Psychopathology 2 (classes)

Zajęcia o charakterze teoretyczno-praktycznym, z wykorzystaniem metod pracy warsztatowej (ćwiczeń koncepcyjnych i ćwiczeń opartych na nauczaniu poprzez doświadczenie). Celem zajęć jest poszerzenie wiedzy studentów z zakresu pojęć stosowanych do opisu zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania, ze szczególnym uwzględnieniem mechanizmów podtrzymujących omawiane zaburzenia. Podczas poszczególnych zajęć poświęconych psychopatologii szczegółowej studenci poznają schematy diagnostyczne, które ułatwiają zrozumienie złożonego procesu dochodzenia do rozpoznania oraz doskonalą umiejętności w zakresie zbierania danych za pomocą metod opartych na rozmowie, metod kwestionariuszowych i skal szacunkowych. W ramach zajęć poruszane są także kwestie takie, jak opracowanie diagnozy różnicowej i współwystępowanie zaburzeń, rola psychoedukacji w kontakcie z pacjentem oraz zagadnienia dotyczące różnych form pomocy psychologicznej.

Wiedza (PS_W13; PS_W17)

Student wykazuje się znajomością głównych zagadnień z zakresu psychopatologii ogólnej i szczegółowej. Student dysponuje uporządkowaną wiedzą dotyczącą głównych modeli wyjaśniających patomechanizmy i patogenezę zaburzeń oraz rozpoznaje przydatność tej wiedzy w działaniach diagnostycznych i konstruowaniu różnych form pomocy psychologicznej.

Umiejętności (PS_U04; PS_U11)

Student potrafi rozpoznawać zespoły objawów, formułować podstawowe hipotezy diagnostyczne i propozycje rozpoznania, argumentując swoje stanowisko w oparciu o kryteria diagnostyczne.

Student potrafi posługiwać się wiedzą na temat sposób zbierania danych diagnostycznych przy użyciu metod opartych na rozmowie, metod kwestionariuszowych i skal szacunkowych, z uwzględnieniem jakich danych dostarczają różne metody oraz oceną ich przydatności w procesie diagnostycznym i terapeutycznym. Potrafi posługiwać się tymi metodami, interpretować uzyskiwane wyniki oraz integrować dane zebrane z różnych źródeł.

Student potrafi wykorzystać swoją wiedzę w doborze technik i sposobów udzielania pomocy psychologicznej odpowiednio dla różnych form zaburzeń.

Kompetencje (PS_K04; PS_K06)

Student jest gotów do udzielania informacji na temat podstawowych grup zaburzeń psychicznych i zachowania w oparciu o poznane modele wyjaśniające ich patomechanizmy i patogenezę oraz do podejmowania podstawowych oddziaływań psychoedukacyjnych i pomocowych.

1. Aktywny udział w ćwiczeniach. Każdorazowo zajęcia stanowią możliwość uzyskania 1 punktu za aktywność. Aktywny udział w zajęciach obejmuje udzielanie odpowiedzi na zadawane pytania, czynny udział w dyskusji nad problematyką podejmowaną w trakcie zajęć, zaangażowanie w prace grupowe i wykonywanie zadań. Łączna maksymalna liczba punktów do uzyskania za aktywność wynosi 14 punktów.

2. Kolokwium weryfikujące zakres nabytej wiedzy i umiejętności w ramach ćwiczeń oraz sprawdzające znajomość wskazanej w programie literatury obowiązkowej. Maksymalna liczba punktów do uzyskania w ramach kolokwium wynosi 36 punktów.

Dodatkowe warunki zaliczenia:

1. Obecność: dopuszczalne są maksymalnie 2 nieobecności bez usprawiedliwienia.

2. W przypadku nieobecności studenta na zajęciach prowadzący wskazuje studentowi zadania, stanowiące możliwość uzupełnienia wiedzy i umiejętności, zapewniając uzyskanie efektów kształcenia przewidzianych dla danych zajęć. Wykonanie zadań przez studenta jest warunkiem zaliczenia zajęć.

Ocena końcowa wyznaczana jest na bazie sumy punktów uzyskanych w ramach kolokwium oraz punktów uzyskanych za aktywny udział w ćwiczeniach:

• poniżej 51% - ocena niedostateczna (2,0)

• od 51 do 60% - ocena dostateczna (3,0)

• od 61 do 70% - ocena dostateczna plus (3,5)

• od 71 do 80% - ocena dobra (4,0)

• od 81 do 90% - ocena dobra plus (4,5)

• od 91 do 100% - ocena bardzo dobra (5,0)