Polish prescriptive linguistic [WH-FP-I-1-KultJezykL] Summer semester 2023/24
Classes, group no.2

M. Bańko, Słownik peryfraz, czyli wyrażeń omownych. Warszawa 2002.

M. Bańko (red.), Wielki słownik wyrazów obcych. Warszawa 2003.

I. Bartmińska, J. Bartmiński, Słownik wymowy i odmiany nazwisk obcych. Olsztyn 1992.

S. Bąba, J. Liberek, Słownik frazeologiczny współczesnej polszczyzny. Warszawa 2001.

J. Grzenia, Słownik nazw własnych. Ortografia, wymowa, słowotwórstwo i odmiana. Warszawa 1998.

H. Jadacka, Poradnik językowy dla prawników. Warszawa 2002.

T. Karpowicz, Słownik ortograficzny. Rejestr wyrazów występujących w języku polskim. Warszawa 2001.

T. Korpysz, Emocje w języku – język w emocjach. Uwagi językoznawcy, [w:] Oblicza dojrzałości emocjonalnej dzieci i młodzieży, red. K. Franczak, M. Szpringer, Warszawa 2009 [recte: 2010], s. 313-338.

T. Korpysz, Norma (skodyfikowana) a uzus. Przypadek spójnika skorelowanego „nie tylko…, lecz także…”, [w:] Polskie dźwięki, polskie słowa, polska gramatyka (system – teksty – norma – kodyfikacja), red. B. Pędzich, D. Zdunkiewicz-Jedynak, Warszawa 2011, s. 519-528.

T. Korpysz, Odmiana wyrazów (nazwiska polskie), [w:] Polski z urzędu. O poprawności języka urzędowego, red. naukowa E. Czerwińska, R. Pawelec, Warszawa 2013, s. 97-105, 141-142, 154-155.

W. Lubaś, S. Urbańczyk, Podręczny słownik poprawnej wymowy polskiej. Warszawa 1990.

M. Marcjanik, Grzeczność w komunikacji językowej. Warszawa 2008.

M. Marcjanik, Mówimy uprzejmie. Podręcznik językowego savoir-vivre'u. Warszawa 2009.

A. Marcisz, Normatywne założenia użycia form stopnia gramatycznego a faktyczny stan języka, w: „Prace Filologiczne” 2009, t. LVI, s. 293-302.

A. Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku. Warszawa 2000.

A. Markowski, R. Pawelec, Wielki słownik wyrazów obcych i trudnych. Warszawa 2002.

K. Mosiołek-Kłosińska, Metafora w tekście użytkowym - charakterystyka zjawiska, próba oceny normatywnej, Poradnik Językowy 1997, z. 10.

P. Mueldner-Nieckowski, Wielki słownik frazeologiczny języka polskiego. Warszawa 2003.

K. Ożóg, Polszczyzna przełomu XX i XXI wieku. Wybrane zagadnienia. Rzeszów 2001.

J. Podracki, Nowy słownik interpunkcyjny języka polskiego. Warszawa 2004.

J. Podracki, Słownik skrótów i skrótowców. Warszawa 1999.

J. Podracki (red.), Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny. Warszawa 2001.

Poprawnie po polsku. Poradnik językowy PWN, Warszawa 2007.

J. Puzynina, Kultura słowa. Ważny element kultury narodowej, Łask 2011.

Słownik błędów językowych, pod red. E. Rudnickiej, Warszawa 2020.

E. Sobol, J. Bralczyk, Słownik frazeologiczny PWN, Warszawa 2021 (lub wydania wcześniejsze).

A. Świątek, Ile starej panny zostało w singielce. O starych pannach i singielkach w słownikach i korpusach języka polskiego, [w:] Modele kobiecej samotności, red. B. Walęciuk-Dejneka, Kraków 2015, s. 193-204.

A. Świątek, Czy szybszy samochód zawsze jest szybki? Kilka uwag na temat stopniowania przymiotników, w: Szybkość w kulturze, red. A. Smaga, Warszawa 2016, s. 21-32.

E. Wolańska (red.), Polszczyzna publiczna początku XXI wieku, Warszawa 2007.

Metody dydaktyczne: ćwiczeniowa i problemowa, z elementami wykładu.

Sposoby weryfikacji efektów kształcenia w zakresie wiedzy:

- śródsemestralne sprawdziany pisemne oraz dyktanda

- kontrola przygotowania studentów do zajęć potwierdzonego aktywnością podczas ćwiczeń

Sposoby weryfikacji efektów kształcenia w zakresie umiejętności:

- kontrola przygotowania studentów do zajęć potwierdzonego aktywnością podczas ćwiczeń

Sposoby weryfikacji efektów kształcenia w zakresie kompetencji społecznych:

- ocenianie ciągłe

Kryteria oceniania:

Sprawdziany - 70%, aktywna obecność 30%

Na ocenę dostateczną student:

- w stopniu podstawowym rozumie złożoność i wielofunkcyjność języka,

- zna tylko niektóre metody normatywnej analizy wypowiedzi,

- zna normy językowe i ich rolę w kształtowaniu komunikacji społecznej,

- potrafi posługiwać się tylko niektórymi podstawowymi terminami i narzędziami badawczymi z zakresu językoznawstwa normatywnego i w ograniczonym zakresie potrafi samodzielnie przeprowadzić analizę zjawisk językowych pod kątem normatywnym

- w ograniczonym zakresie jest gotów do krytycznej oceny posiadanej wiedzy z zakresu językoznawstwa normatywnego i konfrontowania jej z najnowszymi ustaleniami oraz zasięgania opinii ekspertów, a także ciągłego podnoszenia jej poziomu

Na ocenę dobrą student:

- dobrze rozumie złożoność i wielofunkcyjność języka,

- zna większość metod normatywnej analizy wypowiedzi,

- zna normy językowe i ich rolę w kształtowaniu komunikacji społecznej,

- potrafi posługiwać się większością podstawowych terminów i narzędzi badawczych z zakresu językoznawstwa normatywnego i z niewielką pomocą samodzielnie przeprowadzić analizę zjawisk językowych pod kątem normatywnym

- jest gotów do krytycznej oceny posiadanej wiedzy z zakresu językoznawstwa normatywnego i konfrontowania jej z najnowszymi ustaleniami oraz zasięgania opinii ekspertów, a także ciągłego podnoszenia jej poziomu

Na ocenę bardzo dobrą student:

- bardzo dobrze rozumie złożoność i wielofunkcyjność języka,

- bardzo dobrze zna metody normatywnej analizy wypowiedzi,

- bardzo dobrze zna normy językowe i ich rolę w kształtowaniu komunikacji społecznej,

- swobodnie potrafi posługiwać się podstawowymi terminami i narzędziami badawczymi z zakresu językoznawstwa normatywnego i w pełni samodzielnie przeprowadzić analizę zjawisk językowych pod kątem normatywnym

- jest gotów do krytycznej oceny posiadanej wiedzy z zakresu językoznawstwa normatywnego i konfrontowania jej z najnowszymi ustaleniami oraz zasięgania opinii ekspertów, a także ciągłego podnoszenia jej poziomu