Sztuka wystąpień publicznych

obowiązkowy

nie dotyczy

Zajęcia skierowane są do osób zainteresowanych rozwojem i doskonaleniem kompetencji komunikacyjnej i językowej w obszarze wystąpień publicznych. Obejmują one podstawowe zagadnienia z zakresu retoryki, technik wypowiedzi charakterystycznych dla sytuacji komunikacyjnych w formie jeden na wielu.

1. Wprowadzenie w zajęcia, zasady i ustalenie kontraktu zajęć – 6.10.2021

2. Zadanie nr 1: Wystąpienie publiczne o sobie (1 min. na jedną osobę): 13.10.2021

3. Wystąpienie publiczne o sobie (1 min. na jedną osobę) – cd. zajęć: 20.10.2021

4. Klasyczny plan mowy publicznej – 27.10.2021

5. Zadanie nr 2: Spontaniczne wystąpienie publiczne na wylosowany na zajęciach temat (1 min na jedną osobę): 03.11.2021

6. Zadanie nr 3: Prezentacja projektu „mój ulubiony mówca” lub „arcyciekawy fragment publicznej mowy: 10.11.2021

7. Cechy dobrego mówcy – 17.11.2021

8. Zadanie nr 4: Prezentacja projektu „arcyciekawe sformułowania”: 24.11.2021

9. Radzenie sobie ze stresem: 01.12.2021

10. Zadanie nr 5: Prezentacja swojej mowy publicznej i jej ewaluacja (5 min. na jedną osobę): 8.12.2021

11. Zadanie nr 5: Prezentacja swojej mowy publicznej i jej ewaluacja (5 min. na jedną osobę): 15.12.2021

12. Zadanie nr 5: Prezentacja swojej mowy publicznej i jej ewaluacja (5 min. na jedną osobę): 5.01.2022

13. Zadanie nr 5: Prezentacja swojej mowy publicznej i jej ewaluacja (5 min. na jedną osobę): 12.01. 2022

14. Zadanie nr 5: Prezentacja swojej mowy publicznej i jej ewaluacja (5 min. na jedną osobę): 19.01.2022

15. Podsumowanie, zaliczenia: 26.01.2022

Literatura obowiązkowa:

Arystoteles, Retoryka-Poetyka, Warszawa 1988.

Korolko M., Sztuka Retoryki. Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1990.

Lichański J.Z. (red.), Uwieść słowem czyli retoryka stosowana, Warszawa 2003.

Marcyński K., Kompetencja komunikacyjna. Studium medioznawcze, Warszawa 2017.

Marcyński K., Klasyczna retoryka na współczesne czasy. Wybrane elementy kanonu retorycznego, w: Media w Kościele i Kościół w mediach. Edukacja medialna, dziennikarska i w zakresie public relations oraz zastosowania Web 2.0 w Kościele w Polsce, red. Przybysz M., Kloch J., Katowice 2012, s. 127-160.

Lewandowska-Tarasiuk E., Sztuka wystąpień publicznych czyli jak zostać dobrym mówcą, Warszawa 2001.

Literatura uzupełniająca:

Rusinek M., Załazińska A., Retoryka podręczna czyli jak wnikliwie słuchać i przekonująco mówić, Kraków 2005.

Hogan K., Psychologia perswazji, Warszawa 2001.

Kod do zajęć: v0fovnj

Udział w ćwiczeniach: 30 godz.

Przygotowanie do projektów: 15 godz.

Samodzielna analiza materiałów prezentacyjnych z zajęć: 10 godz.

Konsultacje: 5 godz.

SUMA GODZIN: 60 = 2 ECTS.

obowiązkowy

nie dotyczy

Zajęcia skierowane są do osób zainteresowanych rozwojem i doskonaleniem kompetencji komunikacyjnej i językowej w obszarze wystąpień publicznych. Obejmują one podstawowe zagadnienia z zakresu retoryki, technik wypowiedzi charakterystycznych dla sytuacji komunikacyjnych w formie jeden na wielu.

Celem przedmiotu jest wykształcenie u studentów umiejętności budowania wizerunku publicznego w zawodzie dziennikarza z wykorzystaniem kultury żywego słowa. Słuchacze zapoznają się z zasadami przygotowywania i wygłaszania tradycyjnych i sytuacyjnych mów publicznych w różnych zawodowych wyzwaniach. Posiądą umiejętności praktyczne w tym zakresie, dzięki czemu samodzielnie w przyszłości będą się doskonalić.

Literatura obowiązkowa:

Arystoteles, Retoryka-Poetyka, Warszawa 1988.

Korolko M., Sztuka Retoryki. Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1990.

Lichański J.Z. (red.), Uwieść słowem czyli retoryka stosowana, Warszawa 2003.

Marcyński K., Kompetencja komunikacyjna. Studium medioznawcze, Warszawa 2017.

Marcyński K., Klasyczna retoryka na współczesne czasy. Wybrane elementy kanonu retorycznego, w: Media w Kościele i Kościół w mediach. Edukacja medialna, dziennikarska i w zakresie public relations oraz zastosowania Web 2.0 w Kościele w Polsce, red. Przybysz M., Kloch J., Katowice 2012, s. 127-160.

Lewandowska-Tarasiuk E., Sztuka wystąpień publicznych czyli jak zostać dobrym mówcą, Warszawa 2001.

Literatura uzupełniająca:

Rusinek M., Załazińska A., Retoryka podręczna czyli jak wnikliwie słuchać i przekonująco mówić, Kraków 2005.

Hogan K., Psychologia perswazji, Warszawa 2001.

Na ocenę końcową składa się:

- aktywne uczestnictwo studenta

w zajęciach,

- obecność (90%) – dopuszczalne są trzy (3) nieobecności w semestrze,

- oddanie projektów i ich zaprezentowanie.

O ocenie dobrej lub bardzo dobrej z przedmiotu decyduje suma uzyskanych punktów z wyżej opisanych projektów i ćwiczeń oraz obecności na zajęciach (według wyżej przedstawionych warunków).

Dla efektów DL_W16, DL_U04, DL_U12, DL_U15, DL_K06:

Na ocenę bardzo dobrą:

- student definiuje, wymienia, zna i rozumie wszystkie najważniejsze współczesne procesy kulturowe związane z upowszechnieniem się technik wizualnych,

- student omawia i diagnozuje wszystkie kluczowe motywy i wydarzenia z historii mediów i dziennikarstwa dla interpretowania i rozumienia współczesnych zjawisk,

- student posługuje się biegle językiem polskim oraz wybranym językiem obcym w mowie i piśmie na poziomie B2,

- student prezentuje biegle, kompetentnie, skutecznie własne poglądy i pomysły, a także przekonuje do nich rozmówców,

- student przestrzega wszystkie zasady etyki zawodowej i normy współżycia społecznego.

Na ocenę dobrą:

- student definiuje, wymienia, zna i rozumie większość najważniejszych współczesnych procesów kulturowych związanych z upowszechnieniem się technik wizualnych,

- student omawia i diagnozuje większość kluczowych motywów i wydarzeń z historii mediów i dziennikarstwa dla interpretowania i rozumienia współczesnych zjawisk,

- student posługuje się biegle językiem polskim oraz wybranym językiem obcym w mowie i piśmie na poziomie B2,

- student prezentuje większość własnych poglądów i pomysłów, a także przekonuje do nich rozmówców,

- student przestrzega większość zasad etyki zawodowej i norm współżycia społecznego.

Na ocenę dostateczną:

- student definiuje, wymienia, zna i rozumie niektóre najważniejsze współczesne procesy kulturowe związane z upowszechnieniem się technik wizualnych,

- student omawia i diagnozuje niektóre kluczowe motywy i wydarzenia z historii mediów i dziennikarstwa dla interpretowania i rozumienia współczesnych zjawisk,

- student posługuje się językiem polskim oraz wybranym językiem obcym w mowie i piśmie na poziomie B2 na poziomie podstawowym,

- student prezentuje niektóre własne poglądy i pomysły, a także niekiedy przekonuje do nich rozmówców,

- student przestrzega niektóre zasady etyki zawodowej i normy współżycia społecznego.

obowiązkowy

nie dotyczy

Zajęcia skierowane są do osób zainteresowanych rozwojem i doskonaleniem kompetencji komunikacyjnej i językowej w obszarze wystąpień publicznych. Obejmują one podstawowe zagadnienia z zakresu retoryki, technik wypowiedzi charakterystycznych dla sytuacji komunikacyjnych w formie jeden na wielu.

Celem przedmiotu jest wykształcenie u studentów umiejętności budowania wizerunku publicznego w zawodzie dziennikarza z wykorzystaniem kultury żywego słowa. Słuchacze zapoznają się z zasadami przygotowywania i wygłaszania tradycyjnych i sytuacyjnych mów publicznych w różnych zawodowych wyzwaniach. Posiądą umiejętności praktyczne w tym zakresie, dzięki czemu samodzielnie w przyszłości będą się doskonalić.

Literatura obowiązkowa:

Arystoteles, Retoryka-Poetyka, Warszawa 1988.

Korolko M., Sztuka Retoryki. Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1990.

Lichański J.Z. (red.), Uwieść słowem czyli retoryka stosowana, Warszawa 2003.

Marcyński K., Kompetencja komunikacyjna. Studium medioznawcze, Warszawa 2017.

Marcyński K., Klasyczna retoryka na współczesne czasy. Wybrane elementy kanonu retorycznego, w: Media w Kościele i Kościół w mediach. Edukacja medialna, dziennikarska i w zakresie public relations oraz zastosowania Web 2.0 w Kościele w Polsce, red. Przybysz M., Kloch J., Katowice 2012, s. 127-160.

Lewandowska-Tarasiuk E., Sztuka wystąpień publicznych czyli jak zostać dobrym mówcą, Warszawa 2001.

Literatura uzupełniająca:

Rusinek M., Załazińska A., Retoryka podręczna czyli jak wnikliwie słuchać i przekonująco mówić, Kraków 2005.

Hogan K., Psychologia perswazji, Warszawa 2001.

Udział w ćwiczeniach: 30 godz.

Przygotowanie projektów (zadań): 25 godz.

Konsultacje: 5 godz.

SUMA GODZIN: 60 - 2 ECTS,

obowiązkowy

nie dotyczy

Zajęcia skierowane są do osób zainteresowanych rozwojem i doskonaleniem kompetencji komunikacyjnej i językowej w obszarze wystąpień publicznych. Obejmują one podstawowe zagadnienia z zakresu retoryki, technik wypowiedzi charakterystycznych dla sytuacji komunikacyjnych w formie jeden na wielu.

Celem przedmiotu jest wykształcenie u studentów umiejętności budowania wizerunku publicznego w zawodzie dziennikarza z wykorzystaniem kultury żywego słowa. Słuchacze zapoznają się z zasadami przygotowywania i wygłaszania tradycyjnych i sytuacyjnych mów publicznych w różnych zawodowych wyzwaniach. Posiądą umiejętności praktyczne w tym zakresie, dzięki czemu samodzielnie w przyszłości będą się doskonalić.

Literatura obowiązkowa:

Arystoteles, Retoryka-Poetyka, Warszawa 1988.

Korolko M., Sztuka Retoryki. Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1990.

Lichański J.Z. (red.), Uwieść słowem czyli retoryka stosowana, Warszawa 2003.

Marcyński K., Kompetencja komunikacyjna. Studium medioznawcze, Warszawa 2017.

Marcyński K., Klasyczna retoryka na współczesne czasy. Wybrane elementy kanonu retorycznego, w: Media w Kościele i Kościół w mediach. Edukacja medialna, dziennikarska i w zakresie public relations oraz zastosowania Web 2.0 w Kościele w Polsce, red. Przybysz M., Kloch J., Katowice 2012, s. 127-160.

Lewandowska-Tarasiuk E., Sztuka wystąpień publicznych czyli jak zostać dobrym mówcą, Warszawa 2001.

Literatura uzupełniająca:

Rusinek M., Załazińska A., Retoryka podręczna czyli jak wnikliwie słuchać i przekonująco mówić, Kraków 2005.

Hogan K., Psychologia perswazji, Warszawa 2001.

obowiązkowy

nie dotyczy