Nowe słowa - nowa rzeczywistość

podstawowy

FP1_W12

FP1_U04

FP1_K02

Konwersatorium poświęcone będzie tematyce neologizmów w polszczyźnie. Za materiał do analizy posłużą nam zarówno jednostki opisywane w różnorodnych słownikach i źródłach internetowych (np. galeria młodzieżowych słów roku, obserwatorium językowe uw, miejski.pl, vasisdas.pl), jak i te będące przedmiotem opisu w omawianych na zajęciach tekstach naukowych.

W ramach zajęć będziemy przyglądać się bliżej poszczególnym typom neologizmów - neosemantyzmom, neologizmom słowotwórczym, zapożyczeniom i nowym frazeologizmom. Poznany pojęcie eponimu, akronimu i memobłędu, a także przypomnimy sobie kryteria oceny poprawności i przydatności neologizmów.

Inspiracją do dyskusji i analizy konkretnych wyrażeń staną się zarówno najnowsze artykuły z czasopism językoznawczych, jak i teksty z klasycznych podręczników akademickich.

Nowych słów będziemy poszukiwać przede wszystkim w zasobach internetu - w Galerii Młodzieżowych Słów Roku, Obserwatorium Językowym Uniwersytetu Warszawskiego, na blogach, forach i w memach.

Za słowami kryją się całe światy i systemy wartości. Będziemy wspólnie zastanawiać się nad źródłem polskich neologizmów. Wiele z nich narodziło się w sytuacji pandemii koronawirusa, która bez wątpienia miała wpływ także na zasób leksykalny polszczyzny. Zapożyczenia dobitnie świadczą o geograficznym kierunku naszych narodowych sympatii, a niektóre neosemantyzmy o uprzedzeniach i pogardzie. Internauci używają także specyficznych słów jako wyrazu solidarności z innymi ludźmi i zastępują komunikację niewerbalną środkami lingwistycznymi.

Burkacka I., Janusze, Halyny, Sebixy i Karyny. Memy internetowe jako źródło nowych eponimów, „Poradnik Językowy”, z. 4, 2020

Furmaniak K. Bookosfera. Środki słowotwórcze w języku blogerek książkowych, "Prace Naukowe Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach", Katowice : UŚ, Nr 3887 (2019), s. 79-86

Gałczyńska A. Słownictwo tekstów kierowanych do dzieci - zdrobnienia i spieszczenia, Annales Academiae Paedagogicae Cracoviensis 62, Studia Linguistica 4 (2008), s. 76-83

Kapuścińska A., O emotikonach raz jeszcze – na przykładzie emotikonu „XD” w języku polskim, "Prace jezykoznawcze" nr XXII/2, s. 57–66.

Markowski A., Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne. Warszawa 2018

Niekrewicz A., Funkcjonalne naruszenia normy ortograficznej w memach internetowych, Poznańskie Spotkania Językoznawcze, (32), 2014, s. 93-103.

Niekrewicz A., Hashtag – znacznik czy nowy środek wyrazu? Próba analizy strukturalno-funkcjonalnej, "Studia Jezykoznawcze" t.19, 2020, s. 277-286.

Włoskowicz W., Koronawirus jako problem językoznawstwa polonistycznego, "Poradnik Językowy", z. 6 / 2020, s.98-111.

Student zna typy neologizmów i kryteria oceny ich poprawności, a także funkcje pełnione w przekazie językowym.

Student analizuje materiał językowy pod kątem rozpoznawania neologizmów i ich funkcji, potrafi zrekonstruować sposób ich pojawienia się w polszczyźnie (m.in. mechanizmy słowotwórcze, typy zapożyczenia, rodzaj neofrazeologizmu, mechanizmy neosemantyzacji).

Student potrafi dyskutować na temat przydatności neologizmów oraz ich znaczenia społecznego, wyraża opinie na temat czytanych na zajęciach najnowszych tekstów językoznawczych.

Warunkiem zaliczenia są:

- obecność na zajęciach (dopuszczalne są dwie nieusprawiedliwione nieobecności);

- aktywność przejawiająca się w odrabianiu prac domowych na platformie Moodle, dyskusji nad przeczytanymi tekstami naukowymi, w przygotowaniu krótkich wystąpień tematycznych;

- zaliczenie testu semestralnego, który będzie sprawdzał znajomość teorii lingwistycznej oraz praktykę analizy neologizmów.

Na ocenę bardzo dobrą: student poprawnie wskazuje, charakteryzuje i ocenia dowolny typ neologizmów, w tym ich najnowsze rodzaje powstające w związku z nowymi technologiami.

Na ocenę dobrą: student wskazuje, charakteryzuje i ocenia niektóre typy neologizmów.

Na ocenę dostateczną: student z pomocą wykładowcy wskazuje, charakteryzuje i ocenia niektóre typy neologizmów.