Seminarium licencjackie [WH-F-FW-I-3-SemLic-Z] Semestr zimowy 2021/22
Seminarium licencjackie, grupa nr 3

Edward Balcerzan, Tłumaczenie jako „wojna światów”. W kręgu translatologii i komparatystyki, Poznań 2011.

Stanisław Barańczak, Ocalone w tłumaczeniu, Kraków 2009.

Walter Benjamin, Zadanie tłumacza, przeł. A. Lipszyc, „Literatura na Świecie” 2011, nr 2-3.

Alberto Casadei, Marco Santagata, Manuale di letteratura italiana contemporanea, Roma–Bari 2009.

Giulio Ferroni, Letteratura italiana contemporanea (1945–2007), Milano 2007.

Umberto Eco, Dire quasi la stessa cosa. Esperienze di traduzione, dowolne wydanie.

Umberto Eco, Nadinterpretowanie tekstów, [w:] Umberto Eco, Richard Rorty,

Historia literatury włoskiej XX wieku, red. Joanna Ugniewska, Warszawa 2001.

Pisarze polscy o sztuce przekładu 1440–2005. Antologia, wybór i oprac. Edward Balcerzan, Ewa Rajewska, Poznań 2007.

Adam Pluszka, Wte i wewte. Z tłumaczami o przekładach, Gdańsk – Warszawa 2016.

Polska myśl przekładoznawcza. Antologia, red. Piotr de Bończa Bukowski, Magda Heydel, Kraków 2013.

Anthony Pym, Exploring Translation Theories, 2 ed., London – New York 2014.

Anthony Pym, Method in Translation History, New York 2014 [1998].

Routledge Encyclopedia of Translation Studies, red. Mona Baker, assisted by Kirsten Malmjaer, London – New York 2005 (wybrane hasła).

Friedrich Schleiermacher, O różnych metodach tłumaczenia. Fragment wykładu wygłoszonego w Królewskiej Akademii Nauk w Berlinie 24 czerwca 1813 roku, przeł. Piotr Bukowski, „Przekładaniec” 2009, nr 1 (21).

Małgorzata Ślarzyńska, Obraz literatury włoskiej w Polsce lat 70. i 80. na łamach „Literatury na Świecie”, nakładem Wydziału Polonistyki UW, Warszawa 2017, ss. 549.

Małgorzata Ślarzyńska, The Metaphysical Canon of Cristina Campo’s Poetic Translations, „Tekstualia” 2019/2020, nr 1(5), s. 151-158.

Małgorzata Ślarzyńska, Przekłady i recepcja powieści Ernesto Umberta Saby w Polsce, „pl.it | rassegna italiana di argomenti polacchi” 2020, nr 11, s. 66-85.

Małgorzata Ślarzyńska, La ricezione e le traduzioni di Kaputt in Polonia, [w:] “Il Volga nasce in Europa”. Curzio Malaparte in Polonia e in Russia, red. R. Bruni, L. Masi, M. Ślarzyńska, Wydawnictwo UKSW, Warszawa 2020.

Małgorzata Ślarzyńska (Pieczara), Buzzati seryjny: opowiadania Dina Buzzatiego w Polsce, [w:] Tłumacz i przekład – wyzwania współczesności, Studia o przekładzie pod redakcją Piotra Fasta, nr 36, red. Maciej Ganczar i Piotr Wilczek, Katowice 2013.

Elżbieta Tabakowska, Myśl językoznawcza z myślą o przekładzie, red. Piotr de Bończa Bukowski, Magda Heydel, Kraków 2015.

Traduttologia. La teoria della traduzione letteraria, parte I, II, red. Franco Buffoni, Roma 2005.

La traduzione del testo poetico, red. Franco Buffoni, Milano 2004.

Translation, History and Culture, red. Susan Bassnet, André Lefevere, London – New York 1990.

Translation Studies Reader, red. Lawrence Venuti, 2 ed., London – New York 2004.

Joanna Ugniewska, Scritture del Novecento, Warszawa 2008.

Jenny Williams, Andrew Chesterman, The Map. A Beginner’s Guide to Doing Research in Translation Studies, Manchester and Northampton 2002.

Olgierd Wojtasiewicz, Wstęp do teorii tłumaczenia, Warszawa 2007 [1957].

Współczesne teorie przekładu. Antologia, red. Piotr Bukowski, Magda Heydel, Kraków 2009.

Lawrence Venuti, Translator’s Invisibility. A History of Translation, 2 ed., London – New York 2008.

Lawrence Venuti, The Scandals of Translation. Towards an Ethics of Difference, London – New York 1998.

Zofia Zaleska, Przejęzyczenie. Rozmowy o przekładzie, Wołowiec 2015.

Inne lektury wskazane podczas kursu.

Tematyka seminarium obejmuje historię współczesnej prozy i poezji włoskiej, ze zwróceniem szczególnej uwagi na problematykę przekładu i recepcji literatury włoskiej w Polsce w perspektywie współczesnych teorii przekładu literackiego.

Metoda poszukujące (problemowe) oraz dyskusji (seminaria).

Sposób weryfikacji efektów uczenia się w odniesieniu do wiedzy: napisanie wyznaczonych części przygotowywanej pracy licencjackiej, aktywny udział w zajęciach seminaryjnych.

Sposób weryfikacji efektów uczenia się w odniesieniu do umiejętności: udział w dyskusji prowadzonych w czasie seminarium, wykonywanie wskazanych zadań związanych z aparatem krytycznym pracy.

Sposób weryfikacji efektów kształcenia w odniesieniu do kompetencji społecznych: praca samodzielna i w grupie, przedstawianie i objaśnianie wyników badań w dyskusji z uczestnikami seminarium.

Na ocenę dostateczną – osiągnięcie przedmiotowych efektów uczenia się poprzez wykonanie wskazanych w ramach seminarium zadań i przygotowanie tekstów cząstkowych.

Na ocenę dobrą – osiągnięcie przedmiotowych efektów uczenia się poprzez dobre wykonanie wskazanych w ramach seminarium zadań i przygotowanie dobrej jakości tekstów cząstkowych.

Na ocenę bardzo dobrą – osiągnięcie przedmiotowych efektów uczenia się poprzez bardzo dobre wykonanie wskazanych w ramach seminarium zadań i przygotowanie znakomitej jakości tekstów cząstkowych z dużym zaangażowaniem.