Poetyka [WH-FP-I-2-Poetyka-L] Semestr letni 2021/22
Ćwiczenia, grupa nr 2

UTWORY LITERACKIE:

*J. Lechoń, Srebrne i czarne, Warszawa 1987.

*M. Maeterlinck, Ślepcy, [w:] idem, Wybór dramatów, przeł. z upoważnienia aut. i wstępem krytycznym poprzedził Z. Przesmycki (Miriam), Wrocław 1994.

LEKTURY OBOWIĄZKOWE W SEMESTRZE LETNIM (ARTYKUŁY ORAZ ROZDZIAŁY W MONOGRAFIACH):

1. R. Ingarden, Dwuwymiarowa budowa dzieła sztuki literackiej, [w:] idem, Szkice z filozofii literatury, wstęp W. Stróżewski, Kraków 2000.

2. D. Korwin-Piotrowska, Rodzaje i gatunki - sfera wpływów, rozdz. 5. [w:] eadem, Poetyka - przewodnik po świecie tekstów, Kraków 2011.

3. R. Cudak, Genologia i literatura współczesna. Prolegomena, [w:] Polska genologia. Gatunek w literaturze współczesnej, red. naukowy R. Cudak, Warszawa 2009.

4. G. Grochowski, [Tekstowe hybrydy], [w:] Polska genologia. Gatunek w literaturze współczesnej, red. naukowy R. Cudak, Warszawa 2009; przedruk za: G. Grochowski, Tekstowe hybrydy. Literackość i jej pogranicza, Wrocław 2000, Wprowadzenie, s. 5-22.

5. Cz. Zgorzelski, Historycznoliterackie perspektywy genologii w badaniach nad liryką, "Pamiętnik Literacki" 1965, z. 2 oraz [w:] Problemy teorii literatury, seria 2, wyb. dok. H. Markiewicz, Wrocław 1976 i wyd. nast. (tylko własna propozycja genologiczna autora - rozdz. 2).

6. A. Regiewicz, Szkice o pożytkach z retoryczności teorii literatury i o niepokojach z nią związanych, Kraków 2018 (tu "O różnych praktykach czytania", fragment 4: Jako teodramat, s. 115-137).

7. ks. J. Tischner, Filozofia dramatu, Kraków 2012 (tu wyłącznie fragment A. Błądzenie w żywiole piękna, s. 115-135).

8. A. Stoff, Dramat i czas, "Acta Universitatis Nicolai Copernici" Filologia Polska 45, Toruń 1995.

9. A. Stoff, Formy wypowiedzi dramatycznej, Toruń 1985 (orientacja w różnorodności zjawisk językowych w dramacie).

10. J. Błoński, Dramat i przestrzeń, "Dialog" 1977, nr 8, także [w:] t. zbior. Przestrzeń i literatura, pod red. M. Głowińskiego i A. Okopień-Sławińskiej, Wrocław 1978 oraz [w:] Problemy teorii dramatu i teatru, oprac. J. Degler, Wrocław 1988.

* Uzupełniająco: 11. D. Korwin-Piotrowska, Białe znaki. Milczenie w strukturze i znaczeniu utworów narracyjnych, Kraków 2015 (tu fragment "Cisza, milczenie, przemilczenie oraz pauza - podstawowe rozróżnienia", s. 73-80).

12. E. Balcerzan, HUMANISTO, kim jesteś?, Kraków 2018 (fragmenty wybrane przez prowadzącą).

Lektury uzupełniające autorskie z zakresu genologii - wybrane:

1. B. Garlej, Widowisko teatralne – „wypadek graniczny” poza granicą(?), [w:] Teatr, teatralizacja, performatywność, pod red. Teresy Pękali, Lublin 2016, s. 75 – 87.

2. B. Garlej, Hildebrandowska „wartość całościowa” jako narzędzie poznawania wartości literatury. Na przykładzie dramatu „Dzika kaczka” Ibsena, [w:] Od Lema do Sienkiewicza (z Ingardenem w tle). Prace literaturoznawcze ofiarowane Profesorowi Andrzejowi Stoffowi w siedemdziesiątą rocznicę urodzin, red. M. Cyzman, A. Skubaczewska-Pniewska, D. Brzostek, Toruń 2017, s. 453 – 464.

3. B. Garlej, Jeszcze o współczesnym apokryfie literackim: „Ewangelia według Piłata” Érica-Emmanuela Schmitta, [w:] Powieść dziś. Teorie, tradycje, interpretacje, red. A. Skubaczewska-Pniewska, J. Tuszyńska, Toruń 2019, s. 228 – 239.

4. B. Garlej, W poszukiwaniu twórczej tożsamości: Gustave’a Flauberta biograficzne „zmącenie”, „Rocznik Filozoficzny Ignatianum” („The Ignatianum Philosophical Yearbook”) 2021, Vol. 27, No. 1, s. 239 – 251.

Budowa ontologiczna dzieła literackiego - rekonesans (bez względu na przynależność rodzajowo-gatunkową): temat stanowiący wprowadzenie do pierwszego z bloku zajęć poświęconych genologii w ujęciu teoretycznym i praktycznym (tym razem zajęcia skoncentrowane na liryce i dramacie).

Genologia w ujęciu teoretycznym dotyczyć będzie następujących pojęć/zagadnień: jej (genologii) rozumienia, rodzajów literackich, gatunków literackich, "nowej" genologii; współczesnej genologii literackiej (repertuaru gatunków właściwych dla literatury współczesnej);

Genologia w ujęciu praktycznym, to z kolei tematy skupione na: liryce, jej wartościach analizowanych i interpretowanych w świetle najważniejszych pojęć z jej (genologii) zakresu (realizowane w oparciu o konkretny materiał literacki - "Srebrne i czarne" Jana Lechonia).

Końcowy blok tematyczny poświęcony będzie dramatowi (po refleksji wprowadzającej ten rodzaj literacki rozpatrywany będzie w perspektywie kategorii czasu, przestrzeni, przy uwzględnieniu podstawowych form wypowiedzi dramatycznej). Ten cykl spotkań obudowany będzie pracą praktyczną, tj. analizą i interpretacją dramatu autorstwa M. Maeterlincka pt. "Ślepcy".

Metoda podająca.

Metoda poszukująca.

Metoda eksponująca.

Efekty kształcenia w zakresie wiedzy są osiągane metodami podającymi i weryfikowane w trakcie dyskusji na zajęciach;

Efekty kształcenia w zakresie umiejętności są osiągane metodami poszukującymi i weryfikowane w trakcie sprawdzania pracy zaliczeniowej (dotyczy zarówno sprawdzianu semestralnego jak i pracy całorocznej);

Efekty kształcenia w zakresie kompetencji społecznych są osiągane metodami eksponującymi i poddane ocenianiu ciągłemu.

Warunkiem zaliczenia semestru letniego jest uzyskanie pozytywnej oceny ze sprawdzianu semestralnego sprawdzającego wiedzę z zakresu LEKTUR OBOWIĄZKOWYCH oraz przedłożenie i uzyskanie pozytywnej oceny z pracy całorocznej -(analiza i interpretacja opowiadania M. Twaina, temat przydzielony w semestrze zimowym), nadto frekwencja - dopuszcza się 2 nieobecności, każdą ponad limitową należy odrobić na dyżurze.

Ocena ze sprawdzianu z genologii będzie zestawiana ze stopniem uzyskanym z pracy całorocznej (pisana w odniesieniu do przydzielonego opowiadania Twaina) - obie zostaną do siebie dodane i podzielone, dając uśredniony wynik matematyczny. Ten właśnie wynik uśredniony będzie stanowił podstawę wystawienia stopnia końcowego z kursu poetyki realizowanego na roku drugim (konieczność uzyskania z pracy całorocznej jak i ze sprawdzianu ocen pozytywnych - min. dostatecznych).

Uwaga: aktywność studenta w dyskusjach rzutuje na ocenę końcową (prowadząca dopuszcza możliwość zmiany oceny końcowej; ubiegania się o stopień wyższy, aniżeli ten, który wynika z prac pisemnych, lecz tylko w wypadku tych osób, które uczestniczyły aktywnie w zajęciach w ciągu całego roku; ma tutaj zastosowanie także prawidłowość odwrotna - student nieaktywny nie otrzyma oceny końcowej "bdb", mimo że taki stopień otrzymał z prac pisemnych).