Historia języka

językoznawstwo

podstawowy

FP2_W06

FP2_U04

FP2_K02

Brak wymagań wstępnych.

Cele przedmiotu jest zapoznanie z przyczynami i przebiegiem zmian w języku polskim od jego początków po czasy współczesne.

W toku realizacji zajęć Student pozna podstawowe zagadnienia związane z historii języka polskiego:

a) miejsce języka polskiego wśród języków świata;

b) powstanie i periodyzację języka polskiego,;

c) czynniki kształtujące w poszczególnych okresach;

d) zabytki języka polskiego;

e) funkcjonalno-stylistyczne i regionalne zróżnicowanie polszczyzny w poszczególnych okresach;

f) historię polskiej grafii i kultury języka;

g) kontakty językowe polszczyzny;

h) wybrane zagadnienia z leksykologii i onomastyki;

i) ważnymi instytucjami ii osobowościami wpływające na rozwój języka polskiego.

Z. Klemensiewicz, Historia języka polskiego, Warszawa 1976 lub następne wydania.

T. Lehr-Spławiński, Język polski. Pochodzenie, powstanie, rozwój, Warszawa 1947.

B. Walczak, Zarys dziejów języka polskiego, Poznań 1995 lub następne.

I. Bajerowa, Zarys historii języka polskiego 1939-2000, Warszawa 2003.

S. Dubisz, Z zagadnień historii języka, [w:] D. Bartol-Jarosińska, S. Dubisz, J. Podracki, J. Porayski-Pomsta, E. Sękowska, Nauka o języku dla polonistów, Warszawa 1997, s. 333-457.

S. Borawski, A. Furdal, Wybór tekstów do historii języka polskiego, Warszawa 1980.

W. Taszycki, Najdawniejsze zabytki języka polskiego, Wrocław 1967 i następne.

Rozprawy o historii języka polskiego, pod red. S. Borawskiego, Zielona Góra 2005

Polskie nazwy własne. Encyklopedia, pod red. E. Rzetelskiej-Feleszko, Warszawa-Kraków 1998

P6S_WG, P6S_UK, P6S_KO

EK1 - Student zna terminologię nauk humanistycznych z zakresu historii języka

EK2 - Student ma uporządkowaną wiedzę o kryteriach periodyzacji historii języka polskiego i jego kontekstach kulturowych; zna badania i dorobek krytyczny z zakresu historii języka.

EK3 - Student potrafi integrować w swym warsztacie naukowym narzędzia badawcze z zakresu różnych dziedzin językoznawstwa, potrafi przeprowadzić krytyczną analizę zjawisk historycznojęzykowych.

EK4 - Student posiada umiejętność referowania literatury przedmiotu z zakresu historii języka, merytorycznego argumentowania, formułowania wniosków i ich syntetyzowania.

EK5 - Student ma świadomość poziomu swojej wiedzy, rozumie potrzebę uczenia się, rozwoju osobistego i uczestniczenia w kulturze przez całe życie, potrafi inspirować do tego inne osoby.

Punktacja ECTS - 2 pkt., w tym:

30 godzin - udział w zajęciach;

15 godzin - przygotowywanie się do zajęć;

15 godzin - przygotowanie się do egzaminu.

na ocenę dostateczną:

student zna podstawowe terminy z zakresu historii języka; zna podstawowe kryteria periodyzacji dziejów polszczyzny, omawia periodyzację Z. Klemensiewicza lub S. Dubisza; zna podstawowe badania i publikacje z zakresu historii języka polskiego; wymienia zmiany wewnatrz- i zewnątrzjęzykowe w wybranym okresie rozwoju polszczyzny; potrafi krytycznie ocenić poziom swojej wiedzy, rozumie potrzebę samokształcenia w tym zakresie

na ocenę dobrą:

student zna podstawowe terminy z zakresu historii języka i podaje przykłady; zna podstawowe kryteria periodyzacji dziejów polszczyzny, omawia periodyzację Z. Klemensiewicza i S. Dubisza; zna badania i publikacje z zakresu historii języka polskiego; wymienia i omawia zmiany wewnątrz- i zewnątrzjęzykowe w wybranym okresie rozwoju polszczyzny, posługuje się merytoryczną argumentacją;potrafi krytycznie ocenić poziom swojej wiedzy, rozumie potrzebę samokształcenia w tym zakresie

na ocenę bardzo dobrą:

student zna podstawowe terminy z zakresu historii języka, podaje przykłady i potrafi posługiwać się tymi terminami w analizie materiału językowego; zna podstawowe kryteria periodyzacji dziejów polszczyzny, omawia dorobek polskich językoznawców w tym zakresie; zna badania i publikacje z zakresu historii języka polskiego ze szczególnym uwzględnieniem najnowszych osiągnięć w tej dziedzinie; wymienia i omawia zmiany wewnątrz- i zewnątrzjęzykowe w wybranym okresie rozwoju polszczyzny, swój wywód ilustruje przykładami, posługuje się merytoryczną argumentacją, formułuje wnioski; potrafi krytycznie ocenić poziom swojej wiedzy, rozumie potrzebę samokształcenia w tym zakresie, potrafi inspirować do tego inne osoby

Nie dotyczy.