Historia literatury polskiej - Młoda Polska [WH-FP-I-3-MlodaPol-W] Semestr letni 2022/23
Wykład, grupa nr 1

- D. Kielak, Wielka Wojna i świadomość przełomu. Literatura polska lat 1914-1918, Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, 2001, ss.189.

- D. Kielak, Figury kryzysu. Rzeźba w młodopolskiej powieści o artyście, Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, 2007, ss. 512.

- D. Kielak, Fotografia w świadomości artystycznej przełomu XIX i XX wieku, [w:] Literatura i sztuka drugiej połowy XIX wieku. Światopoglądy, postawy, tradycje, red. Barbara Bobrowska, Stanisław Fita, Jakub Malik, Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2004, s. 113-140.

- Muzeum w literaturze polskiego modernizmu. Antologia, wybór, wstęp i opracowanie Dorota Kielak, przypisy Dorota Kielak, Małgorzata Wrześniak, Kraków: Universitas, 2016, ss. 330.

- D. Kielak, Funkcja motywów secesyjnych w prozie Wacława Berenta, w: Dynamika Wacława Berenta, red. Aleksandra Wójtowicz, Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Badań Literackich, 2016, s. 101-132.

- D. Kielak, Psychologia wojennych projektów przyszłości, w: Między pamięcią a projektem przyszłości. Doświadczenie historii w literaturze polskiej lat 1914-1918, red. Dorota Kielak, Marta Makowska, Joanna Niewiarowska, Warszawa: Wydawnictwo UKSW, 2016, s. 275–292.

- D. Kielak, Laokoon, czyli granice konieczności. O rzeźbiarskiej figurze fatum w literaturze polskiego modernizmu, w: Możliwość i konieczność w kulturze. Idee, narracje, interpretacje, red. Brygida Pawłowska-Jądrzyk, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe UKSW, 2017, s. 145-159.

- D. Kielak, Paradoksy młodopolskiej alegorii, „Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo” 2017, nr, 7, s. 279–289.

- M. Stala, Fragmenty lunarne. Szkice o obecności księżyca w poezji polskiej od schyłku XIX do początku XXI wieku wraz z małą antologią księżycowych wierszy poetów Zachodu, Kraków: Universitas, 2022.

- J. Tomkowski, Secesja, Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Badań Literackich, 2009.

Metody dydaktyczne - metody podające: wykład informacyjny, wykład problemowy; metody eksponujące: prezentacja (pokaz slajdów).

Sposoby weryfikacji efektów uczenia się z zakresu wiedzy, kompetencji oraz umiejętności: ocena z egzaminu ustnego, w trakcie którego student odpowiada na dwa wylosowane przez siebie pytania (jedno pytanie jest przekrojowe i dotyczy zjawisk określających epokę, drugie pytanie odnosi się do szczegółowych problemów związanych z twórczością konkretnego pisarza).

Ocena dostateczna – student potrafi:

- opisać literaturę lat 1890-1918 w porządku synchronicznym oraz diachronicznym ze wskazaniem na jej paradygmat światopoglądowy i

estetyczny – 1. wskazując najważniejsze daty określające dynamikę przemian epoki (rok 1890, 1900, 1910, 1914, 1918, 2. używając takich pojęć, jak: kryzys scjentystyczny, dekadentyzm, modernizm, 3. posługując się terminami określającymi prądy artystyczne (impresjonizm, symbolizm, ekspresjonizm, groteska), 4. identyfikując podstawowe dla epoki nurty i pojęcia filozoficzne - nietzscheanizm, platonizm, franciszkanizm, nirwana, hedonizm, Bergsonowskie elan vital, intuicjonizm, modernizm katolicki, 5. wyjaśniając zjawisko wzajemnej relacji sztuk.

- rozpoznać i wskazać z nazwy zjawiska z zakresu życia literackiego, decydujące o fenomenie epoki, dokonując ich pogłębionej

interpretacji ze względu na reprezentowane przez nie wartości artystyczne - 1.potrafi wskazać ośrodki życia literackiego, 2.dokonujące się

pod wpływem kultury masowej zmiany form życia literackiego ze wskazaniem na zmianę formuły salonu literackiego oraz pojawienie się

kawiarni literackiej i rozwój prasy.

– rozpoznać i opisać zjawiska z zakresu poetyki: potrafi wskazać cechy charakterystyczne młodopolskiej prozy, dramatu, liryki oraz krytyki

literackiej w odniesieniu do wymienionych z nazwy prądów artystycznych.

Ocena dostateczna plus – student potrafi:

- opisać literaturę lat 1890-1918 w porządku synchronicznym oraz diachronicznym ze wskazaniem na jej paradygmat światopoglądowy i

estetyczny – 1. wskazując najważniejsze daty określające dynamikę przemian epoki (rok 1890, 1900, 1910, 1914, 1918, kontrowersje

wokół znaczenia roku 1905), 2. używając takich pojęć, jak: kryzys scjentystyczny, dekadentyzm, modernizm z umiejętnością ich

zdefiniowania, 3. posługując się terminami określającymi prądy artystyczne (impresjonizm, symbolizm, ekspresjonizm, groteska), ze

zrozumieniem je definiując, 4. identyfikując podstawowe dla epoki nurty i pojęcia filozoficzne - nietzscheanizm, platonizm, franciszkanizm,

nirwana, hedonizm, Bergsonowskie elan vital, intuicjonizm, modernizm katolicki, z omówieniem ich chronologii, 5. wyjaśniając zjawisk

wzajemnej relacji sztuk – Baudelaire'owską ideę korespondencji sztuk, Wagnerowską ideę dzieła totalnego, koncepcję sztuki

synestezyjnej.

- rozpoznać i wskazać z nazwy zjawiska z zakresu życia literackiego, decydujące o fenomenie epoki, dokonując ich pogłębionej

interpretacji ze względu na reprezentowane przez nie wartości artystyczne - 1.potrafi wskazać ośrodki życia literackiego charakteryzując

ich specyfikę, 2.dokonujące się pod wpływem kultury masowej zmiany form życia literackiego ze wskazaniem na zmianę formuły salonu

literackiego oraz pojawienie się kawiarni literackiej i rozwój prasy, z ich reprezentatywnymi przykładami.

– rozpoznać i opisać zjawiska z zakresu poetyki: potrafi wskazać cechy charakterystyczne młodopolskiej prozy, dramatu, liryki oraz krytyki

literackiej w odniesieniu do wymienionych z nazwy prądów artystycznych, z przywołaniem autorów właściwych dla identyfikowanych

zjawisk.

Ocena dobra – student potrafi:

- opisać literaturę lat 1890-1918 w porządku synchronicznym oraz diachronicznym ze wskazaniem na jej paradygmat światopoglądowy i

estetyczny – 1. wskazując najważniejsze daty określające dynamikę przemian epoki (rok 1890, 1900, 1910, 1914, 1918, kontrowersje

wokół znaczenia roku 1905) wraz ze wskazaniem na zjawiska będące podstawą ich wyodrębnienia, 2. używając takich pojęć, jak: kryzys

scjentystyczny, dekadentyzm, modernizm z umiejętnością ich zdefiniowania - odwołującego się do XX-wiecznych przemian tradycji

badawczej, 3. posługując się terminami określającymi prądy artystyczne (impresjonizm, symbolizm, ekspresjonizm, groteska), ze

zrozumieniem je definiując, omawiając ich literacką egzemplifikację, 4. identyfikując podstawowe dla epoki nurty i pojęcia filozoficzne -

nietzscheanizm, platonizm, franciszkanizm, nirwana, hedonizm, Bergsonowskie elan vital, intuicjonizm, modernizm katolicki, z

omówieniem ich chronologii, umiejętnością ich zdefiniowania, 5. wyjaśniając zjawisk wzajemnej relacji sztuk – Baudelaire'owską ideę

korespondencji sztuk, Wagnerowską ideę dzieła totalnego, koncepcję sztuki synestezyjnej - z omówieniem ich egzemplifikacji.

- rozpoznać i wskazać z nazwy zjawiska z zakresu życia literackiego, decydujące o fenomenie epoki, dokonując ich pogłębionej

interpretacji ze względu na reprezentowane przez nie wartości artystyczne - 1.potrafi wskazać ośrodki życia literackiego charakteryzując

ich specyfikę i historyczne ukształtowanie, 2.dokonujące się pod wpływem kultury masowej zmiany form życia literackiego ze wskazaniem

na zmianę formuły salonu literackiego oraz pojawienie się kawiarni literackiej i rozwój prasy, z ich reprezentatywnymi przykładami,

wskazując na właściwą im chronologię współgrającą z chronologią epoki.

– rozpoznać i opisać zjawiska z zakresu poetyki: potrafi wskazać cechy charakterystyczne młodopolskiej prozy, dramatu, liryki oraz krytyki

literackiej w odniesieniu do wymienionych z nazwy prądów artystycznych, z przywołaniem autorów właściwych dla identyfikowanych

zjawisk, z umiejętnością dokonania interpretacji reprezentatywnych utworów literackich ze względu na specyfikę omawianych zjawisk.

Ocena dobra plus – student potrafi:

- opisać literaturę lat 1890-1918 w porządku synchronicznym oraz diachronicznym ze wskazaniem na jej paradygmat światopoglądowy i

estetyczny – 1. wskazując najważniejsze daty określające dynamikę przemian epoki (rok 1890, 1900, 1910, 1914, 1918, kontrowersje

wokół znaczenia roku 1905) wraz ze wskazaniem na zjawiska będące podstawą ich wyodrębnienia, a także z omówieniem

najważniejszych dokonań epoki w obrębie wskazanych odcinków czasowych, 2. używając takich pojęć, jak: kryzys scjentystyczny,

dekadentyzm, modernizm z umiejętnością ich zdefiniowania - odwołującego się do XX-wiecznych przemian tradycji badawczej,

wskazującym na formy ich ujawniania się w literaturze z całym bogactwem generowanych wątków i motywów literackich, 3. posługując się

terminami określającymi prądy artystyczne (impresjonizm, symbolizm, ekspresjonizm, groteska), ze zrozumieniem je definiując, omawiając

ich literacką egzemplifikację, ze wskazaniem na dokonywane w ich obrębie eksperymenty, 4. identyfikując podstawowe dla epoki nurty i

pojęcia filozoficzne - nietzscheanizm, platonizm, franciszkanizm, nirwana, hedonizm, Bergsonowskie elan vital, intuicjonizm, modernizm

katolicki, z omówieniem ich chronologii, umiejętnością ich zdefiniowania, omówieniem ich literackiej obecności w twórczości

reprezentatywnych dla nich twórców i utworów literackich , 5. wyjaśniając zjawisk wzajemnej relacji sztuk – Baudelaire'owską ideę

korespondencji sztuk, Wagnerowską ideę dzieła totalnego, koncepcję sztuki synestezyjnej - z omówieniem ich egzemplifikacji oraz

wskazaniem na rolę w rozwoju prądów artystycznych.

- rozpoznać i wskazać z nazwy zjawiska z zakresu życia literackiego, decydujące o fenomenie epoki, dokonując ich pogłębionej

interpretacji ze względu na reprezentowane przez nie wartości artystyczne - 1.potrafi wskazać ośrodki życia literackiego charakteryzując

ich specyfikę i historyczne ukształtowanie, jego wpływ na dynamikę rozwoju artystycznego epoki, 2.dokonujące się pod wpływem kultury

masowej zmiany form życia literackiego ze wskazaniem na zmianę formuły salonu literackiego oraz pojawienie się kawiarni literackiej i

rozwój prasy, z ich reprezentatywnymi przykładami, wskazując na właściwą im chronologię współgrającą z chronologią epoki,

charakteryzując je ze względu na ich geografię literacką.

– rozpoznać i opisać zjawiska z zakresu poetyki: potrafi wskazać cechy charakterystyczne młodopolskiej prozy, dramatu, liryki oraz krytyki

literackiej w odniesieniu do wymienionych z nazwy prądów artystycznych, z przywołaniem autorów właściwych dla identyfikowanych

zjawisk, z umiejętnością dokonania interpretacji reprezentatywnych utworów literackich ze względu na specyfikę omawianych zjawisk, ze

wskazaniem na proces przekraczania granic między rodzajami i gatunkami.

Ocena bardzo dobra – student potrafi:

- opisać literaturę lat 1890-1918 w porządku synchronicznym oraz diachronicznym ze wskazaniem na jej paradygmat światopoglądowy i

estetyczny – 1. wskazując najważniejsze daty określające dynamikę przemian epoki (rok 1890, 1900, 1910, 1914, 1918, kontrowersje

wokół znaczenia roku 1905) wraz ze wskazaniem na zjawiska będące podstawą ich wyodrębnienia, a także z omówieniem

najważniejszych dokonań epoki w obrębie wskazanych odcinków czasowych, ze wskazaniem zmian w postrzeganiu epoki z perspektywy

różnic w określaniu jej chronologii 2. używając takich pojęć, jak: kryzys scjentystyczny, dekadentyzm, modernizm z umiejętnością ich

zdefiniowania - odwołującego się do XX-wiecznych przemian tradycji badawczej, wskazującym na formy ich ujawniania się w literaturze z

całym bogactwem generowanych wątków i motywów literackich, a także uwzględniającym perspektywę ich opisu w przestrzeni

modernizmu jako wielkiej formacji kulturowej 3. posługując się terminami określającymi prądy artystyczne (impresjonizm, symbolizm,

ekspresjonizm, groteska), ze zrozumieniem je definiując, omawiając ich literacką egzemplifikację, ze wskazaniem na dokonywane w ich

obrębie eksperymenty estetyczne oraz ich rolę w dynamice młodopolskich przemian światopoglądowych 4. identyfikując podstawowe dla

epoki nurty i pojęcia filozoficzne - nietzscheanizm, platonizm, franciszkanizm, nirwana, hedonizm, Bergsonowskie elan vital, intuicjonizm,

modernizm katolicki, z omówieniem ich chronologii, umiejętnością ich zdefiniowania, omówieniem ich literackiej obecności w twórczości

reprezentatywnych dla nich twórców i utworów literackich , a także określeniem ich miejsca w przemianach światopoglądowych epoki 5.

wyjaśniając zjawisk wzajemnej relacji sztuk – Baudelaire'owską ideę korespondencji sztuk, Wagnerowską ideę dzieła totalnego, koncepcję

sztuki synestezyjnej - z omówieniem ich egzemplifikacji oraz wskazaniem na rolę w rozwoju prądów artystycznych i rolę w przemianach

artystycznych epoki.

- rozpoznać i wskazać z nazwy zjawiska z zakresu życia literackiego, decydujące o fenomenie epoki, dokonując ich pogłębionej

interpretacji ze względu na reprezentowane przez nie wartości artystyczne - 1.potrafi wskazać ośrodki życia literackiego charakteryzując

ich specyfikę i historyczne ukształtowanie, jego wpływ na dynamikę rozwoju artystycznego epoki, podając jego najważniejsze dokonania

wymienione z nazwy i poddane pogłębionej interpretacji w perspektywie specyfiki całej epoki, 2.dokonujące się pod wpływem kultury

masowej zmiany form życia literackiego ze wskazaniem na zmianę formuły salonu literackiego oraz pojawienie się kawiarni literackiej i

rozwój prasy, z ich reprezentatywnymi przykładami, wskazując na właściwą im chronologię współgrającą z chronologią epoki,

charakteryzując je ze względu na ich geografię literacką, a także lokalizując w ich obrębie konkretne postacie z życia artystycznego epoki i

ich - określony z tytułu - dorobek artystyczny.

– rozpoznać i opisać zjawiska z zakresu poetyki: potrafi wskazać cechy charakterystyczne młodopolskiej prozy, dramatu, liryki oraz krytyki

literackiej w odniesieniu do wymienionych z nazwy prądów artystycznych, z przywołaniem autorów właściwych dla identyfikowanych

zjawisk, z umiejętnością dokonania interpretacji reprezentatywnych utworów literackich ze względu na specyfikę omawianych zjawisk, ze

wskazaniem na proces przekraczania granic między rodzajami i gatunkami, a także wskazać na przemiany w obrębie poszczególnych

gatunków literackich.