Artist as Text. The Art of Metatext

Zajęcia poświęcone są metodom badania legend literackich.

Na zajęciach uczestnicy zajmą się problematyką:

performatywności sztuki, biografii, autokomentarza, autokreacji, legendy artystycznej, kategoryzowaniu nowoczesności.

A. Adamiecka-Sitek, Teatr i tekst, Kraków 2005.

T. W. Adorno, Teoria estetyczna, przeł. K. Krzemieniowa, Warszawa 1994.

F. Ankersmit, Narracja, reprezentacja, doświadczenie, red. E. Domańska, Kraków 2004.

D. Antonik, Autor jako marka: literatura w kulturze audiowizualnej i społeczeństwa informacyjnego, Kraków 2014.

Autor i jego wcielenia, pod red. tegoż i M. Lalaka, Szczecin 1991.

Autor, podmiot literacki, bohater, pod red. A. Martuszewskiej i J. Slawińskiego, Wrocław 1983.

E. Balcerzan, Kręgi wtajemniczenia, Kraków 1982.

R. Barthes, Teoria tekstu, przeł. A. Milecki, [w:] Współczesna teoria badań literackich za granicą, oprac. H. Markiewicz, t. 4, cz. 2, Kraków 1992.

J. Baudrillard, O uwodzeniu, przeł. J. Margański, Warszawa 2005.

J. Baudrillard, Symulakry i symulacja, przeł. S. Królak, Warszawa 2005.

Z. Bauman, Bauman o popkulturze, wyb. M. Halawa, P. Wróbel, Warszawa 2008.

Z. Bauman, Socjologiczna teoria postmoderny, [w:] Postmodernizm w perspektywie filozoficzno-kulturoznawczej, pod. Red. A. Zeidler-Janiszewskiej, Warszawa 1991.

W. Benjamim, Dzieło sztuki w dobie reprodukcji technicznej, [w:] tegoż, Anioł historii. Eseje, szkice, fragmenty, Poznań 1996.

M. Bielecki, Historia – Dialog – Literatura. Interakcyjna teoria procesu historycznoliterackiego, Wrocław 2010.

P. Bürger, Teoria awangardy, przeł. J. Kita-Huber, Kraków 2006.

M. Carlson, Performans, przeł. E. Kubikowska, red. T. Kubikowski, Warszawa 2007.

P. Czapliński, Poetyka manifestu literackiego 1918 – 1939, Warszawa 1997.M. Czermińska, Autobiografia i powieść, Gdańsk 1987.

M. Czermińska, Autobiograficzny trójkąt, Kraków 2000.

A. Czyżak, Dysonanse. O niektórych dylematach prozy XX wieku, [w:] Styl późny w muzyce, literaturze i kulturze, red. W. Kalaga i E. Knapik, Katowice 2002.

R. Debray, Wprowadzenie do mediologii, przeł. A. Kapciak, Warszawa 2010.

G. Deleuze, Percept, afekt i pojęcie, „Sztuka i Filozofia”, 1999, nr 17.

U. Eco, Dzieło otwarte, przeł. L. Eustachiewicz i in., Warszawa 2008.

Ekrany piśmienności, red. A. Gwóźdź, Warszawa 2008.

A. Elliott, Koncepcje ja, przeł. S. Królak, Warszawa 2007.

T. S. Eliot, Kto to jest klasyk i inne eseje, tłum. M. Heydel i in., Kraków 1998.

M. Foucalut, Kim jest autor?, przeł. M. P. Markowski, [w:] Powiedziane, napisane. Szaleństwo i literatura, przeł. B. Banasiak i in., oprac. T. Komendant, Warszawa 1999.

G. Genette, Palimpsesty. Literatura drugiego stopnia, tłum.T. Stróżycki i A. Milecki, Gdańsk 2014.

A. Giddens, Przemiany intymności, przeł. A. Szulżycka, Warszawa 2006.

W. Godzic, Znani z tego, że są znani, Warszawa 2007.

B. Holmgren, O „Rozmowach” Witolda Gombrowicza, przeł. D. Gostyńska „Pam. Lit”, 1990, z 1.

M. Hopfinger, Literatura i media po 1989 roku, Warszawa 2010.

M. Krajewski, Kultury kultury popularnej, Poznań 2005.

R. E. Krauss, Oryginalność awangardy i inne mity modernistyczne, przeł. M. Szuba, Gdańsk 2011.

P. Lejeunne, Wariacje na temat pewnego paktu. O autobiografii, przeł. W. Grajewski i in., Kraków 2007.

I. Loewe, Głos w sprawie metarozmowy, czyli „chciałbym powiedzieć, że…”, [w:] Porozmawiajmy o rozmowie, red. M. Kita, Katowice 2003.

Ludzie i artyści, „Nowa Sztuka”, 1922, nr 2.

A. Łebkowska, Rozmowy z pisarzem – analiza gatunku, [w:] Kryzys czy przełom? Studia z teorii i historii literatury, pod red. M. Lubelskiej i A. Łebkowskiej, Kraków 1994.

M. Łukasiewicz, Jak być artystą? Na przykładzie Tomasa Manna, Warszawa 2011.

A. Z. Makowiecki, Warszawskie kawiarnie literackie, Warszawa 2013.

P. de Man, Autobiografia jako od-twarzanie, przeł. M. B. Fedewicz, [w:] Dekonstrukcja w badaniach literackich, pod red. R. Nycza, Gdańsk 2000.

L. Manovich, Język nowych mediów, przeł. P. Cypryański, Warszawa 2006.

J. Margolis, Czym w gruncie rzeczy jest dzieło sztuki?, red. K. Wilkoszewska, przeł. W. Chojna i in., Kraków 2004.

J. McKenzie, Performuj albo… od dyscypliny do performansu, przeł. T. Kubikowski, Kraków 2011.

R. Nycz, Literatura jako trop rzeczywistości, Kraków 2001

R. Nycz, Poetyka doświadczenia. Teoria-nowoczesność-literatura, Warszawa 2012.

J. Orska, Przełom awangardowy w dwudziestowiecznym modernizmie w Polsce, Kraków 2004.

Osoba w literaturze i komunikacji literackiej, pod red. E. Balcerzana i W. Boleckiego, Warszawa 2000.

M. Rembowska-Płuciennik, Poetyka intersubiektywności. Kognitywistyczna teoria narracji a proza XX wieku, Toruń 2012.

Autobiografia, pod red. M. Czermińskiej, Gdańsk 2009.

B. Uspienski, Poetyka kompozycji, przeł. B. Fast, Katowice 1997.

H. White, Poetyka pisarstwa historycznego, pod red. E. Domańskiej i M. Wilczyńskiego, Kraków 2000.

Wiek awangardy, red. L. Bieszczad, Kraków 2006.

M. Zaleski, Formy pamięci, Gdańsk 2004.

R. Zimand, Diarysta Stefan Ż., Wrocław 1990.

R. Zimand, Rozmowa z… – dokument czy literatura, [w:] tegoż, Czas normalizacji, Londyn 1989.

Doktorant ma zaawansowaną wiedzę na temat kierunków i najnowszych tendencji w metodologii badań w dziedzinie modernizmu, autobiografii i autokomentarza.

Doktorant posiada wiedzę również ze sztuk wizualnych.

Doktorant samodzielnie i krytycznie potrafi korzystać z informacji, dokonywać analizy tekstów performatywnych.

Bardzo dobry – doktorant zna kategoryzowanie nowoczesności, problematykę modernizmu, umie rozpoznać i zanalizować tekst performatywny, potrafi badać legendę literacką i artystyczną.

Dobry - doktorant zna kategoryzowanie nowoczesności, problematykę modernizmu, umie rozpoznać i zanalizować tekst performatywny.

Dostateczny - doktorant zna kategoryzowanie nowoczesności, problematykę modernizmu.

Niedostateczny - doktorant nie zna kategoryzowania nowoczesności, problematyki modernizmu, nie umie rozpoznać i zanalizować tekstu performatywnego, nie potrafi badać legendy literackiej i artystycznej.

Brak.