Ekologia i architektura krajobrazu [WB-BI-MGR-23]
Semestr letni 2022/23
Wykład,
grupa nr 1
Przedmiot: | Ekologia i architektura krajobrazu [WB-BI-MGR-23] | ||||||||||||||||
Zajęcia: |
Semestr letni 2022/23 [2022/23_L]
(w trakcie)
Wykład [WYK], grupa nr 1 [pozostałe grupy] |
||||||||||||||||
Termin i miejsce:
|
|||||||||||||||||
Terminy najbliższych spotkań:
Kliknij w datę by zobaczyć tygodniowy plan z zaznaczonym spotkaniem. |
Wszystkie zajęcia tej grupy już się odbyły - pokaż terminy wszystkich spotkań.
|
||||||||||||||||
Liczba osób w grupie: | 8 | ||||||||||||||||
Limit miejsc: | 15 | ||||||||||||||||
Prowadzący: | Andrzej Długoński | ||||||||||||||||
Literatura: |
Literatura podstawowa: Kasińska L., Sieniawska-Kuras A. 2009. Architektura krajobrazu dla każdego, Wyd. KaBe, Krosno Fortuna-Antoszkiewicz B. (red.) 2007. Urządzanie terenów zieleni, cz.3 , Wyd. Hortpress, Warszawa Bőhm A. 1994. Architektura krajobrazu, Wyd. Politechniki Krakowskiej, Kraków Niemirski W. (red.) 1973. Projektowanie terenów zieleni, Wyd. PWN, Warszawa Literatura dodatkowa: Literatura Borowski J. (red.) 2016. Standardy kształtowania zieleni Warszawy, Wyd. Polskiego Towarzystwa Dendrologicznego Długoński A., Szumański M. 2016. Atlas ekourbanistyczny zielonej infrastruktury miasta Łodzi. Teka 1. Tom Ia, Wyd. Łódzkiego Towarzystwa naukowego, Łódź Długoński A. 2015. Dokumentacja ekourbanistyczna terenów zieleni. W: M. Kuczera (red.). Zagadnienia aktualnie poruszane przez młodych naukowców. 2, Wyd. Creativetime, Kraków, s. 683-686. |
||||||||||||||||
Metody dydaktyczne i sposoby weryfikacji efektów kształcenia: |
Wiedza Metody dydaktyczne: Wykład konwersatoryjny: ma na celu aktywizację studentów oraz umożliwia podjęcie dyskusji. Sposoby weryfikacji efektów uczenia się (wykłady): Pozytywna ocena z egzaminu, sprawdzającego wiedzę z tematyki wykładów– efekty przedmiotowe 1, 2. Umiejętności Metody dydaktyczne: Metody ćwiczeniowo-praktyczne oparte na praktycznej działalności studenta: zbieranie informacji, opracowywanie, analiza, prezentowanie materiałów i wyników badań; metody oparte na obserwacji i późniejszym ćwiczeniu. Sposoby weryfikacji efektów uczenia się (ćwiczenia): Uzyskanie pozytywnej oceny z zadań cząstkowych: - wykonanie ankiety oraz dostarczenie wyników z analiz terenowych (efekt przedmiotowe 3) - poprawne zebranie, opisanie i przekazanie prowadzącemu próbek do badań laboratoryjnych (efekt przedmiotowy 3) Kompetencje Metody aktywizujące (praca w grupie, wywiad, panele dyskusyjne). Sposoby weryfikacji efektów uczenia się (ćwiczenia): - praca w zespołach (ankiety), rozmowa/ wywiad z użytkownikami obiektu architektury krajobrazu, udział w dyskusji (efekt przedmiotowy 4) |
||||||||||||||||
Metody i kryteria oceniania: |
Metody i kryteria oceniania – wykłady: Wykład: egzamin testowy (pytania jednokrotnego wyboru, pytania otwarte) opierający się na treściach przekazanych na wykładzie. Do egzaminu może podejść student, który uzyskał pozytywną ocenę z zaliczenia ćwiczeń. Zakres ocen z egzaminu: 94-100% - 5 93-88% - 4,5 87-80% - 4 79-70% - 3,5 69-60% - 3 mniej niż 59,9% - 2 Na ocenę: 5 - Student na bardzo dobrym poziomie orientuje się w zakresie podstawowych zagadnień w arch.krajobrazu, na bardzo dobrym poziomie wymienia i definiuje zaawansowane zadania i zakres działań w arch.krajobrazu w stopniu bardzo dobrym rozumie jej powiązania z innymi dyscyplinami ekologii, urbanistyki i sozologii; student sprawnie objaśnia terminologię naukową używaną podczas zajęć, bardzo dobrze dokonuje charakterystyki analiz środowiskowych wykorzystywanych w ekologii i arch.krajobrazu. 4 - Student na dobrym poziomie orientuje się w zakresie podstawowych zagadnień w arch.krajobrazu, na dobrym poziomie wymienia i definiuje zaawansowane zadania i zakres działań w arch.krajobrazu w stopniu dobrym rozumie jej powiązania z innymi dyscyplinami ekologii, urbanistyki i sozologii; student umie objaśnić terminologię naukową używaną podczas zajęć, dobrze dokonuje charakterystyki analiz środowiskowych wykorzystywanych w ekologii i arch.krajobrazu. 3 - Student na dostatecznym poziomie orientuje się w zakresie podstawowych zagadnień w arch.krajobrazu, na dostatecznym poziomie wymienia i definiuje zaawansowane zadania i zakres działań w arch.krajobrazu w stopniu dostatecznym rozumie jej powiązania z innymi dyscyplinami ekologii, urbanistyki i sozologii; student objaśnia terminologię naukową używaną podczas zajęć w stopniu podstawowym, na poziomie dostatecznym dokonuje charakterystyki analiz środowiskowych wykorzystywanych w ekologii i arch.krajobrazu. 2 - Student nie orientuje się w zakresie podstawowych zagadnień w arch.krajobrazu, nie umie wymienić i zdefiniować zaawansowanych zadań i zakresu działań w arch.krajobrazu, nie rozumie jej powiązania z innymi dyscyplinami ekologii, urbanistyki i sozologii; student nie umie objaśnić terminologii naukowej używanej podczas zajęć, jak i dokonać charakterystyki analiz środowiskowych wykorzystywanych w ekologii i arch.krajobrazu. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.