wskazuje zastosowania chemii supramolekularnej, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę (3.5) – weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie wskazuje zastosowania chemii supramolekularnej, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę (3) – weryfikacja wykazuje, że w większości przypadków testowych wskazuje zastosowania chemii supramolekularnej, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę (2) – weryfikacja nie wykazuje, że wskazuje zastosowania chemii supramolekularnej, ani że spełnia kryteriów na wyższą ocenę (5) – weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć wskazuje zastosowania chemii supramolekularnej (4.5) – weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie przewiduje własności układów supramolekularnych, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę (4) – weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie przewiduje własności układów supramolekularnych, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę (3.5) – weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie, lecz niekonsystentnie przewiduje własności układów supramolekularnych, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę (3) – weryfikacja wykazuje, że w większości przypadków testowych przewiduje własności układów supramolekularnych, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę (2) – weryfikacja nie wykazuje, że przewiduje własności układów supramolekularnych, ani że spełnia kryteriów na wyższą ocenę (5) – weryfikacja wykazuje, że bez uchwytnych niedociągnięć klasyfikuje oddziaływania międzycząsteczkowe (4.5) – weryfikacja wykazuje, że niemal w pełni poprawnie klasyfikuje oddziaływania międzycząsteczkowe, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę (4) – weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie klasyfikuje oddziaływania międzycząsteczkowe, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę (3.5) – weryfikacja wykazuje, że w znacznym stopniu poprawnie, lecz niekonsystentnie klasyfikuje oddziaływania międzycząsteczkowe, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę (3) – weryfikacja wykazuje, że w większości przypadków testowych klasyfikuje oddziaływania międzycząsteczkowe, ale nie spełnia kryteriów na wyższą ocenę (2)– weryfikacja nie wykazuje, że klasyfikuje oddziaływania międzycząsteczkowe, ani że spełnia kryteriów na wyższą ocenę Ocena końcowa x jest wyznaczana na podstawie wartości: Ocena końcowa x jest wyznaczana na podstawie wartości st(w)= 5, jeśli 4,5 < w; st(w)= 4,5, jeśli 4,25 < w ≤ 4,5; st(w)= 4, jeśli 3,75 < w ≤ 4,25; st(w)= 3,5, jeśli 3,25 < w ≤ 3,75; st(w)= 3, jeśli 2,75 < w ≤ 3,25; st(w)= 2, jeśli w ≤ 2,75 oraz na bazie podanej niżej reguły: ● jeśli każda z ocen końcowych za zajęcia powiązane jest pozytywna i ich średnia wynosi y, to x wyznacza się ze wzoru x = st((y+z)/2), gdzie z jest średnią ważoną ocen z przeprowadzonych weryfikacji, w których wagi ocen z egzaminów wynoszą 2, a wagi ocen z innych form weryfikacji są równe 1 ● jeśli choć jedną oceną końcową z zajęć powiązanych jest 2, to x = 2 |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2021/22" (zakończony)
Okres: | 2021-10-01 - 2022-01-31 |
Przejdź do planu
PN WT WYK
CW
ŚR CZ PT |
Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 30 godzin
Wykład, 30 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Kinga Suwińska | |
Prowadzący grup: | Kinga Suwińska | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: | Egzaminacyjny | |
E-Learning: | E-Learning (pełny kurs) z podziałem na grupy |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2022/23" (zakończony)
Okres: | 2022-10-01 - 2023-01-31 |
Przejdź do planu
PN WT ŚR WYK
CW
CZ PT |
Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 30 godzin
Wykład, 30 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Kinga Suwińska | |
Prowadzący grup: | Kinga Suwińska | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: | Egzaminacyjny | |
E-Learning: | E-Learning (pełny kurs) z podziałem na grupy |
|
Opis nakładu pracy studenta w ECTS: | Dla wykładu: uczestnictwo w zajęciach: 30h (1 ECTS) przygotowanie do zajęć: 15h przygotowanie do weryfikacji: 15h konsultacje z prowadzącym: 10h (0,5 ECTS) Razem 70h, 3 ECTS Dla ćwiczeń: uczestnictwo w zajęciach: 30h (1 ECTS) przygotowanie do zajęć: 10h przygotowanie do weryfikacji: 10h konsultacje z prowadzącym: 5h (0,5 ECTS) Razem 55h, 2ECTS |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.