Historia ogrodów i założeń zieleni [WNHS-ODKS-HOiZZ] Semestr zimowy 2024/25
Wykład, grupa nr 1

Literatura obowiązkowa:

1. Majdecki Longin. Historia ogrodów. T. 1, Od starożytności po barok. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2010. ISBN: 978-83-01-15414-1

2.. Majdecki Longin. Historia ogrodów. T. 2, Od XVIII wieku do współczesności. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2010. ISBN: 978-83-01-15416-5

Literatura uzupełniająca:

1. Bogdanowski Janusz. 2000, Polskie ogrody ozdobne. Wyd. Arkady, Warszawa

2. Ciołek Gerard. Ogrody polskie. Wydawnictwo „Arkady”, Warszawa, 1978.

3. Furmanik Barbara. Dobory materiałowe w ogrodach zabytkowych. W: Kurier Konserwatorski 7/2010. S. 23-31.

4. Harrison Lorraine. Jak czytać ogrody. Krótki kurs historii ogrodów. Wyd. Arkady, Warszawa, 2011.

5. Międzynarodowa Karta Konserwacji i Restauracji Zabytków i Miejsc Zabytkowych (Karta Wenecka), 1964

6. Międzynarodowa Karta Ogrodów IFLA-ICOMOS (Karta Florencka), 1981

7. Siewniak Marek, Mitkowska Anna. Tezaurus sztuki ogrodowej. Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa, 1998. ISBN: 83-87897-03-X

Semestr I (Z – 30h)

Wprowadzenie do historii ogrodów. Zakres dziedziny i terminologia. Formy i elementy ogrodu. Wnętrza i układy kompozycyjne ogrodu.

Ogrody starożytnego Egiptu. Ogrody Mezopotamii i Persji.

Ogrody starożytnej Grecji.

Ogrody starożytnego Rzymu.

Ogrody kultury Islamu.

Ogrody Średniowiecza – symbolika i cechy ogólne

Ogrody Średniowiecza - ogrody świeckie i przyklasztorne.

Ogrody renesansu i manieryzmu - cechy ogólne i formy.

Ogrody włoskiego renesansu.

Ogrody renesansowe - Francja, Holandia, Niemcy i Polska.

Ogrody barokowe - cechy ogólne i formy.

Ogrody francuskiego baroku.

Ogrody barokowe - Włochy, Niemcy, Anglia, Rosja, Polska.

Wykład problematyczny w powerpoint, dyskusja ze studentami, casestudy, udział w konferencjach i seminariach tematycznych, 1 wyjście ze studentami do wybranych ogrodów historycznych.

Weryfikacja poprzez egzamin pisemny - test z zagadnień poruszanych na wykładach.

Egzamin pisemny, rozpoznawanie i opis wybranych elementów i obiektów przedstawionych na zdjęciach lub planach. Możliwość egzaminu poprawkowego w formie ustnej.

Kryteria oceniania:

Wiedza:

ocena 2 (ndst): student nie ma uporządkowanej wiedzy na temat terminologii sztuki ogrodowej i najważniejszych stylów, nie potrafi scharakteryzować pod względem kompozycji, programu, wyposażenia i doboru nasadzeń. Nie rozumie powiązań stylowych z architekturą i nie zna najważnieszych przykładów historycznych ogrodów.

ocena 3 (dst): student ma podstawową wiedzę na temat terminologii sztuki ogrodowej i najważniejszych stylów, które potrafi bardzo ogólnie scharakteryzować. Nie rozumie powiązań stylowych z architekturą i nie zna najważnieszych przykładów historycznych ogrodów.

ocena 4 (db): student ma uporządkowaną wiedzę na temat terminologii sztuki ogrodowej i najważniejszych stylów, które potrafi scharakteryzować pod względem kompozycji, programu, wyposażenia i doboru nasadzeń. Rozumie powiązania stylowe z architekturą i zna najważniesze przykłady historycznych ogrodów.

ocena 5 (bdb): student ma poszerzoną wiedzę na temat terminologii sztuki ogrodowej i najważniejszych stylów, które potrafi dokładnie scharakteryzować pod względem kompozycji, programu, wyposażenia i doboru nasadzeń z podaniem przykładów gdzie występują. Rozumie powiązania stylowe ze stylami w architekturze i zna liczne przykłady historycznych ogrodów.

Umiejętności:

ocena 2 (ndst): student nie potrafi umiejętność korzystania z wielu źródeł historycznych dla wykonania analizy i weryfikacji stylu sztuki ogrodowej, nie potrafi przeanalizować kompozycji przestrzennej założeń ogrodowych, nie posługuje się językiem specjalistycznym i właściwą terminologią używaną w dziedzinie historii ogrodów.

ocena 3 (dst): student w minimalny sposób potrafi korzystać z wielu źródeł historycznych dla wykonania analizy i weryfikacji stylu sztuki ogrodowej, nie potrafi przeanalizować kompozycji przestrzennej założeń ogrodowych, w stopniu minimalnym posługuje się językiem specjalistycznym i właściwą terminologią używaną w dziedzinie historii ogrodów.

ocena 4 (db): student potrafi korzystać z wielu źródeł historycznych dla wykonania analizy i weryfikacji stylu sztuki ogrodowej, potrafi przeanalizować kompozycji przestrzennej założeń ogrodowych, posługuje się językiem specjalistycznym i właściwą terminologią używaną w dziedzinie historii ogrodów w stopniu podstwowym.

ocena 5 (bdb): student potrafi całkowicie poprawnie korzystać z wielu źródeł historycznych dla wykonania analizy i weryfikacji stylu sztuki ogrodowej, potrafi dokładnie przeanalizować kompozycje przestrzenną założeń ogrodowych, posługuje się płynnie językiem specjalistycznym i właściwą terminologią używaną w dziedzinie historii ogrodów.

Kompetencje:

ocena 2 (ndst): student nie jest świadomy konieczności samokształcenia i poszerzania swoich horyzontów, szukania obiektów analogicznych stylowo; nie dostrzega relacji interdyscyplinarnych wielu nauk, nie ma świadomości znaczenia dziedzictwa kulturowego różnych stylów i regionalnych różnic, zupełnie nie angażuje się w przebieg prowadzonych zajęć nie biorąc udziału w dyskusjach.

ocena 3 (dst): student nie jest w pełni świadomy konieczności samokształcenia i poszerzania swoich horyzontów, szukania obiektów analogicznych stylowo; dostrzega w minimalnym zakresie relacje interdyscyplinarne wielu nauk, ma minimalną świadomość znaczenia dziedzictwa kulturowego różnych stylów i regionalnych różnic, okazjonalnie angażuje się w przebieg prowadzonych zajęć rzadko biorąc udział w dyskusjach, formułując własne wypowiedzi oraz konstruktywne uwagi krytyczne.

ocena 4 (db): ): student jest świadomy konieczności samokształcenia i poszerzania swoich horyzontów, właściwie wyszukuje obiekty analogiczne stylowo; dostrzega w minimalnym zakresie relacje interdyscyplinarne wielu nauk, ma świadomość znaczenia dziedzictwa kulturowego różnych stylów i regionalnych różnic; często aktywnie angażuje się w przebieg prowadzonych zajęć biorąc udział w dyskusjach, formułując własne wypowiedzi oraz konstruktywne uwagi krytyczne.

ocena 5 (bdb): student jest bardzo świadomy konieczności samokształcenia i poszerzania swoich horyzontów, sprawnie wyszukuje obiekty analogiczne stylowo; dostrzega relacje interdyscyplinarne wielu nauk, ma dużą świadomość znaczenia dziedzictwa kulturowego różnych stylów i regionalnych różnic; bardzo często aktywnie angażuje się w przebieg prowadzonych zajęć biorąc udział w dyskusjach, formułując własne wypowiedzi oraz konstruktywne uwagi krytyczne.