Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie - Centralny System Uwierzytelniania
Strona główna

Digitalizacja - konwersatorium

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: WS-HS-ODKS-DIGIT
Kod Erasmus / ISCED: (brak danych) / (brak danych)
Nazwa przedmiotu: Digitalizacja - konwersatorium
Jednostka: Instytut Historii Sztuki
Grupy:
Punkty ECTS i inne: (brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.

zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia: polski
Poziom przedmiotu:

podstawowy

Symbol/Symbole kierunkowe efektów uczenia się:

Wiedza

K_W01; K_W02; K_W03; K_W04; K_W05; K_W09;

Umiejętności

K_U01; K_U02; K_U03; K_U04; K_U05; K_U06; K_U07; K_U08

Kompetencje

K_K02; K_K03

Skrócony opis:

Digitalizacja dziedzictwa kulturowego – zajęcia dotyczą zagadnień związanych z szeroko rozumianą cyfryzacją dóbr kultury i środowiska -

digitalizacji dziedzictwa kulturowego. Wiodące zagadnienia zajęć to: Cyfryzacja / digitalizacja – definicja i zakres przedmiotowy; Zalecenia,

standardy i obowiązujące zasady; Instytucje, zespoły oraz jednostki związane z digitalizacją dziedzictwa kulturowego; Zasoby cyfrowe

dziedzictwa kulturowego i dziedzictwo niematerialne – naturalne dokumenty cyfrowe; Zarządzanie zasobami cyfrowymi; Zasoby cyfrowe

jako podstawa diagnostyki i analizy obiektów zabytkowych; Digitalizacja w konserwacji, restauracji i rekonstrukcji obiektów zabytkowych;

Cyfryzacja a promocja, edukacja i popularyzacja; Wirtualna rzeczywistość, rozszerzona rzeczywistość, nowe media; Digitalizacja zasobów

polskich archiwów, bibliotek, muzeów i archiwów audiowizualnych; repliki, kopie, reprodukcje cyfrowe zabytków – analiza wybranych

przykładów.

Pełny opis:

Digitalizacja dziedzictwa kulturowego – zajęcia dotyczą zagadnień związanych z szeroko rozumianą cyfryzacją dóbr kultury i środowiska,

ze szczególnym zaprezentowaniem digitalizacji dziedzictwa kulturowego. Wiodące zagadnienia zajęć to: (1) cyfryzacja / digitalizacja dóbr

kultury i środowiska – definicja i zakres przedmiotowy – omówienie cyfryzacji, etapów kształtowania się strategii i procesów

digitalizacyjnych; (2) Zalecenia, standardy i obowiązujące zasady cyfryzacji dziedzictwa kulturowego (warunki techniczne, sprzęt) –

omówienie zagadnień związanych z podstawami digitalizacji, od strony technicznej, jak i wymogów działań z zakresu badania,

dokumentacji i ochrony zabytków; (3) Instytucje, zespoły oraz jednostki związane z digitalizacją dziedzictwa kulturowego – omówienie

działających w Polsce jednostek, a także zespołów i instytucji, które digitalizują, przechowują i udostępniają zasoby cyfrowe; (4) Zasoby

cyfrowe dziedzictwa kulturowego i dziedzictwo niematerialne – naturalne dokumenty cyfrowe – omówienie zasobów cyfrowych, jako dóbr

kultury, powstających w formie cyfrowej; (5) Zarządzanie zasobami cyfrowymi – omówienie problematyki zarządzania, dysponowania i

wykorzystywania zdigitalizowanych obiektów; (6) Zasoby cyfrowe jako podstawa diagnostyki i analizy obiektów zabytkowych – omówienie

digitalizacji jako procesu dostarczającego nowej jakości danych w diagnostyce i dokumentacji zabytków; (7) Digitalizacja w konserwacji,

restauracji i rekonstrukcji obiektów zabytkowych – omówienie zastosowania cyfryzacji i dokumentacji cyfrowej w ww. sferach; (8)

Cyfryzacja a promocja, edukacja i popularyzacja dziedzictwa kulturowego – omówienie wykorzystania zasobów cyfrowych na rzecz

promowania i edukowania m.in. na odległość, bez bezpośredniego kontaktu z obiektem zabytkowym; (9) Wirtualna rzeczywistość,

rozszerzona rzeczywistość, nowe media – omówienie specyfiki cyfrowego wymiaru zabytków; (10) Digitalizacja zasobów polskich

archiwów, bibliotek, muzeów i archiwów audiowizualnych; (11) Digitalizacja zabytków ruchomych i nieruchomych – trzeci wymiar; (12)

Repliki, kopie, reprodukcje cyfrowe zabytków – analiza wybranych przykładów – omówienie procesu digitalizacji przykładowych obiektów

oraz różnorodnego zastosowania wygenerowanego zasobu; (13) Zagadnienia problematyczne i dyskusyjne digitalizacji i zasobów

cyfrowych – mówienie słabych stron digitalizacji, związanych z cyfryzacją problemów i wyzwań.

Literatura:

1. Zapłata R., 2011, Przeszłość w dobie technologii cyfrowych - cyfrowe oblicza przeszłości, (w:) Współczesne oblicza przeszłości, red. A.

Marciniak, D. Minta-Tworzowska, M. Pawleta, Poznań.

2. „Kryteria doboru skanerów i weryfikacji wyników skanowania”. NIMOZ. Warszawa, 2013 - http://nimoz.pl/pl/wydawnictwa/wydawnictwanimoz/

kryteria-doboru-skanerow-i-weryfikacji-wynikow-skanowania

3. Zapłata R., 2013, Wybrane zagadnienia skanowania naziemnego architektury zabytkowej – przykład ruiny zamku w Iłży, „Radomskie

Studia Humanistyczne”, z. 1, s. 255-271.

4. „Cyfrowe odwzorowania muzealiów, parametry techniczne, modelowe rozwiązania” – raport z prac Grupy Ekspertów ds. Digitalizacji

powołanej w ramach NIMOZ. Warszawa, 2012 - http://nimoz.pl/upload/digitalizacja/publikacje%20digit/

Raport_Odwzorowania_NIMOZ_2012.pdf

5. „Metadane, zagadnienia słowników kontrolowanych” – raport z prac Grupy Ekspertów ds. Digitalizacji powołanej w ramach NIMOZ.

Warszawa, 2012 - http://nimoz.pl/upload/digitalizacja/publikacje%20digit/Raport_Metadane_NIMOZ_2012.pdf

6. „Zalecenia dotyczące planowania i realizacji projektów digitalizacyjnych w muzealnictwie” – raport przygotowany przez zespół

ekspertów powołany przy Narodowym Instytucie Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów. Warszawa, 2011 - http://nimoz.pl/upload/digitalizacja/

publikacje%20digit/Zalecenia_planowanie_i_realizacja_projektow_digitalizacyjnych_NIMOZ_2011.pdf

7. Kędzierski M., Zapłata R., Fryśkowska A., Wilińska M., Deliś P., 2012, Dokumentacja i modelowanie 3D ruin zamku w Iłży, (w:) Zamki w

ruinie - zasady postępowania konserwatorskiego, (red.) B. Szmygin, P. Molski, Warszawa-Lublin, s. 147-158 - http://www.bc.pollub.pl/

dlibra/docmetadata?id=994&from=&dirids=1&ver_id=&lp=3&QI=C53ACA5495C0D40E1303406EC6484C11-10

8. Cyfrowe spotkania z zabytkami – publikacja ukazująca się regularnie po konferencjach „Cyfrowe spotkania z zabytkami”.

* Dodatkowa literatura rozszerzająca wiedzę w zakresie poszczególnych tematów zostanie podana na zajęciach.

Efekty kształcenia i opis ECTS:

WIEDZA

Ma podstawową wiedzę o miejscu historii sztuki wśród nauk humanistycznych oraz specyfice przedmiotowej i metodologicznej. Orientuje

się w praktycznym zastosowaniu wiedzy.

Zna zaawansowaną terminologię z historii sztuki oraz podstawową terminologię nauk humanistycznych, którą umie stosować w praktyce

zawodowej.

Ma uporządkowaną wiedzę o rozwoju sztuki, obejmującą zaawansowaną terminologię oraz podstawowe metody badawcze historii sztuki.

Ma uporządkowaną wiedzę szczegółową w zakresie sztuki europejskiej od starożytności po czasy współczesne.

Ma podstawową wiedzę o powiązaniach historii sztuki z innymi naukami humanistycznymi, w tym filozofii i literatury.

Ma świadomość kompleksowych przemian kultury, złożoności i historycznej zmienności jej znaczeń.

UMIEJĘTNOŚCI

Potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i użytkować informacje dotyczące dzieł sztuki z wykorzystaniem różnych źródeł i

sposobów, w tym umie korzystać z zasobów internetowych i komputerowych baz danych instytucji kultury. Potrafi posługiwać się językiem

specjalistycznym i stosować właściwą terminologię używaną do opisu i analizy dzieł sztuki.

Posiada podstawowe umiejętności badawcze, obejmujące formułowanie i analizę problemów, dobór metod i narzędzi badawczych,

opracowanie i prezentację wyników.

Kierując się wskazówkami opiekuna naukowego umie samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje umiejętności.

Potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi, paradygmatami badawczymi i pojęciami w historii sztuki.

Potrafi rozpoznać różne rodzaje i typy dzieł sztuki oraz wytwory kultury wizualnej, a także przeprowadzić ich krytyczną analizę i

interpretację z zastosowaniem typowych metod, w celu określenia ich znaczeń, oddziaływania społecznego i miejsca w procesie

historyczno-kulturowym.

Posiada umiejętność merytorycznego argumentowania, z powołaniem się na poglądy badaczy. Umie formułować wnioski.

Potrafi porozumiewać się z wykorzystaniem różnych kanałów i technik komunikacyjnych w stopniu umożliwiającym swobodną

konwersację z w języku polskim i obcym na tematy ogólne oraz związane ze studiowaną specjalnością.

Posiada umiejętność konstruowania logicznej wypowiedzi pisemnej i ustnej w języku polskim i obcym, połączonej z poprawnym

opracowaniem maszynopisu z aparatem badawczym i prezentacji fotografii dzieł sztuki.

KOMPETENCJE

Potrafi pracować w grupie, przyjmując w niej różne role.

Potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego zadania.

OPIS ECTS

Udział w konwersatorium –

30 godz.

Przygotowanie do konwersatorium –

12,5 godz.

Konsultacje –

2,5 godz.

Czas na napisanie referatu –

5 godz.

Samodzielna lektura –

7,5 godz.

Przygotowanie do kolokwium –

5 godz.

Łącznie –

50 godz. / 3 pkt. ECTS

Metody i kryteria oceniania:

Zaliczenie / ocena

Osiągnięcie efektów kształcenia - student potrafi:

- niedostateczny/2 - brak podstawowej wiedzy w zakresie oczekiwanych efektów kształcenia.

- dostateczny/3 - posiadanie podstawowej wiedzy w zakresie oczekiwanych efektów kształcenia / poprawnie posługuje się podstawowymi

pojęciami, zna definicje oraz podstawową terminologię

- dobry/4 – posiadanie wiedzy w odniesieniu do oczekiwanych efektów kształcenia / poprawnie posługuje się podstawowymi pojęciami,

zna definicje oraz podstawową terminologię, a także potrafi zestawiać informacje i dokonywać podsumowania określone zagadnienia

- bardzo dobry/5 - posiadanie wiedzy w odniesieniu do oczekiwanych efektów kształcenia, poprawnie posługuje się podstawowymi

pojęciami, zna definicje oraz podstawową terminologię, a także potrafi zestawiać informacje i dokonywać podsumowania określone

zagadnienia / samodzielnie dobiera elementy niezbędne do rozwiązania zadanego problemu

Próg otrzymania oceny pozytywnej z egzaminu powyżej 50%

2/niedostateczny – mniej/równe 50%

Obecność obowiązkowa (dopuszczalna ilość nieobecności - 2). Sytuacje szczególne do rozpatrzenia i wyjaśnienia przez prowadzącego.

Elementy składowe zaliczenia końcowego (waga poszczególnych składowych) – system zaliczania:

I element - obecność i aktywny udział:

- ćwiczenia praktyczne (zaliczanie ciągłe) = maks. 15 pkt. / min. 13 pkt.

Łącznie 100% (1.0) - próg zaliczenia równy/powyżej 80% - zal.

II element:

- referaty = 50% (0.5)

- zaliczenie końcowe (pisemne/test) = 50% (0.5)

Łącznie 100% (1.0) - próg zaliczenia równy/powyżej 75% (0.75).

Łączne zaliczenie końcowe: min. 75% - zal

Sposób weryfikacji – kolokwium (pisemne / test)

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.
Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.
ul. Dewajtis 5,
01-815 Warszawa
tel: +48 22 561 88 00 https://uksw.edu.pl
kontakt deklaracja dostępności USOSweb 7.0.2.0-1 (2024-03-12)